"ბოლო წუთის კაცი" - ასე მონათლა "ლელომ" დავით სირაძე და სამართლიანადაც - ნალჩიკის "სპარტაკის" თავდამსხმელმა გულშემატკივარი სანაკრებო მატჩებში გადამწყვეტი გოლების გატანას მიაჩვია.ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელის პოსტზე თემურ ქეცბაიას წარმატებული დებიუტი სირაძის გოლმაც განაპირობა - ესტონეთთან თბილისში ამხანაგური შეხვედრის 95-ე წუთზე გადამწყვეტი გოლი გაიტანა, მალტასთანაც დამატებულ დროში გამოიჩინა თავი, მერე იყო ლატვიაში სტუმრობა და სომხეთთან ამხანაგური მატჩი, სადაც "ცოტა ადრე" მოუვიდა - მეტოქეები ბოლო წუთებამდე დაამწუხრა.
თუმცა ბოლო დროს ქეცბაია სირაძეს ნაკლებად ენდობოდა, ლატვაისთან თბილისურ შეხვედრაში შეცვლაზე ათამაშა, მალტაზე კი
დათო ამჟამად თბილისშია და გავესაუბრეთ კიდეც.
- შენი თბილისში ჩამოსვლა რას მივაწეროთ, ნაკრებში ბოლო მომენტში ხომ არ მიგიწვიეს?
- ნაკრების სიაში არ ვარ, რუსეთის პრემიერლიგაშიც სანაკრებო პაუზა იყო და ორი დღით ჩამოვედი. ჩვენებმა ჩრდილოეთ კავკასიიდან საქართველოში შემოსვლა გაამარტივეს, საზღვარი გაიხსნა და ადრინდელივით აზერბაიჯანის გავლით მგზავრობა აღარ გვიწევს. ამიტომ, როგორც კი ცოტა თავისუფალი დრო გამომიჩნდება ხოლმე, ჩამოვდივარ.
- მოდი, ნაკრებში შენს გამოუძახებლობაზე ვთქვათ - სიმართლე გითხრათ, გვეგონა, ტრავმირებული იყავი. მიზეზი შენთვის ცნობილია?
- ტრავმა არაფერ შუაშია, ჯანმრთელად ვარ. შეიძლება, მიზეზი ნალჩიკის "სპარტაკის" ბოლო შეხვედრაში უთამაშებლობა გახდა. მაგრამ, ჩემი აზრით, ერთი მატჩი შემადგენლობიდან ამოვარდნას არ უნდა ნიშნავდეს. მწვრთნელის საქმეა, ვის გამოიძახებს, მაგრამ გაოცებულიც ვარ და, რა დასამალია, გულდაწყვეტილიც. მაგრამ არაფერია, მაინც დავამტკიცებ, რომ ნაკრებში თამაშს ვიმსახურებ.
- ნაკრების ბოლო შეხვედრებში ძირითად შემადგენლობაშიც ვერ ხვდებოდი.
- ცალკე ეს მიკვირდა. ეგებ, რაღაც მეშლება და არაობიექტურად ვამბობ, მაგრამ ასე მგონია, ნაკრებისთვის უსარგებლო ფეხბურთელი არ ვიყავი. მოედანზე რაც შემეძლო, ვაკეთებდი, სტატისტიკას გადახედეთ, გოლები გამქონდა და ძირითადში მაინც ვერ ვხვდებოდი. არ ვიცი, ეს რას მივაწერო. არადა, იყო პერიოდი, უთამაშებელს მიწვევდნენ და მაშინ გამქონდა, რადგან ნაკრები ჩემთვის ყველაზე დიდი სტიმულია და აქ განსაუთრებით ვინდომებდი.
- როგორ გგონია, ნაკრების გაახალგაზრდავების პროცესი შენით ხომ არ დაიწყო?
- წარმოდგენა არ მაქვს, 29 წლის მოთამაშე ვეტერანად ითვლება? არა მგონია, ეს იყოს მიზეზი. ცხადია, მწვრთნელი კმაყოფილი რომ იყოს, მიმიწვევდა, მაგრამ ლატვიასთან წაგება მე თუ დამბრალდა, ეს სხვა საქმეა. სპაიდერმენი ხომ არ ვარ, მუდამ ბოლო წუთებში გამოვჩნდე და გავიტანო. ვერაფერს ვამბობ, ვფიქრობ და ვერ ამიხსნია.
საკუთარ თავზე მეცინება, საბერძნეთთან ციკლის ბოლო შეხვედრაა, ხალხი მოვა სტადიონზე-მეთქი და ისეთი მონდომებით ვემზადებოდი, გუნდში მეუბნებოდნენ, ევროპის ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე გასვლის შანსი აღარ გაქვთ და რა თავს იკლავო. კარგად გამიგეთ, არ ვტრაბახობ, მაგრამ ესტონეთთან, მალტასთან, ლატვიაში და სომხებთან მატჩებში გავიტანე, ხორვატიასთან ჯაბა კანკავას საგოლე გადაცემა გავუკეთე და ამის გამო მეგონა, რომ სიაში ვიქნებოდი. გამოძახებულებში სირაძე რომ ვერ ამოვიკითხე, გული შემეკუმშა. არ მიმიწვიეს, არც მახსენებენ და ახლა რა უნდა ვიფიქრო, ახალ ციკლშიც აღარ გამომიძახებენ?
- 2010 წელს ნაკრებს თამაში არ წაუგია, მაგრამ 2011-ში გუნდი აშკარად აირია. ასეთი რა მოხდა?
- ეს ჩემი გასაანალიზებელი არ არის, ფაქტია, რომ გუნდი აირია. ლატვიასთან თბილისურ მატჩამდე დიდი იმედები გვქონდა, მაგრამ, ცხადია, წაგება ძალიან განვიცადეთ და ამ განწყობით მალტაშიც ვერ მოვიგეთ. მაგრამ ყველაფერი შედეგებიდან გამომდინარეობს, ხორვატიასთან მოგების შემდეგ ყველას თავი ევროფინალში ეგონა.
- ნალჩიკის "სპარტაკზეც" ვთქვათ. გუნდი რუსეთის პრემიერლიგის აუტსაიდერია და გავარდნა ემუქრება.
- ბოლო ტურში გროზნოში "ტერეკთან" მოგებამ ამოგვასუნთქა. პრემიერლიგაში დარჩენის იმედიც გვაქვს, რადგან ეს ჩემპიონატი ძველებურად ნოემბერში აღარ მთავრდება, გაზაფხული-შემოდგომის სისტემით ტარდება, მესამე წრე და ცხრამეტი ტური ჯერ კიდევ წინ არის. ზამთრის სატრანსფერო პერიოდში კი, ალბათ, გავძლიერდებით და მდგომარეობის გამოსწორება შესაძლებელი მგონია.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
