ქართველი მწვრთნელები თურქეთიდან დაბრუნდნენ

ყველასთვის ცნობილია, რომ ქართული ფეხბურთის წარუმატებლობის მთავარი მიზეზი სახსრების ნაკლებობასთან ერთად, სხვადასხვა მნიშვნელოვანი საკითხებისადმი არასწორი მიდგომაა. ის ქვეყნები, სადაც ფეხბურთი სწორი მეთოდებით ვითარდება, ყოველთვის იმკიან გამარჯვებებს. საქართველო კი ერთ ადგილს ტკეპნის და, შესაბამისად, ღრმავდება უფსკრული ჩვენსა და გამართულად მომუშავე ქვეყნებს შორის.

ფეხბურთში ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კომპონენტი ახალი თაობების სწორად აღზრდა და საფეხბურთო კლუბის სისტემის გამართული ფუნქციონირებაა. პროგრესის ერთ-ერთი თვალსაჩინო მაგალითი ჩვენი მეზობელი თურქეთია. მის დედაქალაქ ანკარაში რამდენიმე დღის განმავლობაში საქართველოს ჩემპიონატის უმაღლესი ლიგის კლუბების მთავარი მწვრთნელები იმყოფებოდნენ და იქაური კლუბების, "ანკარაგიუჯუსა" და "გენჩლერბირლიგის" საფეხბურთო სისტემასა და მეურნეობას გაეცნენ, ასევე, დაესწრნენ საწვრთნელო სემინარებს, რომლებსაც კვალიფიციური თურქი და ევროპელი სპეციალისტები ესწრებოდნენ. ქართულ დელეგაციას საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის ტექნიკური დირექტორი გაიოზ დარსაძე ხელმძღვანელობდა.

ჩვენი მწვრთვნელები თურქეთიდან გუშინ დილას დაბრუნდნენ და მათი უმეტესობა გუშინვე მიხეილ მესხის სახელობის სტადიონზე გამართულ პრესკონფერენციასაც დაესწრო.
გაიოზ დარსაძე:
- უმნიშვნელოვანესი და ძალიან სასარგებლო ვიზიტი იყო. მივიღეთ უაღრესად სასარგებლო ინფორმაცია, თუ როგორ უნდა განვავითაროთ საქართველოში ბავშვთა და ახალგაზრდული ფეხბურთი. თურქებს აქვთ აპრობირებული მზა რეცეპტი იმისა, თუ როგორ უნდა მიაღწიოს ქვეყანამ საფეხბურთო წარმატებებს. ისინი მზად არიან, საკუთარი გამოცდილება უანგაროდ გაგვიზიარონ და ჩვენც დაუყოვნებლივ უნდა ავყვეთ მათ ტემპს. ბუნებრივია, თურქეთში სულ სხვა მასშტაბები და ფინანსებია, მაგრამ ჩვენს ფარგლებშიც შეგვიძლია ეფექტური მოდელის შექმნა, თუნდაც არცთუ კოლოსალური ხარჯებით.

თურქეთში კი მართლაც ზღაპრული პირობებია შექმნილი ბავშვთა განვითარებისთვის. არც ერთ იქაურ უმაღლესლიგელ კლუბს 50-მილიონიანზე ნაკლები ბიუჯეტი არ აქვს. ამ თანხით მშვენივრად ხერხდება როგორც მთავარი გუნდის, ასევე სხვადასხვა ასაკობრივი და ბავშვთა გუნდების მოვლა-პატრონობა. ფეხბურთზე სიარული ბავშვებისთვის სრულიად უსასყიდლოა, ნიჭიერებს კი აქეთ უხდიან ფულს. აქვთ ბრწყინვალე მატერიალურ-ტექნიკური ბაზა და ჰყავთ უმაღლესი კვალიფიკაციის მწვრთნელები. მოხარული ვარ, რომ საკუთარი თვალით მოგვეცა ამ ყველაფრის ნახვის საშუალება და კიდევ უფრო მკაფიოდ დავინახეთ, თუ რა გვაქვს გასაკეთებელი.

საჭიროია გრძელვადიანი პროგრამის შემუშავება. ასე მაგალითად, თურქებს სამოქმედო გეგმა უკვე 2026 წლამდე აქვთ შემუშავებული. ქართველებს ნიჭი არ გვაკლია, მაგრამ მას მუშაობა და განვითარება სჭირდება. დილეტანტები კი ამ საქმეს ვერასდროს გააკეთებენ.

თემურ მახარაძე:
- ჩვენ ვნახეთ ქალაქი ქალაქში – ერთ ბაზაზე თავმოყრილი თორმეტი საფეხბურთო მოედანი, აქედან რვა ბუნებრივი და ოთხი ხელოვნური საფარით. თურქეთში ზრუნავენ არა მხოლოდ ფეხბურთელის, არამედ შეგნებული პიროვნებისა და განათლებული პიროვნების ჩამოყალიბებაზე. ყველა კლუბს ჰყავს ტექნიკური დირექტორი, რომელიც ქმედითი ბერკეტებითაა აღჭურვილი და აკონტროლებს ყველა ასაკობრივი ჯგუფის განვითარებას.

გიორგი ყიფიანი:
- უპირველეს ყოვლისა, უკუსვლა უნდა შევწყვიტოთ. ამის გარეშე წინსვლაზე ფიქრი წარმოუდგენელია. თურქეთში უაღრესად საჭირო გამოცდილება მივიღეთ, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით, რომ რეგიონების რესურსის გამოყენების გარეშე არაფერი გამოგვივა. სახლის შენების დაწყება სახურავიდან არ შეიძლება, თუ მყარი საფუძველი არ ჩავყარეთ, სახლი ყოველთვის თავზე დაგვენგრევა.

გელა სანაია:
- გარდა იმისა, რომ მნიშვნელოვანი ცოდნა შევიძინეთ, კარგია ისიც, რომ უმაღლეს ლიგაში მომუშავე მწვრთნელებმა რამდენიმე დღე ერთად გავატარეთ, უკეთ გავიცანით ერთმანეთი, რაც მომავალში მჭიდრო თანამშრომლობასა და სწორი მიმართულებით საქმიანობაში შეგვიწყობს ხელს.

რამაზ მუმლაძე:
- ვერ წარმომიდგენია, როგორ უნდა მოვუგოთ იმ ქვეყნებს, რომლებსაც აბსოლუტურად ყველა კომპონენტში კატასტროფულად ჩამოვრჩებით. უნდა ვაღიაროთ, რომ საქართველოში ვზრდით არა ფეხბურთელებს, არამედ ინვალიდებს. დღეს თურქეთსა და სხვა წარმატებულ ქვეყნებს 20-30 წლით ჩამოვრჩებით. სასწრაფოდ უნდა ვიმოქმედოთ, თორემ ქართული ფეხბურთი მალე აღარ იარსებებს.

ბესიკ შეროზია:
- მერწმუნეთ, ქართველ ბავშვებს თურქებზე გაცილებით მეტი ნიჭი აქვთ, მაგრამ სათანადო პირობების არქონის გამო სასურველ შედეგს ვერ ვაღწევთ. საკმარისია, ქართულ ფეხბურთში ფული ჩაიდოს და დიდი გამარჯვებები აუცილებლად მოვა.

ელგუჯა ქომეთიანი:
- დავეთანხმები ბესოს, ჩვენს ბავშვებს აუცილებლად სჭირდებათ ხელშეწყობა და თანადგომა. ყველაზე რთულ მდგომარეობაში მაინც მწვრთნელები ვართ, რადგან სათანადო პიორობების არქონის მიუხედავად, შედეგს კატეგორიულად გვთხოვენ. თუ საწვრთნელი პირობები არ გვექნება, განსაკუთრებულ პირობებს ვერასოდეს მივაღწევთ.

მერაბ კოჭლაშვილი:
- რამდენიმე ათეული წლის წინ ქართველები თურქებს დიდი ანგარიშით უგებდნენ ხოლმე. ახლა კი, სამწუხაროდ, მათ გაგვისწრეს დიდი მანძილით. ქართველები ამბიციური ხალხი ვართ, მაგრამ სათანადო ცოდნისა და პირობების გარეშე წინ ვერ წავალთ. ინფრასტრუქტურის მხრივ სავალალო ვითარება გვაქვს. რეგიონებზე აღარაფერს ვიტყვი და თბილისში სულ რამდენიმე მოედფანი გვაქვს და იმათაც ვკარგავთ. ცოდნას რაც შეეხება, სწავლას არც მე ვთაკილობ და არც ჩემი კოლეგები. ერთობლივი ძალებით ვცდილობთ სწორ გზაზე დადგომას.

ყოველდღიური სპორტული გაზეთი
"ლელო"