შემზარავი ინფორმაცია გაავრცელეს სააგენტოებმა - წალენჯიხაში, მაზანდარას დასახლების სტადიონზე ფეხბურთის თამაშის დროს 16 წლის მოზარდი უეცრად გარდაიცვალა. საავადმყოფოში კი გადაიყვანა სასწრაფო დახმარებამ, მაგრამ მისი გადარჩენა ვერ მოხერხდა.სამწუხაროდ, ეს არ არის გამონაკლისი შემთხვევა, როცა სპორტულ მოედანზე იღუპება მოზარდი და უბედურების მიზეზი ყოველთვის როდია არაკონტროლირებული, არადოზირებული ფიზიკური დატვირთვა. ზოგჯერ ბავშვების სიცოცხლე მათთვის ზარ-ზეიმით გახსნილ ხელოვნურსაფარიან მოედნებზე უკონტროლობას ეწირება.
2007 წელს თბილისში, მაგნიტოგორსკის ქუჩაზე მოედნის საზეიმოდ გახსნის შემდეგ, ფეხბურთის თამაში უმალვე დაიწყეს ბავშვებმა და 14 წლის მოზარდის სიცოცხლე წაქცეულმა ძელმა იმსხვერპლა.
იმავე
2009 წელს დიღომში 9 წლის ბიჭი დაეკიდა ფეხბურთის კარის ძელს. კარი გადაბრუნდა, ბავშვი ქვეშ მოიყოლა - ეს შემთხვევაც თავის ქალის ტრავმით და სიკვდილით დასრულდა.
2011 წელს საგარეჯოში ფეხბურთის კარის ძელი 10 წლის ბავშვს დაეცა, რომელიც კომაში ჩავარდა და სასუნთქ აპარატზე შეაერთეს.
არის სხვა ფაქტებიც.
რაშია საქმე? ერთი მხრივ, ბავშვებზე ზრუნვის პიარით, დიდი ამბით გაიხსნებოდა ხოლმე ბავშვთა სათამაშო მოედნები, მეორე მხრივ - არავითარი ყურადღება ამ მოედნებს და იქ მოთამაშე ბავშვების უსაფრთხოებას.
დიდი ხანია უკვე არავინ არაფრად დაგიდევს თუნდაც სკოლებში მოსწავლეთა ჯანმრთელობის შემოწმებას და რეკომენდაციებს. ადრე იქ წელიწადში ორჯერ ტარდებოდა ასეთი სამედიცინო გამოკვლევა-შემოწმება. მშობლებს აფრთხილებდნენ, თუ საეჭვო იყო ბავშვის ჯანმრთელობის მდგომარეობა (წალენჯიხაში დაღუპულ მოზარდს 3-4 წლის ასაკში გულის უკმარისობის პრობლემები ჰქონია). გაუქმდა საცხოვრებელ ადგილებში პედაგოგ-ორგანიზატორის შტატიც, არადა, ძალიან აუცილებელი იყო.
წალენჯიხაში მომხდარ ტრაგიკულ შემთხვევასთან დაკავშირებით გამოძიება თვითმკვლელობამდე მიყვანის მუხლით აღძრულა.
ვითომ გაირკვევა დამნაშავე? ალბათ, ეს ისე, მოვალეობის მოხდის მიზნით, თორემ, გამოძიება ხელს კონკრეტულად ვერავის დაადებს, ეჭვიც არ არის, რომ თავს ყველა გაიმართლებს. არადა, ასე როდემდე უნდა გაგრძელდეს?..
შეაჩერეთ ტრაგედიები ბავშვთა სათამაშო მოედნებზე, დავფიქრდეთ!
მთავარი რედაქტორის სვეტი
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
