საქართველოს ნაკრების შოტლანდიასთან (0:2) მარცხმა ბევრ რამეზე დაგვაფიქრა. რა თქმა უნდა, შეხვედრა უნდა გადადებულიყო (შესაძლოა, არც უნდა დაწყებულიყო) და პირველი გაშვებული გოლი უსამართლობის განცდას ტოვებს, თუმცა მხოლოდ ამ ფაქტორებზე ყველაფრის დაბრალებით თავს მოვიტყუებთ, პრობლემა კი უფრო სიღრმისეულია...საკითხი უფრო გავშალოთ. დავუშვათ, არსებული მეტეოროლოგიური პირობები რომ არა, შეხვედრის სტარტზე საკუთარ კარში გოლი არ მიგვეღო, მაგრამ აბა, გავიხსენოთ, რა ხდებოდა წინა მატჩში და რაზე მივუთითებდით? - კუთხურების დროს თავის დაცვას ძალიან ცუდად ვახერხებთ. ეს კვიპროსთანაც კი საგრძნობი იყო და მით უმეტეს, ახლა.
წვიმა წვიმად, თუმცა ის, რომ პოზიციური შეტევების წამოწყება გვიჭირს, სიახლე იყო? კი ბატონო, ახლა უფრო მეტად გაგვიჭირდა, თუმცა ამაზეც ხომ სულ ვუთითებთ, რომ წარმატების მიღწევა მხოლოდ "მეორე ნომრად" წარმოგვიდგენია. არაა შოტლანდიის ნაკრები იმ კალიბრის გუნდი, რომელიც ბურთის ფლობით გაერთობა და თავისუფალ ზონებს დაგიტოვებს. ეს სამშაბათის საღამომდეც ვიცოდით. როცა ინგლისის პრემიერლიგის გუნდებით დაკომპლექტებულ ფეხბურთელებს ეთამაშები, ჩვენი მოძრაობა (თუ უმოძრაობა) უსუსურად გამოიყურება. გვაკლია იმის ტექნიკაც და საფეხბურთო აზროვნების სისხარტე, ფიზიკური მომზადების დაბალანსება შევძლოთ.
კომბინირება რომ გვიჭირს, არახალია. თითქოს სანიოლის გუნდი მოედანზე ნაწილ-ნაწილ თამაშობდა, ერთიანობა ვერ ხერხდებოდა, ფეხბურთელებს არაფერი ეტყობოდათ იმის, რომ რამდენიმე კვირაა ერთად ემზადებოდნენ...
ლუკა გაგნიძესა თუ ოთარ კიტეიშვილს მონდომებას, სითამამესა და ეპიზოდებში ბურთის კარგად კონტროლს შევუქებთ, თუმცა, როცა მინდვრის ცენტრში შენი მეურვე "მანჩესტერის" ძალიან მაგარ სანაკრებო ფორმაში მყოფი ნახევარმცველი მაკტომინეია, რთულია, იქ რომელიმე კონკრეტულ მოთამაშეს მეტი მოსთხოვო. ვწერთ ჩვენი ბიჭების საკლუბო პროგრესზე, თუმცა ეს ცოტაა, ძალიან ცოტა, რაოდენობრივადაც და ხარისხობრივად. "არსენალი", "ლივერპული", "ბრაიტონი" , "ასტონ ვილა" სულ სხვა ტემპი და გამოცდილებაა და რთულია, მას პოლონეთის, სლოვაკეთისა და სხვა საშუალოევროპული ჩემპიონატებით სათანადო წინააღმდეგობა გაუწიო.
იქნებ ვინმემ ისიც იფიქროს, მაშინ მთავარ მწვრთნელს რას ვერჩით, თუ შეუსრულებელი მისია გვქონდა, თუმცა ფეხბურთის არსი ისაა, კონკრეტულ მატჩში გამარჯვება ყველას რომ შეუძლია. გარდა ამისა, საქმე მხოლოდ მოგებაში ხომ არაა. ვილი სანიოლმა ახლა თქვა უარი 3 ცენტრალურ მცველსა და ფლანგების გაძლიერებაზე. ამით მეტოქეს მასიური იერიშების მეტი შანსი მივეცით, ამავდროულად კი, ფლანგზე ცენტრალური მცველის დაყენებით კონტრშეტევებზე თამაშის შანსებიც შევიმცირეთ. ფრანგ დამრიგებელს რატომაც ვაქებდით, მაქსიმალური ალტერნატივების ძიება დაიწყო. ეს ხომ ვაისის დროს ნანახი გვაქვს - ფრთის ნომინალურ მოთამაშეს არ დაეყრდნო და ვინმეს ამპლუა შეუცვალო. გარდა ამისა, შემადგენლობის შერჩევა ვილის პრობლემად იქცა, როცა გუნდთან ამდენდღიანი ურთიერთობა გაქვს, ვინ რა კონდიციებშია, უფრო ზუსტად უნდა გამოიცნო; ვინ იწყებს უკეთ და ვის შეუძლია სათადარიგოთა სკამიდან მეტად გაგაძლიეროს.
კი, შეიძლებოდა ამ მატჩის გადარჩენაც, თუმცა, თუკი ვთქვით, რომ სანიოლი იღბლიანი მწვრთნელიცაა, სადღაც ესეც მთავრდება - ამინდი, მატჩის დელეგატი, დაუცველ კარში გოლის ვერგატანა თუ თერთმეტმეტრიანის გამოუყენებლობა ხელს გიშლის.
რა სურათი მივიღეთ ახლა? ევროპის ჩემპიონატზე გასასვლელად ისევ "ერთა ლიგას" უნდა "ჩამოვეკიდოთ", შესარჩევ ეტაპზე კი მაღალ მიზნებს ვერ ვისახავთ. არადა, მეტწილად, ხვიჩა კვარაცხელიას ფაქტორმა შექმნა განცდა, რომ უფრო მეტი შეგვიძლია. არაა ეს ასე მარტივი საქმე, სტაბილურობაა საჭირო. ძალიან არ გვინდა, გულშემატკივრების თვალში "ამ თაობის" მიმართაც სინანულის განცდა დაიწყოს, ისინი ამას არ იმსახურებენ, თუმცა, სანამ კონკრეტულ შედეგებს მივიღებთ, "საუკუნე გაივლის კიდევ", ყველაფრის ერთბაშად კომპენსირება მარტივად არ ხდება. ზუსტად ერთი წლის წინ, გასული წლის ივნისში, წერილი ასეთი სათაურით გამოვაქვეყნეთ - "კომპლექსებისგან გათავისუფლებული საქართველოს ნაკრები, რომელიც საქმეს ბოლომდე მიიყვანს" - ამის იმედი და შანსი კვლავ არსებობს!
ფეხბურთი იყო თუ წყალბურთი? - საათნახევრიანი პაუზა და საქართველოს ნაკრების მარცხი გლაზგოში [VIDEO]
სანიოლი: მატჩის განახლებაზე გადაწყვეტილებას უეფა იღებდა - ფეხბურთი მეტ პატივისცემას იმსახურებს
2. გამოუცდელობა თუ როოგორ უნდა ითამაშონ წვიმიან ამინდში
3. პასის კულტურის არ ქონა.
4.პრესინგის თამაშის არ ცოდნა
5. პენლები მიქაუტაძემ უნდა დაარტყას, თუ მოედანზეა.
1.. ფიზიკურად გუნდი შოტლანდიას ვერ გაუმკლავდა. ნატურალურად ფიზიკურად ზომებითაც ჩამოვრჩებით და ასევე ნავარჯიშები ფიზიკური კონდიიებითაც.
2. წვიმაა და ზნელია პატარ პატარა პასებით წინ სვლა, ამსა გარდა საჯარიმოს გარედან მგონი მარტო ორჯერ გაისროლეს, ამ დროს ბრტი სველია და ძნელი დასაჭერი. გუნდი შეტევაში ბურთის უკან გორებით ასეთ ამინდში არ უნდა თამაშობდეს და სისწრაფე უნდა გამოეყენებინათ და პირველივე შანსი კარში დარტყმით უნდა დამთავრებელიყო. განსაკუთრებით მეორე ტაიმში იყი შანსები და ბერი აღოღიალეს, საჯარიმოში და ახლო მახლო.
3. პასის კულტურა ბურთის უკან გორებაში არ გამოისახება. დროულაცდ გახსნილი მოთამაშის დანახვა და კონტრშეტევაში გადასვლაც აქედან მოიკოჭლებს რადგან ზუსტი პასი როცა საჭიროა ვერ კეთდება. მოედანზე ბურთის გამანაწილებელი მოთამაშე არ არის და კვეკვესკირი მაგ ამპლუაში ვერ ქაჩავს. ასევე შუა ხაზი. მოწყვეტილია დაცვას და თავდასხმასაც. გაგნიზე და კიტეიშვილი ცოტა ჩანდნენ მაგრამ სხვა არავინ. გაგნიძე უფრო დაცვისკენ უკეთ გამოიყურებოდა და კიტე შეტევისას, მაგრამ ორივე ცალკე გუნდს მოწყვეტილი.
4. პრენსიგის თამაში საერთოდ არ იცის გუნდმა. პირველი ის რომ თუ შემტევები პრესინგს თამაშობენ შუა ხაზი ჩავარნილია უკან და პირველივე შანსით შოტლანდია მოგრძო პასებით შეტეეავაში გადადიოდა. პრესინგი მთელმა გუნდა უნდა ითამაშოს, კვარაცხელიას ჩათვლით. ძალიან ძოვა ბალახი მარცხენა ფლანგზე მთელი თამაში.
ესეც ფიზიკის ბრალია. და რაც მთავარია პრესინგის დროს ბურთი არ უნდა მიაღებინონ მოწინაარმდეგეს ასე ადვილად. უფრო ახლოს უნდა ეთამაშონ, ხელი შეუშალონ ბურთის მიღების დროს და თუ მისარტყამია ან კიდევ ჯარიმა ასაღები უნდა აიღონ და მაგასაც ცოდნა უნდა.
5. პენლები მიქაუტაზემ უნდა დაარტყას ნაკრებში. თავის გუნდში მე მგონი ყველა გაიტანა ან შეიძლება ერთი გააცუდა. ამ დროს კვარაცხელია, როგორც კვარაცხელიას ჯიშის ძროხა ბალახს ძოვდა მთელი თამაში მარცხენა ფლანგზე და ორკჯერ გაიქცა,, თან დაცვაშიც არ ჩამოსულა ბევრჯერ დასახმარებლად თავის თავზე იღებს პენალის დარტყმას თითქოს ეკუთვნის... არ შეიძლება ასე... თუ ასე გააგრძელა არა მგონია წინა სეზონზე უკეთესი ჩაატაროს.
და ბოლოს დავამატებდი რომ გუნს გააჩნია ტალანტი მაგრამ არის დაუმუშავებელი. სამწვრთნელო შტაბი თითქოს გაიყინა ანუ როგორც ეხლა იტყვიან ჩაიციკლა როგორც წინები შვებოდნენ. ხშირად მწვრთნელის გამოცვლას აზრი არ აქვს მაგრამ სანიოლის დამხმარეებმა უფრო უკეთ უნდა იცოდნენ ქართველი ფეხბურთელების ხასიათიც და ვის რა როგორ შეუძლია. მეტოქიდან გამომდინარე გუნდი უნდა ყენდდებოდეს მთავარი ბირთვის გარშემო მაგრამ არც ნორვეგიასთან არც კვიპროსთან და არც შოტლანდიასთან არ იქნა სწორი არჩევნები სამწუხაროდ. დაცვა აუცილებლად უნდა იყოს შეკრული და ძლიერი. ასე ცენტრების ცვლა თამაშიდან თამაშამდე არ არის სასარგებლო ცენტრალურო ორი აცუილებლად უნდა იყოს ტანმაღალი და ყველზე უფრო მეტად შეთამაშებული.
საერთოდ კარებში. დარტყმა საჯარიმოს გარედან უფრო მეტი უნდა შესრულდეს ყველა თამაშში ...
2) როცა ჩვენი 11 ფეხბურთელიდან მხოლოდ 2 თამაშობს ტოპლიგის ძირითადში, თუნდაც ეს იყოს სერია ა - საუკეთესო ფეხბურთელი - პრემიერლიგის მოთამაშეთა ძლევა აბსოლუტური უტოპიაა.
3) სჯობდა მიწაზე დავშვებულიყავით და ეს ბიჭები ახალგაზრდულ ნაკრებში გამოგვეყენებინა - არ იქნებოდა ოლიმპიადაზე გასვლა არარეალური...