თითქმის ერთი კვირაა, რაც იურგენ კლოპი უკვე ტიტულოვანი მწვრთნელია - 43 წლის სპეციალისტის დორტმუნდის „ბორუსია“ გასულ შაბათს გერმანიის ჩემპიონი გახდა. ზოგადად კი, იურგენი საფეხბურთო გერმანიის ყურადღების ცენტრში ხუთი წლის წინ, 2006 წლის მუნდიალის დროს მოექცა, როცა გერმანიის ნაკრების მატჩებს ტელევიზიისთვის აანალიზებდა. და აი, ხუთი წლის შემდეგ პირველი ტიტულიც მოიგო და როგორც მწვრთნელს წინ დიდი მომავალი აქვს. ჩემპიონობის განაღდების შემდეგ კლოპს პირველი ინტერვიუ, რაღა თქმა უნდა, „ბილდმა“ ჩამოართვა.
- ჰერ კლოპ, როგორ გადაიტანეთ პირველი ღამე გერმანიის ჩემპიონის რანგში?
- ეს იყო
- სეზონის წინ თქვით, ახლა უკვე საკმარისად ბებერი ვარ იმისთვის, რომ ტიტული მოვიგოო...
- სიმართლე გითხრათ, ამ დღეებში განტვირთვას უფრო ვგრძნობდი, ვიდრე ემოციებს. არ დაგიმალავთ, მეგონა, რომ როცა ჩვენი ჩემპიონობა გადაწყდებოდა, გაცილებით ემოციური ვიქნებოდი, მაგრამ კიოლნიდან მოსულ ცნობას იმის შესახებ, რომ „ლევერკუზენმა“ წააგო, უჩვეულოდ მშვიდად შევხვდი. თუმცა დარწმუნებული ვარ, ემოციებიც მოვა - ალბათ ბოლო ტურის შემდეგ, როცა „ვერცხლის სინს“ გადმოგვცემენ, ან მაშინ, როცა სინით 200 000-ზე მეტი ქომაგის წინაშე წარვსდგებით.
ფაქტი ერთია, „დორტმუნდის“ ეს წარმატება ისტორიაში დარჩება, როგორც ერთ-ერთი საუკეთესო და ღირსეული ჩემპიონობა ბუნდესლიგის ისტორიაში. ახლა კი, უფრო სწორად ჯერჯერობით ისეთი განცდა მაქვს, თითქოს რამდენიმე დღეა მთვრალი ვარ. არადა, კვირის შემდეგ არ დამილევია.
- თუ საიდუმლო არ არის, რამდენი მოსალოცი ტექსტური შეტყობინება მიიღეთ?
- სათვალავი დიდი ხანია ამერია. თამაშის შემდეგ გასახდელში რომ შევედი, ტელეფონზე 159 წაუკითხავი SMS ეწერა. ზოგიერთი შეტყობინება კი ისეთი იყო, რომ არასდროს წავშლი!
- მაგალითად?
- ყველაზე მაგარი SMS „მაინცის“ მენეჯერმა, ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა კრისტიან ჰაიდელმა მომწერა: „ჩემი კლოპო ჩემპიონია, ჩვენ კი მალე უზბეკეთის გუნდთან მოგვიწევს თამაში... რა მაგარია, არა?“
- გული ხომ არ დაგწყდათ, რომ „მაინცის“ მწვრთნელი არ ხართ?
- არა, რადგან „მაინცს“ მაინც ვერ გავაჩემპიონებდი... ძალიან მიხარია, რომ მაინცელებმა ფაქტობრივად გაინაღდეს ევროპის ლიგაში თამაში.
- გულახდილად გვითხარით, როდის ირწმუნეთ, რომ „დორტმუნდს“ გერმანიის ჩემპიონობა შეეძლო?
- დასამალი აღარაფერია: მეორე წრის პირველ ტურში ლევერკუზენს სტუმრად რომ მოვუგეთ, მაშინ მივხვდი, რომ ეს შანსი ხელიდან არ უნდა გაგვეშვა, რომ ჩვენ მართლა შეგვეძლო პირველობა. როცა ჩვენმა უპირატესობამ 13 ქულას მიაღწია, უკვე დარწმუნებული ვიყავი, რომ ჩემპიონები გავხდებოდით. სხვანაირად არ შეიძლებოდა, ჩვენი პირველობა უკვე გარდაუვალი იყო.
- როგორ ფიქრობთ, რომელი იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი გამარჯვება?
- ყველაზე მეტად გელზენკირხენში გამარჯვებამ გამახარა. მართალია, „შალკე“ არ იყო ჩვენი კონკურენტი, მაგრამ ამ გუნდთან ურთიერთობებიდან გამომდინარე, მთელი ამ მტრობის გათვალისწინებით, ყველაზე მეტად სწორედ დერბის სტუმრად მოგებამ გამაბედნიერა. სხვათა შორის, სწორედ იმ გამარჯვების შემდეგ ირწმუნეს ბიჭებმა, რომ ჩემპიონობა შეეძლოთ.
- უკვე დაიწყო საუბრები იმის შესახებ, რომ გერმანიაში შესაძლოა, ახალი, დორტმუნდის „ბორუსიას“ ერა დაიწყოს. ფაქტია, რომ ძალიან ახალგაზრდა და უდიდესი პერსპექტივის მქონე გუნდი გყავთ. როგორ ფიქრობთ, რა შეუძლია ამ გუნდს სამომავლოდ?
- მოდით, ჯერ ამ მომენტით ვისიამოვნოთ, მომავალზე ფიქრისთვის კი დრო ისედაც საკმარისია. „ვერცხლის სინის“ მოგება ჩემს სამწვრთნელო კარიერაში უმნიშვნელოვანესი მიღწევაა, მაგრამ დარწმუნებული იყავით, რომ ამით არ დავნაყრდები. მოსაგები კიდევ ბევრია...
- მაგალითად ჩემპიონთა ლიგა?
- ამას სერიოზულად მეკითხებით?
- სეზონის წინ არც იმას იფიქრებდა ვინმე, რომ გერმანიის ჩემპიონები გახდებოდით...
- მე მგონი, სიცხე გაქვთ... მოდით, ჯერ იმით ვისიამოვნოთ, რომ „ბორუსია“ გერმანიის ჩემპიონია და ჩემპიონთა ლიგაში ითამაშებს. ამ სეზონში ევროპის ლიგაში ვთამაშობდით, რის შემდეგაც ეგრევე ჩემპიონთა ლიგაში გამოსვლა უკვე ძალიან დიდი ნახტომია და სხვათა შორის, უმძიმეს წნეხსაც ნიშნავს. მე მხოლოდ იმის თქმა და დაპირება შემიძლია, რომ ჩვენ ჩემპიონთა ლიგაშიც ბოლომდე, სულ ბოლომდე დავიხარჯებით.
