შესაძლოა, ბევრმა არც იცის, რომ იგი საქართველოს სახელით ოთხჯერ (1996-2008 წწ.) მონაწილეობდა ოლიმპიურ თამაშებში.
1998 წელს მოსკოვის საერთაშორისო ტურნირზე ("მსოფლიოს ვარსკვლავები") ერთი ოქროს, ორი ვერცხლისა და ერთი ბრინჯაოს მედალი დაიმსახურა. ორი წლის შემდეგ სტამბოლში შავი ზღვის აუზის ქვეყნების ღია ჩემპიონატზე, რომელიც ბოსფორის თასის სახელით არის ცნობილი, 3 ოქროს და 1 ბრინჯაოს მედალი ერგო. 1995 წლის დსთ-ის ქვეყნების ახალგაზრდული პირველობის გამარჯვებულია. 6 წლის შემდეგ დსთ-ის თასიც მოიპოვა. ამერიკის ღია ჩემპიონატის (1996) ბრინჯაოსპრიზიორმა შვიდგზის ოლიმპიური ჩემპიონის - ნიკოლაი ანდრიანოვის სახელობის თასი სამჯერ დაისაკუთრა.
დიდი ხანია, მოსკოვში ცხოვრობს. ჰყავს მეუღლე - ელენა კისნერი და შვიდი წლის ვაჟი.
ბავშვობისას ძალიან ცელქი, მოუსვენარი ყოფილა: ხან გათბობის მილებზე დაცოცავდა, ხანაც - კედლებზე. მშობლებსაც მოსწყინდათ თურმე მისი ოინები და ერთ დღეს დედამ თეთრ ხიდთან ტანვარჯიშის დარბაზში მიიყვანა.
- მალე შევეჩვიე იქაურობას, - გაიხსენა ბავშვობის წლები ილიამ, რომელსაც გუშინ რიოში შევეხმიანეთ. - კარგი მწვრთნელი შემხვდა და სწრაფად ავითვისე რთული ილეთები. განსაკუთრებით, ღერძზე ვარჯიში მიყვარდა და ორძელთან ერთად ჩემს უსაყვარლეს იარაღად დარჩა.
რომ არა მიუტევებელი შეცდომა, სიდნეიში ოლიმპიურ მედალს მოვიპოვებდი - ღერძზე ვარჯიშის დასრულების შემდეგ ფიცარნაგზე დაშვებისას თავი ვერ შევიმაგრე და ნაბიჯი გადავდგი, რაც საჯარიმო ქულებით ისჯება. საბოლოოდ მეექვსე ვიყავი.
- დიდი ხანია, მოსკოვში ცხოვრობ...
- საქართველოში დატრიალებული მოვლენების შემდეგ თბილისში სავარჯიშო პირობები გაუარესდა. არ იყო შუქი, გათბობა, ცხელი წყალი. მე და ჩემი მწვრთნელი მოსკოვში წავედით. ტანვარჯიშის ბაზაზე ვცხოვრობდი. იქ გავიცანი ელენა კისნერი - დედამისს აკითხავდა სამსახურში. წლების განმავლობაში მეგობრული ურთიერთობა სიყვარულში გადაიზარდა და 2001 წელს დავქორწინდით. მას შემდეგ მათთან ვცხოვრობ...
ჯერ კიდევ ოთხმოცდაათიან წლებში მოსკოვს სავარჯიშოდ ჩასულ ილია გიორგაძეს და მის მწვრთნელს რუსეთის ტანვარჯიშის სახეობათა ფედერაციის პრეზიდენტმა ლეონიდ არკაევმა სოლიდური ხელფასი და ბინა შესთავაზა, ოღონდ მოქალაქეობა უნდა შეეცვალათ, მაგრამ უარი მიიღო. ილია გიორგაძეს არც მერე უფიქრია მოქალაქეობის შეცვლა, რადგან რიონისპირელ ჭაბუკს საქართველო არ ეთმობა.
პეკინის ოლიმპიადის შემდეგ ილია აქტიურ სპორტს ჩამოშორდა, მაგრამ დარბაზს მაინც ვერ შეელია - მოსკოვში, სადაც თავად ვარჯიშობდა, "დინამოს" კლუბში მწვრთნელად დაიწყო მუშაობა, 2009 წლიდან საერთაშორისო ტურნირებში საქართველოს სახელით მსაჯობს. 2011 წლიდან დღემდე ევროპის ჩემპიონატებზე ექვსჯერ, მსოფლიოს ჩემპიონატებზე კი სამჯერ (2013-15 წწ.) იყო მიწვეული.
- ოლიმპიურ თამაშებში პირველად ვიქნები არბიტრად, როგორც ნეიტრალური მსაჯი, რამაც ძალიან გამახარა და ბედნიერი ვარ, რომ ისევ საქართველოს წარმოვადგენ სპორტის დიდ ფორუმზე.
წლების განმავლობაში საერთაშორისო ტურნირებში მაღალ შეფასებებს ვიღებდი, კატეგორიაც სათანადო მაქვს. კარგია, რომ პროფესიონალიზმს გიფასებენ. მართალია, მოსკოვში ვცხოვრობ და ვმუშაობ, მაგრამ ახლო ურთიერთობა მაქვს საქართველოს ტანვარჯიშის სახეობათა ეროვნულ ფედერაციასთან, რეგულარულად ვეხმაურები ბატონ კონსტანტინე ლაშხს, ხოლო რუსუდან ხოფერიას, რუსუდან სიხარულიძესა და ბესარიონ გამსახურდიას ხშირად ვხვდები შეჯიბრებებზე და მათთან მეგობრული და საქმიანი კონტაქტები მაკავშირებს.
- რუსები ხომ არ გიშლიან ხელს?
- პირიქით, ყოველმხრივ მეხმარებიან პროფესიულ წინსვლაში.
- ოჯახური მდგომარეობა?
- როგორც იცით, მყავს მეუღლე ელენა კისნერი და შვიდი წლის ვაჟი, რომელიც ტანვარჯიშითაა გატაცებული. მშვენიერი მონაცემები აქვს. თუ ეს სიყვარული ბოლომდე გაჰყვა, საქართველოს კარგ ტანმოვარჯიშეს გავუზრდი.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
თავად ილიას წარმატებებს ვუსურვებ, რა თქმა უნდა. მახსოვს მისი ასპარეზობები და კარგი სპორტსმენი იყო. ოლიმპიადაზე ფინალურ ბლოკში რომ გააღწევს ადამიანი, ძლიერია, აბა რა არის. მახსოვს, ღერძზე მშვენივრად გამოდიოდა და უკეთესი საწვრთნელი და სავარჯიშო პირობები რომ ჰქონოდა, ბევრად მეტს მიაღწევდა.