ამ ტურნირზე ჩვენები ბევრჯერ ყოფილან. მათ შორის დასახელებული შემადგენლობიდან უმრავლესობაც. ამჟამად ნაკრებს თავის სამედიცინო გუნდთან ერთად ავსტრიელი ფიზმომზადების კონსულტანტი პეტერ ზაიზენბახერიც თან ახლავს და ბიჭებიც მის მიერ შედგენილი გრაფიკით ემზადებიან. ზაიზენბახერმა ჯერ კიდევ აქ გამოთქვა
ისევ ქართული ძიუდოს გასაჭირზე
ვშიშობთ, ზაიზენბახერზე ლაპარაკი ბევრმა გადამეტებულად ჩაგვითვალოს. მავანნი ძიუდოს კულისებში დღემდე დრტვინავენ, უცხოელი რაში გვჭირდებოდა, ჩვენ ვისზე ნაკლებნი ვართო, მაგრამ ფაქტია - ამ კაცის ჩამოსვლამ და მისმა მეთოდიკამ თვალნათლივ დაგვანახა, მსოფლიოს ძიუდოს, მოწინავე სტანდარტებს რამდენად ჩამოვრჩებით. რაც უნდა ამტკიცოს მავანმა, რომ ქართული ძიუდო ბოლო ოცწლეულის განმავლობაში მის მხრებზე იდგა; რაც უნდა გვიქადაგონ, უჩემოდ ქართული ძიუდო დაიღუპებოდაო, აშკარაა - წარმატებები ცალკეულ სპორტსმენთა ნიჭის დამსახურებაა და არა ორგანიზებული, გეგმაზომიერი მუშაობისა. ზაიზენბახერმა სამედიცინო კონტროლზე ძიუდოს აკადემიაში "ტურნიკი" რომ ვერ ნახა, ადრეც ვწერდით. მაშინ იმაზეც ვილაპარაკეთ, როგორ ურჩია ფედერაციას, ათიოდე შტანგა იყიდეთო, ამ დროს კი, ალბათ, ვერც წარმოიდგენდა, ამდენი ძალოსანთა ნაკრებისთვისაც კი დიდი ფუფუნება რომ არის. ეტყობა, ახლა ცოტა უკეთ გაეცნო რეალობას და ფედერაციას მეგობრულად ურჩევს ტრენაჟორთა დარბაზის მოწყობას, უამისოდ ვარჯიში ფასს კარგავსო. ეს მის უთქმელადაც კარგად ვიცით, მაგრამ მაინც ასეთია ქართული რეალობა.
კიდევ ერთი საჭირბოროტო საკითხი, რომელიც კარგად გამოხატავს ჩვენი ძიუდოს, ზოგადად აქაური სპორტის გაჭირვებას - ძიუდოს ევროპული ფედერაცია გაისად 3-ის ნაცვლად, 9 საწვრთნელი ცენტრის გახსნას აპირებს. ამ პროექტში საქართველოს ჩართვაზე ადრეც იყო ლაპარაკი, ევროპული ფედერაციის ექსპერტებიც გვეწვივნენ, რამდენიმე სავარაუდო ადგილიც დაათვალიერეს, მაგრამ არათუ გაკეთდა, დღეს გაფართოებულ სიაში მოხვედრის შანსიც არ გვაქვს. მთავარი მიზეზი ბაზის არარსებობაა - საქართველოში არ გვაქვს კომპლექსი, სადაც ერთად იქნება სავარჯიშო დარბაზები, სასტუმრო, კვების ბლოკი, იგივე ტრენაჟორები, გასახდელები, საშხაპეები, სამკურნალო და აღდგენითი ცენტრები...
ბევრს ვითხოვთ? იქნებ დღევანდელი საქართველოს კვალობაზე ასეცაა, მაგრამ ჩამონათვალში შეგნებულად არ გვიხსენებია საცურაო აუზი - უამისოდ კი მსოფლიოში თანამედროვე სპორტული ცენტრი არ არსებობს. ორგანიზმისთვის, ნერვული სისტემისთვის წყლის მნიშვნელობაზე სიტყვას აღარ გავაგრძელებთ, მხოლოდ იმას ვიტყვით, რომ ასეთ ცენტრებს კეთილმოწყობილი ეზოც უნდა ჰქონდეს, სადაც საღამოობით ნავარჯიშები სპორტსმენები დაისვენებენ. იქნებ ბევრმა ეს გადამეტებულ მოთხოვნად მიიჩნიოს, პარკები და სკვერები მოითხოვეთო, მაგრამ აღდგენით პროცესში წყნარი გარემო და სუფთა ჰაერი ფრიად მნიშვნელოვანია... დასვენება და ენერგიის მოკრება მხოლოდ შენობაში გამოკეტვით შეუძლებელია.
თავის დროზე ძიუდოს აკადემია საერთაშორისო მასშტაბებზე იყო გათვლილი - ცხადია, არა ამგვარ ცენტრზე, არამედ უფრო ერთობლივი ვარჯიშების ჩასატარებელ ბაზაზე, მაგრამ დღეს იქ ესეც შეუძლებელია - სასტუმრო არ აქვს. საამისოდ შეგულებულ შენობის ნაწილში დღემდე დევნილები ცხოვრობენ.
კიდევ ერთხელ უნდა დავუბრუნდეთ მტკივნეულ თემას - ბოლო წლებში საქართველოში ძალიან ბევრი სპორტული ობიექტი აშენდა, ზოგი პატარა, ზოგიც - დიდი და კომპლექსური, მაგრამ თუნდაც ზემოთქმულიდან კარგად ჩანს, რომ ყველა მათგანი მაინც მარტივი ტიპისაა და დიდი მიზნებისთვის არ გამოდგება. ცხადია, სპორტის მასობრიობისთვის ესეც საჭიროა, მაგრამ დროა, მაღალი მიღწევების სპორტზეც ვიფიქროთ, ეს პატარ-პატარა ნაბიჯები შევაერთოთ და დიდ სპორტულ ცენტრებზეც ვიზრუნოთ.
ერთ-ერთ ასეთ აუცილებელ ობიექტზე - სამედიცინო-სარეაბილიტაციო ცენტრის შექმნაზე სპორტის მინისტრმა ვლადიმერ ვარძელაშვილმა ფრანგ სპეციალისტებთან გუშინაც იმსჯელა და შეთანხმებასაც მიაღწია. იმედია, ეს აუცილებელი საქმეც რეალურად დაიწყება და ოლიმპიური მზადების ცენტრების შექმნაზეც ასევე რეალურად ვიფიქრებთ. ვიმეორებთ - სადღეისოდ ეს იქნებ უტოპია ჩანს, მაგრამ ევროპის ახალგაზრდულ ოლიმპიური ფესტივალის მასპინძლობის მოპოვებისა არ იყოს, თუ მოვინდომებთ, ყველაფრის მიღწევა შეიძლება. დიდი ეჭვი მაქვს, ამ მზადების ცენტრს რეგიონალური სტატუსით აზერბაიჯანი მიიღებს, რომელსაც სუპერთანამედროვე დარბაზების პრობლემა არ აქვს. დღემდე მათ 14 ოლიმპიური მზადების ცენტრი ჰქონდათ, ახლახან კი მინგეჩაურში საწყლოსნო-სახეობებისთვის ისეთი კომპლექსური ბაზა გააშენეს, ბევრ ევროპულ ქვეყანას შეშურდება.
ისევ ზაიზენბახერზე
ტრენაჟორების დარბაზის გარდა, ზაიზენბახერმა ფედერაციას კიდევ რამდენიმე ძალზე დროული პრაქტიკული რჩევა მისცა. მაგალითად, მისი რეკომენდაციაა, აწარმოონ დასწრება-გაცდენების ჟურნალი. ეს ბევრ რამეს მოაწესრიგებს - გამცდენებს რეჟიმში ჩადგომას აიძულებს, ხოლო ზარმაცებს საპრეტენზიოც არაფერი ექნებათ. ფედერაციას საჯარიმო სანქციების გატარებაც შეეძლება, რაც ასევე გაამყარებს დისციპლინას. ზაიზენბახერის კიდევ ერთი რჩევაა, რომ ხელფასები ფედერაციამ გასცეს და არა ახლანდელივით სახელმწიფო სტრუქტურამ. ის წლების განმავლობაში მუშაობდა ავსტრიის სპორტის სამინისტროში და ფუნქციონერის გამოცდილებაც აქვს. თუმცა ერთია ავსტრიული რეალობა და მეორე - ქართული. ჩვენ ფედერაციას არ ჰყავს იმდენი სპონსორი, არ გააჩნია იმდენი ფინანსები, თვითონ გასცეს ხელფასები.
დასასრულს იმასაც ვიტყვი, რომ ეს ყველაფერი ზაიზენბახერის რჩევებია - როგორ უნდა განვითარდეს ძიუდო საქართველოში, და არა მისი კატეგორიული მოთხოვნა. მას ისიც უთქვამს, ამას იმიტომ გეუბნებით, რომ მთლიანად ძიუდოს გასავითარებლად და ყველა ასაკის სპორტსმენებთან სამუშაოდ მომიწვიეთ, თორემ თუ მარტო მედლები გაინტერესებთ, მაშინ მსოფლიოს ჩემპიონატის და ოლიმპიადისთვის მოვამზადოთ 5 კაცი და ეგ იქნებაო... მოდი და ნუ დაეთანხმები! საბედნიეროდ, ფედერაციაც სრულ კარტ-ბლანშს აძლევს და თვითონაც აპირებს რეფორმების გატარებას მართვის სფეროში. ცხადია, ისევ დასავლური მიდგომების გათვალისწინებით და იგივე ზაიზენბახერის გამოცდილების გამოყენებით.
სხვათა შორის, თავის დროზე ამ პოსტზე შესაფერის კანდიდატურას სწორედ ამ ნიშნით ეძებდნენ - პრაქტიკული გამოცდილება ჰქონოდა არა მარტო სამწვრთნელო ასპარეზზე, არამედ ფუნქციონერიც ყოფილიყო. ავსრიელიც ამიტომ შეარჩიეს, თორემ მანამდე სხვა კანდიდატურებიც განიხილებოდა. ზაიზენბახერი მართლაც განსხვავებულად ავარჯიშებს გუნდს და ამ ეტაპზე შედეგებზე აქცენტს არ აკეთებს. მათ შორის, არც კანოს ტურნირზე და ამაში ფედერაციაც ეთანხმება. მაგალითად, მეტრეველთან დაკავშირებით უთქვამს, ფიზიკურად ძალიან კარგია, მაგრამ მის მოსამზადებალდ 6 თვე დამჭირდებაო. არადა, მეტრეველს ფიზიკურ ტესტებში საუკეთესო შედეგი ჰქონდა. ზაიზენბახერის თქმით, მთავარია, ნაკრებმა ისწავლოს სწორად ვარჯიში, თორემ ამის გარეშე არც მედლები არ იქნება.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი
"ლელო"
