საფეხბურთო რევოლუციის მცდელობა, მორიგი იმედგაცრუება და დაუსრულებელი მოლოდინი

ახლა უშუალოდ განვლილ საშინელ შეხვედრებზე. ესპანეთთან დაპირისპირების წინ გამოქვეყნებულ წერილში ("რას უნდა ველოდოთ ესპანეთთან მატჩში, რა არის მეტოქის პრობლემა და ჩვენი უპირატესობა?") ხაზი გავუსვი, რომ სანამ „ჯვაროსნებში“ ფეხბურთელებს შორის კლასში უზარმაზარი განსხვავება იარსებებს, ვერ მოვახერხებთ დიდი მიზნებისთვის ბრძოლას და ლოკალური გამარჯვებებით დავკმაყოფილდებით. ეს უმრავლესობას არ მოეწონა, მაგრამ უნდა გითხრათ, არ განვეკუთვნები იმ კატეგორიას, რომელსაც უნდა, მკითხველს აამოს და მისთვის სასურველი პროგნოზი გააკეთოს. ამჯერადაც არაპოპულარული ვიქნები და ჩემს პოზიციას დავაფიქსირებ, ალბათ, ბევრისთვის მიუღებელს, თუმცა ხომ აქვს ყველას თავისი აზრის გამოთქმის უფლება? ჩვენ კომენტარებში ყველას მივეცით აზრის დელიკატურად გამოხატვის საშუალება და საერთოდ, უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის მოსმენა და განსხვავებულ მოსაზრებას პატივისცემით უნდა მოვეკიდოთ.

მართალი გითხრათ, უკეთესი ფეხბურთელებით დაკომპლექტებულ გუნდებთან დაპირისპირებისას დიდად ოპტიმისტურად არ ვიყავი განწყობილი და უფრო ნორვეგიასთან გასვლითი მატჩის დიდი ანგარიშით წაგებას ველოდი. მოხდა კი პირიქით. ორივეში მარცხი განვიცადეთ, ხოლო ესპანეთთან სრული კატასტროფა ვიხილეთ. ორი წლის წინ „ფურია როხასთან“ თბილისში 1:2 დავმარცხდით. მას შემდეგ ნაკრებმა წარმატებული სერია შემოგვთავაზა და თითქოს პესიმიზმის ნაკლები საფუძველი გაგვაჩნდა. მეც მეგონა, რომ ესპანეთს საკუთარ მოედანზე დიდ ბრძოლას გავუმართავდით. ფაქტია, ჩემი იმედი არ გამართლდა. მიზეზი: სანიოლმა უარი თქვა იმ ხუთმცველიან ტაქტიკაზე, რომელიც აქამდე ამართლებდა, ველოსიპედის გამოგონება სცადა და გამოჩნდა, რომ ვეტერანმა ფეხბურთელებმა უკანასკნელ ხანს სერიოზული რეგრესი განიცადეს. გავიმეორებ, დიდ გუნდებთან ტოლ-სწორად სათამაშოდ, ფეხბურთელთა ის რაოდენობა გვჭირდება, რომლებიც აუცილებელ შავ სამუშაოს შეასრულებენ, მეტოქეს სისწრაფესა და სხვა კომპონენტებში არ ჩამორჩებიან და მათთან ბრძოლაში პირწმინდად არ დაიჩაგრებიან.

რაც საკმარისი იყო ჩრდილოეთ მაკედონიის და ბულგარეთის დონის ნაკრებების დასაძლევად, საერთოდ არ აღმოჩნდა უფრო ძლიერ მეტოქეებთან წინააღმდეგობის თუნდაც მეტ-ნაკლებად გასაწევად საკმარისი. ასეთია სამწუხარო რეალობა და როდესაც შემადგენლობაში საკადრო ცვლილებებს მოვითხოვთ, გვავიწყდება, რომ ერთი საშუალოზე დაბალი კლასის ფეხბურთელის მეორე საშუალოზე დაბალი კლასის ფეხბურთელის შეცვლით არც არაფერი შეიცვლება. გვყავს მხოლოდ რამდენიმე მაღალი კლასის მოთამაშე, კიდევ რამდენიმე პერსპექტიული, რომლებიც ჯერ მაღალ დონეზე საასპარეზოდ მზად არ არიან და ვიდრე ასეთი მძიმე სურათია, რაიმე დიდ მიზანზე საუბარი ზედმეტია. ასეთია მწარე რეალობა - რაც უნდა რადიკალური ცვლილებები განხორციელდეს, ასეთი კლუბებით წარმოდგენილი კადრებით რაიმე ხელშესახებ წარმატებაზე იმედების დამყარება მართებული არაა. რატომ? უბრალოდ, ელემენტარულად, ამ მომენტისთვის მეტი არ შეუძლიათ.



რას ვერჩით ხვიჩა კვარაცხელიას? ბევრ გულშმატკივარს ქართული ფეხბურთისკენ გული სწორედ ამ ბიჭმა მოუბრუნა დ უკეთესი მომავლის იმედი გაუჩინა. ხუმრობა საქმე ხომ არაა, პირველივე სეზონში სერია A-ს საუკეთესო ფეხბურთელი გახდა და მთელი მსოფლიო აალაპარაკა, მაგრამ ერთი მერცხალი გაზაფხულს ვერ მოიყვანს. სულ რომ ყველაფერს თავი დავანებოთ, რამდენიმე თანამემამულეს გაუკვალა იტალიაში გზა, რომელთა შესახებ უცხოური გამოცემების წერილებში პირველ რიგში აღნიშნულია, რომ ის „კვარას“ თანამემამულეა. რაც შეეხება ევროპის ახალგაზრდულ ჩემპიონატზე არმონაწილეობას, ეს საკამათო თემაა. ჯერ ერთი, სხვებს მიეცათ თავის გამოჩენის შანსი და თანაც, ვფიქრობ, მძიმე სეზონის შემდეგ აღარ იყო სათანადო დონეზე სათამაშოდ მზად. კარგად ვხედავთ, როგორ უჭირს ფორმაში ჩადგომა, რამეთუ გასული სეზონის პირველ ნახევარს დიდი ფიზიკური ენერგია შეალია და ფსიქოლოგიურადაც დაიღალა. შიში მქონდა, დიდხანს ვერ დაიბრუნებდა ძველ კონდიციებს, რამეთუ ზაფხულში რაღაც თავის თავს არ ჰგავდა, თითქოს სისწრაფეც დაკარგული ჰქონდა, სისხარტეც, თითქოს მოედანზე მისი ორეული იყო, მაგრამ ოსლოში უკვე გამოჩნდა, რომ საქმე უკეთესობისკენ მიდის. ზოგიერთი მომედავება, რა გააკეთა ამისთანა ნორვეგიასთანო - ბევრს მუშაობდა, დაცვას ეხმარებოდა, შეტევაში თამაში იმიტომ არ გამოსდიოდა ჩვეულად, რომ მთელი გუნდი საკუთარ კარს იყო მიჯაჭვული და ბურთის მისაღებად ღრმად უკან ჩასვლა უწევდა. მაინც შექმნა ხუთი მომენტი, თუმცა გოლი ვერ გაიტანა. და ისმის კითხვა - რატომ შექმნა ეს ხუთი მომენტი მან და არა სხვამ? ვისაც ფეხბურთი ესმის, იმისთვის ეს ყოველივე ნათელია და დიდ ახსნა-განმარტებას არ საჭიროებს.