გიორგი ნემსაძე: ამ ბიჭებმა მიაღწიონ, რასაც ჩვენ ვერ შევწვდით...

უკვე იცით, რომ საქართველოს ეროვნული ნაკრების ყოფილი კაპიტანი გიორგი ნემსაძე ქვეყნის 17-წლამდელთა ნაკრებს გაწვრთნის. ის დიდი გამოწვევის წინაშე დადგა. დებიუტიც მალე ექნება - მისი ხელმძღვანელობით, ქართველმა ჭაბუკებმა მინსკში, "განვითარების თასის" ტურნირში უნდა ითამაშონ და საამისოდ, უკვე ემზადებიან კიდეც.

გადატვირთული გრაფიკის მიუხედავად, ნემსაძემ "ლელოსთან" სასაუბროდ დრო მაინც გამონახა...

- თავდაპირველად, მინდა დიდი მადლობა გადავუხადო საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის ხელმძღვანელობას ნდობისთვის. მოგეხსენებათ, აქამდე ფედერაციის აკადემიის გუნდს ვწვრთნიდი. ამის გათვალისწინებით, 2001 წელს და შემდეგ დაბადებული კონტინგენტი ნაცნობია ჩემთვის. კი, ზოგჯერ იყო აცდენა ერთი წლით, მაგრამ ამას მუშაობით გამოვასწორებთ...

რეგიონებში არავინ უნდა გამოგვრჩეს მხედველობიდან. დღეს ასეთი რეალობაა: "დინამოს", "საბურთალოსა" და სხვა წამყვანი ქართული გუნდების სკაუტები ყურადღებით აკვირდებიან რეგიონებში წამოსულ ტალანტებს და მოჰყავთ თბილისში. მე ხელთ მექნება საქართველოს ასაკობრივი ჩემპიონატის კალენდარი და დაიწყება თუ არა ეს შეჯიბრება, აუცილებლად ჩავალ ყველა რეგიონში, ყველა ქალაქში, რათა არაფერი გამოგვეპაროს.

საკუთარი თავის მტერი უნდა ვიყო, კარგი ფეხბურთელი, ნიჭიერი მოთამაშე არ გამოვიძახო ნაკრებში. შედეგზე პასუხისმგებელი ყოველთვის მთავარი მწვრთნელია და, ბუნებრივია, ამ შედეგის მისაღწევად საუკეთესო კადრები იქნება საჭირო. ამ ნაკრებშიც არიან ფეხბურთელები რეგიონებიდან - ქუთაისიდან, ქობულეთიდან...

მინდა სრული პასუხისმგებლობით ვთქვა, რომ საქართველოს ნაკრების კარი ყველასთვის ღიაა.

- იცით, რომ "განვითარების თასისთვის" ვემზადებით, რომელიც მინსკში გაიმართება. გვყავს ლეგიონერები - ქუთათელაძე "პარი სენ-ჟერმენიდან", გელაშვილი პრაღის "სპარტიდან", ლორთქიფანიძე "ატალანტადან", უგრეხელიძე "ესენიდან"...

ძიების პროცესი კიდევ გრძელდება. ჩვენთვის საინტერესო ლეგიონერები თამაშობენ გერმანიაში, უკრაინაში, რუსეთში...

თუნდაც, მათ არ ჰქონდეთ ქართული პასპორტი, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ საქართველოს ღირსება დაიცვან. ამ დიდ ქართულ საქმეში თქვენი, ჟურნალისტების მხარდაჭერის დიდი იმედიც მაქვს. ვეცდები, ყველას შესაძლებლობები ვნახო. რაც მთავარია, თვითონ უნდა სურდეს ფეხბურთელს საქართველოს ნაკრებში თამაში.

- ჩვენი მთავარი მიზანია ჯერ წარმატებით ვითამაშოთ ევროპის ჩემპიონატის პირველ შესარჩევ ციკლში და მერე - ელიტრაუნდში.

პირველი შესარჩევი ციკლი ოქტომბერშია, თბილისში. ჩვენი მოწინააღმდეგეები იქნებიან იტალიის, მონტენეგროსა და ლატვიის 17-წლამდელთა ნაკრებები. თბილისური ტურნირია და საშინაო კედლების ფაქტორიც მნიშვნელოვანი იქნება, ასე რომ, გულშემატკივრის დიდი იმედი გვაქვს.

არიან ფეხბურთელები, რომლებიც საშინაო მატჩებისას ცოტა ზედმეტად ნერვიულობენ და - პირიქით. ჩემი გუნდის ფეხბურთელების საფეხბურთო მონაცემებზე უკვე მაქვს სრულფასოვანი წარმოდგენა, ხასიათის ამ თვისებაზე კი ცოტა მოგვიანებით მეცოდინება უფრო მეტი.

ჩემი აზრით, ეს არის თაობა, რომელსაც შეუძლია, ქართველი გულშემატკივარი გაახაროს. წინ დიდი სამუშაოა და ჩვენ მზად ვართ ამ დიდი გამოწვევისთვის.

- რა თქმა უნდა, ევროპის ჩემპიონატის შესარჩევი ციკლისთვის მაქსიმალურად კარგად უნდა მოვემზადოთ. როგორც გითხარით, კარს მოგვადგა მინსკის ტურნირი. ვიცი, რომ მარტში ან აპრილში ბელარუსში კიდევ ერთი წარმომადგენლობითი შეჯიბრება გაიმართება. მერე უკრაინაში იქნება საერთაშორისო ტურნირი...

- ვინც მიცნობს, ისიც იცის, რომ ქადილი არ მიყვარს და არც ზედმეტი სიამაყე მახასიათებს. ერთს კი ვიტყვი: მე ვიცი, რას ნიშნავს, გეცვას საქართველოს ნაკრების მაისურა. მინდა, რომ ფეხბურთელებს ბოლომდე ჰქონდეთ გაცნობიერებული ეს დიდი პასუხისმგებლობა და რასაც ვუყურებ, ეს სწორედ ასეა.

არიან ფეხბურთელები, რომელთაც საქართველოს 17-წლამდელთა ნაკრებში თამაშის გამოცდილება უკვე აქვთ. ისინიც და სხვებიც განსაკუთრებული პასუხისმგებლობით ეკიდებიან ნაკრების მაისურის ტარებას და ეს ძალიან მახარებს. უკვე რამდენიმე დღეა, ბიჭებთან ერთად ვარ შეკრებაზე და ოდნავადაც კი არ შემიმჩნევია სხვანაირი დამოკიდებულება ჩემი ფეხბურთელებისთვის.

- ტაქტიკურ ნიუანსებზე ბევრს არ ვილაპარაკებ, ძალიან ღრმა თემაა...

პირველივე თეორიულ მეცადინეობაზე ვუთხარი ფეხბურთელებს, რომ ჩემთვის მთავარია სათამაშო დისციპლინის განუხრელად დაცვა. დღეს ფეხბურთი სწორედ ამ მიმართულებით მიდის. ამასთან ერთად, მე არანაირად არ შევზღუდავ ფეხბურთელებს მათი ინდივიდუალიზმის გამოვლინებისას. უბრალოდ, ყველაფერს თავისი დრო და ადგილი აქვს მინდორზე.

საქართველოს ნაკრების ისტორიასაც რომ გადავხედოთ, ყველაზე კარგი შედეგი ჩვენ მაშინ გვქონდა, როცა ინდივიდუალიზმი და გუნდური თამაში ეხამებოდა ერთმანეთს. ჩვენ სამხრეთელები ვართ, ინდივიდუალიზმი სისხლში გვაქვს გამჯდარი, მაგრამ ზედმეტი არაფერი ვარგა და ჩვენი ეს ძალიან კარგი თვისება სინთეზში უნდა იყოს გუნდურ თამაშთან.

ეს უკვე ვუთხარი ფეხბურთელებს. უნდა ვნახოთ სწორი ბალანსი და ამის მიხედვით ვითამაშოთ...

- ჩემი კარიერის განმავლობაში არაერთ გუნდში ვითამაშე და ბევრ მწვრთნელთან ვიმუშავე. შემიძლია თამამად ვთქვა, რომ თითოეულმა მათგანმა ჩემში თავისი კვალი დატოვა, რაღაც მომცა... მაგალითად, იტალიაში, შვეიცარიასა და შოტლანდიაში ვისწავლე საფეხბურთო დისციპლინა.

ასე გამორჩევით ვერ ვიტყვით რომელიმე კონკრეტულ მწვრთნელზე... ერთი კია - ყველას თავისი სათამაშო ხედვა ჰქონდა, ყველას თავისებურად ესმოდა ფეხბურთი. ვაკვირდებოდი, ვსწავლობდი იმას, რაც შეიძლება მომავალში გამომდგომოდა.

ჩემი კარიერის ბოლო წლებში მტკიცედ მქონდა გადაწყვეტილი მწვრთნელობა. ამიტომ უკვე განსაკუთრებულად, სხვა თვალით ვაკვირდებოდი ყველაფერს. მერე სამწვრთნელო კუთხით მქონდა პაუზა, თუმცა გარკვეული ხნის შემდეგ ისევ დავუბრუნდი საყვარელ საქმეს. ეს არის ჩემთვის დიდი გამოწვევა და საქმე, რომელიც ძალიან მიყვარს.

- საქართველოს ნაკრები, რომელი ასაკისაც უნდა იყოს, განსაკუთრებული გუნდია, განსაკუთრებული ფენომენია. მე უბედნიერესი კაცი ვარ, წლების განმავლობაში რომ მეცვა ჩვენი ქვეყნის მთავარი გუნდის მაისურა. ეს არის გუნდი, რომელიც მთელ საქართველოს აერთიანებს. ამ გუნდის უკან დგანან ქართველები, ჩვენი მეგობრები, ნათესავები, გულშემატკივრები...

ძალიან მინდა, ამ ბიჭებმა მიაღწიონ საქართველოს ნაკრებთან ერთად იმას, რის მიღწევაც ჩვენ ვერ შევძელით.

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"