საბჭოთა კავშირის საუკეთესო ნაკრები 5 ქართველით - და როგორ გაწირა ბესკოვმა ყიფიანი...

მურთაზ შელია და გოჩა ჯამარაულიც დაამატე,აჩი არველაძეც,ნემსოც.ეს ბიჭები მართლაც ოქროს თაობა იყვნენ,მაგრამ ცუდ დროში მოუწიათ გამოსვლა.ძველი დინამო,საბჭოთა კავშირის უძლერეს ჩემპიონატში იხვეწებოდა და ძლიერდებოდა,რისი საშუალებაც ამ ბიჭებს არ ჰქონდათ.მათ პოტენციურად ნამდვილად შეეძლოთ,81 წლის დინამოს კალიბრის თუ არა,მათთან ძალიან მიახლოებული სიძლიერის კლუბად ჩამოყალიბება,მაგრამ ეს იმ შემთხვევაში,თუ ისინიც ძლიერ ჩემპიონატში ითამაშებდნენ.მათ ნაწილს პროფესიონალიზმი,მთლიანად გუნდს(ნაკრებს)კი,საერთაშორისო თამაშების გამოცდილება დააკლდა,ჯგუფურ ტურნირში გამარჯვებამდე.მთლიანობაში ძველ დინამოს ორი უპირატესობა ჰქონდა.ეს იყო პირველ რიგში ნოდარ ახალკაცი და შემდეგ დავით ყიფიანი,შეუდარებელი თავისი ზოგადი და საფეხბურთო ინტელექტით,ხედვით,ტექნიკით და უნიკალურად მრავალფეროვანი პასების ტექნიკით.მას ხომ ფეხის ყოველი ნაწილით შეეძლო 50 მეტრზე ზუსტი პასის გაკეთება,თან ისე,რომ ბურთი საჭირო მხარეს დაბზრიალებულიყო და ან დაეცადა ფეხბურთელისათვის,ან პირიქით,მისთვის სირბილის გეზი მიეცა.დაეხვია ნებისმიერ მხარეს,მეკარისაკენ თუ მეკარისაგან.ერთი სიტყვით დათო ყიფიანის პასების ტექნიკის მრავალფეროვნება,ახლაც უნიკალურია და არც ერთი ფეხბურთელისაგან არ მინახავს მას შემდეგ.მეორე მხრივ ვერც ქინქლაძემ და ვერც ჯამარაულმა,ბოლომდე ვერ გამოიყენეს თავისი უზარმაზარი პოტენციალი და იმ დინამოსა და ჩემპიონატში რომ ეთამაშათ,ვინ იცის.ქეცბაც ასე მგონია,ახალკაცის ხელში,კიდევ უფრო მაგრად ითამაშებდა.ის ხომ საბჭოთა კავშირის ჩემპიონატში, უკვე თამაშობდა დინამოში და ძალიან კარგადაც.ძველი დინამოს შესაძლებლობებში კი ეჭვი ტყუილად შეგაქვს.82 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე,4 დინამოელი წავიდა,ამას გარდა წასვლას უცილობლად იმსახურებდნენ დათო ყიფიანი,ვოვა გუცაევი,შოთა ხინჩაგაშვილი და გაფართოებულ შემადგენლობაში იყვნენ ოთარ გაბელია და თამაზ კოსტავა.ოლიმპიურ ნაკრებში თამაშობდა რევაზ ჩელებაძე და 33 საუკეთესოს შორის მესამე ნომერი იყო ნოდარ ხიზანიშვილი.11 კაცზე მეტია ამ სიაში და ეს,საბჭოთა კავშირის ნაკრებში,რომელიც იმ ჩემპიონატზე,მწვრთნელებს რომ არ დაეღუპათ,იმ შემადგენლობითაც კი,რეალურად ოთხეულის მოთამაშე იყო და რომელსაც ამ ჩემპიონატზე,ბრაზილიამ მხოლოდ მსაჯის დიდი დახმარებით მოუგო.აქ პოსტებში ერთი სწერს,რომ ყიფიანი ნაკრებში კარგად ვერ თამაშობდაო და ეს მართალია.ნაკრებში მას,სულ სხვა ფეხბურთის თამაში უწევდა.კიევის დინამოს თამაში.სადაც ფეხბურთელი იბრძოდა ყოველ სანტიმეტრზე და ბურთის მიღებისთანავე პასს აკეთებდა.ეს სულ სხვა თამაში იყო,მაგრამ იქაც აშკარად ჩანდა მისი ინდივიდუალურობა,მწვრთნელებისაგან სქემაში ჩასმულ-შებორკილი,მაინც ახერხებდა გაბრწყინებას და გუნდისათვის სარგებლობის მოტანას.მისი შენგელიასთან დუეტი კი,იქაც ბრწყინვალედ მუშაობდა.დაცვის ცენტრში ჩივაძე,ნახევარდაცვის ცენტრში,ყიფიანი,თავდასხმის ცენტრში შენგელია და ყიფიანის გვერდით დარასელია.ცოტა უკან სულაქველიძე.ნაკრების ხერხემალი,ქართული იყო,მაგრამ მათ კიევურ თამაშს აიძულებდნენ.არადა ბესონოვი,ბურიაკი და ბლოხინი,თავდამსხმელი ვლადიმერ ანდრეევიც ისეთი სტილის ფეხბურთელები იყვნენ,რომ თავისუფლად ითამაშებდნენ ყიფიანის,იგივე თბილისის დინამოს თამაშს და თავისი,მეტი ფიზიკური შესაძლებლობებით,უფრო ძლიერადაც.ასეც იქნებოდა ლობანოვსკი და ბესკოვი რომ არ ყოფილიყვნენ ნაკრების ბოსები.ახალკაცი იქ ფორმალურად იყო,რადგან კარგად ესმოდა,რომ სამი აქლემის ხელში,კოზაკი დაიღუპებოდა.ორი აქლემი დარჩა და კოზაკი,მაინც გაჭყლიტეს.ჩემპიონატის წინ ბურიაკმა ფეხი მოიტეხა და აღმოჩნდა,რომ ნაკრებს გამოცდილი და კლასიანი გამთამაშებელი აღარ ჰყავდა.გავრილოვი ვერც ტექნიკით და ვერც ინტელექტით,ყიფიანთან ან ბურიაკთან ახლოს ვერ მოვიდოდა,თანაც მას,თავისი შეზღუდული შესაძლებლობებით,მხოლოდ სპარტაკის თამაში შეეძლო,ყიფიანმა გაზაფხულზევე,შეურაცხყოფილმა დაანება თავი თამაშს,როცა გაიგო,რომ შესაძლოა ნაკრებში არც წაეყვანათ ტრავმის შემდეგ.ჰოდა ჩემპიონატზე ფეხმოტეხილი,თაბაშირდადებული ფეხით წაიყვანეს ლეონიდ ბურიაკი.ტურისტად.მას არ უთამაშია და იქიდან რომ ჩამოვიდა,მგონი ისევ თაბაშირი ედო.უბრალოდ ყიფიანის უარყოფა არ შეიმჩნიეს და ვითომ ბურიაკის თამაშის შანსი იყო,თავის გასამართლებლად წაიყვანეს.შედეგები თქვენც იცით.პოლონეთთან აუცილებლად მოსაგებ თამაშში,5 მცველი გამოიყვანეს და მათ მოსთხოვეს თამაშის მოგება.0-0 უსახური თამაშის შემდეგ და ნაკრებმა ჩემპიონატი დატოვა.