თუმცა, ჯერ რუნის მონაკვეთით დავიწყოთ, რადგან ის ყველაზე სკანდალურია და ბევრმა ტაბლოიდმა ასუ-ეკოტოს
„დღევანდელ ფეხბურთში ისეთი ტენდენციაა, რომ თუ მეძავებში არ დარბიხარ კაი ტიპობას ვერ ქაჩავ. უეინიც ფეხის ხმას აჰყვა, ამბავი გაუსკდა და მისმა მეუღლემ გაიგო, რომ ქმარი მთელი შვიდი თვის განმავლობაში ერთსა და იმავე ჩიტუნასთან დაძვრებოდა”.
თუმცა, ჩვენც ერთი ნათქვამის მთელი ინტერვიუს პათოსიდან და დედააზრიდან ცალკე გამოტანა რომ არ გამოგვივიდეს, მოდი ასუ-ეკოტოს სხვა აზრებსაც გავეცნოთ.
„ჩვენ, ფეხბურთელები ბურთს ვთამაშობთ და ამაში ყოველკვირეულად 100, 200, 300 ათას ევროს ვიღებთ. ჩვენ მსოფლიოს გამოსწორებაზე სულაც არ ვზრუნავთ, წყლის გამაცხელებელსაც კი არ ვიგონებთ, უბრალოდ ვბურთაობთ. და თქვენ უნდა ნახოთ, ეს მობურთალი ბიჭები ქუჩაში როგორ იქცევიან. ნამდვილი როკ ვარსკვლავები გეგონებათ.
იცით, თუკი გულის ოპერაციებს აკეთებ და ხალხს სიცოცხლეს უნარჩუნებ, კიდევ მესმის ღამით მზის სათვალე რომ გაიკეთო და ქუჩაში პრანჭვით იარო, მაგრამ, როდესაც მხოლოდ და მხოლოდ ფეხბურთელი ხარ რატომ იპრანჭები?
მე თანამედროვე ფეხბურთელების სამყაროში არ ვცხოვრობ, მათ უმრავლესობასთან საერთო არაფერი მაქვს. ეს ხალხი მე ვერაფრით დამაინტერესებს. ღამის კლუბებში სიარული და ბევრი შამპანურის სმა ჩემთვის არაფერს ნიშნავს. მე მირჩევნია ისეთ ხალხთან მქონდეს ურთიერთობა როგორებიც დეკუ და ედგარ დავიდსი არიან. დეკუ თავის სახელსა და ფულს ბრაზილიაში ქველომქმედებისტვის იყენებდა, დავიდსი კი სხვანაირი ადამიანია. იმ წელიწადს, როდესაც მე „სფურზში“ მივედი და ჩვენ ერთ გუნდში ვთამაშობდით ერთმანეთს ხშირად არ ვეთანხმებოდით და საკმაოდ დაძაბული ურთიერთობა გვქონდა, მაგრამ დღეს კაცურად ვესალმებით ერთმანეთს. ორპირა ადამიანებს ასეთი ხალხი მირჩევნია. მოკლედ, ვინც გინდა იყავი, მის მსოფლიო, მილიარდერი თუ სხვა, თუ გეტყვი „წადი შენი...“ ესე იგი „წადი შენი“!
იმ ხალხისთვის, ვინც „ლანსიდან“ ოთხი წლის წინ ნაყიდ ასუ-ეკოტოს არ იცნობს, მისი ეს ინტერვიუ შეიძლება სენსაციური იყოს, მაგრამ საერთოდ ამ ფეხბურთელს თავისი აზრის ჯიქურ გამოთქმა ყოველთვის ახასიათებდა. ეს ის კაცია, რომელიც გასულ სეზონში, „ვულვზთან“ დამარცხების შემდეგ ფანს ეჩხუბა, ხოლო „უაით ჰართ ლეინზე“ სტიუარდზეც გაიწია.
ბენუა ასუ ეკოტოს არასდროს დაუმალავს, რომ ინგლისში ფულის გულისთვის არის ჩასული.
„ჩემთვის პატარაობიდან ნათელი იყო, 1000 ევროს გულისთვის რომ მთელი ცხოვრება ერთსა და იმავე ოფისში სიარული და ერთი და იგივე ადამიანების ცქერა აუტანელი იქნებოდა. ასეთ მოსაწყენ ცხოვრებას მე ვერ გავუძლებდი. საბედნიეროდ, მე სპორტსმენის ნიჭი დამყვა და ამან ყველაფერი მომიგვარა. მართლაც გადასარევად ვარ: დღეში ორ საათს ვმუშაობ და ქვეყნის ფული მაქვს”.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი
"ლელო"
