საქართველოს ყინულის ჰოკეის ნაკრებმა თურქეთში ახლახან გამართულ მსოფლიოს ჩემპიონატის მესამე დივიზიონის ჯგუფში მეორე ადგილი დაიკავა. ქართველმა ჰოკეისტებმა ერთმანეთის მიყოლებით დაამარცხეს ბოსნია, სამხრეთი აფრიკა, ლუქსემბურგი და ჰონკონგი და მხოლოდ მასპინძელ თურქებთან განიცადეს დასანანი მარცხი.- დღის კარიკატურა: ჰოკეიც ჩვენი თამაშია?!
საიტ jam-news.net-ზე გამოქვეყნდა სტატია ქართველ ჰოკეისტებზე, რომლის ავტორი იური სიმონიანი ერთგვარ გულისტკივილს გამოთქვამს, რომ ამ გუნდს სავარჯიშოდ დარბაზიც კი არ აქვს.
გთავაზობთ მონაკვეთს სტატიიდან:
"სტამბოლში ლამის სენსაცია მოხდა - საქართველოს ნაკრებს შეეძლო მესამე დივიზიონის მსოფლიო პირველობა მოეგო და უფრო მაღალ დივიზიონში
საქართველოს ნაკრებმა ბრწყინვალედ გაართვა თავი ამოცანას და გაიმარჯვა ანგარიშით 14:3, მაგრამ მაღალ დივიზიონში გადასვლა თურქეთსაც სურდა და სამხრეთაფრიკელი ჰოკეისტები დაამარცხა. მიუხედავად ტურნირის მოსამზადებელ ეტაპზე არსებული უმძიმესი პრობლემებისა, საქართველოს ნაკრები მეორე ადგილზე გავიდა.
ეს არის გუნდი, რომელსაც ვარჯიშისთვის ნორმალური პირობები არ აქვს და ენთუზიასტებითა და, შეიძლება ითქვას, ფანატიკოსებითაა დაკომპლექტებული. ამ გუნდს არც ისე ბევრი დამხმარე ჰყავს. და მაინც... ამ ნაკრებს შეეძლო მოეგო ტურნირი და უფრო მაღალ დივიზიონში გადასულიყო. საქართველოს ნაკრებმა მეორე ადგილი დაიკავა - მეორე!!! ვინ იფიქრებდა!
ორი წლის წინათ ქართველების გუნდი მსოფლიო ჩემპიონატზე გავიდა და ყველა მატჩი წააგო, რაც ნამდვილად მოსალოდნელი იყო. იმ პერიოდში საქართველოს ნაკრების მიღწევად არა მოგებული თამაშები, არამედ გატანილი შაიბები ითვლებოდა. მთელი ტურნირის განმავლობაში ქართველებმა სულ რამდენიმე შაიბა შეაგდეს.
"ქამბექი" სპორტში ადვილი საქმე არაა, ჰოკეის შემთხვევაში კი, ამ თამაშის სპეციფიკიდან გამომდინარე, ორმაგად უფრო რთულია. ქართველმა ჰოკეისტებმა ეს მოახერხეს. მათ თამაში შემოატრიალეს და დიდი წვალებით გაიმარჯვეს სამხრეთ აფრიკის ძლიერ გუნდთან - 2:4-დან, საბოლოოდ, 6:5!
გუნდს უფრო მაღალ დივიზიონში გადასვლის თეორიული შანსი ჰქონდა, მაგრამ არ გამოუვიდა. ალბათ, უკეთესიც კია, ასე რომ მოხდა.
ის მცირე სხვაობა, რაც უმდაბლესი მესამე დივიზიონის ოსტატობასა და მეორე დივიზიონის სათამაშო კლასს შორის არსებობს, ილუზორულია. რეალურად, ეს სხვაობა დიდია და იმის პერსპექტივა, რომ მაღალ დივიზიონში გადასვლის შემდეგ გუნდი ყველა თამაშს წააგებს, საკმაოდ რეალურია. ეს კი ძალიან ძლიერი ფსიქოლოგიური დარტყმაა, რომელმაც არაერთი სპორტსმენის კარიერა შეიწირა.
ჩემი აზრით, უმჯობესია, რომ ქართველმა ჰოკეისტებმა მესამე დივიზიონში კიდევ ერთი წელი დაჰყონ და გამობრძმედილებმა სცადონ უფრო მაღალი ადგილის დამკვიდრება. რა თქმა უნდა, ამის რეზერვი არსებობს.
ქართული ჰოკეის მთავარი შეკითხვა ასე ჟღერს - სად და როგორ ვივარჯიშოთ იმისთვის, რომ დავოსტატდეთ?
ყინულის არარსებობა ქართული ჰოკეის მთავარ პრობლემად რჩება. გასულ წლებთან შედარებით, მდგომარეობა გაუმჯობესდა, მაგრამ რთულია, ახლანდელ სიტუაციას მისაღები უწოდო.
ბიჭებს, რომლებსაც უმკაცრეს პირობებში შეუძლიათ წარმატებას მიაღწიონ, სჭირდებათ ყინული, რომელზეც ნახევარი წლის განმავლობაში კვირაში სამჯერ მაინც ივარჯიშებენ. ეს აუცილებელი მინიმუმია, მაგრამ საქართველოს ნაკრებს ასეთი ფუფუნება არ აქვს.
არ მინდა იმის წარმოდგენა, რომ საქართველოში, სადაც სპორტს ყოველთვის სცემდნენ პატივს, ბიზნესმენებს შორის არ მოიძებნება რამდენიმე ისეთი ადამიანი, ვისაც კეთილი საქმის გაკეთება მოუნდება. ქართველმა ჰოკეისტებმა ხომ უკვე დაამტკიცეს, რომ გამარჯვება და წარმატებების მიღწევა შეუძლიათ. უნდა აღინიშნოს, რომ მაიცდამაინც დიდ თანხაზე არ არის ლაპარაკი".
