დავით კვირკველიას კარიერა, რომელიც 17 წლის წინ ფოთის "კოლხეთში" დაიწყო, დღესაც გრძელდება. ამის მერე მან ითამაშა თბილისის "დინამოში", ვლადიკავკაზის "ალანიაში", ზაპოროჟიეს "მეტალურგში", ყაზანის "რუბინში", მახაჩყალის "ანჟიში", "პანიონიოსში", ფამაგუსტას "ანორთოსისში", გორის "დილაში", "სამტრედიაში", მერე ისევ თბილისის "დინამოს" დაუბრუნდა, ახლა კი ბათუმის "დინამოშია". 2003 წლიდან იწვევდნენ საქართველოს ნაკრებში, სადაც 60 მატჩი ჩაატარა. საინტერესოა, რომ კვირკველიამ სამი ქვეყნის თასის ფინალში ითამაშა: მოიპოვა საქართველოს თასი (2003, 2004), ხოლო რუსეთსა (2009) და უკრაინაში (2006) მისი გუნდები ფინალში დამარცხდნენ.
თითქოს, 36 წელი ფეხბურთელისთვის კრიტიკული ასაკი უნდა
გამოცდილება, სანაკრებო დონეზე მიღებული სოლიდური პრაქტიკა და ჭკუა ბევრს ნიშნავს. რაც მთავარია, კვირკველია დღესაც ჯანზეა და, როგორც ამბობს, კარიერის დასრულებაზე ჯერ არც ფიქრობს.
- ბათუმის "დინამოში" გადასვლისას რა იყო გადამწყვეტი ფაქტორი? ის, რომ მშობლიურ ლანჩხუთთან და ოჯახთან ახლოს იქნებოდი, თუ გადამწყვეტი მხოლოდ ბათუმელთა წინადადება აღმოჩნდა?
- ბათუმის "დინამო" საქართველოში ერთ-ერთი გამორჩეული სახელისა და ისტორიის მქონე კლუბია, უმაღლეს ლიგაში დაბრუნების შემდეგ კი ან ლიდერებშია, ან ანგარიშგასაწევი ძალაა და როცა მიმიწვიეს, სიამოვნებით დავთანხმდი. მართალია, შარშან სამეულში ვერ მოხვდა, მაგრამ კარგად დაკომპლექტებულიც იყო და ორგანიზებული გუნდის შთაბეჭდილებაც დატოვა. წლეულს კიდევ უფრო კარგი, შეკრული გუნდია და პოტენციალიც აქვს. ცხადია, იმანაც იმოქმედა, რომ სახლთან ახლოს ვიქნებოდი. ამიტომ, ყველა სხვა წინადადებაზე უარი ვთქვი.
- სხვაგან სად გიწვევდნენ?
- რამდენიმე ქართული და ერთი კვიპროსული გუნდიდანაც დამიკავშირდნენ. ცხადია, უცხოეთში წასვლა ცუდი ვარიანტი არ იქნებოდა. მაგრამ ჩემს ასაკში და თანაც - ოჯახური მდგომარეობით, ამისთვის მზად არ ვიყავი.
- ხელს რა გიშლიდათ?
- დიდი ხნის განმავლობაში უცხოეთში ვთამაშობდი და ვიცი, იქ გადასვლა რა სირთულეებთანაა დაკავშირებული. ახლა ოჯახთან ერთად ისევ აყრა, ისევ უცხო გარემოსთან შეგუება და ბავშვებისთვის ახალი სკოლის ძებნა ძალიან ძნელი იქნებოდა. მოკლედ, საქართველოში დარჩენა მერჩივნა. მიხარია, რომ არ შევცდი - ბათუმის "დინამოში" ძალიან კარგი სამწვრთნელო შტაბი და ბიჭები დამხვდნენ, საქართველოში ერთ-ერთი გამორჩეულად მეგობრული გუნდია.
- ბათუმის "დინამომ" სეზონი კარგად დაიწყო, მაგრამ ბოლო ორ ტურში ცოტა დაამუხრუჭეთ - შინ "სიონთან" და გასვლაზე "საბურთალოს" მხოლოდ თითო ქულა მოიპოვეთ, თან ერთი გოლიც ვერ გაიტანეთ. ეს რას უნდა მივაწეროთ?
- ყველა თამაშს ვერ მოვიგებთ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ დაღმასვლა გვაქვს. სეზონი კარგად დავიწყეთ და მიმაჩნია, რომ ასეც გავაგრძელებთ.
- რამდენჯერმე გორის "დილაში" ცენტრალურ მცველად გამოუვალი მდგომარეობის გამო გათამაშეს. მაგრამ ბათუმში სწორედ თქვენთვის უჩვეულო პოზიციაზე მიგიწვიეს. ეს რამ განაპირობა?
- სხვათა შორის, თავის დროზე ცენტრში ყაზანის "რუბინშიც" დამაყენეს. მაგრამ ეს ამხანაგურ შეხვედრებში მოხდა. ბათუმში კი მიწვევისას მითხრეს, რომ ჩემს თავს ამ ამპლუაში ხედავდნენ. როცა გენდობიან, იმედები უნდა გაამართლო და მეც ვცდილობ, რაც შემიძლია, ბოლომდე დავიხარჯო და გუნდს მიზნის მიღწევაში დავეხმარო.
- სხვათა შორის, კარგად მახსოვს, რომ თბილისის "დინამოში" ერთ-ერთი საუკეთესო შეხვედრა 2003 წელს "ვიტ ჯორჯიას" წინააღმდეგ კიდევ უფრო უჩვეულო პოზიციაზე, საყრდენ ნახევარმცველად ჩაატარეთ. დღემდე მიმაჩნია, რომ საქართველოს ჩემპიონატში მსგავსი თამაში ბევრს საყრდენს არ უჩვენებია...
- ეს მატჩი მეც ძალიან კარგად მახსოვს, რადგან ამ შეხვედრის შემდეგ ალექსანდრე ჩივაძემ ეროვნულ ნაკრებში პირველად გამომიძახა. მაშინ "დინამოს" ივო შუშაკი ავარჯიშებდა და ისე მოხდა, რომ საყრდენები დაშავდნენ. შუშაკმა მითხრა, მოედნის ცენტრში უნდა ითამაშოო. როცა გუნდში კონკურენციაა, რაც უნდა უჩვეულო პოზიციაზე დაგაყენონ, უნდა დაამტკიცო, რომ ნებისმიერ დავალებას შეასრულებ და ძირითად შემადგენლობაში მოხვედრას იმსახურებ. ასეთია ფეხბურთი და მე ვერ შევცვლიდი. მაგრამ მიღებული ნორმები უნდა გამეთვალისწინებინა და მწვრთნელის ნებისმიერი დავალება შემესრულებინა.
- ეტყობა, ცენტრალურ მცველად გამოცდილება გათამაშებს. რაც უნდა იყოს, 36 წლის ხართ და ასაკი თავისას შვრება...
- რა თქმა უნდა, თორემ მთელი ცხოვრება მარცხენა ფლანგზე დავრბოდი. გამოცდილება ბევრს ნიშნავს, უფრო ლაღად ხარ, თავს უფრო აკონტროლებ და ბავშვურ შეცდომებს აღარ უშვებ. მაგრამ ამ პოზიციაზე სათამაშოდ ჭკუაც გჭირდება. მე კი, ეტყობა, დავღვინდი და გუნდისთვის ამ პოზიციაზე უფრო სასარგებლო ვარ.
- ბათუმის "დინამოს" ფეხბურთელებზე რას იტყოდით?
- გუნდში დიდი და ჯანსაღი კონკურენციაა. ეს ყველას ეხმარება, რომ მონდომებით ივარჯიშოს და ნებისმიერ დროს მოედანზე გასასვლელად მზად იყოს. ამით გუნდი ძლიერდება,მაგრამ კონკურენციის მიუხედავად, მეგობრობა რჩება.
- სტატისტიკას რომ გადავხედე, 5 ქვეყნის 11 გუნდში გითამაშიათ. რომელიმე მათგანს ისეთ უხარისხო მოედანზე უთამაშია, როგორზეც ბათუმის "დინამოს" უწევს თამაში?
- ქობულეთის სტადიონის მსგავსი საფარი არსად მინახავს. წარმოუდგენელიც არის, რომ რუსეთში, უკრაინაში, კვიპროსში ან საბერძნეთში უმაღლესი ლიგის გუნდს ასეთი მოედანი ჰქონდეს. ვიცით, სტადიონის დირექცია ცდილობს, საფარს ისე მოუაროს, მაქსიმალურად კარგ მდგომარეობაში რომ იყოს. მაგრამ ისინი საკუთარი სახსრებით საფარს ვერ შეცვლიან.
მესმის, რომ საქართველოში დიდი ფული არ არის. მაგრამ ფეხბურთის განვითარება თუ გვსურს, უპირველესად, ეს მოედნებიდან უნდა დაიწყონ. ქობულეთის სტადიონზე ვარჯიში და თამაში კი წამებაა. ახლა აგრილდა და ვარჯიში კიდევ შესაძლებელია. მაგრამ როგორც კი დაცხება, იქ შესვლა არ შეიძლება - ნამდვილი ჯოჯოხეთია. როცა ვთამაშობთ, ასე მგონია, საკონცენტრაციო ბანაკში ვართ ჩაკეტილები...
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
