25 სექტემბერს სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა სამინისტროში პრესკონფერენცია გაიმართა, რომელიც ერთბაშად ორ ტურნირს - ხორვატულ პორეჩში გამართულ ახალგაზრდა ძიუდოისტთა და ტალინში ჩატარებულ 15-16-წლიან სამბისტთა ევროპის ჩემპიონატს მიეძღვნა. ჩვენები ორივე შეჯიბრებაში წარმატებით გამოვიდნენ - 7-7 მედალი მოიპოვეს. ძიუდოისტებმა 1 ოქრო, 4 ვერცხლი და 2 ბრინჯაო ირგუნეს, სამბისტებმა - 5 ოქრო და თითო ვერცხლ-ბრინჯაო. ძიუდოისტთა შორის ევროპის ჩემპიონი ლევან მატიაშვილი (+100) გახდა, ლერი ჭელიძე (55), ვაჟა მარგველაშვილი (60), ფრიდონ გიგანი (73) და ბექა ღვინიაშვილი (81) ვერცხლს დასჯერდნენ, ლევან გუგავა (73) და გურამ
პრესკონფერენციას ძიუდოისტთაგან ნაკრების მწვრთნელი გიორგი გუგავა და ფედერაციის გენერალური მდივანი ვლადიმერ ნუცუბიძე ესწრებოდნენ, რომელიც პორეჩში მსაჯად იყო მიწვეული. სამბოს კი ფედერაციის პრეზიდენტი სოსო ლიპარტელიანი და ამ ნაკრების მთავარი მწვრთნელი ემილ რაში წარმოადგენდნენ.
ვინაიდან ლიპარტელიანი სამბოსა და ძიუდოს საზიარო კადრია, პრესკონფერენციაც მან გახსნა, ორივე გუნდს წარმატება მიულოცა და გამოთქვა იმედი, რომ ეს კარგი თაობა, რაც ამ ტურნირებზეც დადასტურდა, 2016 წლის ოლიმპიადაზე თავის სიტყვას იტყვის. მისივე თქმით, სპორტსმენები ახლანდელი წარმატებისთვის დაწესებულ პრემიებს დაახლოებით ორ თვეში მიიღებენ.
ამ თაობის სახით მომავალი ოლიმპიური თუ სხვა სახის ბატალიებისთვის ეროვნულ გუნდებს კარგი ცვლა რომ ეზრდებათ, ნუცუბიძემაც დაადასტურა. ძიუდოს ახალგაზრდულ ნაკრებზე საუბრისას კი აღნიშნა, რომ ყველა წონაში თითქმის თანაბრად ძლიერად იყო დაკომპლექტებული.
ემილ რაშმა ხაზი გაუსვა, რომ მისი შეგირდების უმრავლესობა პირველად ჭიდაობდა უცხოეთში და ამის მიუხედავად, გუნდი სადებიუტო ტურნირში ფრიად კარგად გამოვიდა. ჩვენებმა გუნდური პირველობა ხომ მოიპოვეს, თურმე რუსებს იმდენი პირადი შეხვედრა მოუგეს, მეორე ადგილიც დააკარგვინეს, ბელორუსმა გაუსწრო.
პრესკონფერენციის დასრულების შემდეგ ცოტა ხნით გუგავას გავესაუბრეთ.
- ცხადია, ნაკრების ასეთი გამოსვლით კმაყოფილი იქნებით...
- ევროპის ჩემპიონატზე 7 მედლის მოპოვება უბრალო საქმე არაა და ამით კმაყოფილი ვარ, მაგრამ უკმაყოფილო ვარ ოთხი წაგებული ფინალით. ეს რომ არა, შედეგი ხარისხობრივად ბევრად უკეთესი იქნებოდა.
მლიანობაში, გუნდი დამაკმაყოფილებლად გამოიყურებოდა და ადრინდელი მინუსი, როცა ფიზიკური მომზადება აკლდათ და დაღლილობის გამო აგებდნენ, ამჯერად გამოსწორებულია და ამ მიზეზით არავის წაუგია. პირიქით - ბოლო წუთებში უფრო უმატებდნენ და ამით იგებდნენ. მათ ასეთი დავალება ჰქონდათ - პირველი 2 წუთი ტაქტიკაზე უნდა ეჭიდავათ, ბოლო 2 წუთში კი უნდა მოემატებინათ, რასაც უმეტესად ასრულებდნენ. შიში იმისა, რომ ვიღაც დაღლილობით წააგებდა, აღარ მქონდა. აუცილებლად უნდა აღვნიშნო, რომ ამ შვიდი მედლის გარდა, კიდევ სამმა იჭიდავა ბრინჯაოსთვის. ერთი სიტყვით, გუნდის გამოსვლით კმაყოფილი ვარ.
- ალბათ, ერთადერთ ნაკლად 4 წაგებული ფინალი უნდა მივიჩნიოთ. ამას რითი ხსნით, რატომ დავთმეთ ამდენი ფინალი?
- ეს მართლაც მტკივნეული საკითხია, თითქოს დავითარსეთ. ფინალამდე სულ სხვა ჭიდაობა იყო, იქ კი - განსხვავებული. ფინალს სხვა ჭიდაობა უნდა და, ეტყობა, ბოლომდე მაინც ვერ განეწყვნენ, ფსიქოლოგიურმა ფაქტორმა მაინც იჩინა თავი.
გადაზრდილების თემაც აუცილებლად უნდა აღინიშნოს. მაგალითად, რუსებს თვითონაც ეუხერხულებოდათ, იმდენად თვალშისაცემი იყო ეს ფაქტორი, თუმცა ჩვენები ასეთებთან უფრო მეტი აგრესიით ჭიდაობდნენ.
- ვის გამოარჩევთ თქვენი გუნდიდან?
- უპირველესად - მატიაშვილს, რომელიც ჩამოყალიბებული მოჭიდავეა. შეცდომა არ დაუშვია და გდება არ გაუშვია, ისე მოიგო პირველობა. ბიჭი მოსაგებად იყო ჩასული და მოიგო კიდეც. უკლებლივ ყველა შეხვედრა ისე ჩაატარა, რომ იცოდა, როგორ უნდა ემოქმედა. შევალ და ვიჭიდავებო, ასე კი არ გადიოდა ტატამზე, არამედ წინასწარ ჰქონდა დასახული გეგმა, ვისთან როგორ მოქცეულიყო.
აუცილებლად უნდა აღვნიშნო ღვინიაშვილი, რომელმაც წინა თვეებში ოპერაციები გაიკეთა და მისგან ამდენსაც არ ველოდი, მაგრამ კლდესავითაა, არაადამიანური ძალის პატრონია. სამწუხაროდ, დიდი ზეწოლა იყო მასზე, რაც კარგად გამოჩნდა თუნდაც რუს ხაიბულაევთან შეხვედრაში - მეტოქე შებოჭა, მაგრამ არ მისცეს, გდებები არ ჩაუთვალეს, თუმცა მაინც აჯობა. ფინალში წააგო ბერძენ ალექსიოს ნტანაციდისთან, მაგრამ არც ის მგონია სუფთა ასაკის - კაცია, რომ შეხედავ. მასთან შეხვედრაში ღვინიაშვილს თითები გაეჭედა, ვერ ხსნიდა.
73 კილოგრამზეც მინდა ვთქვა, სადაც ორივემ მედალი მოიპოვა. გიგანი ძალიან ნიჭიერი და ჭკვიანი ბიჭია. იმავეს ვიტყვი გუგავაზეც. ორივეს კარგი ნერვები აქვს და ისინი დიდ სპორტს იჭიდავებენ.
ჭელიძეს რაც შეეხება, ვფიქრობ, იმ ფინალის ბედი გადაწყვეტილი იყო და ბელგიელს უნდა მოეგო. თავიდან ეს გააფრთხილეს, მერე კი მიჰყვნენ და ორივეს მისცეს გაფრთხილებები.
- ეს რისი ბრალია?
- ვფიქრობ, იმხელა ძალა აქვს, ვერ აკონტროლებს. ალბათ, წონას იკლებს და ამის ბრალია.
- ანუ მოსალოდნელია ზედა წონაში მისი გადასვლა?
- ვფიქრობ, უნდა იფიქროს ამაზე.
- თქვენ შარშან და შარშანწინაც კარგი გუნდი გყავდათ. ახლანდელი მათ რომ შეადაროთ, რომელია უფრო ნიჭიერი?
- ყველაზე მეტად ის მიხარია, რომ ახლანდელი გუნდის უმეტესობა 1995-წლიანია და მათ ამ ნაკრებში ორი წელიწადი კიდევ უწევთ ჭიდაობა. ძალიან პერსპექტიული თაობაა. შარშანდელს თუ შევადარებთ, მაშინ აწ უკვე ოლიმპიური ჩემპიონი ლაშა შავდათუაშვილი გვყავდა. ახლანდელიდან რამდენიმე მაშინაც ჭიდაობდა, მაგრამ წლევანდელი უფრო უკეთესი მგონია. თუმცა გაისად ეს გუნდი კიდევ უფრო ძლიერი იქნება.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
