"მთავარ არხზე" გადაცემის - "სპორტი დიდ ქალაქში" სტუმარი ლეგენდარული ქართველი ფეხბურთელი და ახლა უკვე მწვრთნელი შოთა არველაძე გახლდათ.
მან კომენტარი საქართველოსა და მაკედონიის მატჩის შესახებაც გააკეთა და საკმაოდ კრიტიკულადაც ისაუბრა.
"ვერავინ გააცნობიერა, ეს რა მატჩი იყო. ვერავინ მიხვდა მის მნიშვნელობას. ვერავინ გააანალიზა, რომ ეს მხოლოდ საფეხბურთო წარმატება კი არა, გაცილებით დიდი მოვლენა იქნებოდა ქვეყნისთვის.
12 ნოემბერი საყოველთაო ზეიმის დღედ უნდა ქცეულიყო, ჩვენ კი ის პოლიტიკას გადავაყოლეთ. არცერთი ბანერი, დროშა, არანაირი მუხტი ქალაქის ქუჩებში. სამწუხაროდ, მთავრობა ვერ მიხვდა, რა მატჩი იყო,
მედიაც არ დაეხმარა ამის გაგებაში. ხომ ვუყურებთ ტელევიზორს? ხომ ვხედავდით, რაც ხდებოდა ქვეყანაში. კობახიძე და მელია უფრო მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა.
ფეხბურთის ფედერაციაც დაიბნა, ორ ცეცხლს შუა აღმოჩნდნენ. ფიქრობდნენ, რომ გულშემატკივრის დაშვებით ვირუსის გავრცელებისთვის არ შეეწყოთ ხელი.
რაც შეეხება უშუალოდ მატჩს, ნაკრები ფსიქოლოგიურად ჩამოიშალა. გავიგეთ, რომ ჩაკვეტაძე მაგარია, მაგრამ წელიწადზე მეტია ნაკრებში არ უთამაშია. კი, საწყის ეტაპზე დიდი როლი შეასრულა, მაგრამ შემდეგ უკვე გუნდს ვეღარ ეხმარებოდა და ფინალამდეც დანარჩენი ბიჭებით მივედით. ხვიჩა კვარაცხელია უდავოდ ნიჭიერია და დიდი მომავალი აქვს, მაგრამ 12 ნოემბერს არცერთი არ გვყავდა. გუნდმაც აღარ იცოდა, რა ექნა. ყველა მათ ეძებდა პასისთვის, ამ დროს კი ისინი მოედანზე არ იყვნენ. თითქოს, ყველაფერი მათზე იყო დამოკიდებული.
12 ნოემბერი საყოველთაო ზეიმის დღედ უნდა ქცეულიყო, ჩვენ კი ის პოლიტიკას გადავაყოლეთ. არცერთი ბანერი, დროშა, არანაირი მუხტი ქალაქის ქუჩებში. სამწუხაროდ, მთავრობა ვერ მიხვდა, რა მატჩი იყო,
ფეხბურთის ფედერაციაც დაიბნა, ორ ცეცხლს შუა აღმოჩნდნენ. ფიქრობდნენ, რომ გულშემატკივრის დაშვებით ვირუსის გავრცელებისთვის არ შეეწყოთ ხელი.
რაც შეეხება უშუალოდ მატჩს, ნაკრები ფსიქოლოგიურად ჩამოიშალა. გავიგეთ, რომ ჩაკვეტაძე მაგარია, მაგრამ წელიწადზე მეტია ნაკრებში არ უთამაშია. კი, საწყის ეტაპზე დიდი როლი შეასრულა, მაგრამ შემდეგ უკვე გუნდს ვეღარ ეხმარებოდა და ფინალამდეც დანარჩენი ბიჭებით მივედით. ხვიჩა კვარაცხელია უდავოდ ნიჭიერია და დიდი მომავალი აქვს, მაგრამ 12 ნოემბერს არცერთი არ გვყავდა. გუნდმაც აღარ იცოდა, რა ექნა. ყველა მათ ეძებდა პასისთვის, ამ დროს კი ისინი მოედანზე არ იყვნენ. თითქოს, ყველაფერი მათზე იყო დამოკიდებული.
რა პერსპექტივას ვხედავ? რთულია ახლა ამაზე საუბარი, მაგრამ ახალი წელი მოდის და ახალი იმედებით უნდა ვიყოთ. აგერ, 2023 წელს საქართველო ევროპის ახალგაზრდულ ჩემპიონატს უმასპინძლებს და ეს მეტად სასიხარულო ამბავია", - ამბობს შოთა არველაძე.
![alt](/pictures/image50/35387ea7858522767b1a25ad754a5383.jpg ""ყველაფერი პოლიტიკას გადავაყოლეთ, სადმე ბანერი მაინც გამოგვეკრა... მელია და კობახიძე უფრო მნიშვნელოვანია?!" - შოთა არველაძე საქართველო მაკედონიის მატჩის წინა პერიოდზე საუბრობს")
შოთა არველაძე: საქართველოს ნაკრების გაწვრთნა არ მინდა... იცით, რატომ?! - ახლავე გეტყვით...
![ბალოტელი არ ჩერდება - არველაძის გუნდის დამარცხების შემდეგ გასახდელში მომხდარი სახალისო ამბავი ინტერნეტს იპყრობს [VIDEO]](/pictures/image7/4df28792143c2ddb55b983f709f1ab23.jpg "ბალოტელი არ ჩერდება - არველაძის გუნდის დამარცხების შემდეგ გასახდელში მომხდარი სახალისო ამბავი ინტერნეტს იპყრობს [VIDEO]")
სანამ არ იქნება წესი:
ფედერაციის შემადგენლობა იცვლება (ყიველგვარი მიზეზბის გარეშე) თუ არის უარყოფითი შედეგი კლუბებისთვის და ნაკრებისთვის რეგრესი გაგრძელდება
ყველას და ყველაფერს ვაბრალებთ როცა რაღაც ფუჭდება საკუთარი თავის გარდა. 12 ნოემბერს ყველამ ერთად ჩავიიმასქენით.შოთა არველაძით დაწყებული ჩემით დამთავრებული და თამაშის შემდეგ ისევ ერთმანეთის დაბრალება და თავის მართლება დაიწყო ყველამ.საქართველომ წააგო,როგორც პრემიერმა,ასევე ფედერაციამ,ასევე მწვრთნელმა და ფეხბურთელებმა,ასევე გულშემატკივრებმა.ვერცერთი ვერ ვიდექით ამ დღეს იმ სიმაღლეზე რომ ღირსეულად ჩაგვეტარებინა ეს დღე. 2006 წელს გერმანიის მსოფლიოს ჩემპიონატზე,იშვიათად ნახავდით გერმანელების სახლს ან აივნებს სადაც გერმანიის დროშა არ ეკიდა.იშვითად ნახავდით მანქანას,რომელსაც გერმანიის დროშები არ ჰქონდა დამაგრებული ყველა მხარეს. ზოგიერმა სახლი და მანქანაც კი გადაღება დროშის ფერებში. ეს ის ერია სადაც სიტყვა პატრიოტი აკრძალულია და ისჯება(ადოლფის ამბავში) მაგამ ამაზე პატრიოტი ერი ცოტა თუ მოიძებნება დედამიწაზე. აი ჩვენ ყოველ მეორე სადღეგრძელოში და ინტერვიუში საკუთარ პტრიოტიზმზე ვსაუბრობთ, ამიტომ ვართ იქ სადაც ვართ. 12 ნოემბერს საქართველო კიდევ ერთხელ დამარცხდა,მაგრამ ისტორიის მანძილზე ბევრჯერ წამომდგარა ფეხზე ისევ ქართველი და მჯერავს რომ ისევ ვივლით თავაწეულები,თუმცა ამას დრო დასჭირდება.