იმედია, ღმერთი არ გამწირავსო, ლონდონში წასვლის წინ ამ სიტყვებით დაასრულა ჩემთან საუბარი ლომერ ჟორჟოლიანმა. ღმერთმა მართლაც ნუ გასწიროს, მაგრამ ოლიმპიადაზე წილისყრამ დიდად არ გაუმართლა. პირველ წრეში შედარებით სუსტი მეტოქე კი ჰყავს - რუმინელი დანიელ ბრატა, ვისაც პეკინის ოლიმპიადაზეც მოუგო, მაგრამ მეორე წრეში სავარაუდო მეტოქედ ყაზახი მსოფლიოს ექს-ჩემპიონი მაქსიმ რაკოვი ელოდება, ვისთანაც უარყოფითი ბალანსი აქვს.
ყოველ შემთხვევაში, ვფიქრობთ, ყაზახს მანამდე აზერბაიჯანელ მსოფლიოს პრიზიორ ელმარ გასიმოვის დამარცხება არ უნდა გაუჭირდეს.
ჟორჟოლიანი რაკოვს კარიერაში ორჯერ შეხვდა, ორივეჯერ წლეულს და ორივე წააგო - ალმატიში
ნებისმიერ ტურნირზე მთავარი რომ იმ კონკრეტული შეჯიბრებისთვის მომზადებაა და არა რეიტინგი ან სტატისტიკა, ეს ლონდონში ლაშა შავდათუაშვილმაც (100) დაამტკიცა, მაგრამ ჟორჟოლიანისთვის მსგავსი მონაცემები მნიშვნელოვანია, რადგან განწყობის ფალავანია. თვითონვე თქვა, ამ წონაში თითქმის ყველა ლიდერთან მომიგია და ასევე თითქმის ყველასთან წამიგიაო და მართალიცაა.
ხშირად მომხდარა ხოლმე (თუნდაც მსოფლიოს შარშანდელ პირველობაზე), როცა შეჯიბრება ძლიერად დაუწყია და ისეთები გაუკრავს ბეჭებზე, გვეგონა, მისი შემჩერებელი არავინ იქნებოდა, მაგრამ მერე მოულოდნელად შედარებით სუსტთან წაუგია.
ამ კონკრეტულ შემთხვევაში საქმეს ისიც ართულებს, რომ წილისყრა 19 ივლისს ჩატარდა და ჟორჟოლიანმა მას შემდეგ იცის თავისი მძიმე ხვედრის შესახებ, ანუ მთელი ეს დღეები დაძაბულია.
წილისყრა კი მართლაც ძლიერი შეხვდა და განგებამ მის ჯგუფში კიდევ რამდენიმე სოლიდური ფალავანი მოახვედრა - კორეელი მსოფლიოს ექს-ჩემპიონი ჰე-ტაე ჰვანგი და ბოსნიელი ევროპის ჩემპიონი ამელ მეკიჩი, ვისთანაც შარშან ევროპის ჩემპიონატის ფინალი წააგო. ეს წონა თანაბრადაა დაბალანსებული - აქ ლიდერთა საკმაოდ დიდი ჯგუფია და არა თითო-ოროლა ათლეტი, რომლებიც ყველა ჯგუფში არიან გადანაწილებულნი. ყველგანაა 2-3 ასეთი გამორჩეული მოჭიდავე, მაგრამ ჟორჟოლიანთან მაინცდამაინც მისთვის ყველაზე უხერხულები მოხვდნენ.
აქ არ ვგულისხმობთ ბოსნიელს, რომელსაც რევანში შარშანვე აუღო მსოფლიოს პირველობაზე, მაგრამ რაკოვის მსგავსად, კორეელთანაც ყველა ბრძოლა წაუგია - სამიდან სამივე, რაც მორიგი ფსიქოლოგიური ზეწოლაა მისთვის! ამ წონაში სულ 3-4 ძიუდოისტია, ვისთანაც ჩვენებურს მკვეთრად უარყოფითი ბალანსი აქვს, ანუ 2-ზე მეტი შეხვედრა წაუგია და არცერთი მოგება არ აქვს, მათ შორის კი, ეს აზიელებიც არიან.
ჰვანგი ძიუდოს ქართველ ქომაგს ისედაც არ გვახსოვს კარგად - 2003 წელს ოსაკაში გამართული პლანეტის პირველობის ფინალში ზურაბ ზვიადაური დაგვიმარცხა, როცა ჩვენებურმა იჩქარა და მოგებული შეხვედრა დათმო. მას შემდეგ ჰვანგმა 100-ში გადაინაცვლა და ისეთივე წარმატება ვეღარ გაიმეორა, მაგრამ წონის ლიდერებში კი მყარად დამკვიდრდა.
ჟორჟოლიანს უჭირს მის სტილთან შეგუება, რასაც კორეელის პროვოკაციული ჭიდაობაც ემატება - თუ დასჭირდა, არც უხეშობას ერიდება. ოღონდ ჰვანგი და მეკიჩი პირველ წრეში ერთმანეთს ხვდებიან და ჩვენებურს მათგან ერთ-ერთი ნამდვილად ასცდება. მათ შორის გამარჯვებულთან შეხვედრამდე კი რაკოვის პრობლემაა მოსაგვარებელი...
მეხუთე კაცი
ჟორჟოლიანი თვითონაც ჯერ მხოლოდ 24 წლისაა, მაგრამ ძიუდოისტთა ახალგაზრდულ გუნდში ყველაზე სტაჟიანი და გამოცდილია - მხოლოდ მას უჭიდავია ოლიმპიადაზე.
პეკინში მან პირველ წრეში იმხანად მსოფლიოს მოქმედი ვიცე-ჩემპიონი, ბრიტანელი პეტერ გუსინსი დაამარცხა, მერე კი აზერბაიჯანელთა მომავალ ოლიმპიურ პრიზიორ მოვლუდ მირალიევთან წააგო. დამამშვიდებელში სამი მოგების შემდეგ (ბრატასაც იქ აჯობა) ბრინჯაოსთვის ორთაბრძოლა ჰოლანდიელ ევროპის ჩემპიონთან, მსოფლიოს ორგზის ვერცხლისმედალოსანსა და ოლიმპიადის ბრინჯაოს პრიზიორ ჰენკ ხროლთან დათმო (ამას შარშან პარიზში მსოფლიოზე დამაჯერებლად აუღო რევანში) და მეხუთეზე დარჩა.
ეს მისთვის უცხო არ იყო, რადგან იმ წლებში "სტაბილურ მეხუთედ" იქცა - ოლიმპიადამდე დამამშვიდებლის ფინალები წააგო ევროპის ჩემპიონატზე (2007 წელს ბელგრადში - ებრაელ ევროპის ორგზის გამარჯვებულთან, მსოფლიოს ვერცხლისა და ოლიმპიადის ბრინჯაოსმედალოსან არიელ ზეევთან) და მსოფლიოს პირველობაზე (ისევ 2007-ში რიო დე ჟანეიროში - კუბელ მსოფლიოს ორგზის ბრინჯაოსან ორეიდის დესპაინესთან).
2007 წელსვე უკავშირდება მისი ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი გამარჯვებაც - თბილისის მსოფლიოს თასის ფინალში იაპონელთა მომავალი მსოფლიოს ჩემპიონი ტაკამასა ანაი ბრწყინვალედ დააიპონა და ფრიად პერსპექტიული ახალგაზრდის მითი რეალობად აქცია.
მზადება ოლიმპიადისთვის
სამწუხაროდ, ჟორჟოლიანი ამ ოლიმპიადას მთლად ჯანმრთელად ვერ შეხვდა.
"ბოლო შეკრებაზე გავცივდი. კიდევ კარგი, ფილტვების ანთებას გადავურჩი, მაგრამ მთელი კვირა გამიცდა ვარჯიში. ის განვაახლე და მერე ფეხის ფრჩხილი ვიტკინე. ახლა ამის გამო ვერ ვვარჯიშობდი.
არადა, წინა მოსამზადებელი ეტაპები კარგად გავიარე და კარგ ფორმაშიც ვიყავი. ცუდად არც ახლა ვარ მომზადებული, მაგრამ ფაქტია - პრობლემები მქონდა", - ამბობს სპორტსმენი.
ტრავმების მიუხედავად, მისი მდგომარეობა ნაკრების მწვრთნელმა გიორგი ვაზაგაშვილმა დამაკმაყოფილებლად მიიჩნია და აღნიშნა, რომ ეს ტრავმა მზადებაში ხელს არ შეუშლიდა. აი, რა გვითხრა მან ლონდონში წასვლამდე:
"წინ კიდევ რამდენიმე დღეა და ვიდრე ჭიდაობა მოუწევს, ეს თითიც მოურჩება. ცხადია, ტრავმა სასურველი არაა, მაგრამ ახლანდელი იქნებ წაადგეს კიდეც - ის ბოლო ეტაპზე მიიღო, ამ დროს კი სპორტსმენები ისვენებენ, იმდენად არ იტვირთებიან.
მას დასვენება ისედაც სჭირდებოდა და ეს გაცდენილი დღეებიც ამაში ჩაეთვლებოდა. აქვე განვმარტავ, რომ მთელი დატვირთვით ვერ ვარჯიშობდა, თორემ წვრთნა არ შეუწყვეტია, სპეციალურ ვარჯიშებს ასრულებდა. როგორც გუნდის სხვა წევრები, ისიც მზადაა ოლიმპიადისთვის".
ჟორჟოლიანი ერთ-ერთი ყველაზე გვიან შევიდა ოლიმპიურ გუნდში. ლიცენზია კი გაინაღდა ადრევე, მაგრამ დაყოვნების მიზეზი შიდა კონკურენცია იყო, სადაც უძლიერესი კონკურენტი ჰყავდა - მსოფლიოსა და ოლიმპიური ჩემპიონი ირაკლი ცირეკიძე. მათი დაუსწრებელი მეტოქეობა დიდხანს გაგრძელდა, რაც ლომერისთვის ფსიქოლოგიურად იოლი არ იყო, მაგრამ ამას მათ პირად ურთიერთობაზე არ უმოქმედია.
აწ უკვე ორგზის ოლიმპიელი ამბობს, რომ ის და ცირეკიძე მეგობრები არიან.
"ჩემს წონაში არაა ისეთი გამოკვეთილი ლიდერი, როგორიც, მაგალითად, თავის წონაში რინერია. აქ დაახლოებით 8-10 მოჭიდავეა, რომლებსაც თანაბრად შეუძლიათ ჩემპიონობა. ნებისმიერთან მიჭიდავია, თითქმის ყველასთან მომიგია და ასევე თითქმის ყველასთან წამიგია.
თუმცა დაუმარცხებელი არავინაა, ოლიმპიადაზე კი სუსტი მეტოქე არ არსებობს - იქ ყველა შეხვედრა საბრძოლველია და ყველასთან უნდა იბრძოლო", - გვითხრა ჟორჟოლიანმა.
დოსიე
ლომერ ჟორჟოლიანი: ძიუდო (100).
დაიბადა: 1988 წლის 20 იანვარს.
საქართველოს ჩემპიონი (2010); ევროპის ორგზის ვერცხლისმედალოსანი (2011; 2012); საერთაშორისო ტურნირების მრავალგზის გამარჯვებული და მედალოსანი.
პირველი მწვრთნელი: თენგიზ ნავერიანი; მწვრთნელი: გურამ მოდებაძე.
ჰობი: ნადირობა.
II ოლიმპიადა.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
