ცხადია, ამის თაობაზე ნაკრების თავკაც ბეგი დარჩიას გუშინწინაც დავეკითხეთ, მაგრამ გადაჭრით ვერ გვიპასუხა, კიდევ ერთხელ უნდა შეხვედროდა სპორტსმენებსა და ექიმებს. გაირკვა, რომ დანაკლისი არც ისე დიდი იქნება - ლიდერთა უმეტესობა იჭიდავებს და თუ ვინმე დააკლდება, მხოლოდ ორი - გენადი გოგიშვილი (74) და ევროპის ბრინჯაოს მედალოსანი სოსო ჯაბიძე (96). პირველმა მინსკში, ოლეგ კარავაევის ხსოვნის ტურნირზე ხელი იტკინა და
გუშინდლამდე გაურკვეველი იყო ევროპის, მსოფლიოსა და ოლიმპიურ ჩემპიონ მანუჩარ კვირკველიას (74) ამბავიც, ოღონდ აქ პრობლემას არა ტრავმა, არამედ მისი წონა ქმნიდა - დაეკლო თუ ზედა წონაში ეჭიდავა. საბოლოოდ დაკლებას მაინც ანაცვლება ამჯობინეს და კვირკველია 84-ში იასპარეზებს. ოღონდ მხოლოდ ამ შეჯიბრებაზე, თორემ სამომავლოდ ისევ მშობლიურ 74-ს დაუბრუნდება.
სხვა ლიდერებს რაც შეეხებათ, ჯერჯერობით არავის გათავისუფლებაზე არაა ლაპარაკი და ყველამ უნდა იჭიდაოს. ყოველ შემთხვევაში, ექიმების ან მწვრთნელებისთვის გათავისუფლების თხოვნით არავის მიუმართავს. ალბათ, დარჩენილ დღეებში ეს ნაკლებადაა მოსალოდნელი, რადგან ადრინდელივით უმიზეზოდ ან თუნდაც უბრალო მიზეზით ვერავინ დაიძვრენს თავს.
ამიერიდან ქვეყნის ჩემპიონატის უგულებელყოფა ავტომატურად ნიშნავს იმას, რომ სპორტსმენი ვერ მიიღებს ხელფასს, ვერ მოხვდება ნაკრებში, მინიმუმ, ევროპის პირველობაზე (თუმცა ძიუდოში სანქცია მთელ სეზონზე გაავრცელეს). მიდგომა იმდენად მკაცრია, რომ თუ მართლა სერიოზული მიზეზი არ იქნება, გათავისუფლების უფლება გუნდის ექიმებსაც არ ეძლევათ. უფრო სწორად, ახლა ამხელა პასუხისმგებლობას ისინიც ვეღარ იღებენ საკუთარ თავზე და ამას წინათ თავისუფალი სტილით მოჭიდავეთა ანალოგიური ტურნირიდან ევროპისა და მსოფლიოს ჩემპიონი, ოლიმპიური პრიზიორი გიორგი გოგშელიძე (96) მხოლოდ კლინიკიდან მოტანილი ცნობის საფუძველზე გაათავისუფლეს.
მოკლედ, გოგიშვილისა და ჯაბიძის გარდა, საქართველოს ჩემპიონატში ყველა ლიდერმა უნდა იჭიდაოს. ყოველ შემთხვევაში, ლაშა გოგიტაძე (55), რევაზ ლაშხი (60), მსოფლიოს ვიცე-ჩემპიონი მანუჩარ ცხადაია (66), კარტოზიას ტურნირის გამარჯვებული გიორგი ცირეკიძე (74), ევროპის ორგზის და მსოფლიოს ჩემპიონი, ოლიმპიური ვერცხლის მფლობელი რამაზ ნოზაძე (96), გურამ ფერსელიძე (+100), ეროვნული ნაკრების სხვა კანდიდატები და ახალგაზრდული გუნდის ლიდერები ტურნირისთვის გულმოდგინედ ემზადებიან. სხვა გზა არც რჩებათ, რადგან ამ შეჯიბრების გარეშე, ხელფასის გარდა (რასაც ოთხივე მედალოსანი მიიღებს), ლამის მთელ სეზონსაც კარგავენ - ვერც ევროპის ჩემპიონატზე მოხვდებიან. თუმცა საამისოდ მარტო მონაწილეობაც არ კმარა, წარმატებითაც უნდა გამოვიდნენ.
მართალია, მარტი-აპრილის მიჯნაზე გერმანულ დორტმუნდში, კონტინენტის პირველობაზე ავტომატურად წასვლას არც ეს ნიშნავს და საამისოდ საერთაშორისო შეჯიბრებებშიც უნდა იყოჩაღონ, მაგრამ ქვეყნის ჩემპიონატში ღირსეული გამოსვლის გარეშე ამისი შანსი საერთოდ გადაეწურებათ. ერთი სიტყვით, ეს შეჯიბრება ევროპის პირველობისთვის ერთ-ერთი მთავარი შესარჩევია, ის ტურნირი კი გაისად ბევრად ადრე ჩატარდება - წინა წლებში ყოველთვის აპრილში იყო ხოლმე, ახლა კი სამი კვირით გადმოსწიეს. საქართველოს წლევანდელი ჩემპიონატის დეკემბერში გამართვაც ამან განაპირობა, თორემ ადრე იანვარ-თებერვალში ეწყობოდა.
აქვე ისიც ვთქვათ, რომ ბოლო ორი სეზონია, ჩვენი ნაკრები ევროპის ჩემპიონატზე წარუმატებლად გამოდის - მხოლოდ თითო ბრინჯაოთი ბრუნდება, რომელიც შარშან ცხადაიამ მოიპოვა, წლეულს - ჯაბიძემ. ცხადია, ეს ძალიან ცოტაა და იმედია, მდგომარეობა გაისად მაინც გამოსწორდება. საბედნიეროდ, უკვე ყველა ხვდება, რომ ადრინდელივით გაგრძელება აღარ შეიძლება და მიდგომები ყველა დონეზე შეიცვალა - ხელმძღვანელებში, მწვრთნელებში თუ სპორტსმენებში. ეს გვაიმედებს, რომ შედეგები აუცილებლად გამოსწორდება, აქ კი ზემოჩამოთვლილ ლიდერთაგან მკითხველის ყურადღებას რამაზ ნოზაძეზე შევაჩერებთ. როგორც იქნა, მან ტრავმებს თავი დააღწია და მორიგი შანსის გამოსაყენებლად გულმოდგინედ ვარჯიშობს. ფრიად საინტერესოა მისი ამჟამინდელი სპორტული ფორმა და ისიც, ამხელა გაცდენის შემდეგ როგორ იჭიდავებს, იგრძნობს თუ არა თავს ლეიბზე ძველებურად ლაღად. ხანგრძლივ უქმობას ყოველთვის მოსდევს ადაპტაციის რთული პერიოდი, ნოზაძის შემთხვევაში კი ამას ორივე ხელზე გაკეთებული ოპერაციაც დაემატა. ჯაბიძის გამოკლება მის შანსებს უფრო ზრდის, თუმცა კიდევ ვიმეორებთ - მთავარი მისი სპორტული ფორმაა. სწორედ ამაზეა დამოკიდებული, დაიბრუნებს თუ არა ის ძველ დიდებას და თავის ადგილს მსოფლიოს საჭიდაო ოჯახში.
