<p>"სკოლას უმიზეზოდ ხომ არ ვაცდენ, საზღვარგარეთ იმიტომ მივდივარ, რომ ჩემი ქვეყანა ვასახელო, და რატომ უნდა მერქვას კლასში ჩარჩენილი?" <br> დღეს ჩვენი გაზეთის სტუმარია ძიუდოისტი <strong>მზია ბებოშვილი</strong> (57), ვინც ახლახან ჭაბუკთა შორის ევროპის ჩემპიონი გახდა და იმდენად დამაჯერებლად იჭიდავა, მთელი ძიუდოს სამყარო აალაპარაკა.</p><p>ვინ უწოდა მას "ქართველი დინამიტი" და რა გამოხმაურებები მოჰყვა მის გრიგალივით ჭიდაობას სოფიაში, რა თქვეს ფრანგთა ოლიმპიურმა ჩემპიონმა ლუსი დეკოსიმ და სხვებმა, ამაზე "ლელო" წერდა და დღეს სიტყვას აღარ გავაგრძელებთ, თუმცა ამ დიდი წარმატების გვერდით მაინც გვიწევს წერა პრობლემაზე, რაც ჩინოვნიკთა უნიათობითაა გამოწვეული: სპორტი მას ხელს უშლის სწავლაში და ერთხელ უკვე ჩატოვეს კლასში.</p><p>არადა, მაშინ - 2013 წელს მან ევროპის ჩემპიონატზე ამავე ასაკში ბრინჯაოს მედალი მოიპოვა და პირველი ქართველი ქალი გახდა, რომელმაც საჭიდაო სახეობებში პირველხარისხოვან შეჯიბრებებზე მედალი მიიღო.</p><p>როდემდე უნდა ვაყენებდეთ სპორტსმენებს არჩევანის წინაშე და როდემდე უნდა დავკარგოთ ნიჭიერი სპორტსმენები? უფრო მეტი უბედურება ისაა, რომ შესაბამისი სამინისტროები, ამ პრობლემის მოგვარებაზე არც კი ზრუნავენ ამდენი წელიწადია. უპირველსად, ეს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს საზრუნავია, მაგრამ არცთუ მცირე როლი სპორტის სამინისტროსაც ეკისრება, რადგან ამით მისი სფერო ზარალდება.</p><p>ღმერთმა ჰქნას, ბებოშვილი ამ კუთხით ბოლო დაზარალებული იყოს. არადა, ეს ბავშვი არც დაუმსახურებლად ითხოვს ნიშნების დაწერას და კლასიდან კლასში გადაყვანას, ხოლო მისმა ჭიდაობამ სოფიაში, ევროპის ჩემპიონატზე ევროპა აღაფრთოვანა. რა უნდა გააკეთოს ან განათლების, ან სპორტის სამინისტრომ ისეთი, რომ ევროპა გააკვირვოს? ჰოდა, ვინც ამას ახერხებს, ცოტა მეტი დაფასებაც სჭირდება.</p><p><strong>- მზია, გილოცავთ ამ გამარჯვებას. ალბათ, სოფიაში წასვლამდე გეგმავდით ასეთ შედეგს, რადგან ბოლო პერიოდში წონაში ფავორიტად იქეცით. </strong></p><p>- ამ ტურნირისთვის ტრაბზონში ვემზადებოდით ერთობლივ შეკრებაზე, სადაც მართლაც კარგად ვივარჯიშეთ. ბოლომდე და მაქსიმალურად ვიხარჯებოდით, რათა ევროპაზე გოგოებს კარგი შედეგი გვეჩვენებინა. ბიჭებისგან ყველა მოელის შედეგს, მაგრამ გოგოებსაც გვსურდა, კარგად გვეასპარეზა და ჩვენც გამოვჩენილიყავით. ღმერთის წყალობით, ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. სიძნელეები ბევრი იყო, ტრავმებიც გვქონდა, მაგრამ ევროპის ჩემპიონატისთვის ბევრს ვშრომობდით, ასეთ დიდ ტურნირზე გამოსვლის შანსიც გვარიან სტიმულს გვაძლევდა და გვინდოდა, გვესახელებინა ჩვენი სამშობლო.</p><p>პირადად მე მუხლის ტრავმა მაწუხებდა, მაგრამ მებრძოლი ხასიათი მაქვს და ძალიან მინდოდა, მაქსიმალურად კარგად გამოვსულიყავი და ოქროს მედალზეც ვფიქრობდი. ლიდერებშიც შევდიოდი - იმ დროისთვის ევროპულ რეიტინგში მე-15 ადგილზე ვიყავი და წარმატების იმედი მქონდა.</p><p>სოფიაში პირველ წრეში ვისვენებდი, მეორეში კი ისრაელის წარმომადგენელ შირ კელნერს 15 წამში, ხოლო მესამეში იტალიელ ლუდოვიკა ლენტინის 30 წამში მოვუგე იპონით. ამის შემდეგ ტურნირი თანდათან რთულდებოდა, რასაც ველოდი კიდეც. მომდევნო მეტოქე რეიტინგში მეორე ადგილზე მყოფი ხორვატი ტიე ტოპოლოვიჩი იყო, ჩემთვის კი ორჯერ ჰქონდა მოგებული. მასთან რევანშის დიდი სურვილით გავედი და, საბედნიეროდ, შებოჭვით მოვუგე.</p><p>ნახევარფინალში რუსი მარგარიტა შრაინერი შემხვდა. ეს ჩემთვის ყველაზე ძნელი შეხვედრა იყო, რადგან მას კარგად ვიცნობ. ის ძალიან ძლიერია, რეიტინგშიც წინ იყო და მასაც ჩემსავით სურდა მოგება. საბედნიეროდ, დავამარცხე და ფინალში გავედი, თუმცა, ალბათ, უფლის ნება იყო იქ ჩემი გამარჯვება, რაშიც უფალი დამეხმარა ამ წარმატებაში. ილეთი რომ გავუკეთე, სათანადოდ ვერ დავიცავი თავი და მეტოქე მახრჩობელას მიკეთებდა, მაგრამ 15 წამი გავუძელი. ასე მოვიგე და გავედი ფინალში, სადაც ავსტრიელ ლისა დენგს შევხვდი.</p><p>იქ აღარ გამირისკავს, თავიდანვე იუკო ავუღე და აღარ ვცდილობდი გამწვავებას, არ ვრისკავდი ილეთის გაკეთებას. უფრო დროის გაყვანაზე ვმუშაობდი და ვცდილობდი, გაფრთხილება არ მიმეღო. ასე წყნარად მოვიგე ეს ფინალიც.</p><p>ძალიან ბედნიერი ვარ, ევროპის ჩემპიონი რომ გავხდი. მიხარია, ჩემი შრომა რაკი დაფასდა და დღესდღეობით ამ ტიტულის მფლობელი ვარ.</p><p><strong>- თუმცა ჩემპიონობა თავშეკავებულად იზეიმეთ, არ იყო იმდენად ემოციური აღნიშვნა. </strong></p><p>- დიახ, 2013 წელს ტალინში ევროპის პირველობაზე ბრინჯაო რომ მოვიპოვე, ის უფრო ემოციურად გამოვხატე. ახლაც კი გამიხარდა ძალიან, მაგრამ, ალბათ, ახლა რომ ველოდებოდი, იმდენად არ გამოვხატე. თუმცა ეს სულ სხვა განცდაა. მუხლიც მტკიოდა, ტკივილები მქონდა, მაგრამ კვარცხლბეკზე რომ დავდექი, არაფერი აღარ მაწუხებდა, არანაირ ტკივილს არ ვგრძნობდი, თითქოს თავიდან დავიბადე, ისეთი სიხარული იყო.</p><p><strong>- თქვით, რომ რუსთან ყველაზე მეტად გაგიჭირდათ. თუმცა ამ წონაში თურქი ირემ კორკმაზი გამოირჩეოდა, ვინც ნაადრევად გავარდა. </strong></p><p>- რუსთან და ხორვატთან მართლაც ყველაზე მეტად გამიჭირდა, ფინალზე მეტადაც კი, ხოლო თურქზე ვნატრობდი, ნეტავ, პირველივე ეგ შემხვდებოდეს-მეთქი. მას კარგად ვიცნობ და ახლაც ბოლო შეკრება ერთად გავიარეთ ტრაბზონში. ვარჯიშებზე მას სულ ვუგებდი და შიშიც ჰქონდა ჩემი.</p><p><strong>- მწვრთნელებმა რა გითხრეს, როგორ შეგიფასეს გამოსვლა? </strong></p><p>- ორივე მწვრთნელი - გია თენაძეც და კახა მოცრაძეც ძალიან კმაყოფილები იყვნენ გოგონების გამოსვლით. ისინი ბევრს აკეთებენ ჩვენთვის, ბოლომდე იხარჯებიან და უნდათ, რა პერსპექტივასაც ჩვენში ხედავენ, ეს მთელ ქვეყანას დაანახონ. დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო მათ ამისთვის. ისინი ჩვენზე მეტს ნერვიულობენ. მაგალითად, მე მხოლოდ ჩემს თავზე ვწუხვარ, მწვრთნელები კი მთელ გუნდზე ზრუნავენ - რა სჭირდებათ, რა უნდათ და ასე შემდეგ...</p><p>ტრაბზონში მუხლი რომ ვიტკინე, მოცრაძე თვითონ მიკეთებდა მასაჟს, ექიმიც იყო ჩემთვის, მასაჟისტიც, ფსიქოლოგიც და ყველაფერი. თან ნათლიაა ჩემი. წონას რომ ვიკლებდი, საღამოს 6-ის მერე არ ვჭამდი, მაგრამ კახა მასწავლებელი გავიდოდა მაღაზიაში და მოჰქონდა ჩემთვის ჩირი, კურაგა და ამგვარები, რომ ენერგიაზე ვყოფილიყავი. ასევე ჩართულია ყველაფერში გია მასწავლებელიც. ისიც ყველაფერს აკეთებს ჩვენი წარმატებისთვის და ორივეს ძალიან დიდ მადლობას ვუხდი ამ ყველაფრისთვის.</p><p><strong>- კარგი ფიზიკური მომზადებით და ტექნიკით გამოირჩევით. ეს ტალანტი თავიდანვე იდო თქვენში თუ ვარჯიშით განავითარეს მწვრთნელებმა? </strong></p><p>- ტექნიკა არ იყო თავიდან. კახა მოცრაძე რომ არ ყოფილიყო, ალბათ, ამდენი ილეთი არ მეცოდინებოდა, არ მექნებოდა ასეთი ტექნიკური მარაგი. ტრაბზონშიც ბევრი ვიმუშავე შეკრებაზე. ბევრს ვნერვიულობდი და თითქმის არ მეძინა ღამღამობით, რაც მწვრთნელებს არანაკლებ აშფოთებდათ. სულ ამ ჩემპიონატზე ვფიქრობდი, განვიცდიდი, რა მოხდებოდა, რადგან დიდი პასუხისმგებლობაა, შენი ქვეყნის სახელი გაიტანო საზღვარგარეთ და გააჩნია, როგორ გაიტან.</p><p>არ მინდა, სხვანაირად გამომივიდეს, მაგრამ სხვები რომ ისვენებდნენ, მე მაინც ამ მზადებაში ვიყავი ჩართული. დილით 6 საათზე ვდგებოდი და დავრბოდი, 11-ზე უკვე დარბაზში გვეწყებოდა ვარჯიში და მაქსიმუმს ვაკეთებდი და იქნებ გადაჭარბებულადაც კი ვვარჯიშობდი. ყველაფერს ისე ვუყურებდი, ახლა ამას თუ არ შევასრულებ, ევროპაზე შედეგი არ მექნება-მეთქი.</p><p>მიხარია, რომ ეს გულმოდგინება დამიფასდა.</p><p><strong>- ზოგადად გუნდის და კონკრეტულად თქვენს გამოსვლას დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. ალბათ, პირადადაც მიიღებდით მილოცვებს... </strong></p><p>- ამის შესახებ პირველ დღეს არაფერი გამიგია და არც მეგონა, ასეთი რეაქცია თუ მოჰყვებოდა. მეგონა, რომ მოვიგე შეჯიბრება, როგორც ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია, მოიგოს, მაგრამ მეორე დღეს მივდივარ დარბაზში და ყველა მე მიყურებს, მოდიან, მილოცავენ სხვადასხვა ქვეყნის მწვრთნელები, ბავშვები ფოტოებს იღებენ, რამდენიმემ ავტოგრაფიც მომაწერინა... გაკვირვებული ვიყავი, ასეთი რა გავაკეთე-მეთქი, თუმცა მეამაყებოდა, რომ ჩემი ქვეყანა ვასახელე.</p><p>ფრანგების მწვრთნელი მოვიდა, რუსების, ავსტრიელების, ევროპის ძიუდოს კავშირის პრეზიდენტმაც მომილოცა და დიდი ბედნიერებაა, ამხელა ქვეყნების წარმომადგენლები შენთან, ქართველთან, რომ მოდიან და გილოცავენ. ფრანგების მწვრთნელი ლუსი დეკოსი გაკვირვებული იყო ჩვენი გამოსვლით.</p><p><strong>- თბილისში როგორი რეაქცია ჰქონდა თქვენს გამარჯვებას?</strong></p><p>- ყველა გახარებულია. დედაჩემი - განსაკუთრებით. სხვათა შორის, ჩემი და - ელენეც ძიუდოისტია. ამბობენ, რომ მასაც კარგი მონაცემები აქვს, მე კი დიდ სამსახურს მიწევს სპარინგპარტნიორობით. ის რომ არა, ამდენს ვერ მივაღწევდი. მინდა, მადლობა გადავუხადო მას ამისთვის.</p><p><strong>- სკოლაში როგორ შეხვდნენ ამ ამბავს? როგორც ვიცით, იქ პრობლემები გაქვს გაცდენების გამო.</strong></p><p>- იქაც გაუხარდათ, მაგრამ 84-ე საჯარო სკოლაში, სადაც ვსწავლობ, დიდი პრობლემები მაქვს. ჯერ კიდევ 2013 წელს, როცა ევროპის ჩემპიონატზე ბრინჯაო მოვიპოვე, ის ტურნირიც გამოცდების პერიოდს დაემთხვა, რომელსაც ვერ დავესწარი და ერთი კლასით ჩამოვრჩი. წლეულსაც გამოცდების დროს ტრაბზონში ვიყავი შეკრებაზე. როგორ უნდა ჩამოვსულიყავი გამოცდების ჩასაბარებლად?</p><p>მე ხომ უმიზეზოდ არ ვაცდენ, საზღვარგარეთ იმიტომ მივდივარ, რომ ჩემი ქვეყანა ვასახელო, და რატომ უნდა მერქვას კლასში ჩარჩენილი? თან კარგადაც ვსწავლობდი, მაღალ ნიშნებზე, ვიდრე დიდ სპორტში ჩავებმებოდი.</p><p>მერე უკვე სპორტსაც ბევრი დრო მიჰქონდა და ძალიან მიჭირდა. წარმოიდგინეთ, დილით 8 საათზე ვდგებოდი, რომ 9-ზე კლასში ვყოფილიყავი, გაკვეთილების შემდეგ მოვიდოდი სახლში, ერთ ჩანთას დავდებდი, მეორეს წამოვიკიდებდი და დარბაზში მივდიოდი. ვარჯიშის შემდეგ გვიან მოვდიოდი სახლში და დილის 4 საათამდე, ზოგჯერ უფრო გვიანობამდეც ვმეცადინეობდი.</p><p>მერიდება, ავდგე ვთქვა, რომ რაღაც ვერ მოვამზადე, რვეული დამრჩა-მეთქი და ამგვარები...</p><p>ბოლოს ასეთ რეჟიმს ვეღარ ვუძლებდი, მაგრამ მე არ ვითხოვ, ცოდნის გარეშე დამიწერონ ნიშნები, ვისწავლი, ვიმუშავებ და ისე ჩავაბარებ. ექსტერნის წესით ჩაბარების უფლებას კი მაძლევენ, მაგრამ ჩემი თხოვნაა, იმ ერთი კლასის გამოცდების ჩაბარების უფლებაც მომცენ, რათა ის დაკარგული წელიწადი ავინაზღაურო და ჩემს კლასს დავეწიო. მესმის, რომ ამას მხოლოდ ჩემი სკოლა ვერ გადაჭრის და ამიტომ ყველას ვთხოვ ამაში დახმარებას, უპირველესად - განათლების სამინისტროს.</p><p>ახლაც ვერ დავდივარ სკოლაში, რადგან ამხელა ტურნირიდან დავბრუნდი და უკვე ევროპის ოლიმპიური ფესტივალისთვის ვემზადები, რომელიც 27 ივლისს იწყება თბილისში. ეს ძალიან დიდი მოტივაციაა, რადგან სახლში ტარდება, იმის შემდეგ კი მსოფლიოს ჩემპიონატია.</p><p><strong>- როგორც ვიცი, თავიდან ოჯახი წინააღმდეგი იყო ძიუდოზე სიარულისა.</strong></p><p>- მათ უნდოდათ, ტანვარჯიშზე მევლო, როგორც უფრო ქალურ სპორტზე. თავიდან მართლაც მივედი, მაგრამ არ მომწონდა ის, თუმცა სპორტული ბავშვი ვიყავი და მაინც კარგად ვითვისებდი. ერთ თვეში შეჯიბრებაზე გავედი, სადაც მეორე ადგილი მოვიპოვე. მშობლებს იმედი მიეცათ, რომ გავყვებოდი მას, მაგრამ მე უფრო ფეხბურთი და სხვა სახეობები მიზიდავდა.</p><p>ადრე 87-ე სკოლაში დავდიოდი, სადაც ძიუდოს წრე იყო. ერთხელ შემთხვევით მათ ვარჯიშზე შევედი და მომეწონა. სახლში დაბრუნებულმა მშობლებს ვთხოვე, რომ ძიუდოზე ვივლიდი. მათ გაუკვირდათ, არც კი იცოდნენ, ქალთა ძიუდო თუ არსებობდა, თუმცა საბოლოდ მაინც დამეთანხმნენ.</p><p>მამაჩემმა, რომელიც დღეს აღარაა ცოცხალი, კახა მოცრაძესთან მიმიყვანა და ასე ჩავები ძიუდოში. იმდენად შემიყვარდა, ძილშიც კი ძიუდოზე ვფიქრობდი. მერე, როცა შედეგი გავაკეთე, მშობლებიც კმაყოფილები დარჩნენ.</p><p>მახსოვს, პირველად ბიჭებში ვიჭიდავე და ორი შეხვედრა მოვიგე. ძალიან კარგად მახსოვს ჩემი პირველი საერთაშორისო ტურნირი, რომელიც თბილისში გაიმართა. მე გამოვედი 50 კილოგრამში, თუმცა 36 კილო ვიყავი სულ. ამის მიუხედავად, ფინალში გავედი, სადაც ისრაელის წარმომადგენელმა მომიგო. ძალიან ცუდად მახსოვს ის შეჯიბრება.</p><p>დღეს დედაჩემი კმაყოფილია ჩემი არჩევანით... როგორც ბიძაჩემმა მითხრა, თურმე დედაჩემი სამჯერ მოასულიერეს. ასევე ძალიან განიცდიდა დეიდაჩემიც, რომელიც ჩვენ გვერდით ცხოვრობს და ერთი ოჯახივით ვართ. რომ მოვიგე, თურმე იმხელა იყვირეს, მთელი ეზო ჩვენს სახლში შემოცვივდა, რა ხდებაო.</p><p><strong>- წინ თბილისური ფესტივალი გელოდებათ, რომელიც კიდევ უფრო საპასუხისმგებლოა. </strong></p><p>- აქ მართლაც მეტია პასუხისმგებლობა, თუმცა, იმედია, იქ კიდევ უფრო უკეთეს ფორმაში ვიქნები. საკუთარ სამშობლოში ჭიდაობა სულ სხვა შეგრძნებაა. თან წარმატების შემდეგ კიდევ უფრო მეტს ელოდებიან შენგან, მაქსიმუმს გავაკეთებ, ბოლომდე დავიხარჯები, რომ ჩემს ქომაგებს არ ვუმტყუნო.</p><p><strong>ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"</strong></p>
ფრედო
ყველას თავისი აზრი აქვს მაგრამ ჩემი აზრით კლასიდან კლასში გადასვლაზე ნაღდად არ უნდა იყოს პრობლემა როცა საქართველოს სახელზეა ლაპარაკი! რომ გაიმარჯვა ხომ ყველას გაგვიხარდა?! ჰოდა რაზეა ლაპარაკი მაშინ? ეს ბავშვი უფრო მეტს აკეტებს საქარტველოსთვის ვიდრე ზოგიერთები!
lado
რა გინდათ, რას ჰქვია სწავლაში შეღავათი მიართვან ატესტატი და დიპლომი? ნახეთ, რამდენი ვეტერანი სპორტსმენი ნანობს ასე მირთმეული საჩუქრის გამო, რასაც ცოდნა არ ახლავს.თუ განათლების სამინისტრო ან სკოლა უკანონოდ იქცევა ის დაწერეთ რა წერია იმ კანონში რომელიც ირღვევა თუარა, შეეშვით დემაგოგიას.
ირაკლი თავაძე
აუ, რამდენი ჭკუის მასწავლებელია ამ ქვეყანაში, მაგრამ რაოდენობა ჯანდაბას, თავად მაინც რომ ჰქონდეთ განათლება. თუმცა მაინც ჰყოფნით ამბიცია, სხვებს ასწავლონ! ბატონო კი არა ქალბატონო ნუგო! რა ვქნა, იქნება და ცლოტა რამე წაგეკიტხა, ცემი თუ არტ გჯერა, სულხან-საბა მაინც გადაიკითხე (ოღონდ არ მკითხო ახლა, რომელი სულხან-საბა - სიკინჭილაშვილი, ღობეგლეჯიაშვილი თუ შავყვერაშვილიო) და ეგებ მერე მიხვდე, ჭაბუკი ასაკის განმსაზღვრელი ტერმინია თუ - სქესის? თუ სქესის განმსაზღვრელია და ჭაბუკი მხოლოდ ბიჭებზე ითქმის, მაშინ რა ეწოდებათ 17-წლამდელ სპორტსმენ გოგოებს, ეგებ დაგვაკვალიანოთ? ისე, თქვენ რამდენჯერ ხართ კლასში ჩარჩენილი, თუ საერთოდ არ გაგივლიათ სკოლაში? აუ, რამდენი ჭკუის მასწავლებელია ამ ქვეყანაში, მაგრამ რაოდენობა ჯანდაბას, თავად მაინც რომ ჰქონდეთ განათლება. თუმცა მაინც ჰყოფნით ამბიცია, სხვებს ასწავლონ! გიორგი - იქნებ გვირჩიოთ, რომელი წიგნები გადავსალოთ ჟურნალისტებმა? თქვენ რომელი გადაშალეთ ბოლოს? MIRABELLA status quo იქნებ გაგერკვიათ, კადეტსა და იუნიორს ქართული შესატყვისი ხომ არ აქვს? თუ რაც მამა ევროპაში წაგიღოთ, მას მერე კარტული არ გეკერკებათ? გია - ბრად, იცნობ და იცი, რომ ნაღდად გონებაჩლუნგია? შენ თუ გონებაგახსნილი ხარ, იქნებ იმაზე დაფიქრდე, რატომ არ თუ ვერ ქმნის ხელისუფლება ისეთ პირობებს, რომ სპორტსმენებს სპორტსა და სწავლას შორის არჩევანის გაკეტება არ მოუწიოთ და ერთი მეორეს არ შეეწიროს? მით უფრო, მსოფლიოში ამისთვის რამდენი გზაა აპრობირებული.
დავითი
ჩემი მილოცვა ამ ნამდვილად ნიჭიერ გოგონას!!!! ვკითხულობ ამ სტატიას გული სინანულით და სიხარულით მევსება. ამ ბავშვს აღმაფრენის ხანა უდგას და ამ პერიოდში იმის მაგივრად რომ მხარში ამოუდგეს ყველა დიდი ფსიქოლოგიურ და მორალურ ტკივილს ვაყენებთ. ოქროს მედლის მფლობელი, ევროპის ჩემპიონი მეორედ უნდა იყოს კლაში ჩასატოვებელთა სიაში? განა ბევრი გვყავს საქართველოში ასეთები? ბავშვს გაკეთებული აქვს თავისი არჩევანი და შევუწყოთ ხელი და არა შევუშალოთ. ნუთუ არ შეიძლება,რომ ის ყბადაღებული გამოცდა გადაუტანონ და სხვა დღეებში დაუნიშნონ? და კიდევ ერთი, დღევანდელი ჩვენი განათლების სისტემა არაფერს არსებითს ბავშვს არ აძლევს, რომ ამ გოგონამ არჩევანი გააკეთოს სწავლასა და სპორტს შორის. ამ ჩამყაყებული განათლების სისტემის შემხედვარე და ამ ფაქტის გამგონი დაფიქრდები ძალაუნებურად; ყავს საქართველოს პატრონი? საით მივექანებით? და ვის წისქვილზე ვასხავთ წყალს? ბევრნი გვყავს ასეთები?
გიორგი
სპორტსკოლებია აღსადგენი! შემოსავლიანი სპორტი რომ იყოს და მომავალში მისი ოლიმპიური ოქრო ცხოვრების მოწყობის საშუალებას რომ მისცემდეს, ალბათ არც იფიქრებდა სწავლაზე... სპორტს თავს რომ დაანებებს, სად რას გააკეთებს? ჟურნალისტებსაც არ აწყენდათ წიგნის გადაშლა...
dudu
სპორტსკოლები აღადგინეთ!
nugo
batono da ara qalbatono irakli...mzia gogonaa da chabukebsh chempioni ver gaxdeboda...sainteresoa tqven ramdenjer xart klasshi charchenili???
ემზარი
ნეტა ამისთანა მოსწავლე ბევრი ყავდეს საქართველოს
ნიკა
ვულოცავ გამარჯვებას. ეს საფუძველი ყოფილიყოს ნამდვილი წარმატებების, ზრდასრულებში. რაც შეეხება სწავლას. პირველ რიგში, არასწორია ეს მიმართვა ასე საჯაროდ, მედიასაშუალებით. ყველა საქმე წყნარად, აჟიოტაჟის გარეშე კეთდება. ამით კი, ზიანი მიადგა, თანაც, შეურაცხმყოფელია. განათლების სამინისტრო მოიქცევა კანონიერად. შესაძლოა გამონაკლისი, გამოცდები ჩატარდეს მზიასათვის მისაღებ დროს. ეს შეათანხმონ ძიუდოს ფედერაციასთან.
qutaiseli
არუნდა რა ამდენი დავიდარობა თუ ვერ ახერხებს სწავლას მიანებოს თავი და მორჩა რაც შეეხება განათლებულ სპორცმენთა პრობლემას ეს არარის მარტო ჩვენი ქვეყნის პრობლემა და ამის დასტურია ამერიკელი კალათბურთელების და მოკრივეების ბიოგრაფიაც ასე რო არჩევანი თავად უნდა გააკეთოს.
ემზარი
რომელმა ნიჭიერმა სკოლის დირეკტორმა ჩატოვა კლასში ეს ჩვენი სასახელო გოგონა იმედია განათლების სამინისტროში აღმოჩნდებიან გონიერები და დაეხმარებია მზიას ასეთი მიღწევებისათვის მილიონის პრემიას აძლევენ სხვა ქვეყნებში ჩვენთან კი მარტივად სკოლიდან სკოლაში გადასვლის პრობლემა ვერ უნდა მოუგვარონ? კიდევ ერთხელ მადლობა მზიას ის სასახელო ქართველია მას გვერდში დადგომა უნდა და მეტს გვასახელებს აუცილებლად
Giorgipirweli
ვულოცავ წარმატებას და უფრო მეტ წარმატებას ვუსურვებ, მაგრამ არსებობს ექსტერნის გამოცდები, რომლებზეც ასაკით წინა კლასის შესაბამის მოსწავლეს საშუალება აქვს დაძლიოს წინმსწრები კლასის პროგრამა. ყოველ წელს ტარდება მსგავსი გამოცდბი და ჩააბაროს.
MIRABELLA
ჭაბუკთა კი არა, კადეტთა შორის...გიას, ნამდვილად არაა გონებაჩლუნგი ბავშვი, ჩემი კარის მეზობელია და შეიძლება ითქვას, დაბადებიდან ვიცნობსკოლაში ძალიან კარგად სწავლობდა, მაგრამ ერთდროულად 2 ადგილას ვერ იქნები, ფიზიკის კანონია
მერაბი ლოლომაძე
ასეთი უმსგავსობა მარტო ჩვენ ქვეყანასი შეიძლება მოხვდეს. ნუთუ სკოლის დირექტორს არ რცხვენია, რომ მის სკოლაში ევროპის ჩემპიონი კლასშია ჩატოვებული. ამ გოგონას დიდი მომავალი აქვს მე ვუყურე მის ჭიდაობას მისი ვაჟკაცობა და შემართება ბევრ კაცს დაამშვენებდა დაეხმარეთ ასეთ ნიჭიერ ბავშვებს.
status quo
რა ჭაბუკთა შორის, .... ეს ჟურნალისტი? თუ იუნიორთა შორის? ჭაბუკი მამაკაცია ახალგაზრდა, მზია კი გოგონაა...
tyler durden
რა შუაშია სიზარმაცე,ადამიანი ამბობს რომ გამოცდების პერიოდს დაემთხვა შეკრება.უბრალოდ გამოცდების აღდგენას ითხოვს,თან სამართლიანად...
გია
კუნთმაგარი გონებაჩლუნგი, ცოტა ტვინიც უნდა ქონდეს სპორცმენს მარტო ღონე არავის არგებს იმიტო შენდება ეს ქვეყანა ამდენი უტვინო სპორცმენებით რომ გაივსო პარლამენტი და არა მარტო პარლამენტი, ცოტა განათლებაზეც იფიქრონ. რა თქმა უნდა ყველა სპორცმენს არ ვგულისხმობ.
dima
მესამე კლასიდან სტუდენტობამდე ვვარჯიშობდი და საკმაოდ ინტენსიურადაც. განსაკუთრებით მაღალი კლასებიდან, სულ შეჯიბრებზე და შეკრებებზე ვიყავი, მაგრამ არც ერთხელ არ დამდგარა ეჭვის ქვეშ შემდეგ კლასში გადასვლა ან თუნდაც უმაღლესში ჩაბარება და იქ კურსიდან კურსზე გადასვლა. სიზარმაცეს უნდა სძლიოს და სკოლის დამთავრება მზიასთვის პრობლემა არ იქნება, მით უმეტეს, რომ დებილი ნამდვილად არ არის, რადგან ასეთ შედეგებს დებილები ვერ გააკეთებენ.
ფულადი ჯილდო და ეროვნული ორდენები - პრემიერმა ძიუდოისტთა ნაკრები დააჯილდოვა
"ქართველები და საუკეთესოები ვართ!" - ბექაურის კომენტარი და ოლიმპიადის საიტი საქართველოს ნაკრების მსოფლიო ჩემპიონობაზე
"ყველანი მეუბნებოდნენ, ქალს რა უნდა ძიუდოში, ეს კაცების სპორტია და თავი დაანებეო" - ინტერვიუ ძიუდოში პირველ ქართველ მსოფლიო ჩემპიონ ქალთან
პირველ მეოთხედში უკვე 22 ქულა ჰქონდა - დონჩიჩმა სლოვენია მეოთხედფინალში გაიყვანა
პირველი ტაიმის შემდეგ საქართველოს ნაკრები ბულგარეთს 2:0 ამარცხებს
მეორე ნახევარში უკეთესი ბითაძე გვჭირდება - საქართველოს ნაკრებმა საფრანგეთს პირველი ტაიმი მოუგო
კაპიტანი კვარაცხელია - ბულგარეთთან მატჩში საქართველოს ნაკრების შემადგენლობა ცნობილია
ოფიციალურად: "კოლოსმა" ზურაბ რუხაძე წარადგინა
ტიაგო მოტამ შესაძლოა, ბუნდესლიგის ბინადარი გუნდი ჩაიბაროს
როდრიმ მისი აზრით "ოქროს ბურთის" ორი ფავორიტი დაასახელა
"სექსის დროს არ მინახავს, არ იცოდა, რომ კამერებზე წვდომა მქონდა..." - როგორ გაიგო ღალატის შესახებ არგენტინელი ვარსკვლავის მეგობარმა გოგონამ
ფრენკ ლამპარდი შესაძლოა, სამუშაოდ პრემიერ ლიგაში დაბრუნდეს
ქოჩორაშვილი: აქამდე სწორედ იმიტომ მოვედით, რომ არასდროს ვნებდებით
ევრობასკეტის მთავარი სენსაცია - სერბეთის ნაკრები ფინეთთან დამარცხდა და ტურნირს გამოეთიშა
"შავი ლომი" "ძებრესთან" დამარცხდა
ლუქსემბურგის ახალგაზრდული ნაკრების ავტობუსი გზაში გადატრიალდა
გატუზო თავის სტიქიაშია - ზოგს წაუთაქა, ზოგს სილა გააწნა
დუე და დემბელე ლაზარეთში, ლუის ენრიკე საოპერაციო მაგიდაზე - რა ხდება პსჟ-ში?
ბულგარელთა მწვრთნელი: შეგვიძლია ის დანაკლისი აღმოვფხვრათ, რაც ჩვენი და საქართველოა ნაკრების ფეხბურთელების ხარისხს შორისაა
დავითაშვილი: ასეთები ხდება, მთავარია, ახლა არ გავიმეოროთ
სანიოლი: ისე ხდება, როგორც სკოლაში - გვირჩევნია ახალ ტაქტიკაზე ახლავე გადავეწყოთ
ანრის გაუთანაბრდა - მბაპე საფრანგეთის ნაკრებში ყველა დროის რეკორდისკენ მიდის
მატჩის დღე - ქართველებსა და ბულგარელებს ცუდად დაწყებულის გამოსწორება სურთ!
ეთერ ლიპარტელიანი: ჩემპიონობით კმაყოფილი ვარ, თუმცა მეტიც მომეთხოვება
გოგონები ევროპისთვის მზად არიან, სტამი გვემშვიდობება, ძაპა - იკლებს
ძიუდო. ქალთა ნაკრები: ნაყოფიერი ავსტრიული კემპი გოგონებისთვის
ძიუდოისტთა ნაკრები: ესტერ სტამი საქართველოს ნაკრებს დაუბრუნდა
ქალთა ძიუდო. ევროპის ჩემპიონატი ახალგაზრდებში: გოგონების კვარტეტი
ძიუდო. ქალთა ნაკრები: ვარჯიში და სამახსოვრო ფოტო კაილა ჰარისონთან
ქართველმა ქალმა ძიუდოისტებმა საფრანგეთის ტურნირზე 4 მედალი მოიპოვეს
429 ძიუდოისტი 55 ქვეყნიდან - 29 მარტს თბილისის გრან პრი იწყება
ძიუდო. ჭაბუკთა ნაკრები: ყველა მედალოსანი ანტალიაში
მარიამ ჯანაშვილი ჯანზეა და მსოფლიოს ჩემპიონატისთვის ემზადება
გია თენაძე: საქართველოს ძიუდოს ფედერაციასთან შეთანხმებით, 6 გოგოზე ავიღეთ აქცენტი
ახალგაზრდული ნაკრები: გუჯეჯიანის მორიგი თამამი ექსპერიმენტები
სოფიო სომხიშვილმა უცხოელებიც აალაპარაკა - ინტერვიუ გია თენაძესთან
შავდათუაშვილი მსოფლიოზე გამაყუჩებლით იჭიდავებს
ძიუდო. ქალთა ნაკრები: ჭაბუკებით გაძლიერებული ახალგაზრდები