დაახლოებით ასეთივე კითხვა დავუსვით მწვრთნელს საბერძნეთთან მატჩის შემდეგ. გვაინტერესებდა მისი განწყობა და მოსაზრება საქართველოს ნაკრების შესახებ. გასაკვირი ნამდვილად არ არის, საიდან გაჩნდა ეს კითხვა - სერბ სპეციალისტს ხომ ოთხწლიანი კონტრაქტი ევრობასკეტის შემდეგ ამოეწურა. მან ჩვენი გუნდი 2008 წელს ჩაიბარა და ჯერ მეორე ლიგიდან ამოიყვანა, შემდეგ ევრობასკეტზე გაიყვანა, სადაც პირველი ჯგუფური ეტაპის ბარიერი დაძლია.
- საქართველოში ოთხი წელია ვმუშაობ, გუნდთან ერთად ბევრს მივაღწიე. მოხარული ვარ,
წუხელ საზღვარგარეთ დავუკავშირდით კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტ ბესიკ ლიპარტელიანს, რომელმაც აღნიშნა:
"მართალია, იგორ კოკოშკოვს კონტრაქტის ვადა ამოეწურა, მაგრამ უსაფუძვლოა ლაპარაკი მის შემცვლელზე. იგორს რომ დავემშვიდობეთ, კონტრაქტზე სიტყვაც არ თქმულა. ისიც გააანალიზებს სიტუაციას, ჩვენც ყველაფერს ავწონ-დავწონით და შემდეგ დავილაპარაკებთ. სწორედ ურთიერთსაუბრის შემდეგ გადაწყდება, დარჩება თუ არა იგი საქართველოს ნაკრების თავკაცის პოსტზე".
სადღეისოდ საკითხი ასე დგას: ჯერ კალათბურთის ფედერაციამ უნდა შეაფასოს ნაკრების მწვრთნელის მუშაობა და გადაწყვიტოს, სჭირდება თუ არა იგორ კოკოშკოვი გუნდს. მერე მწვრთნელს დაელაპარაკება და ბევრი რამ მას შემდეგ გაცხადდება.
იგორ კოკოშკოვის მუშაობაზე ყველას საკუთარი მოსაზრება აქვს (ჩემს შეფასებას უახლოეს დღეებში შემოგთავაზებთ), თუმცა ერთზე უნდა შევთანხმდეთ: კოკოშკოვმა 2008 წლიდან დღემდე დიდი მოცულობის სამუშაო გასწია და საქართველოს ნაკრებმა სწორედ მის ხელში მიაღწია ისტორიულ შედეგს. თუმცა როგორც თავად ამბობს, ამაში მთავარი როლი კალათბურთელებს მიუძღვით.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
მაკედონიასთან ჯარიმა უნდა აგვეღოო. ჯარიმა რომ აგვეღო და მერე დაღლილებს ვერ ჩაგვეგდო? ხომ ვიტყოდით, ჯარიმა არ უნდა აგვეღო - მაკედონიაც დაღლილი იყო და 16 წამს გავუძლებდითო.
გასაგებია, რომ ყველამ კარგად ვიცით კალათბურთი :), მაგრამ იქნებ კოკოშკოვსაც გაეგება რამე, იქნებ ისიც ხედავდა ზონური დაცვის და ა. შ. ნაკლოვანებებს, მაგრამ თავს ზევით ძალა აღარ იყო, მით უმეტეს - 8 კაცით?
კომბინაცია და სისწრაფე რომ გვიჭირს ქართველებს, კალათბურთში გავიგეთ? :)
მოკლედ კი სულ ორი რამის თქმა მინდა:
1) ამ კაცმა 4 წელი გვწვრთნა და უნახავი გვანახა. თუ გავუშვებთ, უხინჯო, დაუყვედრებელი მადლობა მაინც ვუთხრათ და ისე გავუშვათ; და არა - არაკომპეტენტურობა და, მით უფრო, რაღაც ბავშვური შეცდომები დავაბრალოთ.
2) რაც მთავარია, მეშინია, უმადურობამ თუ კიდევ უარესმა მიდგომამ წვალებით მიღწეული წარმატება ხელიდან არ გამოგვაცალოს და ქართულ კალათბურთსაც ის არ დაემართოს, რაც ქართულ ძიუ-დოს დაემართა.