- ქართველი სპორტსმენები ფეხბურთი
- ეროვნული ნაკრები
- ეროვნული ლიგა
- ეროვნული ლიგა 2
- ლეგიონერები
- თასი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა
- ევროპა ლიგა
- კონფერენს ლიგა
- ინგლისი
- ესპანეთი
- იტალია
- გერმანია
- საფრანგეთი
- მსოფლიო
- ჩემპიონთა ლიგა
- ევროპის ჩემპიონატი
- სხვადასხვა
- ქალთა ფეხბურთი
- ტრანსფერები კალათბურთი
- ეროვნული ნაკრები
- სუპერლიგა
- თასი
- NBA
- ლეგიონერები
- ევრო ლიგა
- ევროპის ჩემპიონატი
- მსოფლიოს ჩემპიონატი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა ჭიდაობა
- ძიუდო
- თავისუფალი
- კლასიკური
- ქართული
- სუმო
- სამბო
- ქალთა ჭიდაობა
- ბერძნულ-რომაული ჩოგბურთი
- როლან გაროსი
- უიმბლდონი
- ავსტრალიის ღია პირველობა
- ამერიკის ღია პირველობა
- მონტე კარლო
- ATP ცინცინატი
- მადრიდის მასტერსი
- რომის მასტერსი
- მაიამის მასტერსი
- სხვადასხვა რაგბი
- ეროვნული ნაკრები
- დიდი 10
- თასი
- ლეგიონერები
- 6 ერი
- ტესტები
- ერთა თასი
- მსოფლიო თასი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა ფორმულა 1
ვლადიმერ გუცაევი - ფრაგმენტი ჩემი კარიერიდან
<p>"მე და ყიფიანი ნაკრებში თავს სტუმრებად ვგრძნობდით, არადა, სსრკ-ში ყველაზე ძლიერი თავდასხმა "დინამოს" ჰყავდა" <br> ლეგენდარულ ფეხბურთელებს მოსაყოლი ბევრი აქვთ. ვლადიმერ გუცაევიც ასეთი იყო, ხალხი მის სანახავად დადიოდა სტადიონზე და ტაშს საზღვარგარეთაც უკრავდნენ.</p><p>გუცაევი გარემარბი იყო და მცველის გაცურების გარდა, გატანაც კარგად ეხერხებოდა. დღევანდელ თაობას მისი თამაში არ უნახავს, მაგრამ ვისაც ფეხბურთი უყვარს, მას უთუოდ ეყვარება ისეთი მოთამაშე, რომლის ფინტებსა და გოლებზე ლეგენდებს ჰყვებიან.</p><p>გუცაევმა რამდენიმე საინტერესო ისტორია გაიხსენა, მოგონებები კი მარიო კემპესთან შეხვედრით დაიწყო...</p><p><span style="color: #ff0000;"><strong>კემპესი? არა, მაინც კიგანი!</strong></span></p><p>"ვალენსია" თბილისში მოსკოვის "სპარტაკთან" სათამაშოდ ჩამოვიდა. ადრიან გაზაფხულსა თუ გვიან შემოდგომაზე რუსეთსა და უკრაინაში საერთაშორისო მატჩების ჩატარება საცივის გამო ჭირდა და საევროტურნირო შეხვედრებს რუსულ-უკრაინული გუნდები ზოგჯერ თბილისში მართავდნენ.</p><p>"ვალენსია" სასტუმრო "აჭარაში" ცხოვრობდა. <strong>მარიო კემპესს</strong> ინტერვიუზე <strong>დავით ქლიბაძე</strong> შეუთანხმდა და მეც დამირეკა, არ გაინტერესებს კემპესის გაცნობა და მასთან საუბარიო. ეს ფოტოც მაშინ არის გადაღებული. კემპესს 1978 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე ვესაუბრე, მის არგენტინელ თანაგუნდელებზე, ქლიბაძე კი ასეთ შანსს ხელიდან როგორ გაუშვებდა და კემპესი <strong>მარადონაზეც</strong> ბევრი ალაპარაკა. სხვათა შორის, კემპესი თბილისის "დინამოზეც" გვესაუბრა, სასიამოვნო იყო, რომ ჩვენს გუნდზე არცთუ ცოტა ინფორმაცია ჰქონდა.</p><p><img src="/media/images/new_photo/QARTULI/SOCCER/History/kempess-gucaev-12.jpg" border="0" alt="Sportall.Ge" title="ვლადიმერ გუცაევი - ფრაგმენტი ჩემი კარიერიდან " width="337" height="273" /></p><p>1978 წლის მუნდიალზე კემპესმა ძალიან კარგად ითამაშა, მაგრამ ჩემიონატის შემდეგ თავი დიდად აღარ გამოუჩენია. ვფიქრობ, 70-იანი წლების ბოლოს მსოფლიოში საუკეთესო თავდამსხმელი <strong>კევინ კიგანი</strong> იყო. 1979 წელს ჩემპიონთა თასზე "ჰამბურგთან" რომ დავმარცხდით, გერმანელთა რიგებში არაერთი ცნობილი ფეხბურთელი თამაშობდა - <strong>ფელიქს მაგათი, მანფრედ კალცი, ჰორსტ ჰრუბეში</strong>... თუმცა სხვებისგან მკვეთრად გამორჩეული კიგანი იყო, რომ არა ის, დარწმუნებული ვარ, "დინამო" მაშინ "ჰამბურგს" მოუგებდა. კიგანი გუნდის სული და გული იყო, იმ პერიოდში ზედიზედ ორჯერ მოიპოვა "ოქროს ბურთიც".</p><p><strong> <span style="color: #ff0000;">საშა, რას მერჩოდი?</span></strong></p><p>1979 წელს საბჭოთა კავშირის თასის ფინალში პენალტების სერიით მოსკოვის "დინამოს" მოვუგეთ. შეხვედრა მოსკოვში, "ლუჟნიკებზე" გაიმართა. ძალიან ცხელოდა, შინაარსიანი თამაში ვერ გამოვიდა. 11-მეტრიანი ჩვენგან მე და <strong>დათო ყიფიანმა</strong> ვერ გავიტანეთ. მოსკოველთა მეკარე <strong>ნიკოლაი გონტარმა</strong> ჩემი დარტყმული მოიგერია.</p><p>მიმაჩნია, რომ პენალტი იღბალია - შეიძლება, კარგმა მოთამაშემ ვერ გაიტანოს, მასზე კლასით ნაკლებმა კი უკეთესად შეასრულოს, ანუ 11-მეტრიანს უფრო კარგად დაუჭიროს მუღამი. პენალტებს მანამდე შედეგიანად ვარტყამდი, ფინალის შემდეგ კი რაღაც პერიოდი ვერიდებოდა 11-მეტრიანის ნიშნულთან მისვლას. ის ფინალი მას მერე მოვიგეთ, რაც <strong>ოთარ გაბელიამ</strong> პირჯვარი გადაიწერა და <strong>ვალერი გაზაევის</strong> დარტყმული აიღო.</p><p>მოსკოველთა ერთ-ერთი მცველი იმ პერიოდში <strong>ნოვიკოვი</strong> იყო. არ იყო ცუდი ბიჭი, მაგრამ მოედანზე სულ მეუხეშებოდა. ფეხბურთელის კარიერის დასრულების შემდეგ კვიპროსზე შევხვდი და ვკითხე, საშა, რას მერჩოდი-მეთქი. მიპასუხა, მოსკოვის "დინამოს" მწვრთნელი <strong>სევიდოვი</strong> თამაშის წინ მავალებდა, რადაც უნდა დაგიჯდეს, მოედანზე გუცაევის არსებობა ყველამ უნდა დაივიწყოსო. ნოვიკოვი კლასიანი მცველი არ იყო და ისღა რჩებოდა, უხეში თამაშით გასულიყო ფონს. მაშინ სხვანაირი მსაჯობა იყო, ყვითელ და წითელ ბარათებს ასე ხშირად და ადვილად არ არიგებდნენ, თორემ მატჩის დასაწყისშივე კაცნაკლულს დავტოვებდი მოსკოვის "დინამოს".</p><p><span style="color: #ff0000;"><strong>მე და ყიფიანი სტუმრები ვიყავით</strong></span></p><p>იმავე 1979 წელს თბილისში ამხანაგური მატჩი გაიმართა და დასავლეთგერმანელებმა საბჭოთა ნაკრებს 3:1 მოუგეს. გერმანიას მაშინაც სერიოზული გუნდი ჰყავდა, მაგრამ წაგებას მხოლოდ ამას ვერ დავაბრალებ. საბჭოთა ნაკრების მწვრთნელები, <strong>ვალერი ლობანოვსკი</strong> თუ კ<strong>ონსტანტინ ბესკოვი</strong> ახირებულად იქცეოდნენ - როცა ბესკოვი ინიშნებოდა ნაკრების მწვრთნელად, 22 კაციდან დაახლოებით 15 "სპარტაკიდან" მიჰყავდა, ლობანოვსკის დანიშნავდნენ და, კიევის "დინამოდან" მიიყვანდა დაახლოებით ამდენივეს, მერე კი ბესკოვიც და ლობანოვსკიც საკუთარ სიას დაუმატებდნენ <strong>ხორენ ოგანესიანს, ალექსანდრე ჩივაძეს, თენგიზ სულაქველიძეს</strong> და <strong>რამაზ შენგელიას</strong> - მეტწილად ასე ხდებოდა ხოლმე.</p><p>მე და დავით ყიფიანი ნაკრებში თავს სტუმრებად ვგრძნობდით, არადა, ჩვენს "დინამოს" იმ დროს ყველაზე ძლიერი თავდასხმა ჰყავდა საბჭოთა კავშირში: ყიფიანი, შენგელია და გუცაევი. ამ სამეულს, რა თქმა უნდა, ოლეგ ბლოხინი უნდა დამატებოდა და მართლაც სოლიდური წინა ხაზი გამოვიდოდა.</p><p>გამონაკლისი მოხდა მაშინ, როცა ნაკრები <strong>ნიკიტა სიმონიანს</strong> ჩააბარეს და ის მართლაც ვარსკვლავურ შემადგენლობას უყრიდა თავს, მაგრამ სიმონიანი ცოტა ხანს გააჩერეს ნაკრების თავკაცად. მისი ხელმძღვანელობით ევრო 1980-ის შესარჩევში საბჭოთა ნაკრები თბილისში უნგრეთს 2:2 ეთამაშა და, მგონი, მაშინ ყველაზე მეტი ქართველი იყო საბჭოთა ნაკრებში, სხვათა გარდა, მოედანზე იყვნენ <strong>ვახტანგ ქორიძე</strong> და <strong>მანუჩარ მაჩაიძეც</strong>.</p><p>რაც შეეხება გფრ-სთან თბილისურ შეხვედრას, მოედანზე ვიყავი. გერმანიის ნაკრების ფლანგებზე <strong>კალცი</strong> და <strong>ჰანს-პეტერ ბრიგელი</strong> თამაშობდნენ, ლიბერო კი <strong>ბერნარდ კულმანი</strong> გახლდათ. დაცვას რომ თავი დავანებოთ, ნახევარდაცვაში და თავდასხმაში სტუმრებს მთელი თანავარსკვლავედი ჰყავდათ: <strong>ჰანსი მიულერი, ბერნდ შუსტერი, კლაუს ფიშერი, კარლ-ჰაინც რუმენიგე</strong>... მოკლედ, ასეთ გუნდთან გამკლავება ძნელი იყო, თუმცა სწორი სამწვრთნელო პოლიტიკით ასეთ მეტოქესთანაც შევძლებდით ტოლსწორად თამაშს.</p><p><img src="/media/images/new_photo/QARTULI/SOCCER/History/vova-gutsaevi-00444.jpg" border="0" alt="Sportall.Ge" title="ვლადიმერ გუცაევი - ფრაგმენტი ჩემი კარიერიდან " width="332" height="239" /></p><p><span style="color: #ff0000;"><strong>რა დაემართა ბლოხინს</strong></span></p><p>ჩემი ფეხბურთელობისას საბჭოთა კავშირის ჩემპიონატში სხვა გარემარბებიც გამოდიოდნენ, თუმცა სპექტრი ფართო არ იყო. მოსკოვის ცსკა-ში თამაშობდა <strong>იური ჩესნოკოვი</strong>, სიწრაფე არ დაეწუნებოდა, მაგრამ მთლიანობაში დიდი ვერაფერი გარემარბი იყო, ტექნიკა აკლდა, თუმცა მაინც იწვევდნენ ნაკრებში. საუკეთესო ფლანგელი ოლეგ ბლოხინი გახლდათ, ალბათ, გახსოვთ მისი სოლორეიდი და საოცარი გოლი მიუნხენის "ბაიერნის" კარში 1975 წელს. მე და ბლოხინი საბჭოთა კავშირის იუნიორთა ნაკრებიდან ერთად მოვდიოდით და მის შესაძლებლობებს ძალიან კარგად ვიცნობდი. როცა ვარსკვლავი გახდა, თავისებურად გათამამდა და თავდასხმის რამდენიმე პოზიციაზე დაიწყო თამაში, ხანდახან ძალიან იხევდა უკან და ამ ყველაფრით დაკარგა ის ხიბლი, რაც ადრე ჰქონდა.</p><p><strong> <span style="color: #ff0000;">რატომ ვერ წავედით გერმანიაში</span></strong></p><p>1974 წელს დასავლეთ გერმანიაში გასამართ მსოფლიოს ჩემპიონატზე მოხვედრის კარგი შანსი გვქონდა. შესარჩევი ციკლის შემდეგ ჩილესთან მოგვიწია პლეი ოფში თამაშმა. ჩილეში მაშინ პინოჩეტის რეჟიმი იყო და საბჭოთა კავშირის მთავრობამ გადაწყვიტა, შეხვედრა დახურული, ანუ უმაყურებლო ყოფილიყო. ერთი სიტყვით, "ლუჟნიკებზე" უგულშემატკივრებოდ ვეთამაშეთ ჩილეს. მატჩი 0:0 დასრულდა.</p><p>საპასუხო შეხვედრა ჩილეში უნდა გამართულიყო, მაგრამ იქ აღარ გაგვიშვეს, ალბათ, იფიქრეს, რადგან პირველი მატჩი ვერ მოიგეს, სტუმრად შანსი არ ექნებათო. მთავრობის ამ გადწყვეტილების გამო მუნდიალზე წასასვლელი გზა მოგვეჭარა, არადა, ჩილე სულაც არ იყო ის გუნდი, რომლის სტუმრად დამარცხება ჩვენს ძალებს აღემატებოდა.</p><p><span style="color: #ff0000;"> <strong>ბუნტისთავი ბრაიტნერი</strong></span></p><p>1981 წელს, დიუსელდროფის ტრიუმფის შემდეგ, მადრიდში სანტიაგო ბერნაბეუს თასზე მიგვიწვიეს, ტურნირში "დინამოს" გარდა კიდევ სამი გუნდი იყო: "ალკმაარი", "რეალი" და "ბაიერნი".</p><p><strong>ნოდარ ახალკაცი</strong> მართლაც დიდი მწვრთნელი იყო, ნებისმიერ საკითხზე საკუთარი შეხედულება ჰქონდა. ყოველი თამაშის წინა დღეს შეგვკრებდა და მეტოქეზე გველაპარაკებოდა. მაშინ ძალიან ძნელი იყო უცხოურ გუნდებზე ფასეული ინფორმაციის მოპოვება, თუმცა ახალკაცი ამას რაღაცნაირად მაინც ახერხებდა.</p><p>პირველი მატჩი "რეალთან" გვქონდა. შენგელიას გოლით დავწინაურდით, შემდეგ გაგვითანაბრეს, მერე პენალტი მოვიპოვე და შენგელიას დარტყმით ისევ დავწინაურდით.</p><p>მსაჯობა ვერ იყო ხეირიანი და "რეალმა" საბოლოოდ 4:2 გაიმარჯვა, ფინალში კი ჰოლანდიელები დაამარცხა.</p><p>ჩვენ კი მეორე მატჩი "ბაიერნთან" ვითამაშეთ. კვლავ შენგელიას გოლით დავწინაურდით, გამთანაბრებელი რუმენიგემ შეაგდო, შემდეგ ისევ "ავიკიდე" 11-მეტრიანი და ისევ შენგელიამ გაიტანა.</p><p>43-ე წუთზე ჩვენი საჯარიმოს სიახლოვეს <strong>გია თავაძე</strong> და ერთ-ერთი ბაიერნელი შეეჯახნენ ერთმანეთს, მსაჯმა ჩვენს სასარგებლოდ დანიშნა ჯარიმა, რამაც გერმანელები აღაშფოთა. საქმე იქამდე მივიდა, რომ მათ მოედანი დატოვეს, ამ დემარშის მოთავე კი <strong>პაულ ბრაიტნერი</strong> იყო. გასახდელისკენ მიმავალ ბაიერნელებს მადრიდელმა მაყურებელმა "კოკა-კოლას" ქილები დაუშინა. მერე ჩვენც შევედით გასახდელში.</p><p>დაახლოებით ნახევარი საათი ველოდით, რომ გერმანელები გადაწყვეტილებას შეცვლიდნენ და მოედანზე დაბრუნდებოდნენ, შემდეგ შხაპი მივიღეთ, ჩავიცვით, სტადიონიდან გამოსასვლელად მოვემზადეთ და ასეთ დროს მოვიდა ჩვენთან "ბაიერნის" წარმომადგენელი, თამაში გავაგრძელოთო. ნოდარ ახალკაცმა ის, რა თქმა უნდა, უარით გაისტუმრა.</p><p>ტურნირის ოთხი ჯილდოდან სამი "დინამოს" ერგო - საუკეთესო ფეხბურთელად მე დამასახალეს, ბომბარდირი შენგელია გახდა, ყველაზე ტექნიკური გუნდის პრიზი "დინამოს" ერგო.</p><p><span style="color: #ff0000;"><strong>ვოლგა რა მანქანაა?</strong></span></p><p>ტურნირის დასრულების შემდეგ "რეალში" გადასვლა შემომთავაზეს, ამ ამბის ერთ-ერთ მომსწრე დღესაც ცოცხალია - ომარ სიამაშვილი, მაშინ ის პარტიის ცენტრალური კომიტეტის ინსტრუქტორი იყო და მადრიდში გვახლდა. "რეალის" წარმომადგენლებს ჩემზე უთხრეს, გუცაევი სამშობლოშიც კარგ პირობებშია, ბინაც აქვს და "ვოლგაცო", ესპანელს უკითხავს, ბინა გასაგებია, ოღონდ ეს "ვოლგა" რა მანქანააო?</p><p>სატრანსფერო თანხის გარდა, საიჯარო გაცვლაზეც იყო ლაპარაკი - გუცაევი იჯარით გამოუშვით "რეალში", სანაცვლოდ კი <strong>ხუანიტოს</strong> და <strong>სანტილიანას</strong> გამოვუშვებთ "დინამოშიო".</p><p>შემოთავაზების შემდეგ, საღამოს,სასტუმროში უშიშროების წარმომადგენლის ოთახის კარი არ დაკეტილა, მოსკოვში ჩასვლის შემდეგ მან მითხრა, გდარაჯობდი და კარგი ჰქენი, იქ რომ არ დარჩიო. ვუთხარი, ღამე რომ მდარაჯობდი, დღისით რომ მომენდომებინა წასვლა, მერე რას იზამდით-მეთქი.</p><p><strong>დავით თავართქილაძე</strong></p><p><strong>ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"</strong></p>
-
misha
მართლაც ვარსკვლავური თაობა იყო,სიდიზე უნდა გამოუშვან საუკეთესო თამაშების კრებული, დიდი სიამოვნებიტ ვიყიდიდი
-
GIA
დიდი მადლობა ამ სტატიისთვის, მე ბედნიერება მქონია ცოცხლად მენახა ვოვა გუცაევის თამაში.იმ ოქროს თაობაში ვოვა ყველაზე გამორჩეული ფეხბურთელი იყო, მან უდიდესი სიხარული მოუტანა ქართველ გულშემატკივარს თავისი ბრწყინვალე და გამორჩეული თამაში. იმ პერიოდში ვოვა მსოფლიოს მასშტაბითაც საუკეთესო 9 ნომერი იყო. სამწუხაროდ ვოვას მერე ასეთი სიხარული ჩემთვის არავის მოუტანია. ვუსურვებ ვოვას ჯანმრთელობას და ბედნიერებას.
-
Jigaro
ჟრუანტელი მივლის როცა ვოვას თამაშებს ვიხსენებ...რომელი ერთი ვთქვა...ნუთუ არ შეიძლება მისი, დათოს, მიშას თამაშების ამონარიდი გაკეთდეს და დღევანდელ თაობას ვაჩვენოთ, არც ბებრები ვიტყვით უარს ...არქივში არ არსებობს ჩანაწერები?
-
pele
ბედნიერია ჩემი თაობა,რომ მოესწრო ისეთი დიდი ფეხბურთელების თამაშს როგორიცაა ვოვა. გაიხარე ვოვა, გისურვებ წარმატებებს.
-
levani
ვოვა მაგარია
-
levani
sagol vova
-
Vicky
ამ სტატიისთვის დიდი მადლობა და გთხოვთ ხშირად დადეთ ხოლმე ჩვენს ლეგენდარულ ფეხბურთელებთან ინტერვიუები 50ჯერ წავიკითხე და არ მბეზრდება
"კონკურენცია ძალიან მაღალია, შეცდომის დაშვების უფლება არ გვაქვს" - ანჩელოტიმ ნეიმარის ნაკრებში არგამოძახების მიზეზებზე ისაუბრა
"ლივერპული" პრემიერლიგის "გალაქტიკოსი" გახდა" - ჯეიმი კარაგერი
შესარჩევიდან ჩემპიონთა ლიგაზე - რას უნდა ველოდოთ ამ შვიდი გუნდისგან?
საქართველოს ნაკრებს ევრობასკეტზე მიღწეული ისტორიული შედეგისთვის მთავრობა ფულადი პრემიის სახით 3 მილიონ ლარს გადასცემს
"სპალეტი ნომერ პირველი კანდიდატი იყო" - "ფენერბაჰჩეს" პრეზიდენტმა იტალიელ სპეციალისტზე ისაუბრა
"ამას ფეხბურთთან საერთო არაფერი აქვს" - "ბაიერნის" პრეზიდენტმა "ნიუკასლი" გააკრიტიკა
"ალბათ ამ პასუხს ნაკლებად ელოდით" - გვარდიოლამ დაასახელა ფეხბურთელი, რომლის "სიტიდან" გაშვებასაც ყველაზე მეტად ნანობს
"რუსეთის საფეხბურთო ნაკრებს სათადარიგოთა სკამზეც კი სუპერვარსკვლავები ჰყავს" - "რეალისა" და ესპანეთის ნაკრების ყოფილი მწვრთნელი
პირველ მეოთხედში უკვე 22 ქულა ჰქონდა - დონჩიჩმა სლოვენია მეოთხედფინალში გაიყვანა
მამუკელაშვილი: შემიძლია ვემბანიამას მივწერო - საფრანგეთს მასთან ერთდაც მოვუგებდით
[VIDEO] დუბლი 2 წუთში - ტაბატაძე "კადისის" ფანების საყვარელი მოთამაშე ხდება
"მადლობა საბერძნეთს" - გოგა ბითაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს [PHOTO]
პირველი ტაიმის შემდეგ საქართველოს ნაკრები ბულგარეთს 2:0 ამარცხებს
მეორე ნახევარში უკეთესი ბითაძე გვჭირდება - საქართველოს ნაკრებმა საფრანგეთს პირველი ტაიმი მოუგო
კაპიტანი კვარაცხელია - ბულგარეთთან მატჩში საქართველოს ნაკრების შემადგენლობა ცნობილია
ოფიციალურად: "კოლოსმა" ზურაბ რუხაძე წარადგინა
ტიაგო მოტამ შესაძლოა, ბუნდესლიგის ბინადარი გუნდი ჩაიბაროს
ონანა კარიერას სავარაუდოდ, თურქეთში განაგრძობს
როდრიმ მისი აზრით "ოქროს ბურთის" ორი ფავორიტი დაასახელა
"სექსის დროს არ მინახავს, არ იცოდა, რომ კამერებზე წვდომა მქონდა..." - როგორ გაიგო ღალატის შესახებ არგენტინელი ვარსკვლავის მეგობარმა გოგონამ
ფრენკ ლამპარდი შესაძლოა, სამუშაოდ პრემიერ ლიგაში დაბრუნდეს
მოულოდნელი ამბავი - ზიდანი სამწვრთნელო საქმიანობას შესაძლოა, თურქეთში დაუბრუნდეს
მატჩის დღე - ქართველებსა და ბულგარელებს ცუდად დაწყებულის გამოსწორება სურთ!