მეამბოხე სული სოკრატესს სიმბოლოდ აქცევდა - სამხედრო დიქტატურასთან მებრძოლი ფეხბურთელის ისტორია

მსგავსი სილამაზის ფეხბურთი, რასაც ბრაზილია 1982 წელს თამაშობდა, მას შემდეგ არ მინახავს (არც მანამდე 74 წლიდან მოყოლებული). ტელე სანტანამ სასწაული გუნდი შექმნა სასწაული ფეხბურთელებით.
ორი სუსტი წერტილი (პერესი, სერჟინიო) სრულიად გადაფარული იყო სხვა ჯადოქრების შესრულებით. სოკრატესი, ზიკო, ფალკაო, ტონინიო სერეზო - მსგავსი ელეგანტური და შემოქმედი ნახევარდაცვა ალბათ არასდროს არავის ყოლია - ფალკაოს გოლი ძოფის კარში ეს იყო მაგალითი, როგრო უნდა ესმოდეთ ფეხბურთელებს ერთმანეთის. ედერის გოლი "იმ"ქვეყნის კარში კი (სოკრატესის ბურთის გატარების ჩათვლით) - ჩემთვის ულამაზესია მთელ საფეხბურთო ისტორიაში.

უჰ!ერთი სიამოვნება იყო,1982 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე მისი თამაშის ყურება.საოცარი ნაკრები ჰყავდათ,თუ 9 კაცი ითამაშებდა,მაგრამ მეკარე პერესი და ცენტრალური თავდამსხმელი,სერჟინიო,ძალიან სუსტები იყვნენ და ეფექტურობას უკარგავდნენ თამაშს.პერესი საოცარ ბურთებს უშვებდა,სერჟინიო კი,საოცარ მომენტებს აფუჭებდა.

სასწაული გუნდის სასწაული კაპიტანი-სოკრატეს ბრაზილეირუ სამპაიუ დი სოზა ვიეირა დი ოლივეირა

ეს და ზიკო დაფრინავდნენ იმ დროის ბრაზილიის ფანტასტიკურ ნაკრებში,სსსრ-ს შევეცი,მარა ცხონებულმა რამაზამ გაუტანა და არ ჩაუთვალეს, პენალი არ დაუდეს,რამაზას წაქცევისთვის, თავისუფალი დაარტყმევინეს საჯარიმოში, მარა მაინც მაგარი ბრაზილია იყო და ჯგუფიდან გაჭირვებულად გასული ბარჩაგი იტალია გახდა ჩემპიონი. პლატინის საფრანგეთი,რუმინიგეს გერმანია,მარადონას არგენტინა რა გუნდები და რა ფეხბურთელები..და ყუმარბაზი როსის იტალია გახდა ჩემპიონი, ბედის ირონიაა აბა რა ჯანდაბაა

კარგი სტატიაა. მიყვარს ასეთი სტატიების კითხვა. 82-ში უძლიერესი ნაკრები ჰყავდა ბრაზილიას. სოკრატესი ვაჟკაცური ტიპი იყო, რამდენ შავ სამუშაოს ასრულებდა მოედანზე ეს მწეველი კაცი. მწეველი იყო ასევე დანიელი ფეხბურთელი პრებენ ელკაიერ ლარსენი. ისიც 2 პაჩკას ეწეოდა

პროფესორივით უნდა დამეწერა, ვალდერ პერესი და სერჟინიო იყო მაგ ნაკრებში, სუსტი რგოლი მეთქი. )))
კომენტარების წაკითხვის მერე, ერთს ვიტყვი, ვინც ვპოსტავთ, რა ბებრები ვყოფილვართ. ))) ჯანმრთელობას გისურვებთ, გაიხარეთ!

ტელე სანტანას უნიკალურობა იმაში იყო რომ უხეშ ფეხბურთელებს ნაკრებს არ აკარებდა.აბა დღევანდელ ფეხბურთში რაც ხდება საშინელებაა.სამი მეტრიდან ფეხებში ხტებიან და იმით ამართლებენ ბურთს შეეხოო იმ ბურთის უკან ხომ ფეხია.ან ხვიჩა რომ გადაჩეხა იმ მახინჯმა არნოლდმა და ორი კვირა გაუცდა ამით ხომ ფეხბურთი დაზარალდა.რამდენი სილამაზე ვეღარ ნახა გულშემატკივრებმა.რატომ უწყობენ ხელს აშკარა უხეშობას ფეხბურთის ბოსები გასაკვირია.

ჩემპიონატის შემდეგ, გამოკითხვა რომ ჩაატარეს, ბრაზილიელმა ფეხბურთელებმა საუკეთესო ფეხბურთელად შენგელია დაასახელეს. ჩივაძე ნამდვილი კაპიტანი იყო და სულაქველიძეც უბადლო. დარასელია ბრდღვნიდა, მაგრამ გაურკვეველი მიზნით, შედარებით ნაკლები დრო მისცეს. ისე, კაცი რომ ყიფიანს და გუცაევს რომ არ წაიყვანს... ძალინ ძლიერი იყო თავაძე და კოსტავა. დემიანენკო მარჯვენა ფლანგზე სუფთა ტრამვაი იყო. მეორე ცენტრალური მცველებიც ჩვენ საუკეთესოები გვყავდა, ხინჩაგაშვილი და ხიზანიშვილი. მეკარე დასაევი სპარტაკიდან, ნახევარმცველი ბესონოვი კიევიდან და მსოფლიო ჩემპიონი გამომცხვარი იყო. ამას საბჭოთა ხელმძღვანელობა, ვერ გადახარშავდა... საქართველო ელონომიურად მომძლავრდება და ჩვენ ვიქნებით მსოფლიო ჩემპიონები!!!

ჩანაწერებით თუ ვნახავ სოკრატესის თამაშს,რაც მინახავს,ძალიან მაგარი ფეხბურთელი იყო. როგორც ჩემი ნაცნობი და ამავე დროს,სტაჟიანი გულშემატკივრები ამბობენ,1982 წელს,ბრაზილიის მარცხი იტალიასთან არ იყო მხოლოდ ბრაზილიის მარცხი,ეს იყო ფეხბურთის მარცხი. იტალია გახდა ჩემპიონი და გამარჯვებულებს არ ასამართლებენო,თუმცა იტალიამ რაც ითამაშა,იმის საპირისპიროა ფეხბურთი. ფეხბურთი არის თამაში,რომელიც მილიონობით ადამიანს იზიდავს და მათ სურთ სანახაობა,არა ჩეხვის ნახვა და ამიტომაც ვერ ვიგებ ეგეთი გუნდების,როგორებიც მაშინდელი იტალია,ახლანდელი არგენტინა და ატლეტიკო არიან. ისე ამ ბოლო დროს,ბრაზლიელებიც მაგარი გაუხეშებულები არიან. ბრაზილიამ თავისი სახე დაკარგა,დუნგას ბრაზილია ხომ საშინელება იყო და ახლანდელიც არანაკლებია. ბევრი რო არ გავაგრძელო,არიან ფეხბურთელები რომელბსაც ოქროს ბურთი მოუგიათ და არავის ახსოვს,ხოლო არიან ფეხბურთელები რომელბსაც არ მოუგიათ ოქროს ბურთი,თუმცა ისინი ყველას ახსოვს. ჩვენი ყიფიანის გახსენება რად ღირს მარტო,ქინქლაძე თუნდაც და უცხოელი ბევრი კიდევ. 2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონი დენილსონი ყველას ახსოვს,ვინც იმ პერიოდს მოესწრო და უყურებდა ფეხბურთს. ზამენის კაცი იყო,თუმცა 10-15 წუთში სასწაულებს აკეთებდა. შესაძლოა,იმ კალიბრის არ არის და თავისი ნიჭი ვერ გამოავლინა,თუმცა ოქრიაშვილი არის ჩემი საყვარელი ფეხბურთელი. ზარმაცი იყო და სადაც წავიდა,ყველაგან ეზარებოდა შრომა,თუმცა როცა ნაკრების ფორმას იცვავდა,თითქოს ზარმაცი ბიჭი სადღაც ქრებოდა. არასოდეს დამავიწყდება,უგუნდოდ დარჩენილი ოქრი და გასაჭირში ჩავარდნილი ჩვენი ნაკრები,ითამაშა და ბოლომდე დაიხარჯა,ძლივს გავიდა მოედნიდან. ბევრი არ დამეთანხმება ამ ამბავში,თუმცა რაში მადარდებს,ფეხბურთში ობიექტურობას ვერავის მოსთხოვ,ყველა სუბიექტურია და ჩემთვის ოქრი კვარაც იყო და ყიფიანიც,რადგან ფეხბურთში და ნაკრების ფეხბურთელებში სულ სხვა რამეს ვაფასებ. ახლანდელ ნაკრებში ბუდუ ზივზივაძეა ჩემი ფავორტი ფეხბურთელი. სოკრატისიც ხომ იმის მაგალითია,როგორ უნდა გაანიავო ნიჭი,თუმცა მაინც უყვარდე ხალხს.

Sokratesi geniosi iyo. Ederis shemdeg faqtiurad "xmeli fotoli" arc aravis daurtyia, arc mesis da arc ronaldus. Mtlianad is brazilia iyo genialuri, mekaris gamoklebit. Peresma balis mier gatanili golis garda brazilia martom gamoagdo italiastan da meti ra unda daeshavebina. Mesame goli peresma sheqmna, rosim ki is kutxuri golad aqcia da brazilia saxlshi gaushva.
Italiam ki is chempionati damsaxurebulad moigo. Ra wesebic iyo im wesebit gavida jgufidan da mere yvela favoriti miwastan gaaswora miyolebit, sxva ra unda eqnat makaronikebs sainteresoa.