თემურ ქეცბაია: არ მინდა, რომ სტალინს შემადარონ...

"დეილი მეილმა" ვრცელი და ძალიან საინტერესო წერილი შემოგვთავაზა თემურ ქეცბაიაზე. საქართველოს ეროვნული ნაკრების ყოფილი მწვრთნელი, დღეს კი ბერძნული აეკ-ის დამრიგებელი, ინგლისელ ქომაგს მეტწილად "ნიუკასლში" თამაშით ახსოვს.

გთავაზობთ "დეილი მეილის" პუბლიკაციის განსაკუთრებით საინტერესო ფრაგმენტებს...

"ალბათ, არავის არასდროს დაავიწყდება "ნიუკასლისა" და "ბოლტონის" მატჩი. მაშინ თემურ ქეცბაიამ გატანილი გოლი ისე აღნიშნა, ეს ყველას დღემდე ახსოვს. შემთხვევითი არ არის, რომ ის დღემდეა გამოსახული კლუბის სარეკლამო ბანერზე.

თემური იმ ეპიზოდს ასე იხსენებს: "ეს ჩემთვის ძალიან ცუდი დრო იყო. მეტ სათამაშო დროს ვიმსახურებდი. ეს იყო საშუალება, რომ, უპირველეს ყოვლისა, საკუთარ ძალებში დავრწმუნებულიყავი, თუმცა ასეთი რამეების გაკეთება არ მიყვარს.

ვწუხვარ იმის გამო, რომ ხალხმა ასეთი რამის გამო დამიმახსოვრა. ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი, თუმცა მიმაჩნია, რომ გუნდისთვის რაღაც გავაკეთე", - ამბობს ქეცბაია.

ქართველი მართალია. მისი პირველი გოლი, რომელიც 1997 წელს შეაგდო კენი დალგლიშის გუნდში, "ნიუკასლის" ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელია. 119-ე წუთზე მან გაუტანა ხორვატულ "კროაციას" და ამ გოლით დაიწყო ჩემპიონთა ლიგის ეპოქა "სენტ ჯეიმს პარკზე". ეს გოლი რომ არ ყოფილიყო, არ იქნებოდა ლეგენდარული გამარჯვება "ბარსელონასთან" (3:2) და ფაუსტინო ასპრილიას ჰეთ-თრიკი.

ქეცბაია პოპულარული კაცი გახდა. "კროაციას" კარში გატანილი გოლით მან 100-ათასიანი ბონუსი მოუტანა თითოეულ ფეხბურთელს, რაკი "ნიუკასლი" ჩემპიონთა ლიგაში გავიდა.

"მათ მე ფული გადამიხადეს, მოგვიანებით კი გაირკვა, რომ ჩემპიონთა ლიგის ბონუსების თაობაზე ჩემს კონტრაქტში არაფერი ეწერა", - იხსენებს ქეცბაია, ვინც 2009-14 წლებში საქართველოს ნაკრების მთავარი მწვრთნელი იყო, ახლა კი ბერძნულ აეკ-ს უდგას სათავეში.

"ის გოლი 10 მილიონი ევრო ღირდა, მაგრამ მათ ჩემთვის მოცემული ფული უკან წაიღეს. ეს გასაგები იყო, რადგან ასეთი რამ ჩემს კონტრაქტში არ ეწერა. მე ვცხოვრობდი ოცნებაში, რომელიც არ შემეხო", - ესეც ქეცბაიას სიტყვებია.

ის ერთ საინტერესო ამბავსაც იხსენებს: "როცა კონტრაქტს მოვაწერე ხელი და ფული ავიღე, სპორტულ მაღაზიაში წავედი ბუცების საყიდლად. არც მაღაზიის პერსონალს და არც ჩემს თანაგუნდელებს ეს არ სჯეროდათ. მოგვიანებით მათ ამიხსნეს, რომ ბუცებს უფასოდ მივიღებდი", - ღიმილით ჰყვება ქეცბაია.

"ისე, დღესაც კი ყველაფერს თავად ვყიდულობ, მათ შორის, ბუცებსაც", - ამბობს თემური.

ქეცბაიას იოლი ცხოვრება არასოდეს ჰქონია. ის დაიბადა და გაიზარდა ქალაქ გალში, 1992 წელს კი მისი ოჯახი იძულებული გახდა, თბილისში გაეგრძელებინა ცხოვრება:

"სამწუხაროა, რომ ვერ მოვახერხეთ უკან დაბრუნება", - ამბობს ის.

"ნიუკასლის შემადგენლობაში მოთამაშე ქეცბაია გახდა პირველი ქართველი ფეხბურთელი, ვინც ორჯერ ითამაშა ინგლისის თასის ფინალში - 1998 წელს "ნიუკასლი" "არსენალთან" დამარცხდა, 12 თვის შემდეგ კი - "მანჩესტერ იუნაიტედთან".

2009 წელს ქეცბაიამ საქართველოს ეროვნული ნაკრები ჩაიბარა. ის თავის სამშობლოში დიდების მწვერვალზე იდგა - თვით იოსებ სტალინი და ქეთი მელუა მოიტოვა უკან.

"ქეთი მელუა? მომღერალი? ის ძალიან ლამაზია", - ამბობს ქეცბაია, ვისი ქალიშვილიც (ლიდა) კრიმინალისტიკას სწავლობს ნიუკასლის უნივერსიტეტში.

ისევ თემური: "არ მინდა, რომ სტალინს შემადარონ. ეს ყველას ცუდ მოგონებებს აღუძრავს".

ქეცბაია სარეკორდო დროის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა საქართველოს ეროვნულ ნაკრებს. "13 გამარჯვება და 9 ფრე 40 თამაშში არ არის ცუდი შედეგი ისეთი ქვეყნისთვის, როგორიც ჩვენია", - მიიჩნევს ის.

ირლანდია-საქართველოს მატჩის წინ ქეცბაიამ გაიხსენა ევროპის ჩემპიონატის შესარჩევი ციკლის შეხვედრა, რომელიც მისმა გაწვრთნილმა გუნდმა 1:2 წააგო მარტინ ონილის კრებულთან.

"იმ საღამის ეიდენ მაკგიდიმ ორი დიდებული გოლი გაგვიტანა, მათ შორის, ერთი - დამატებულ დროში. მას შემდეგ მაკგიდი გაუჩინარდა და აღარ გაუტანია ირლანდიის ნაკრების შემადგენლობაში. ასე რომ, არ გაგვიმართლა. ვფიქრობ, ირლანდია ძლიერია ჩვენზე", - ამბობს თემური.

საქართველოს ნაკრებში მისვლამდე ქეცბაიამ ისტორია დაწერა კვიპროსულ "ანორთოსისში" - გუნდი პირველად ათამაშა ჩემპიონთა ლიგაზე და საშინაო შეხვედრა ფრედ, 3:3 დაუმთავრა ჟოზე მოურინიოს "ინტერს".

"ჩვენ, პატარა კვიპროსულმა კლუბმა, ყველა გავაკვირვეთ. შინ დაუმარცხებლები ვიყავით და "პანათინაიკოსსაც" კი ვაჯობეთ", - იხსენებს ქეცბაია.

"მე სიამოვნებას მანიჭებდა და მანიჭებს საკლუბო სამუშაო, მაგრამ როცა ჩემმა ქვეყანამ დამიძახა, დავთანხმდი. ოდესმე კი, მინდა, ინგლისში ვიმუშაო მწვრთნელად. ეს ქვეყანა ფეხბურთის სამშობლოა და ჩემს გულთან ახლოსაა".

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"