კვირას 25 წელიწადი სრულდება, რაც სერ ალექს ფერგიუსონი "მანჩესტერ იუნაიტედის" მწვრთნელია! დაგვეთანხმებით, მას სრული უფლება აქვს არხეინად დაჯდეს და ის დიდი ტიტულები ითვალოს, რომლებიც მეოთხედი საუკუნის განმავლობაში "მანჩესტერ იუნაიტედს" მოაპოვებინა. ამ კლუბსა და ინგლისურ ფეხბურთში მან მთელი ეპოქა შექმნა, რომლის განმავლობაშიც უამრავი დიდი ჯილდო მოიგო, მაგრამ ვინც ამ ადამიანს იცნობს, დაგვეთანხმება, რომ ჯერ ერთი მიღწეულით ვერ კმაყოფილდება და მეორეც, მას მოსვენებას არ აძლევს ის თამაშები, რომელთა მოგებაც შეეძლო, მაგრამ ვერ მოახერხა.
იმ შეხვედრათა შორის, რომლის გახსენებაც ფერგის დღემდე არ სიამოვნებს,
"ის თამაში, რომელიც "ვესტ ჰემთან", 1995 წელს, სტუმრად 1:1 დავამთავრეთ. დღემდე ვერ ვიჯერებ, რომ მსაჯმა მათი მცველის, ტიმ ბრიკერის ხელით თამაში ვერ შეამჩნია და პენალტი არ დანიშნა. ეს არის ერთადერთი შეხვედრა, რომელსაც შევცვლიდი, რადგან ჩვენ იმ დღეს გამარჯვებას ვიმსახურებდით. "ვესტ ჰემის" კართან რაღაც საშინელება ხდებოდა, მომენტს მომენტზე ვქმნიდით, მაგრამ გამარჯვების გოლი ვერა და ვერ გავიტანეთ. ხანდახან ბედი ასეთ წარმოუდგენელ ოინებსაც აწყობს".
არადა, იმ დღეს "ბლექბერნმა" "ლივერპულთან" წააგო, მაგრამ "მანჩესტერ იუნაიტედი" მაინც ვერ გახდა ჩემპიონი. თუმცა, შემდეგ წელიწადს მოხდა ის, რაც ფერგიუსონს ყველაზე კარგად ახასიათებს: "იუნაიტედი" ჩემპიონიც გახდა და ფეხბურთის ასოციაციის თასიც მოიპოვა.
69 წლის შოტლანდიელი განმარტავს: "კლუბი არ გაძლევს მოსვენების საშუალებას. ის შენგან ახალ წარმატებებს ელის და შენც მორიგ ბრძოლაში ებმები. მაშინ, რასაკვირველია, ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ დღეს ისევ "იუნაიტედის" მწვრთნელი ვიქნებოდი. მეორე მხრივ კი ასეთი რამ რომ გააკეთო თანდაყოლილი ენერგია უნდა გქონდეს, რაც მე არასდროს მაკლდა. რასაც მივაღწიე ჩემმა ხასიათმა განაპირობა, ასეთი ხასიათი კი ბავშვობიდან მიყალიბდებოდა. ვფიქრობ, ამაში განსაკუთრებული არაფერია. ასეთი ხასიათი უამრავ ადამიანს აქვს".
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
