ფრაგმენტები შოთა არველაძის ავტობიოგრაფიული წიგნიდან "გუშინ"

შოთა არველაძე პირველი ქართველი ფეხბურთელია, ავტობიოგრაფიული წიგნი რომ დაწერა.

"გუშინ" ჯერაც დახლზე დევს, თუმცა მის შესაძენად ყველას არ მიუწვდება ხელი და გადავწყვიტეთ, ამ წიგნის რამდენიმე ფრაგმენტი "ლელოში" დაგვებეჭდა.

რა თქმა უნდა, ამის ნებართვა თვითონ შოთა არველაძემ მოგვცა.

ფრაგმენტები ამ წიგნიდან "ლელოს" ნომრებში გამოქვეყნდება.

ასევე იხილეთ:

ნაწილი I: ტრაბზონი - ალთინ იკიზლარ - ოქროს ტყუპები
ნაწილი II: ტრაბზონი 1995-1996 -

გოლის მეფე
ნაწილი III: ტრაბზონი 1995-1996 - გოლის მეფე
ნაწილი IV: ტრაბზონი 1995-1996 - გოლის მეფე
ნაწილი V: ტრაბზონი 1995-1996 - გოლის მეფე
ნაწილი VI: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი VII: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი VIII: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი IX: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი X: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი XI: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი XII: იმ საქართველოს გაუმარჯოს...
ნაწილი XIII: აიაქსი - ოცნების ახდენა
ნაწილი XIV: აიაქსი - ოცნების ახდენა
ნაწილი XV: აიაქსი - ოცნების ახდენა
ნაწილი XVI: აიაქსი - ოცნებების ახდენა
ნაწილი XVII: აიაქსი - ოცნების ახდენა
ნაწილი XVIII: აიაქსი - ოცნებების ახდენა
ნაწილი XIX: გლაზგო-რეინჯერსი - აგენტი 007

ნაწილი XX: გლაზგო-რეინჯერსი - აგენტი 007
- რონალდ დე ბური, კლაუდიო კანიჯა, არტურ ნიუმანი, კლაუდიო რეინა, მაიკლ მოლსი, ტორე ანდრე ფლო, ბარი ფერგიუსონი, ლორენცი ამორუზო, შტეფან კლოსი, კრისტიან ნერლინგერი, გრეკ მორი, ანდრეი კანჩელსკისი, - "აიაქსის" მსგავსად, აქაც დიდებული თანაგუნდელები მყავდნენ.

ჩემი დებიუტი "რეინჯერსში" სათასო მატჩში, ერთ-ერთ ქვედალიგელთან შედგა და ორი გოლი გავიტანე. პირველი გოლი მართლაც ეფექტური გამოდგა, მეორე გოლის შემდეგ კი მართლმადიდებლურად გადავიწერე პირჯვარი. როგორც კი პირველი ტაიმი დასრულდა, დიკ ადვოკაატმა მითხრა, ასეთი რამ აღარ გააკეთო, ამით გულშემატკივარი ძალიან ღიზიანდებაო.

ადვოკაატის მწვრთნელობისას "რეინჯერსი" ბრიტანულ სტილში არ თამაშობდა. ასე ვთქვათ, "უფრო ფეხბურთს" თამაშობდა, ვიდრე, მაგალითად, "სელტიკი". ადვოკაატს ცივი გონება აქვს, უყვარს დისციპლინა და არ უყვარს ტაქტიკის შეცვლა. თითქმის ყველა მეტოქეს ერთი და იგივე სქემით ვეთამაშებოდით. თან, ძალიან სიტყვაძუნწი აღმოჩნდა.

მწვრთნელი მენდობოდა და, როცა ფეხბურთელი ამას გრძნობს, თამაში უადვილდება. "რეინჯერსში" სხვადასხვა სტილის ფორვარდებმა მოვიყარეთ თავი: კანიჯა, მოლსი, ლოვენკრანდსი, "ჩელსიდან" - თორმეტ მილიონ გირვანქად შეძენილი ფლო, მაგრამ გოლის გატანაში ყველას ვჯობდი და ადვოკაატიც ბევრს არ ფიქრობდა, თუ ჯანზე ვიყავი, ყოველთვის მათამაშებდა.

"რეინჯერსში" ჩემი მისვლიდან რამდენიმე თვეში გუნდის მწვრთნელი შეიცვალა, მის ნაცვლად ალექს მაკლიში მოვიდა. მაკლიშმა ადვოკაატის საყვარელი სქემა შეცვალა, რაც უფრო ეფექტური გამოდგა გუნდისთვის, თუმცა ეს არ იყო მთავარი განსხვავება ამ მწვრთნელებს შორის. მაკლიში ტიპიური შოტლანდიელია, იუმორით სავსე, მომუსაიფე, ვარჯიშისას ფეხბურთელებს სულ გველაპარაკებოდა, მაგრამ თითქოს, საკუთარ თავში ბოლომდე არ იყო დარწმუნებული.

ხშირად ცვლიდა თავისსავე გადაწყვეტილებებს, ანგარიშს უწევდა გულშემატკივართა მოთხოვნებს.

ადვოკაატისგან განსხვავებით, მას არ ჰქონდა პრობლემები მედიასთან, რაც დიდ გუნდში მომუშავე მწვრთნელისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. შეეძლო, მისით უკმაყოფილო ფეხბურთელებთან საერთო ენა გამოენახა და დაერწმუნებინა ისინი, რომ გუნდისთვის საჭირო მოთამაშეები არიან.

ერთი სიტყვით, მაკლიში ძალიან კომუნიკაბელური აღმოჩნდა. ეს თვისება კი ნებისმიერი მწვრთნელისთვის აუცილებელია.

მისი მწვრთნელობისას მომიწია პირველად "ოლდ ფორმში" თამაში, "რეინჯერისისა" და "სელტიკის" დიდი დაპირისპირება. აიბროქსელობა განსაკუთრებული შეგრძნებაა და იმ არაჩვეულებრივ ატმოსფეროს, რაც "რეინჯერსში" იყო, "სელტიკთან" დაპირისპირება კიდევ უფრო ამძაფრებდა.

"რეინჯერსის" გულშემატკივრები მიხსნიდნენ, რას ნიშნავს მათთვის "რეინჯერსი", როდის იყვნენ პირველად "ოლდ ფორმზე", და ასეთი საუბრებისას შენც ძალაუნებურად იმავე სენით ავადდები. რაც დრო გადის, ეს ავადმყოფობა უფრო ძლიერდება, უღრმავდები ყველაფერს და უფრო გიყვარდება. "რეინჯერსში" ცდილობენ შეგაძულონ "სელტიკი", თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ "სელტიკი" მეზიზღებოდა. მხოლოდ იმაში ვრწმუნდებოდი, რომ "რეინჯერსზე" ვიყავი შეყვარებული.

"აიაქსში" თამაშის დროს, "სელტიკისთვის" უკვე გატანილი მქონდა გოლი. პირველ "რეინჯერსულ" სეზონში კი ეს ვერ მოვახერხე და "სელტიკთან" თამაშებშიც ვერ გამოვიჩინე თავი ისე, როგორც მინდოდა. ლიგის თასის ფინალში 1:1 იყო, მატჩის დასრულებას ორი წუთი აკლდა - თერთმეტმეტრიანი მოვიპოვეთ, ბურთთან მივედი და... ხარიხას გავარტყი!..

დამატებით დროში კონტერმანმა შორეული დარტყმით გატეხა "სელტიკი" და 2:1-ით გავიმარჯვეთ.

ალბათ ესეც ჩემი ბედი იყო. რომ დავმარცხებულიყავით, ყველა მე დამადანაშაულებდა და მართლებიც იქნებოდნენ. ფანებმა მალე დაივიწყეს გაფუჭებული პენალტი და ყველა ერთად "სელტიკის" დამარცხებას ვზეიმობდით.

2001-2002 წლების სეზონში "რეინჯერსმა" ასოციაციის და ლიგის თასი მოიგო, მაგრამ შოტლანდიის ჩემპიონი ვერ გახდა. 25 მატჩში 18 გოლი გავიტანე, რაც ცუდი შედეგი არ იყო, მაგრამ უფრო მეტი შემეძლო და საკუთარი თავისგან მეტს ველოდი.

ერთი სეზონი საკმარისი აღმოჩნდა, ბრიტანულ ფეხბურთთან, გლაზგოურ ცხოვრებასთან და "რეინჯერსთან" სრული ადაპტაციისთვის. როგორც ყველა გუნდში, ჩვენთანაც იყო პატარ-პატარა ინტრიგები და ფეხბურთელების ჯგუფ-ჯგუფად დაყოფა, რასაც რამდენიმე ფაქტორი განაპირობებდა.

მაგალითად, გუნდში ხუთი ჰოლანდიელი ფეხბურთელი იყო. დაყოფა ასაკის მიხედვითაც ხდებოდა. ახალაზრდები და "ბებრები", ზოგი ბევრს სვამდა, ზოგს ცოლი მარტო არსად უშვებდა, ზოგი მარტო ცხოვრობდა და მის სასიყვარულო ისტორიებს გაზეთებიდან ვიგებდით.

ამ ყველაფერში, ალბათ, განსაკუთრებული არც არაფერი იყო. რაც მთავარია, ჩვენი შიდა სამზარეულო, რასაც ??-ს ეძახიან, კარგი იყო. ანუ "რეინჯერსს" ყველაფერი წესრიგში ჰქონდა და ვარჯიშებზეც ყველა ფეხბურთელი თავს იკლავდა.

გლაზგო ძალიან შეგვიყვარდა, მთელი ოჯახი ბედნიერნი ვიყავით... გიორგუნას ბევრი ამხანაგი გაუჩნდა და მალე ნამდვილი შოტლანდიელი გახდა თავისი აქცენტით, რომლითაც ასე განსხვავდებიან შოტლანდიელები დანარჩენი ბრიტანელებისგან.

ჯერ კიდევ "აიაქსში" დაძმაკაცებულ რონალდ დე ბურს უფრო დავუახლოვდი. განსხვავებული მენტალიტეტი, ცხოვრების განსხვავებული წესები... მიუხედავად ამისა, ის ჩემი ნამდვილი მეგობარია. ამ ჰოლანდიელმა დამანახა, რომ ის ნაღდი ძმაკაცია, მართალი, პირდაპირი და გულიანი.

ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი სამშობლოდან ძალიან შორს, ოცდაათი წლის ასაკში, ისეთი მეგობარი შევიძინე, რომელსაც შემიძლია ვენდო.

რონალდთან დიდხანს მომიწია თამაში. მასთან ჩემი ევროპული კარიერის დიდი ნაწილი გავატარე და ერთად ბევრი ძლიერი მცველი და მეკარე დავძლიეთ. მისგან ბევრი რამ ვისწავლე, საგოლე პასებში მისი მევალეც ვარ, მაგრამ იმედი მაქვს, რომ მეც მისთვის კარგი თანაგუნდელი და პარტნიორი ვიყავი.

გაგრძელება იქნება