ვლადიმერ გუცაევი: ცხოვრებაში რაც მინახავს, ყველაზე დიდი უსამართლობა ეს იყო...

თბილისის "დინამოს" ლეგანდარულმა თავდამსხმელმა ვლადიმერ გუცაევმა ბელარუსული "პრესბოლისთვის" მიცემულ ინტერიუში თავის ცხოვრებაში ყველაზე დიდ უსამართლობაზე ისაუბრა.

- ამ სიტუაციას უსამართლობას ვერ ვუწოდებდი. მწვრთნელმა მაინც შემიყვანა ნაკრებში, ძირითად შემადგენლობაში დამაყენა. მაშინ სათადარიგოთა შორის რომ დავრჩენილიყავი...

საწყენი შემდგომ იყო. 1981 წლის სექტემბერში თბილისის "დინამო", როგორც ევროპის თასების მფლობელთა თასის გამარჯვებული, მადრიდის ტურნირზე მიიწვიეს. იქ, "რეალის" გარდა, მონაწილეობა "ბაიერნმა" და "ალკმაარმა" მიიღეს. იქ საუკეთესო ფეხბურთელი გავხდი.

შემდეგ კი აპრილი დადგა და ბესკოვმა და ლობანოვსკიმ ნაკრებში არც მე მიხმეს და არც ყიფიანს. შესაბამისად, ჩვენ მსოფლიოს ჩემპიონატზე ვერ მოვხვდით. ახლა წყენით არ ვლაპარაკობ, მაგრამ ლეონიდ ბურიაკი იქ მოტეხილი ფეხით წავიდა. როდესაც ნაკრები ესპანეთში ჩაფრინდა, მის დასახვედრად მისულ ჟურნალისტებს ძალიან გაუკვირდათ, რომ შემადგენლობაში არც მე ვიყავი და არც დავითი - ეს ესპანეთში ერთი წლის წინ მოწყობილი ფურორის შემდეგ. მაშინ ბესკოვს უთხრეს: "რადგან გუცაევისა და ყიფიანისათვის არ მოიძებნა ადგილი, ეტყობა, ძალიან ძლიერი გუნდი გყავთ".

- ის არც საწვრთნელ პროცესში და არც შემადგენლობის არჩევაში არ ერეოდა. ყველაფერს ბესკოვი და ლობანოვსკი წყვეტდნენ. ლობანოვსკის პროგრამებს იყენებდნენ, ხოლო ვარჯიშებს ბესკოვი ატარებდა. მას გენადი ლოგოფეტი და ვლადიმირ ფედოტოვი ეხმარებოდნენ.

- აბა, ახალკაცი რატომ იყო ნაკრებში?

- მაშინ ყველაფერს პარტიის ცენტრალური კომიტეტი წყვეტდა. ისინი მრავალ სისულელეს სჩადიოდნენ. ერთდროულად სამი მთავარი მწვრთნელის დანიშვნაც ამ კატეგორიიდანაა. ყველა ფეხბურთელი, თვით საშუალო დონისა, დაგიდასტურებთ, რომ თუნდაც ორი ერთნაირი მთავარი მწვრთნელის ყოფნა გუნდში არ შეიძლება. ეს მხოლოდ საბჭოთა კავშირში შეიძლებოდა მომხდარიყო.

ქართველი ზიდანი თუ ფრანგი ყიფიანი - რომელია უფრო სწორი ეპითეტი?