მოქნილობა ურთიერთობებში - ვისაც მწვრთნელობაზე აქვს პრეტენზია, ეს აუცილებელი თვისებაა.საქართველოს ეროვნულ ნაკრებში ბოლო დროს მოქნილობის თემა აქტუალური გახდა.
ცხადია, მხოლოდ ეს არ არის წარუმატებლობების მიზეზი, მაგრამ ურთიერთობა ფეხბურთელებთან ძალიან მნიშვნელოვანია.
მწვრთნელს ვირზე ჯდომა არ უნდა უყვარდესო, ასე გამიგონია და ალბათ ასეც უნდა იყოს. სიჯიუტე და პრინციპულობა აბსოლუტურად სხვადასხვა რამეებია.
მწვრთნელისა და ფეხბურთელის ურთიერთობა - ამაზე ლაპარაკი გაუთავებლად შეიძლება. სხვისი არ ვიცი, მაგრამ მე ასეთ დროს ფერგიუსონისა და გიგზის ამბავი მახსენდება.
როცა გიგზი ჯერაც დამწყები ფეხბურთელი იყო "მანჩესტერში" და თერთმეტეულში
ამბავი იმად არის საინტერესო და საყურადღებო, რომ მწვრთნელსა და ფეხბურთელს იმ შეხვედრაზე ფეხბურთზე არ უსაუბრიათ, ფერგიუსონმა გიგზების ოჯახი მოიკითხა, აღმოჩნდა, რომ მწვრთნელს თითქმის ყველაფერი სცოდინია გიგზის ოჯახის პრობლემებზე.
საუბარი ამის იქით არ წასულა. "მანჩესტერის" მომდევნო მატჩზე კი ფერგიუსონმა გიგზი მოედანზე შეუშვა და ფეხბურთელსაც სასწაულები მოუხდენია.
თემურ ქეცბაიამ ზურაბ ხიზანიშვილს კაპიტნობა ჩამოართვა და ეს არც ერთ ფეხბურთელს არ უხარია.
სამკლავური ჯაბა კანკავას ერგო, თუმცა ვერ მივხვდით, კანკავას ნაკრებში ხიზანიშვილზე მეტი დამსახურება აქვს თუ სხვა რა მიზეზის გამო დააყენა ქეცბაიამ ის ხიზანიშვილზე წინ.
სამკლავურჩამორთმეული ხიზანიშვილი ნაკრებში თამაშს აგრძელებდა, შესარჩევის პირველ ორ შეხვედრაში ბელარუსთან და ესპანეთთან რიგიანად ითამაშა, მომდევნო ორ მატჩში კი შეცდომები დაუშვა და ქეცბაიამ ეგვიპტესთან ამხანაგური შეხვედრისთვის აღარ გამოიძახა.
ზოგს ალბათ ეგონა, რომ ქეცბაია ხიზანიშვილს საერთოდ აღარ გამოიძახებდა, მაგრამ მწვრთნელმა სხვა გადაწყვეტილება მიიღო - ხიზანიშვილი ნაკრებში დააბრუნა ალბანეთთან 6 თებერვალს გასამართი მატჩისთვის.
საქართველოს ნაკრებში მნიშვნელოვანი საერთაშორისო გამოცდილების ფეხბურთელი ბევრი არ არის და ეს ყველაზე კარგად ალბათ ქეცბაიამ იცის.
ერთიცაა: საქართველოში ვითარება შეიცვალა და არა მგონია, რომ ხელისუფლებაში ვიღაცის ახირების გამო ნაკრების მწვრთნელს კონტრაქტი გაუგრძელონ, ვიღაცის დაჟინების გამო დანიშნოს ესა თუ ის მწვრთნელი ნაკრების მთავარსარდლად, ვიღაცის ახირების გამო ნაკრების მწვრთნელმა კონტრაქტს ხელი სპორტის სამინისტროში მოაწეროს.
ხიზანიშვილი სტაბილურად თამაშობს "ქაისერისფორის" ძირითადში და ამას დამსახურება უნდა.
რობერტ პროსინეჩკი რა მწვრთნელია, ზუსტად ვერ გეტყვით, მაგრამ ძვირადღირებულ სპეციალისტად ითვლება და ამით ბევრი რამ ნათქვამია. პროსინეჩკი ჩვენებურს ენდობა და ალბათ არავისზე ნაკლები გემოვნება არ აქვს.
* * *
საქართველოს ჩემპიონატში ფლანგზე ყველაზე კარგად მოდრიბლინგე ფორვარდი რობერტინიო მეგონა, მაგრამ დუშან უჰრინმა ის შეკრებაზე არ წაიყვანა.მოკლედ, შეცდომა ჟურნალისტსაც მოსდის, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში მართალი წესითა და რიგით მწვრთნელი უნდა იყოს.
თუმცა არც უჰრინია უშეცდომო, ვოსკობოინიკოვი ხომ მისი ხელდასმით აიყვანა "დინამომ", მაგრამ ესტონელი ყველაზე ტიტულოვან ქართულ გუნდს არ გამოადგა.
რობერტინიომ კი არაერთი მოხდენილი ეპიზოდი აჩუქა "დინამო არენის" ხალვათ ტრიბუნებს. ის ეპიზოდის ფეხბურთელად იქცა "დინამოში", ოღონდაც ამ ეპიზოდებით მართლაც ალამაზებდა საქართველოს ჩემპიონატს.
"ბრაზილიელებს ძალიან გვიყვარს დალევა, დღესასწაულების აღნიშვნა, საკუთარ თავს კი მხოლოდ იმის უფლებას ვაძლევ, ლუდი დავლიოო" - გვითხრა რობერტინიომ უწინდელ ინტერვიუში.
"დინამოს" აქვს იმის ფუფუნება, რომ რობერტინიოსნაირი ფეხბურთელი შეკრებაზე არ წაიყვანოს, სათადარიგოთა სკამზე დასვას, ან სულაც მეორე გუნდში გადაიყვანოს. ალბათ ამიტომაც აქვს "დინამოს" ჩემპიონობის სხვაზე მეტი შანსი.
მე მაინც მგონია, რომ რობერტინიო საჭირო კაცია. ვერც ჩისკო, ვერც მერებაშვილი ვერ შექმნის ისეთ ეპიზოდს, რისი შექმნაც ბრაზილიელს შეუძლია, ის სულ სხვანაირად ატყუებს, სხვანაირად დარბის, სხვანაირად აზროვნებს და სხვანაირად ატარებს დროს.
ვინძლო ამიტომაც დაგვიტოვა რობერტინიომ სენტი და მენტი.
* * *
ვალდას ივანაუსკასი 25 იანვარს უნდა ჩამოსულიყო თბილისში. საქართველოში ბევრს ახსოვს მისი თამაში სალათისფერმაისურიან "ჟალგირისში". ეს გუნდი ძალისმიერ ფეხბურთს თამაშობდა, ივანაუსკასი ასეთი "ჟალგირისის" ვარსკვლავი იყო. ეს ფეხბურთელი თვით ლობანოვსკისაც კი მოსწონდა.
ივანაუსკასმა ბუნდესლიგაშიც ითამაშა ფეხბურთი. მწვრთნელობაში კი მაშინ გამოირჩა, ედინბურგის "ჰართსი" რომ ჩაიბარა და შოტლანდიის თასი ააწევინა.
ედინბურგი ზღაპრული ქალაქია, იქ ინახება უილიამ უოლესის ხმალი და ბევრი სხვა სქოთური საგანძური, ეს არის ქალაქი-მუზეუმი. ედინბურგს არ ჰყავს "რეინჯერსის" მნიშვნელობის გუნდი, მაგრამ თვითონ ქალაქია შოტლანდიის სული და სიამაყე.
ივანაუსკასმაც იქ დაიგდო საინტერესო მწვრთნელის სახელი.
"ჰართსში" მაშინ ახალი მისული იყო ვლადიმერ რომანოვი, ლიტვის მოქალაქე რუსი ბიზნესმენი, რომელმაც ეს კლუბი 2005 წელს შეიძინა.
რომ არა ეს ფაქტორი, ივანაუსკასი "ჰართსში" ალბათ ვერ მოხვდებოდა. წარმატების შემდეგ ივანაუსკასის სამწვრთნელო კარიერა "ჰართსში" მალევე" დაღმა წავიდა, მაგრამ ვალდასი იქიდან უტიტულად არ წამოსულა.
ახლა კი "დილას" ჯერია - ივანაუსკასი ქართულ სარბიელზე გამოიყვანა და ეროვნულ ჩემპიონატსაც დაშ-ხოში შემატა.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
