საქართველოს ძიუდოისტ ვაჟთა ნაკრები უკვე სამხრეთ კორეაშია, სადაც 7 აპრილს, საღამოს გაფრინდა. ჩვენები იქ ერთი თვით გაემგზავრნენ და ამ პერიოდში სეულის გარეუბანში, იონჯანგის უნივერსიტეტში ივარჯიშებენ. მათი ძირითადი სპარინგ-პარტნიორი ამავე უნივერსიტეტის კლუბი იქნება, თუმცა კვირაში ერთხელ იმავე დარბაზს სამხრეთ კორეის ეროვნული ნაკრებიც ესტუმრება ჩვენებურებთან სავარჯიშოდ.
კორეულ შეკრებაზე ირაკლი უზნაძის განკარგულებაში 14 ძიუდოისტი იქნება. აქედან 13 საქართველოს ძიუდოს ფედერაციამ დააფინანსა: ამირან პაპინაშვილი, ლუხუმ ჩხვიმიანი (ორივე - 60), ვაჟა მარგველაშვილი (66), ნუგზარ ტატალაშვილი, ლაშა შავდათუაშვილი (ორივე - 73), ავთანდილ ჭრიკიშვილი, უშანგი მარგიანი (81),
ამ უცხოური შეკრების გამართვა დღის წესრიგში მას შემდეგ დადგა, რაც ევროპის ჩემპიონატის ჩატარება ჩაიშალა.
კონტინენტის პირველობისთვის აპრილში გლაზგოს უნდა ემასპინძლა, მაგრამ ბრიტანეთის ძიუდოს ფედერაცია თავის ევროპელ უფროსს პირობებზე ვერ შეუთანხმდა (ამბობენ, რომ განხეთქილების ვაშლად სატელევიზიო საკითხებზე უთანხმოება იქცა), რამაც ევროპის წლევანდელი პირველობა შეიწირა. შესაძლოა, ევროპულმა კავშირმა ალტერნატივის გამოძებნაზე იმიტომაც არ იაქტიურა, რომ ივნისში ბაქოში ევროპის პირველი სპორტული თამაშები ტარდება და გადაწყვიტეს, ის გაათანაბრონ ევროპის ჩემპიონატთან.
ეს აპრობირებული მეთოდია მსოფლიოში - რეგიონებში ოლიმპიური პრინციპით, ანუ ოთხ წელიწადში ერთხელ სპორტული თამაშების გამართვას დიდი ხნის ისტორია აქვს აზიაში, პან-ამერიკაში და სხვაგან, სადაც ამ ღონისძიებების წელს კონტინენტური პირველობები არ ტარდება.
ევროპულ თამაშებთან მიმართებაში ჭიდაობაც ასე მოიქცა - მათ იმთავითვე იუარეს ევროპის ჩემპიონატის გამართვა, ძიუდომ კი ორივე ტურნირის ჩატარება მოინდომა, თუმცა, საბოლოოდ, ორი კურდღლის მადევარს მაინც ხელი მოეცარა.
სამაგიეროდ, შოტლანდიელთა უარმა აპრილში ევროპელთა კალენდარში დიდი ვაკუუმი გააჩინა, რადგან ტურნირები ისედაც არაა დაგეგმილი.
საქმე ისაა, რომ კონტინენტური პირველობები უმეტეს რეგიონებში სწორედ აპრილში ტარდება და რადგან მზადების დასკვნითი ნაწილი ამ თვეზე მოდის, ამიტომ არც საერთაშორისო შეჯიბრებებია დანიშნული.
ჩვენებსაც მოუწიათ გეგმების გადაწყობა - ფორმის პიკზე სწორებამ აზრი დაკარგა და სხვა ტიპის მზადების აუცილებლობა გაჩნდა. ამიტომ გადაწყვიტეს უცხოეთში შეკრებაზე წასვლა.
სამწუხაროდ, საქართველოში სათანადო პირობების არქონის გამო აქ ვერ მიიღებდნენ უცხოელებს, თორემ სხვაგან წასვლა არც დასჭირდებოდათ.
ცხადია, თავიდან არჩევანი იაპონიაზე შეაჩერეს, თუმცა იქ მთლად ხელსაყრელი პირობები არ იყო.
უმთავრესი დაბრკოლება მაინც ის გახლდათ, რომ ამ დღეებში იაპონელებმა თავიანთი შიდა პირველობა ჩაატარეს და ჩვენთვის არ ეცალათ, მაისში კი ისევ დასვენების დღეები აქვთ.
საქართველოს ნაკრების სამწვრთნელო შტაბმა ამიტომ არჩია კორეაში წასვლა. იქ ჩვენი ბიჭები, ძირითადად, ტატამზე ივარჯიშებენ, ანუ უფრო მეტ ყურადღებას ტექნიკას დაუთმობენ, თუმცა გარკვეული დრო ფიზიკურ მომზადებასაც გამოეყოფა, ოღონდ ეს კომპონენტი ამჯერად არ იქნება გადამწყვეტი. ძირითადი აქცენტი მაინც ტექნიკაზე გაკეთდება.
როგორც გითხარით, ჩვენები კორეაში ერთი თვე დარჩებიან, თუმცა ნაწილი შედარებით ადრე დატოვებს იქაურობას - მაისში რამდენიმე მნიშვნელოვანი შეჯიბრება ტარდება: 1-3 მაისს ზაგრებში "დიდი პრიზის" ტურნირი ტარდება, 8-10 მაისს ბაქოში "დიდი მუზარადის" შეჯიბრებაა, 23-14-ში კი მაროკოული რაბათი მასტერსს უმასპინძლებს.
ამ ბოლო სტარტის დროს მთელი გუნდი უკვე საქართველოში იქნება, პირველ ორში მონაწილეობისთვის კი ნაწილ-ნაწილ წამოვლენ კორეიდან იმის მიხედვით, ვინ რომელ ტურნირში იჭიდავებს.
ჭრიკიშვილი გუნდს დატოვებს
თუმცა ჭრიკიშვილს მანამდეც მოუწევს უკან, ევროპაში გადმოფრენა და მერე ისევ უკან დაბრუნება - 23 აპრილს ის სოჭშია მიწვეული, სადაც წლის საუკეთესო სპორტსმენს დაასახელებენ. ამ გამოკითხვას უცხოური საიტი Sportaccord.com-ი ატარებდა და ნომინანტთა ათეულში ჩვენი მსოფლიოს ჩემპიონიც შედიოდა. საბოლოოდ ჭრიკიშვილი "წლის მამაკაცი სპორტსმენის" ნომინაციაში ლიდერობს და ფინალურ ოთხეულში მოხვდა, სადაც ასევე შევიდნენ: რუმინელი კამილ მოლდოვეანუ (ჯიუ-ჯიცუ), პოლონელი ხელბურთელი მარიუშ ვლაცლი და ესპანელი მთამსვლელი, მონბლანის, მატერჰორნის, აკონკაგუას, მაკ კინლისა და სხვა მთათა დამპყრობი კილიან ხორნეტ ბურგადა.
ძიუდოისტებიდან ფინალში ლეგენდარული ფრანგი მძიმეწონოსანი, მსოფლიოს შვიდგზის და ოლიმპიური ჩემპიონი ტედი რინერიც მოხვდა, ოღონდ ის სხვა ნომინაციაშია - "სპორტის გმირები".
ჩვენს მწვრთნელებს ბარემ არ სურდათ შუა შეკრებიდან ჭრიკიშვილის გამოშვება, მაგრამ ეს საერთაშორისო ფედერაციის მკაცრი მოთხოვნაცაა - მისი პრესტიჟიცაა, როცა პლანეტის უძლიერეს სპორტსმენთა საფინალო ნომინანტებში ორი ძიუდოისტია.
იაპონელთა ახალი გუნდი
როგორც გითხარით, ამ დღეებში იაპონელებმა ქვეყნის პირველობა ჩაატარეს, რაც უაღრესად საინტერესოა უკლებლივ ყველა ძლიერი გუნდისთვის მსოფლიოში. მათ შორის - ჩვენთვისაც, რადგან ამ შეჯიბრებამ დიდწილად განსაზღვრა იაპონიის ნაკრების წლევანდელი შემადგენლობა. თან გვარიანი სენსაციებიც მოხდა. თუმცა ეს არ ეხება ჩვენთვის ყველაზე საინტერესო ორ წონას - 81-სა და 90-ს, სადაც ძველმა ლიდერებმა, ტაკანორი ნაგასემ (81) და მაშუ ბაკერმა (90) გაიმარჯვეს. პირველმა ფინალში კეიტა ნაგაშიმას აჯობა, მეორემ - იუია იოშიდას. ჭრიკიშვილმა ნაგასესთან ბოლო სამი შეხვედრიდან ორი წააგო. ბაკერიც საკმაოდ უხერხული კონკურენტია ლიპარტელიანისთვის - კარიერაში ორივე პაექრობა მოუგო. მართალია, იაპონელმა ორჯერვე შინ იმარჯვა, მშობლიურ კანოს ტურნირზე, მაგრამ ფსიქოლოგიური უპირატესობა მაინც მის მხარესაა.
იაპონიის ჩემპიონატში ფრიად მოულოდნელი იყო მსოფლიოს ჩემპიონ შოჰეი ონოს (73) და მსოფლიოს ფინალისტ რიუ სიჩინოეს (+100) მარცხი, თუმცა ისინი მესამეზე მაინც გავიდნენ, მათი სხვა მსოფლიოს ჩემპიონები - ნაოჰისა ტაკატო (60) და რიკი ნაკაია (73) საერთოდ უმედლოდ დარჩნენ.
მსოფლიოს ჩემპიონთაგან იმედები მხოლოდ პლანეტის სამგზის გამარჯვებულმა და ოლიმპიურმა პრიზიორმა მასაში ებინუმამ (66) გაამართლა და ამჯერადაც გაიმარჯვა, სხვა წონებში კი ჩემპიონები შინჯი კიდო (60), სოიჩი ჰაშიმოტო (73), ნაგასე, ბაკერი, კაიჩან ტაკაგი (100) და კენტა ნიშიგატა (+100) გახდნენ.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
