1997 წლის 11 ოქტომბერი ქართული ფეხბურთის ისტორიაში ლამაზი ფურცლებით ჩაიწერა. ამ დღეს, საქართველოს მთავარმა და ახალგაზრდულმა ნაკრებებმა იტალიელებს 4 ქულა აართვეს: ეროვნულმა 0:0 ითამაშა, ვლადიმერ გუცაევის შეგირდებმა კი რუსთავში 2 მშრალი გოლი გაუტანეს მაშინ ჯერ კიდევ პატარა "აძურას" მეკარე ჯანლუიჯი ბუფონს. ამ უკანასკნელის გარდა, იტალიის მაშინდელ ახალგაზრდულში მომავლის სხვა ვარსკვლავებიც თამაშობდნენ - ამბროზინი, კოკო, ფიორე, ლუკარელი, ლუკატელი...
რუსთავის მატჩში ქართველებიდან თავი გიორგი კიკნაძემ და ლევან ქებაძემ გამოიჩინეს. ამ გამარჯვებამ ჩვენი გულშემატკივარი იმედით აღავსო, იმ იმედით, რომ კვლავ გამოჩნდა ნიჭიერი თაობა,
უმრავლესობამ კარიერა ვერ აიწყო.
ამ თაობის ერთ-ერთი ბოლო მოჰიკანი ქებაძე გახლდათ. ლევანმა 18-წლიანი კარიერა ახლახან დაასრულა. დიდ ფეხბურთში 1994 წელს, რუსთავის "მეტალურგიდან" გამოჩნდა, ბოლოს კი მოედანზე 2012 წელს, კვიპროსის პირველი ლიგის არადიპუს "ომონიას" ფორმით გავიდა.
გარდა ამისა, ქებაძეს ზესტაფონის "მარგვეთში", ქუთაისის "ტორპედოში", თბილისის "დინამოსა" და "ლოკომოტივში" უთამაშია, ბოლო 12 წელიწადი კი ბერძნულ და კვიპროსულ კლუბებში გაუტარებია.
ამჟამად, ის საქართველოში საქმიანობს. "ლელოსთან" ინტერვიუში ქებაძემ საინტერესო ამბები გაიხსენა:
- კვიპროსსა და საბერძნეთში საკმაოდ დიდხანს თამაშობდით. რას იტყოდით ამ პერიოდზე?
- საბერძნეთში თბილისის "ლოკომოტივიდან" 2000 წელს წავედი. სამი წელიწადი ვითამაშე სალონიკის "ირაკლისში", მერე - "იანინაში", 2001-2003 წლებში ისევ "ირაკლისში" დავბრუნდი და ამის შემდეგ გადავედი კვიპროსში, პარალიმნის "ენოსისში". იქ სამი სეზონი გავატარე. ყველაზე დიდხანს კი, 7 სეზონის განმავლობაში, ახნასის "ეთნიკოსში" ვიყავი.
ეს კლუბი ბოლოა, რომლის ფორმითაც კვიპროსის უმაღლეს დივიზიონში ვითამაშე. მაშინ უკვე 37 წლის ვიყავი და შარშან პირველი ლიგის არადიპუს "ომონიაში" მიმიწვიეს...
კარიერა 2012 წელს დავასრულე, კოჭები მაწუხებდა და ვეღარ ვთამაშობდი. რაც უნდა იყოს, მალე 40 წლის გავხდები და ფეხბურთისთვის დავბერდი. ასე ჩაირა ჩემმა საფეხბურთო ცხოვრებამ. ნახევარი წელიწადიც არ არის, რაც საქართველოში დავბრუნდი და 35-ე საფეხბურთო სკოლაში ასაკობრივი ჯგუფი ჩავიბარე.
- თქვენი თაობის ახალგაზრდულმა ნაკრებმა ჯგუფში ინგლისს გადაასწრო და მეორე ადგილი დაიკავა. მაშინ ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ იმ თაობიდან დიდ ფეხბურთს ბევრი ვერ ითამაშებდა...
- ვლადიმერ გუცაევის ნაკრებმა სერიოზულ წარმატებას მიაღწია. მაშინ დიდ ოცნებებში ვიყავით. იტალიას რომ მოვუგეთ, იმ გუნდში "იუვენტუსის", "მილანის", "ინტერისა" და სხვა ცნობილი კლუბების ვარსკვლავები თამაშობდნენ. საქართველოს ახალგაზრდულში კი "დინამოს", "ტორპედოს", "ზესტაფონის" ფეხბურთელები შევიკრიბეთ, ზოგიერთი ჩვენგანი მანამდე საქართველოდან არც იყო გასული.
რა თქმა უნდა, მაშინ მეც არ მეგონა, კარიერას კვიპროსში თუ დავასრულებდი. გული მწყდება, მაგრამ ვეღარაფერს შევცვლი, რადგან ფეხბურთიც ისევეა, როგორც ქვეყანა - ბევრი შეგვეძლო, თუმცა ვერაფერს მივაღწიეთ.
- როგორც მახსოვს, კვიპროსში მწვრთნელობაც სცადეთ. საქართველოში დაბრუნება რამ გაიძულათ?
- შარშან საქართველოში B კატეგორიის ლიცენზია ავიღე და ახალი ცხოვრების აწყობა ვცადე. "ომონიაში" კარიერას რომ ვამთავრებდი, პარალელურად მწვრთნელობა დავიწყე. იქაურ ბავშვებთან სულ 6 თვე ვიმუშავე. B ლიცენზია მხოლოდ ბავშვთა ფეხბურთში მუშაობის უფლებას მაძლევდა.
სწავლა კვიპროსშივე მსურდა, მაგრამ კურსები საქართველოში უფრო ხანგრძლივი, იაფი და ხელმისაწვდომია. იქ B ლიცენზიაში 2 000 ევროს ითხოვენ, ხოლო კურსებს 20 დღეში ამთავრებ. აქ კი 2 თვე და 1 კვირა გრძელდება, უფრო საფუძვლიანად გვასწავლიან და სულ 800 ლარი გადავიხადე.
ცხადია, განსხვავება დიდია. კვიპროსში დარჩენაზე უარი ამიტომაც ვთქვი. მირჩევნია, ბავშვებთან პრაქტიკა საქართველოში გავიარო, A კატეგორიის ლიცენზიის აღებასაც აქ ვაპირებ, მერე კი წავალ. გუნდებიდან მიწვევებიც მქონდა, A ლიცენზიის არქონამ ხელი შემიშალა.
- საინტერესოა, კვიპროსის კლუბებზე ფინანსური კრიზისი როგორ აისახა?
- შემოსავლები თითქმის ყველა კლუბს ორჯერ შეუმცირდა და, შესაბამისად, ბიუჯეტებიც საგრძნობლად შეეკვეცათ. მაგრამ ფეხბურთს სახელმწიფო და ბიზნესი მაინც ეხმარებია.
- რამდენია კვიპროსის უმაღლესი დივიზიონის კლუბების მინიმალური ბიუჯეტი?
- კრიზისამდე, 4-5 ლიდერი კლუბის ბიუჯეტი 10 მილიონ ევროს აღწევდა, ახლა ნაკლებია. ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ პატარა კლუბებს მინიმუმ 1-1,5 მილიონი მაინც ექნებათ წელიწადში. კრიზისმა ყველა შეაშინა და, რა დასამალია, ამის გამოც წამოვედი. კარიერა დავასრულე და ძველებური შემოსავალი აღარ მაქვს, კომუნალური გადასახადები კი გაიზარდა. თუმცა კვიპროსის პასპორტის აღებასა და დაბრუნებას ვაპირებ.
- კვიპროსისა და საქართველოს საფეხბურთო სკოლების პირობებს შორის დიდი განსხვავებაა?
- კრიზისის მიუხედავად, კვიპროსში მაინც უკეთესი ცხოვრებაა და, ბუნებრივია, სკოლებსაც უკეთესი პირობები აქვთ.
- ბავშვებს ფულს იქაც სთხოვენ?
- ორივე შვილი დამყავდა ფეხბურთზე და თითოეულის სწავლაში 40 ევროს ვიხდიდი, ელიტურ სკოლებში გადასახადი უფრო მეტიც არის. არც მსმენია, უფასო ჯგუფები თუ არსებობს. ჩვენთან შედარებით, კვიპროსზე ბევრად მეტი შემოსავალი აქვს ხალხს და თვეში 40 ევროს გადახდა არავის უჭირს.
- წლების წინათ, 35-ე საფეხბურთო სკოლა ძლიერ თაობებს ზრდიდა. მაგრამ ბოლო წლებში ჩამორჩა და ძველებურად პოპულარული აღარ არის. რატომ მოხდა ასე, თქვენი აზრით?
- 35-ე სკოლის ხელმძღვანელობას, სოსო ჭედიასა და გოჩა ავსაჯანიშვილს, დაკარგული პოზიციების აღდგენა სურთ და, რომ იცოდეთ, ამ მხრივ სერიოზული პროცესიც დაიწყო - ახალ მოედნებს აგებენ და იმედია, მალე არანაკლები სკოლა იქნება, ვიდრე - "საბურთალო" და "დინამოს აკადემია".
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
