დაპირებისამებრ, კახა ცხადაძეზე ვისაუბრებთ - ახალი სეზონიდან თბილისის "დინამოს" მთავარი მწვრთნელის პოსტზე ერთ-ერთ ყველაზე რეალურ კანდიდატად რომ მიიჩნევა. ცხადაძე ამჟამად ბაქოს "ინტერს" თავკაცობს და ამ სეზონის ბოლომდე თავის გუნდთან ერთად ლოკალური მიზნებიც აქვს: ჩემპიონატი პირველ სამეულში უნდა დაამთავროს (ალბათ, ასეც მოხდება), ხოლო აზერბაიჯანის თასის ფინალში გასასვლელად მომავალ კვირაში საპასუხო მატჩი ელოდება "ნეფთჩისთან".
ანუ, თუ რაიმე განსაკუთრებული არ მოხდა, აზერბაიჯანის ყველაზე "ქართული გუნდი" (მთავარი მწვრთნელის გარდა ბაქოს "ინტერის" ღირსებას გიორგი ლომაია, ვალერი აბრამიძე, ილია კანდელაკი და ბაჩანა ცხადაძე იცავენ), ამ ზაფხულს
თუმცა, იმის თქმა კი, დანამდვილებით შეგვიძლია, რომ თუ ცხადაძემ "ინტერთან" კონტრაქტი აღარ გააგრძელა, ამ გუნდს კვლავაც უცხოელი მწვრთნელი ეყოლება. ყოველ შემთხვევაში, რაც "ინტერი" არსებობს, სხვა პრეცედენტი არ ყოფილა და ვიდრე დღევანდელი მეპატრონე (კლუბი ვინც ჩამოაყალიბა 2005 წელს) იქნება, ადგილობრივ სპეციალისტებს იქ მუშაობის შანსი, ფაქტობრივად, გადაწურულიც აქვთ.
რაც შეეხება ცხადაძის და "ინტერის" ურთიერთობას, ქართველი მწვრთნელისა და ამ აზერბაიჯანული გუნდის თანამშრომლობა უკვე სამი სეზონია გრძელდება, რაც ამ კლუბის ისტორიაში სარეკორდო შედეგია. სხვა და არანაკლები მნიშვნელობის სარეკორდო მაჩვენებლებს კვლავაც დავუბრუნდებით, მანამდე კი კონტრაქტის თემაზე გავაგრძელოთ საუბარი.
როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ქართველ სპეციალისტს "ინტერთან" კონტრაქტი ამ სეზონის ბოლოს ეწურება, დაახლოებით ორი თვის წინ კი კლუბის ხელმძღვანელობამ ხელშეკრულების კიდევ ერთი წლით გაგრძელება შესთავაზა; ანდა, რატომ არ უნდა შეეთავაზებინათ ახალი კონტრაქტი?
ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, არცთუ სოლიდური ბიუჯეტის მქონე გუნდი ("ინტერზე" ბევრად მეტი ბიუჯეტი აზერბაიჯანში ხუთ გუნდს აქვს - "ბაქის", "ხაზარს," "ნეფთჩის", "გაბალასა" და "ყარაბაღს") ქართველი სპეციალისტის ხელმძღვანელობით 2010 წელს აზერბაიჯანის ჩემპიონი გახდა, 2011 წელს სანკტ-პეტერბურგში "თანამეგობრობის თასი" მოიგო, ასევე შარშან კი აზერბაიჯანის თასის ფინალში გავიდა და დრამატულ ბრძოლაში (პენალტების სერიაში) დამარცხდა "ხაზართან".
ანუ, "ინტერის" ხელმძღვანელობას ცხადაძის მუშაობა სავსებით აკმაყოფილებს და ამიტომაც სურს ჩვენებურთან ურთიერთობის გაგრძელება.
თანაც, "ინტერის" შეფებს ისიც კარგად ეცოდინებათ, რომ უკვე მეორე წელიწადია, ცხადაძის გადაბირებას რამდენიმე ამბიციური აზერბაიჯანული გუნდი რომ ცდილობს; ეგ კი არა, ერთი თვის წინ იყო, აზერბაიჯანული ინტერნეტ-გამოცემა "აზერიფუტბოლის" ცნობით, ცხადაძეს რუსული პრემიერლიგის გუნდის, გროზნოს "ტერეკი" რომ იწვევდა (ამ შემთხვევაშიც, ახალ სეზონზეა ლაპარაკი).
ანუ, კაცს წინადადებები არ აკლია, თავის გუნდშიც "ცხვირწინ" უდევს ხელმოუწერელი კონტრაქტი, მაგრამ მაინც თავს იკავებს და ყველას უარით ისტუმრებს. უფრო ზუსტად, არ ხმაურდება და წინასწარ არ ამბობენ, თორემ თბილისის "დინამოსთან" დაახლოებულ პირთა ცნობით, თითქმის გადაწყვეტილი ამბავია, რომ ჩვენი ქვეყნის ყველაზე ტიტულიან კლუბს ახალი სეზონიდან სწორედ ცხადაძე ჩაიბარებს.
მით უფრო, რომ როგორც ჩვენთვის ცნობილია, "დინამოს" მეპატრონეს რომან ფიფიას ჯერ კიდევ 2011 წლის დეკემბრის ბოლოს სურდა ალექს გარსიას ნაცვლად ცხადაძის დანიშვნა, თუმცა ქართველ სპეციალისტს "ინტერთან" მოქმედი კონტრაქტი აკავშირებდა და ალბათ, სწორედ მაშინ იყო, "ფანტასტიკურ წინადადებაზე" (თვითონ ცხადაძის სიტყვებია, ამ რამდენიმე ხნის წინათ "ლელოს"" რომ განუცხადა) უარის თქმა რომ მოუწია.
ახლა კი, "ინტერთან" კონტრაქტი უმთავრდება და რადგანაც გაგრძელებაზე უარს ამბობს, დიდია იმის ალბათობა, რომ კვლავაც მიუბრუნდეს იმ "ფანტასტიკურ წინადადებას"; მით უფრო, რომ ცხადაძისათვის თბილისის "დინამო" ვერასდროს იქნება "ჩვეულებრივი გუნდი"...
ნდობის მანდატი და რეკორდები
ვინფრიდ შეფერი, ტონი ადამსი, მირჩა რედნიკი, ვლასტიმილ პეტრჟელა, ჯოკიჩა ხაჯიევსკი, ჯიუნეთ ბიჩერი, რასიმ კარა, ალექსანდრ სტარკოვსი, სტანისლავ ჩერჩესოვი, ანატოლი დემიანენკო, რომან პოკორა, ვალდას ივანაუსკასი, ანდრეი ჩერნიშოვი, ვიქტორ პასულკო, სერგეი იურანი, - აი, არასრული ჩამონათვალი იმ უცხოელი სპეციალისტებისა, ბოლო სამი წლის განმავლობაში სხვადასხვა აზერბაიჯანულ კლუბში რომ მუშაობდნენ.
ამ ჩამონათვალში ზოგი ისეთია, რომელთა სამწვრთნელო კვალიფიკაცია ეჭვს არასდროს იწვედა (შეფერი, რედნიკი, პეტრჟელა, სტარკოვსი და მეტ-ნაკლებად, ალბათ, ჩერჩესოვიც), თუმცა "გადაბმულად" ორი სეზონი არცერთს უმუშავია (პოკორას გარდა, ისიც მოკრძალებულ "სიმურგში") და ამიტომაც ერთი-ორად არის დასაფასებელი ცხადაძის მიმართ გამოჩენილი ამხელა ნდობა.
ჰო, მართლაც არ არის პატარა ამბავი, აზერბაიჯანის ჩემპიონატში უცხოელ მწვრთნელი სრულ სამ სეზონს რომ ჩაამთავრებს (თანაც, ერთსა და იგივე გუნდში), კვლავაც გაგრძელების პერსპექტივით.
ჰოდა, აქედან გამომდინარე, ნურავის გაუკვირდება ცხადაძის აზერბაიჯანული რეკორდები: იქაურ ინტერნეტგამოცემა "აპასპორტის" ცნობით, ლეგიონერ მწვრთნელებს შორის ყველაზე მეტი მატჩი აქვს ჩატარებული (ჩემპიონატშიც, თასზეც, ევროტურნირებზეც) და ასევე პირველია უცხოელთა შორის, ჩემპიონატში 50 გამარჯვება რომ მოიპოვა.
ისევ "აპასპორტზე" დაყრდნობით იმასაც ვიტყვით, რომ ცხადაძე ერთადერთი მწვრთნელია, ბოლო სამი წლის განმავლობაში თავისი გუნდი მუდმივად რომ გაჰყავდა აზერბიჯანის თასის მეოთხედფინალში.
დინამო თუ უცხოეთი?
რუსთავის "მეტალურგი", თბილისის "დინამო", შვედეთის "სუნდსვალი", მოსკოვის "სპარტაკი", მოსკოვის "დინამო", ფრანკფურტის "აინტრახტი", ვლადიკავკაზის "ალანია", "მანჩესტერ სიტი", თბილისის "ლოკომოტივი", მახაჩყალის "ანჟი", - აი, ამ გუნდებში ასპარეზობდა ბაქოს "ინტერის" დღევანდელი მწვრთნელი 1986-დან 2004 წლამდე.
საქართველოს ეროვნული ნაკრების პირველ კაპიტანს საფეხბურთო კარიერის განმავლობაში არაერთი ტიტულიც მოუგია: საბჭოთა კავშირის ახალგაზრდული ნაკრების შემადგენლობაში ევროპის ჩემპიონი გახდა, საქართველოს ორგზის ჩემპიონია, რუსეთის თასის და ბრინჯაოს მედლის მფლობელი, ბუნდესლიგის მესამე პრიზიორია და ამას გარდა, უკანასკნელი ქართველი ფეხბურთელია, ევროპის ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე (დსთ-ს ნაკრების შემადგენლობაში) რომ იასპარეზა.
აქვე, ალბათ, ის მწვრთნელებიც უნდა ვახსენოთ, რომლებთანაც აქტიური საფეხბურთო კარიერის განმავლობაში რომ მოუწია ურთიერთობამ: შოთა ჭეიშვილი, დავით ყიფიანი, ალექსანდრე ჩივაძე, რევაზ ძოძუაშვილი, გივი ნოდია, ვლადიმერ გუცაევი, ოლეგ რომანცევი, ვალერი გაზაევი, ანატოლი ბიშოვეცი, გაჯი გაჯიევი, დრაგოსლავ სტეპანოვიჩი, იუპ ჰაინკესი, კლაუს ტოპმიოლერი, ჯო როილი.
ასეთ ხალხთან მუშაობა უკვალოდ ვერ ჩაივლიდა და 31 წლის ასაკში მწვრთნელობა გადაწყვიტა. პირველი გუნდი თბილისის "ლოკომოტივი" იყო, სადაც მოთამაშე-მწვრთნელი გახლდათ, ამის შემდეგ გარკვეული პაუზა ჰქონდა (უფრო ზუსტად, ფეხბურთელის კარიერა გააგრძელა "ანჟში"). 2005 წლის გაზაფხულზე თბილისის "დინამო" ჩააბარეს და ჩემპიონიც გახადა, იმავე წლის შემოდგომაზე კი საქართველოს სუპერთასი მოიგო.
გიორგი ნავალოვსკი, ვლადიმერ დვალიშვილი, გიორგი მერებაშვილი, ირაკლი ჩირიკაშვილი, გულვერდ თომაშვილი, ნიკა ფირცხალავა, - იმ დროისათვის ყველასათვის უცნობ ამ პატარა ბიჭებს "დინამოში" დებიუტი სწორედ იმ პერიოდში ჰქონდათ;
2006 წლის იანვარში (დსთ-ს თასის მერე), ცხადაძეს "დინამოდან" წამოსვლამ მოუწია, თუმცა სულ მალე "სიონის" მთავარ მწვრთნელად დაინიშნა და ამ ქვემოქართლურ კლუბს თავის ისტორიაში პირველი და უკანასკნელი წარმატებაც მოაპოვებინა: ბოლნისელები საქართველოს ჩემპიონები გახდნენ!
2008 წელს მოკრძალებული აზერბაიჯანული კლუბი "სტანდარდი" ჩაიბარა, 2009 წლის გაზაფხულზე კი საქართველოს ახალგაზრდული ნაკრების მთავარ მწვრთნელად დაინიშნა (ოთხი ამხანაგური მატჩი).
2009 წლის ზაფხულიდან დღემდე კი ისევ აზერბაიჯანშია და ბაქოს "ინტერის" მთავარი მწვრთნელია; აი, სეზონის დასრულების შემდეგ კი თბილისის "დინამოში" დაბრუნდება თუ კვლავაც უცხოეთში გააგრძელებს კარიერას, ამას, ალბათ, მალე შევიტყობთ...
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
ვერ ვხვდები სათაური ტექსტთან რა კავშირშია