იუშკა - მსაჯი, რომელმაც უკადრებელი იკადრა და "ზარიასთან" ნამატჩევს თბილისიდან ძლივს გააპარეს, თავს იმართლებს

რედაქციას- ეს კაცი რა სამუდამოდ დასახლდა ამ საიტზე?

ძალიან ძნელია რამე ვთქვა თამაშზე, რომლის დროს დაბადებულიც არ ვიყავი, მაგრამ როგორც უფროსებისგან გამიგია, დინამომ ითამაშა ძალიან ცუდად და გულშემატკივრის განრისხების პირველი მიზეზიც ეს იყო. ამ მძიმე ინციდენტის შემდეგ ფეხბურთელები გულშემატკივრებსაც შეხვდნენ და დიდხანს მოუწიათ მათი დაშოშმინება. პირობა დადეს, რომ მომავალ წელს ჩემპიონები გახდებოდნენ, მაგრამ ამ ჩემპიონატში ხომ მხოლოდ პარტიული პრინციპები მოქმედებდა? მესხის, მეტრეველის და კიდევ უფროსი თაობის დინამოელებს არაერთხელ წაართვეს ჩემპიონობა. 64-ში კი ვინც ობიექტურად იმსაჯა, კი მიიღო სამუდამო დისკვალიფიკაცია. ეს კაციც უეჭველად პარტიული ჩინოვნიკი იყო, კონკრეტულ დავალებებს ასრულებდა და მისი ზღაპრებიც სწორედ აქედან გამომდინარეობს

რა გჭირთ, ყოველ მეორე კომენტარს ბეჭდავთ თუ რა? ბევრი საინტერესო ნიუანსი გავიხსენე. დაბეჭდეეეეეთ

მახსოვს ეს მატჩი, 14 წლის ვიყავი, ნათესავმა წამიყვანა. პირველი 6065 წუთი თამაში კი არა კარდებალეტი იყო ბევრი მაყურებელი დინამოელთა ლანძღვიდან უკვე გინებაზც იყო გადასული,ზოგი ეჭვობდა რომ განგებ ითრევენ ფეხსო, შემდეგ კლუბის სათადარიგოთა ზემო ტრიბუნებიდან რამდენიმე გალსტუკიანი ჩამოვიდა, რაღაც უთხრეს იქაურებს და 3წუთში თამაში დაიქოქა.... მარა რად გინდა... ისე მახსოვს ადესის ჩერნომორეცთან რომ 3-0 იგებდა დინამო, მერე უცბად მიატოვეს თამაში და 3-3 გაუფორმეს ადესას...

ახალგაზრდა გულშემატკივრებს მივმართავ.წარმოიდგინეთ რა დღში ვიქნებოდით მაშინ,როცა ამდენი წლის შემდეგაც კი ამდენ ხალხს,ასე დაწვრილებით ახსოვს მაშინდელი მოვლენები.ეს არაკაცი კი ისევ ტყუის და ნამუსს ფიცულობს.წლების შემდეგ მურუსიძე და ჩინჩალაძეც, ასე გამოიკარგკაცებენ ალბათ თავს.

ვასტოჩნიზე ვიჯექი მაგ თამაშზე. ტყუილია, ვითომ ჩაფსტვენილი ქონდა. მაგაზე გაგიჟდა ხალხი. იმას შეჩვეული ვიყავით, რომ პენლებს არ გვაძლევდნენ, აქ კი იმდენად ნაღდი იყო, რომ მაგ კრეტინმა გადაწყვითა მატჩი დაემთავრებია. იმ გადმომხტარ ბიჭს მილიცია წესიერად რომ მოქცეოდა, შეიძლება კიდევ არ ამტყდარიყო ამხელა ამბავი. და მთელი სტადიონი მოედანზე ჩავიდა. დავერიეთ პოლიციელებს. იმ წლებში სამხედროები იჯდნენ პირველ რიგში მთელ წრეზე; იყო ერთი-ორი გაწევა, მაგრამ მერე ერთმანეთს ვაჩერებდით და ეს 18-19 წლის ბიჭები მშვიდობიანად გავუშვით სტადიონიდან. აი მილიციას კი მაგრად მოხვდა, ერთი მათი მოტოციკლეტი დაიწვა კიდევაც. შევარდნაძეს არავის არ დაუჯერა, სტადიონიდან გადითო. შემდეგ დათო გამოვიდა ხალხში, ყიფიანი, მან გავყევით უკან. პლეხანოვზე, სადღაც კინო ამირანთან, ტროლეიბუსზე ავიდა და დაიფიცა გუნდის სახელით, თავს შევაკლავთ, მაგრამ გპირდებით რომ გაისად ჩემპიონები გავხდებითო. და გახდნენ კიდეც! რა გუნდი გვყავდა! რა ბიჭები! დიდება მათ! ცოცხლებს დიდი ხნის სიცოცხლე, გარდაცვლილებს ნათელი და არ დავიწყება!

ვფიქრობ, კარგი იქნება ამ საკითხთან დაკავშირებით აქტივობა გამოიჩინოს რომელიმე ჩვენმა ჟურნალისტმა (რადგან იუშკა წვდომადი ყოფილა), თორემ უკვე აქაც ჩანს ფალსიფიცირების მცდელობა.
მე კი, როგორც ამ მატჩის ერთ-ერთი მაყურებელი ძალიან მოკლედ გავიხსენებ.
1. თითქმის 70 წუთი დინამომ ძალიან უჯიგროდ და უდარდელად ითამაშა - ამიტომაც ამ დროისთვის ანგარიში არ იყო გახსნილი.
2. ბოლო დაახლოებით 20 წუთი მოინდომეს და მომენტი მომენტზე იქმნებოდა. რაღაც სასწაულად გოლი მაინც არ გადიოდა.
3. ბოლოს, დახლოებით 2-3 წუთით ადრე დამთავრებამდე ერთ-ერთი ჩვენიანი (ზუსტად არ მახსოვს - თუმცა, როგორც ჩანს, ჩელებაზე) ზედ 11-მეტრიანის ნიშნულზე უკნიდან საგულდაგულოდ მოცელეს... ეს იყო 200%-იანი პენალი... ძალიან სამწუხაროა, რომ ბატონი იუშკა ამ აშკარა ფაქტის დამახინჯებას ცდილობს (რაღაც კონტაქტის დროს დაეცაო, თანაც უკვე დასტვენილზეო თამაშის დამთავრების შესახებ)...
4. მთელი სტადიონი ელოდა მსაჯის რეაქციას. მან მართლაც დაუსტვინა - ვიმეორებ, დაუსტვინა ამ წაქცევის შემდეგ. მაგრამ დასვენის დროს ხელები ზევით აღმართა და მოთამაშეებს და მაყურებელს ანიშნა თამაშის დამთავრება...
5. არდანიშნული პენალი ჩვენთვის ახალი ხილი არ იყო... ამ არაკაცს უბრალოდ რომ არ მოეხდინა ამ ეპიზოდეზე რეაგირება და გაეგრძელებინა თამაში - დრო კიდევ რჩებოდა - იქ ახალი ეპიზოდები შეიქმნებოდა, ხალხის ყურადღება ამ ეპიზოდებზე გადაირთვებოდა და ბოლოს, რაც არ უნდა მომხდარიყო, დარჩენულ დროში გოლი რომც ვერ გავეტანა მაყურებელი სტადიონს მშვიდად დატოვებდა. ცხადია, ყველა აღშფოთებული იქნებოდა, მაგრამ მოედანზე ფადასვლა და მსაჯზე ნადირობა არავის არ მოუვიდოდა აზრად.
6. საქმე სწორედ იმაშია, რომ მსაჯმა ვადაზე ადრე დაამთავრა თამაში... ეს იყო დამსწრე საზოგადოების ცინიკური აბუჩად აგდება... ემოციების რამეზე გადატანის შანსიც არ იყო დატოვებული...
7. დინამოელების პირველი რეაქცია ბუნებრივი იყო - ისინი მსაჯს ეკვეთნენ. მაგრამ მალევე მათვე მოუწიათ ამ მსაჯის დაცვა...
8. ხალხის გადასვლა მოედანზე მპხდა ეტაპობრივად.. ჯერ 1 გადავიდა, რომელსაც სასტიკად გაუსწორდნენ... ამან აღშფოთება გამოიწვია... ძალიან მალე მილიცია უკვე ვერ აკონტროლებდა სიყუაციას... ჯარისკაცებს არვაინ არ ერჩოდა (ისინი, როგორც ყოველთვის, პირველ რიგში ისდნენ), მაგრამ მაინც მათ გადაინაცვლეს სამთავრობო ლოჟაში...
9. მდგომარეობა ძალიან დაიძაბა. სტადიონიდან არავინ არაპირებდა წასვლას. ყოველივე რომ შეიძლებოდა ძალიან დიდი ტრაგედიით დამთავრებულიყო, ამის დასტურია ის ჯავშანტრანსპორტიორები, რომლებიც სტადიონიდან გასვის მერე შეეძლო ენახა გულშემატკივრებს სტადიონის ახლობლად სანაპიროს მხრიდან. წარმოდგენაც არ მონდა რა შეიძლება მოყოლოდა თუმდაც წყლის ჭავლის მიშვებას ტრიბუნებზე... და ეს არაკაცი ცდილობს ეხლა თავ იმართლოს თავისი უგვანობის გამო...
10. შევარდნაძე თამაშს თავიდან არ ესწრებოდა, ის სპეციალურად მოვიდა სტადიონზე - ესეც დასტური, რომ მდგომარეომა ძალიან რთული იყო. მან ხალხს მიმართა სამტავრობო ლოGიდან - მიკროფონით და არა მეგაფონით. მისი ხმა ძალიან კარგად ისმოდა, მაგრამ მის მოწოდებას მაყურებელი გასულიყო სტადიონიდან მაშინაც არ მოყვა შედეგი, როცა იგი დაპირდა ხალხს, რომ მატჩის მსაჯობა გახდებოდა პოლიტბიუროს მსჯელობის საგანი.
11. ამ დროს, მიმაჩნია, შევადნაძემ სიმამაცე და კაცომა გამოავლინა. ის თავად ჩამოვიდა სამთავრობო ლოჟიდან სარბენ ბილიკზე და გაემართა გასასვლელისკენ - და მას გაყვა მაყურებელთა დიდი ნაწილი. ამით, მან ფაქტობრივად ინციდენტი ჩააქრო. პირადად მეც გავედი სტადიონიდან ამ ეპიზოდის შემდეგ.
12. რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, გულშემატკივართა მცირე ნაწილი დილამდე დარჩე სტადიონზე. ცხადია, ისინი არც თუ დელიკატურად იქცეოდნნ, მაგრამ არცერთი მათგანი არ დაუსჯიათ.
13. კომიკური მომენტი იყო სტადიონის გარეთ მყოფი მილიციის ქცევა. მათ არ იცოდნენ რა მოხდა სტადიონზე და ჩვეულებისამებრ, ცდილობდნენ სტადიონიდან გამოსული ხალხის მიმართ თავისი მომწესრიგებელი ფუნქციების განხორციელება. ჯერძალიან გაოცდნენ მათი ბრძანებების მასობრივ იგნორირებაზე, მალევე მიხვდნენ, რომ ასე გაგრძელებეით საფრთხის ქვეშ იქნებოდნენ და სასწრაფოდ გაეცალენ იქაურობას...
14. საწუხაროდ, ამ ეპიზოდს არანარი რეაგირება არ მოყოლია. პოლიტბიუროს ვინ ჩივის, არც ფეხბურთის ფედერაციაში. ამ მატჩის მსაჯობის გამო იუშკას არანაირი სასჯელი არ მიუღია (აქაც უსინდსოდ ცრუობს). მან წლის ბოლომდე დისკვალიფიკაცია მიიღო უმსგავსო მსაჯობის გამო სსრკ თასის მატჩზე, რომელშიც ერთმანეთს მოსკოვის "ტორპედო" კიევის ასკ-ს (პირველი ლიგის გუნდი იყო) ეთამაშებოდა. შემთხვევით ვუყურე ამ მატჩის ტელერეპორტაჟს - იუშკამ სასტიკად დაჩაგრა კიეველები. ნაღდი გოლი არ ჩაუთვალა, ხოლო მათ კარში დანიშნული პენალი 3-ჯერ დაარტყმევინა მოსკოველებს - სანამ არ გაიტანეს (კიეველთა მეკარემ 2 დარტყმა მოიგეია, მაგრამ მან დააბრალა წესების დარღვევა და ხელახლა დაარტყმევინა)...
15. ცალკე დაზუსტებას ითხოვს იმის დადგენა - რა უძღოდა წინ სტადიონზე შევარდნაძის გამოჩენას. ასევე გასარკვევია - რა უნდოდა სტადიონის მახლობლად სამხედრო ჯავშანტექნიკას. პირადად ჩემთვის ეხლაც გაუგებარია, რატომ არ მოყვა სანქციები კუშკას მიმართ ამ მატჩის შემდეგ. შევარდნაძე ძალიან კარგად დაინახა ამ მსაჯობის შედეგები და ის სსრკ-ში საკმაოდ მაღალ თანამდებობაზე იყო...

დიახ, ძალიან ამაღლებული დრო იყო ქართველთათვის, ინგლისური პრესა წერდა ჩამოვიდნენ ქართველები შექსპირის და ფეხბურთის სამშობლოში და გვასწავლეს, როგორ უნდა დავდგათ შექსპირი და როგორ უნდა ვითამაშოთ ფეხბურთიო. ძალიან მესიამოვნა, რომ ასე თბილად გაიხსენეთ ჩვენი დიდებული კაპიტანი მანუჩარ მაჩაიძე. დინამოში ბევრი დიდებული ფეხბურთელი გვყავდა, მაგრამ როცა გაგვიჭირდებოდა ყველას მანუჩარის იმედი გვქონდა. ასე თუ ისე, სხვებთან შედარებით ქართველებს გასვლაზე თამაში გვიჭირდა, მაგრამ მანუჩარი ყველგან შეუდარებელი იყო ბაქოშიც, ერევანშიც მოსკოვშიც, კიევშიც, ლონდონშიც და ესპანეთშიც. განსაკუთრებით მისი ბოლო წლები მახსენდება, ჯარიმის დარტყმა ისე დაამუღამა, რამის პენალტის დონეზე იყენებდა. ჩვენ, რომ ძველი შემართების მანუჩარი გყოლოდა ჰამბურგთან სტუმრად ასე არ წავაგებდით. მათთან უფრო ფსიქოლოგიური მომენტი იყო ვიდრე საფეხბურთო. ყიფიანის პირველი გოლის შემდეგ ჰამბურგი გარკვეული პერიოდი შედრკა და ამ დროს შეიძლებოდა თამაშის გარდატეხა, მაგრამ ამ დროს აღარ გვყავდა ბურთი შეუდარებელი დამჭერი მანუჩარი და ბურთი სწორედაც მოწინააღმდეგემ დაიჭირა, რასაც ჩვენი მხრიდან, თითქოსდა არართულ სიტუაციას ავტოგოლი მოჰყვა, რამაც საბოლოოდ გაგვტეხა მაშინდელი მსოფლიოს საუკეთესო გუნდთან, სადაც 60%-ზე მეტი ევროპის ქვეყნების ნაკრების წევრები თამაშობდნენ.

მე ვიყავი იმ თამაშზე; ტრიბუნებზე 70 ათასი კაცი იყო და ყველა ერთხმად ვააშკარავებდით მსაჯის სექსუალურ ორიენტაციას; 4 დღე ვერ ვლაპარაკობდი - ხმა არ მქონდა; ისეთი არაობიექტური მსაჯობა სხვაგან კი, მაგრამ თბილისში არ გაუბედავთ; ბოლოს შევარდნაძე გამოვიდა მოედანზე.

მეც მახსოვს ეგ თამაში, ყველაზე მეტად ხალხი გააბრაზა დროზე ადრე დამთავრებულმა თამაშმა. მაშინდელი დინამო იყო გალაქტიკის გუნდი, ნებისმიერ გუნდს მსოფლიოში მინიმუმ თანაბარ დონეზე უფრო მაღლა ეთამაშებოდა, მხედველობაში მყავს ბაიერნი რეალი ინტერს მოუგეს კიდეც ბარსა და ყველა თუნდაც ლივერპული და მანჩესტერი, ვესტ ხემს იქ მოუგეთ 4-1 მაგრამ მაინც, ზარიასთან 0-0 ზე არ უნდა მიეყვანათ საქმე.
მე მახსოვს ფეინორდთან თამაში იქ! თბილისში 3-0 გვქონდა მოგებული, იქ ორით ნოლი წაგვაგებინეს, ორი პენალტი არ დაგვიდეს, ორი ბურთი არ ჩათვალეს, ნაღდი გოლები მაგრამ მაინც გავედით შემდეგ ტურში, მახსოვს ბოლო წუტებზე უკვე ისე ფრთხილად თამაშობდნენ ჩვენები რომ წითელი ბარათი არ მოგვცეს ვინმეს, სულ არაფრის გულისთვის შეიძლებოდა გაეძევებინათ ვინმე და მომდევნო თამათს გამოტოვებდა ავტომატურად, ჰოლანდიაში რომ დაგვჩაგრეს, ეგრე არსად და არავისთან არ დაუჩაგრივართ მაგრამ მაინც გამარჯვება დადეს ბიჭებმა, გამარჯვება, რომელიც მაშინ ჩვენთვის დიდგორი იყო, მართლა დიდგორი იყო, რადგან ორასი წლის მანძილზე ყველაზე დიდი გამარჯვება ჩვენთვის იყო თასის აღება ევროპან მაშინ პირველად გაგვიცნო ქართველები, სუხიშვილები, რუსთაველის თეატრის რიჩარდ მესამე და დინამო, აი ესენი იყვნენ ის სამეული, რითიც მთელ მსოფლიოში გავიდა ჩვენი სახელი, ინგლისელები წერდნენ ქართველებმა გვასწავლეს, თუ როგორ უნდა ითამაშო რიჩარდი და ფეხბურთიო. იქამდე ერთეულებმა თუ იცოდნენ სტალინის ქართველობა და ვსიო, სულ ეგ იყო...
ბაიერნი მეორე ტაიმში აღარ გვეთამაშა კარაველას თასზე, უელვაში, ოთხთა ტურნირზე, მაშინ ძლიერი ტურნირი იყო ეგ, რეალი ბენფიკა დინამო და ბაიერნი იყვნენ, ყიფიანს ფეხი მოტეხეს მაშინ, ბაიერნი მეორე ტაიმში აღარ გამოვიდნენ სათამაშოდ დაიმალნენ, რუმენიგე და მიულერი სპეციალურად ჩავიდნენ სათამაშოდ როცა გაიგეს რომ დინამოს ხვდებოდნენ, ორით ნოლს ვუგებდით მაშინ, რუმენიგე იყო მათი მარადონა, მართლ მაგარი იყო მაგრამ მიხვდნენ რომ გაფარჩაკდებოდნენ და დაგვემალნენ. ბაიერნი მაშინ მსოფლიოს ხუთეულში შედიოდა. ეხ დრონი დრონი რა დრო იყო!!!