- ქართველი სპორტსმენები ფეხბურთი
- ეროვნული ნაკრები
- ეროვნული ლიგა
- ეროვნული ლიგა 2
- ლეგიონერები
- თასი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა
- ევროპა ლიგა
- კონფერენს ლიგა
- ინგლისი
- ესპანეთი
- იტალია
- გერმანია
- საფრანგეთი
- მსოფლიო
- ჩემპიონთა ლიგა
- ევროპის ჩემპიონატი
- სხვადასხვა
- ქალთა ფეხბურთი
- ტრანსფერები კალათბურთი
- ეროვნული ნაკრები
- სუპერლიგა
- თასი
- NBA
- ლეგიონერები
- ევრო ლიგა
- ევროპის ჩემპიონატი
- მსოფლიოს ჩემპიონატი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა ჭიდაობა
- ძიუდო
- თავისუფალი
- კლასიკური
- ქართული
- სუმო
- სამბო
- ქალთა ჭიდაობა
- ბერძნულ-რომაული ჩოგბურთი
- როლან გაროსი
- უიმბლდონი
- ავსტრალიის ღია პირველობა
- ამერიკის ღია პირველობა
- მონტე კარლო
- ATP ცინცინატი
- მადრიდის მასტერსი
- რომის მასტერსი
- მაიამის მასტერსი
- სხვადასხვა რაგბი
- ეროვნული ნაკრები
- დიდი 10
- თასი
- ლეგიონერები
- 6 ერი
- ტესტები
- ერთა თასი
- მსოფლიო თასი
- ასაკობრივი ნაკრები
- სხვადასხვა ფორმულა 1
ჰაკიმ ოლაჟოუნი: გრინს სიამოვნებით შევხვდებოდი
<p>"ჰიუსტონის" ლეგენდარული ცენტრი ჰაკიმ ოლაჟუონი ძველ და ახალ კალათბურთზე... <br> "სიეტლი" მატჩიდან მატჩამდე გვიქმნიდა პრობლემებს. ამის მთავარი მიზეზი გერი პეიტონი იყო. მახსოვს, საზაფხულო საწვრთნელი ბანაკის დასრულების შემდეგ, ყოფილ პარტნიორთან მარიო ელისთან მივედი. ჩემთვის აუცილებელი იყო იმის ცოდნა, რატომ გვიქმნიდა მუდმივად პრობლემებს პეიტონი.</p><p>"გერი მართლა ასეთი ძლიერია?" - ვკითხე მას.</p><p>"არც ისე", - იყო პასუხი.</p><p>მაინც არ მასვენებდა კითხვა - ეს დაბალი ბიჭი როგორ გვაყენებდა ამდენ ზიანს სამწამიანში? კლაიდ დრექსლერსაც გამოველაპარაკე და დავინტერესედი: "გერი მძლავრია?" - "არც ისე". - "მაშინ როგორ იგებს პოზიციას ფართან ასე ახლოს?" - არ ვიცი", - გაოცებულმა ჩაილაპარაკა კლაიდმა.</p><p>ვერავინ მომცა პასუხი ამ კითხვაზე.</p><p>საკუთარ თავს გამთამაშებლად ვთვლიდი, რომელიც დიდი ადამიანის სხეულში ჩასახლდა. ვფიქრობ, მე და პეიტონი ვგავდით ერთმანეთს. მას არასოდეს უნდოდა ყოფილიყო პირველი ნომერი, მე კი ვერ ვხედავდი საკუთარ თავს ტრადიციულ ცენტრად. ამიტომაც ვაფასებდი მის თამაშს.</p><p><strong></p><p></strong> <p><div style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>* * *</strong></span></div></p> როცა ნიგერიიდან ამერიკაში ჩავედი, 18 წლის ვიყავი. NBA-ის არც ერთი მატჩი არ მქონდა ნანახი, აღარაფერს ვამბობ იმაზე, რომ არც ერთი მოთამაშის გვარი არ ვიცოდი! ფარისკენ პირველი ტყორცნა 17 წლის ასაკში შევასრულე, მანამდე ჩემს ცხოვრებაში მხოლოდ ფეხბურთი იყო. ბუნებრივია, ცენტრის პოზიციის შესახებ ცოდნა საერთოდ არ გამაჩნდა.</p><p>გავიმეორებ, ყოველთვის ვგრძნობდი თავს გამთამაშებლად, უბრალოდ, ამ პოზიციისთვის არასტანდარტული ზომისა ვიყავი. ამან სარგებლობა მოიტანა, თავში არ მქონდა სტერეოტიპი - როგორ მემოქმედა მოედანზე. ეს მომავალში დამეხმარა განმევითარებინა ოსტატობა თამაშის სხვადასხვა კომპონენტში. როცა მწვრთნელმა მეხუთე ნომრად თამაშის ბრძანება მომცა, ვერ მივხვდი, რა სურდა ჩემგან. დიახ, შემეძლო მოედანზე ხუთივე პოზიცია დამესახელებინა, მაგრამ კითხვა - რა განსხვავებაა ცენტრსა და მსუბუქ ფორვარდს შორის, რთულ მდგომარეობაში მაგდებდა.</p><p>ზაფხულში, პრაქტიკის დროს, "ჰიუსტონის" კოლეჯის გუნდში თამაშისას, მწვრთნელები მიყვიროდნენ: "ჰაკიმ, შენ ცენტრს თამაშობ! უბრალოდ, იყავი ფართან უფრო ახლოს". მაგრამ არ მქონდა სამწამიანში ყოფნის სურვილი. ვაკვირდებოდი გამთამაშებელებს, აღფრთოვანებული ვიყავი მათი შემოქმედებით, რას აკეთებდნენ ისინი ბურთით! მინდოდა "ცეკვა" სამწამიანშიც და მის ფარგლებს გარეთაც, მინდოდა ასეთივე დრიბლინგი მქონოდა. ეს ყველაფერი უფრო მხიარული მეჩვენებოდა, ვიდრე ცენტრის მოვალეობების შესრულება. და მაშინ დავიწყე თვისებების სრულყოფა: უფრო მეტ დროს ვუთმობდი ბურთთან მუშაობას, ვშრომობდი საშუალო დისტანციიდან სროლაზე, ვცდილობდი გადაცემების ხარისხის ამაღლებას, ვავარჯიშებდი ფეხებს.</p><p>მივაღწიე იმას, რომ თუ უფრო ნელი კალათბურთელი მიჭერდა, მიჩნდებოდა შესაძლებლობა ის ფარქვეშიდან გამომეტყუებინა და მაშინ საკუთარ სტიქიაში ვიყავი: ვუჩვენებდი დრიბლინგს, სროლას, ხოლო თუ ვიზავი ჩემზე დაბალიც იყო, უბრალოდ, შემეძლო მასზე გადავლა.</p><p>დღეს მესმის, კალათბურთისა და ფეხბურთის მსგავსება სწორედ იმაშია, რომ თამაში დაცვიდან იწყობა.</p><p>ამის შემდეგ, მწვრთნელები აღარ მთხოვდნენ ფარქვეშ დარჩენას.</p><p><p><div style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>* * *</strong></span></div></p> წელს, მეგობრებთან ერთად ვუყურე პლეი ოფის პირველი რაუნდის მატჩს "გოლდენ სტეიტსა" და "ჰიუსტონს" შორის. ერთ-ერთმა მეგობარმა ყურადღება მიაქცია კედელზე პოსტერს, რომელზეც მე და შაკილ ო'ნილი ვიყავით გამოსახული 1995 წლის ფინალის შემდეგ. იმ შეხვედრიდან ძალიან სასიამოვნო მოგონებები დამრჩა. შაკი მთელს პერიმეტრზე იცავდა ჩემგან თავს, მუდმივად ფარიდან მოშორებით ვიბრძოდით, როგორც ნამდვილი გამთამაშებლები. ძალიან ახალგაზრდები ვიყავით, ყველას შურდა ჩვენი ფიზიკური ფორმის. ახლაც ჟურანტელი მივლის, როცა მახსენდება მაყურებლის რეაქცია ბურთზე ჩვენი ყოველი შეხების შემდეგ!</p><p>ო'ნილი ცხოველად მეჩვენებოდა. თუ მას სამწამიანში პოზიციის დაკავების საშუალებას მისცემდი, განწირული იყავი. მუდმივად ვუყვიროდი მსაჯს: "ის არ ინძრევა, სამი წამი, სამი წამი!" არასოდეს მინახავს ძალისა და ოსტატობის ასეთი იდეალური კომბინაცია.</p><p>მეგობრები იცინიან და უკვირთ - როგორ შეიძლება დაბალი ხუთეულით თამაში მაშინ, როცა შემადგენლობაში შაკილი გყავს. მე კი მათ ვახსენებ, რომ კარიერაში 143 სამქულიანი მაქვს შესრულებული. მართალია, მხოლოდ 30 ჩავაგდე, მაგრამ ეს სულ სხვა ისტორიაა. ვიღაც ჩემი ტყორცნების პაროდირებას ცდილობდა დივანზე წამოწოლილი. მხიარული დრო იყო.</p><p><p><div style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>* * *</strong></span></div></p> ის პოსტერი გვახსენებს, რომ ლიგა შეიცვალა. ჩემს დროს, კალათბურთელებს შეზღუდული ფუნქციები ჰქონდათ და საკუთარი ამპლუიდან არ გამოდიოდნენ.</p><p>პატრიკ იუინგი ერთ-ერთი ყველაზე ხისტი მოთამაშე იყო სამწამიანში. მას შეეძლო მთელი მატჩი შეუცვლელად ეთამაშა. უდიდეს პატივისცემას გამოვხატავ მის მიმართ. დევიდ რობინსონი ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფი "მაღალი" იყო, ვინც კი ოდესმე მინახავს - მოხერხებული და კარგი ნახტომის მქონე. რთულია მასსავით შრომისმოყვარე ცენტრის პოვნა.</p><p>იაო მინი - კიდევ ერთი უნიკალური მოთამაშე სამწამიან ზონაში. მართალია, მის წინააღმდეგ თამაში არ მომიწია, მაგრამ მასთან ერთად ვმუშაობდი "ჰიუსტონში". როცა პირველ ვარჯიშზე მოვიდა, მაშინვე დაიწყო ჩემი მოძრაობების ჩვენება - კარგად ჰქონდა შესწავლილი ჩემი თამაში. იაო - ერთ-ერთი საუკეთესო ცენტრია, ვინც მინახავს.</p><p>მაიკლ ჯორდანი არ იყო ტრადიციული "მაღალი", მაგრამ ყველგან თამაშობდა. მაიკლი - დაბალი ბლოკის გენიოსი იყო. ის ჭრიდა ბურთს ჯერ კიდევ მაშინ, სანამ მოთამაშე მის იატაკიდან აღებას მოასწრებდა, თითქმის ყოველთვის პირველი ასრულებდა ნახტომს და ყველაფერს ჰაერში წყვეტდა. ყოველ ჯერზე, როცა "ჩიკაგოს" წინააღმდეგ ვთამაშობდით, გვიწევდა ჯორდანის მეურვეობისთვის ორი და ხანდახან სამი კაცის გამოყოფა. ამასთან, მის თამაშს სამწამიანში სათანადოდ არ აფასებდნენ. ფართან ზურგით მდგარი მაიკლი გვკლავდა, უილ პერდიუ და ლუკ ლონგლი კი ამ დროს პერიმეტრზე გადიოდნენ.</p><p><p><div style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>* * *</strong></span></div></p> 1995 წელს, იშვიათად გვიწევდა ორი ცენტრის ერთდროულად ხილვა სამწამიან ზონაში. დღეს, ცენტრებს ფართო არსენალი უნდა გააჩნდეთ იმისთვის, რომ ლიგაში დაიმკვიდრონ ადგილი. დღეს ხშირად მეკითხებიან: "დომინანტი ცენტრების ეპოქა დასრულდა?" უკვირთ, რომ NBA-ში გამოჩდნენ პატარა ხუთეულები და მცველებს უფრო მეტი შეტევის საშუალება მისცეს. მაგრამ თუ კარისა და ტომპსონის ტიპის თანამედროვე სნაიპერებს შევხედავთ, გასაგები ხდება, რომ ისინი თავად იქმნიან შეტევის შესაძლებლობას.</p><p>ჩემი აზრით, პატარა ხუთეულები - გარღვევაა კალათბურთში. მცველებისგან შეტევის ვარსკვლავები გამოიყვანეს და გაანთავისუფლეს ცენტრები ტრადიციული მოვალეობებისგან. ისინი აღარ რჩებიან დიდხანს ფარქვეშ.</p><p>პატარა ხუთეულები არ "კლავენ" ცენტრებს, მაგრამ საშუალებას იძლევიან გააფართოვონ მოთამაშის ფუნქციები ყოველ პოზიციაზე. ყველა ცდილობს ეპოქების შედარებას, მაგრამ, ჩემი აზრით, დღეს "დიდები" უფრო მრავალმხრივი მოთამაშეები გახდნენ, ვიდრე ძველ დროში. ვაკვირდებოდი დრეიმონდ გრინსა და ლამარკუს ოლდრიჯს წლევანდელ პლეი ოფში და აღფრთოვანებაში მოვდიოდი მათი თამაშით: ეს არის გამთამაშებლისა და ცენტრის სიმბიოზი, რომელიც დიდ სიამოვნებას განიჭებს.</p><p>ვწუხვარ, რომ დღევანდელ NBA-ში არ ვთამაშობ. სიამოვნებით გავეჯიბრებოდი დრეიმონდ გრინს. ის პეიტონს მაგონებს. ამდენი წლის შემდეგ, მაინც ვერ მივხვდი, როგორ ახერხებდა გერი ჩვენს ასე დაცინვას. ვნახავთ თუ არა ასეთ კალათბურთელებს მომავალში? დარწმუნებული არ ვარ, მხოლოდ დრო გვიჩვენებს.</p><p><strong>ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"</strong></p>
იქ, სადაც განსაკუთრებულად უყვართ - დემიენ ლილარდი "პორტლენდში" დაბრუნდა
იოკიჩმა "დენვერს" შეატყობინა, რომ კონტრაქტს არ გაახანგრძლივებს
"NBA-ის ისტორიაში საუკეთესო მექულე ვარ" - პოლ პირსი
პირველ მეოთხედში უკვე 22 ქულა ჰქონდა - დონჩიჩმა სლოვენია მეოთხედფინალში გაიყვანა
პირველი ტაიმის შემდეგ საქართველოს ნაკრები ბულგარეთს 2:0 ამარცხებს
მეორე ნახევარში უკეთესი ბითაძე გვჭირდება - საქართველოს ნაკრებმა საფრანგეთს პირველი ტაიმი მოუგო
კაპიტანი კვარაცხელია - ბულგარეთთან მატჩში საქართველოს ნაკრების შემადგენლობა ცნობილია
ოფიციალურად: "კოლოსმა" ზურაბ რუხაძე წარადგინა
ტიაგო მოტამ შესაძლოა, ბუნდესლიგის ბინადარი გუნდი ჩაიბაროს
როდრიმ მისი აზრით "ოქროს ბურთის" ორი ფავორიტი დაასახელა
"სექსის დროს არ მინახავს, არ იცოდა, რომ კამერებზე წვდომა მქონდა..." - როგორ გაიგო ღალატის შესახებ არგენტინელი ვარსკვლავის მეგობარმა გოგონამ
ფრენკ ლამპარდი შესაძლოა, სამუშაოდ პრემიერ ლიგაში დაბრუნდეს
ქოჩორაშვილი: აქამდე სწორედ იმიტომ მოვედით, რომ არასდროს ვნებდებით
ევრობასკეტის მთავარი სენსაცია - სერბეთის ნაკრები ფინეთთან დამარცხდა და ტურნირს გამოეთიშა
"შავი ლომი" "ძებრესთან" დამარცხდა
ლუქსემბურგის ახალგაზრდული ნაკრების ავტობუსი გზაში გადატრიალდა
გატუზო თავის სტიქიაშია - ზოგს წაუთაქა, ზოგს სილა გააწნა
დუე და დემბელე ლაზარეთში, ლუის ენრიკე საოპერაციო მაგიდაზე - რა ხდება პსჟ-ში?
ბულგარელთა მწვრთნელი: შეგვიძლია ის დანაკლისი აღმოვფხვრათ, რაც ჩვენი და საქართველოა ნაკრების ფეხბურთელების ხარისხს შორისაა
დავითაშვილი: ასეთები ხდება, მთავარია, ახლა არ გავიმეოროთ
სანიოლი: ისე ხდება, როგორც სკოლაში - გვირჩევნია ახალ ტაქტიკაზე ახლავე გადავეწყოთ
ანრის გაუთანაბრდა - მბაპე საფრანგეთის ნაკრებში ყველა დროის რეკორდისკენ მიდის
მატჩის დღე - ქართველებსა და ბულგარელებს ცუდად დაწყებულის გამოსწორება სურთ!