საქართველოს ვიცე-პრემიერმა და ენერგეტიკის მინისტრმა კახა კალაძემ განაცხადა, რომ სახელმწიფო უნდა ჩაერიოს საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის საპრეზიდენტო არჩევნებში. ცხადია, კალაძის ამ განცხადებას მძაფრი რეაქცია მოჰყვა ფეხბურთის ფედერაციის ხელმძღვანელობის მხრიდან. ზოგადად ასეა - სახელმწიფოს ჩარევა ფეხბურთის ფედერაციის შიდა საქმეებში მსოფლიო ფეხბურთის მმართველი ორგანოს მხრიდან აღიქმება, როგორც დანაშაული და არაერთი მაგალითი გვინახავს, როცა ამის გამო ქვეყნის ეროვნულ გუნდს ქულებს აკლებენ, ან სულაც სანატრელს უხდიან საერთაშორისო ასპარეზზე თამაშს...
რა თქმა უნდა, იდეალური იქნება, თუ არჩევნები
თუმცა აქვე ვთქვათ ისიც, რომ ის ხალხი, ქართული ფეხბურთის ბედი რომ უნდა გადაწყვიტოს მომავალ არჩევნებში, წლების განმავლობაში მიეჩვია, რომ უბრალო იარაღი იყოს სხვისი ნების აღმასრულებლად.
დიახ, რაოდენ სამწუხაროც უნდა იყოს, უკვე კარგა ხანია, ამ ადამიანთა ფუნქცია ერთი რამით ამოიწურება - ხმის მიცემის დროს ასწიონ მანდატი იმ პიროვნებისა თუ პროექტის სასარგებლოდ, რომელიც აუცილებლად უნდა გავიდეს.
ჩემი აზრია და არ არის აუცილებელი, სხვამაც გაიზიაროს - ქართული ფეხბურთი ამ დღეში იქნება მანამ, სანამ ეს ხალხი იტრიალებს ჩვენი ფეხბურთის სათავეებთან. ხალხი, რომელიც ნებისმიერ დროსა და შემთხვევაში ასრულებს სხვის ფარულ თუ აშკარა მითითებას, ოღონდ მის ხვალინდელ კეთილდღეობას საფრთხე არ დაემუქროს.
არსად და არც ერთ ქვეყანაში არ გაუხარია ფეხბურთს მედროვეების ხელში და, მით უმეტეს, ვერ გაიხარებს ოცდამეერთე საუკუნის დასაწყისში, როცა სიმართლისა და საჯაროობის გარეშე საქმე არ გამოდის.
სამწუხაროდ, საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის მოქმედმა ხელმძღვანელობამ ვერ გაითვალისწინა წინამორბედთა შეცდომები და მთელი თავისი პოლიტიკა ააგო იმ ადამიანებზე, რომლებიც მმართველ რეჟიმს ყველაფერზე კვერს უკრავენ.
ნახევრად სიმართლე სიმართლე არ არის და პირდაპირ უნდა დაიწეროს - რა თქმა უნდა, ცუდია, თუ სახელმწიფო ჩაერევა ფეხბურთის ფედერაციის არჩევნებში, მაგრამ სიმართლეა ისიც, რომ სახელმწიფოს ეს ადრე არაერთხელ გაუკეთებია. მაშინ ხმა ბევრს არავის ამოუღია და სახელმწიფოსაც ეს ხახვივით შერჩენია.
სხვათა შორის, რამდენიმე ჩინოსანს, დღესაც და მაშინაც, მაღალი თანამდებობა უჭირავს (და ეჭირა) ფეხბურთის ფედერაციაში. ეს ფაქტია და ამას ვერსად გავექცევით. ფაქტია ისიც, რომ ქართული ფეხბურთის ბედი ჩვენმა საფეხბურთო სამყარომ უნდა გადაწყვიტოს, მაგრამ ისმის ლოგიკური კითხვა - გვყავს კი საფეხბურთო სამყარო?!
მაპატიეთ, მეგობრებო, მაგრამ ზემოთ რომ ვისაუბრე, იმ ადამიანებს მე საფეხბურთო სამყაროდ ვერ აღვიქვამ. ჩვენი ღვაწლმოსილი ვეტერანები კი ჩრდილში ყოფნას და დუმილს ამჯობინებენ, იშვიათი გამონაკლისის გარდა.
კარგად მესმის, რომ ამ ხალხს გაფრთხილება სჭირდება და ისიც ვიცი, რომ დღეს ჩვენი ფეხბურთი თუ რამეზე დგას, ეს ისევ და ისევ ამ ადამიანების ნაღვაწია. ამიტომ დავწერ მხოლოდ ერთს - დღეს, როცა ქართული ფეხბურთი კვდება, უკეთესი იქნებოდა, მათი პოზიცია უფრო პრინციპული ყოფილიყო...
ისევ სახელმწიფოს ჩარევაზე. ახლა დგას 2015 წელი და ამ პრობლემაზე წერა, წესით, არ უნდა გვიწევდეს, მაგრამ ეს ჩვენი რეალობაა. ასეთი რამეები ძალიან ხშირად აფრიკულ ქვეყნებში ხდება. სამწუხაროდ, ფეხბურთში ხომ გვჯაბნიან და ვფიქრობ, ვერც აზროვნებაში ვასწრებთ...
...არ უნდა გვიწევდეს, მაგრამ გვიწევს და კიდევ უფრო ცუდი ისაა, რომ შექმნილი სიტუაციიდან გამომდინარე, საზოგადოების მეტი წილი ამ ჩარევის მომხრეა. დიახ, ფეხბურთის ფედერაციის ამჟამინდელმა ხელმძღვანელობამ სწორედ აქამდე მიიყვანა საქმე თავისი საქმიანობით.
ამას არც ფიფა უნდა და არც უეფა, ელემენტარული ამბავია - როცა ვიღაც ფულს გაძლევს, მისი ასავალ-დასავალითაც ინტერესდება. ინტერესდება და ამის სრული უფლება აქვს. სახელმწიფო ფულს დებს ქართულ კლუბებში, შედეგი კი არ ჩანს.
არც გამოჩნდება. მეტიც, ეს ფული წყალში იყრება და ამაში დამნაშავე თავად სახელმწიფოცაა. ბოლოს და ბოლოს, რით ვერ დავწერეთ ფეხბურთის განვითარების სახელმწიფო პროგრამა? ასე სტიქიურად ფულს ვინ ხარჯავს?
თავის წილ პასუხისმგებლობას ვერც ფედერაცია გაექცევა - მათ თავიდანვე აირჩიეს ცხოვრების იოლი გზა, აქცენტი გააკეთეს საბიუჯეტო კლუბებზე და შედეგიც მივიღეთ. ფედერაციას უჭირს კერძო ინვესტორებთან ურთიერთობა, რადგან სადაც თავისებური ადამიანია, იქ პრობლემაცაა.
ქართული ფეხბურთი არ არის მომგებიანი, მეტიც - ძალიან წამგებიანია. ამდენი წლის განმავლობაში ვერ მოხერხდა, რომ ჩვენი ეროვნული ჩემპიონატი კარგად შეგვეფუთა და ისე მიგვეწოდებინა მაყურებლებისათვის.
ბევრი მიზეზია, რის გამოც ქართული ფეხბურთიდან კერძო ინვესტორები გარბიან. არადა, მომავალი კერძო კლუბებისაა და არა - სახელმწიფო კლუბების, ათასგვარი საფეხბურთო ცუღლუტობის, შტატების გაბერვისა თუ სხვა საფეხბურთო მანკიერების სათავედ რომ ითვლება.
სხვა ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციას შავ ლაქად ისიც ეყოფა, რაც ხდებოდა და ხდება პირველ ლიგაში.
სულაც არ უნდა ამას დიდი შერლოკჰოლმსობა: საკმარისია, ანგარიშებსა და საეჭვოდ მიღებულ წითელ-ყვითელ ბარათებს გადავხედოთ და ცხადი გახდება, რომ ის სკანდალი, რაც პირველ ლიგასთან დაკავშირებით აგორდა, ზღვაში წვეთი იყო და მეტი არაფერი.
თავის დროზე ფეხბურთის ფედერაციამ იმ სკანდალის "გამოძიება" თავის თავზეც მიიწერა, მაგრამ რეალურად ამით რა ერგო ქართულ ფეხბურთს? ჩვენ მხოლოდ შემსრულებლების გვარ-სახელები შევიტყვეთ. მთავარი კი კადრს მიღმა დარჩა - ვინ გეგმავდა ამ ყველაფერს, ვის ხელში იქცნენ ბრალდებული ადამიანები უბრალო პაიკებად?
მოდით, ნურც პოზიტივს დავუკარგავთ - ფეხბურთის ფედერაციამ საკმაოდ ბევრი გააკეთა ჩვენში ასაკობრივი ნაკრებების განვითარებისთვის, მაგრამ ეს ვერაფრით გადაწონის იმას, რაც არ (თუ ვერ) გააკეთა.
გვინდა თუ არა, უნდა ვაღიაროთ, რომ:
* ზვიად სიჭინავას მმართველობის პერიოდში დაეშვა საქართველოს ნაკრები ფიფას რეიტინგის ფსკერზე. რამდენიც უნდა ვიყვიროთ, რომ ეს რეიტინგი პირობითია, სწორედ მისი მეშვეობით ხდება ნაკრებების განთესვა ევროპისა თუ მსოფლიოს ჩემპიონატის შესარჩევ ციკლში;
* სწორედ ზვიად სიჭინავას მმართველობის პერიოდში ჩავატარეთ არსებობის ისტორიაში ყველაზე უარესი ეროვნული ჩემპიონატი და ეს რომ ასეა, ამაში ქართული კლუბების ევროშედეგებიც გვიკრავს კვერს;
* სწორედ ამ ფორმაციის ფედერაციას მოუვიდა არაერთი ისეთი შეცდომა, რომელიც ადრე მხოლოდ კლუბებს თუ დაუშვიათ და ისიც იმ დროს, როცა არც ინტერნეტი გვქონდა, არც ათასგვარი კურსები ტარდებოდა ინგლისურის ცოდნისა თუ ზოგადად, კვალიფიკაციის ამაღლებისთვის. ქვეყანა სამოქალაქო ომის ცეცხლში იწვოდა, მატჩების ანგარიშს კი მედია... ხშირად თამაშის მასპინძელი ქალაქის პოლიციაში დარეკვით იგებდა, რაკი სხვა გზა, უბრალოდ, არ არსებობდა;
* დიდი ლაფსუსები ჩანს სუპერთასის საქმეში. მეტადრე, ბილეთების ყბადაღებულ თემას ვგულისხმობთ;
* ამ ფორმაციის ფედერაცია, ალბათ, რეკორდსმენია... თავისივე გადაწყვეტილებების შეცვლის მიხედვით;
...აი, ყოველივე ამისა და კიდევ არაერთი ფაქტორის გამო, ხალხი სახელმწიფოსგან არჩევნებში ჩარევას ითხოვს. ითხოვს კი არა, უფრო ზუსტნი ვიქნებით და დავწერთ - მოითხოვს!
მოითხოვს, მაგრამ გავრისკავთ და იმასაც დავწერთ, რომ ქართულ ფეხბურთს ვერც ეს უშველის. საერთოდ, საქართველოს დამოუკიდებლობის მოპოვებიდანვე სჭირს მესიის მოლოდინის მოურჩენელი სენი და სახელმწიფოდ ჯერაც რომ ვერ შევდექით, ეს, დიდწილად, სწორედ ამ სენის ბრალი უნდა იყოს.
რატომღაც, ჩვენ გვგონია, რომ გავაკეთებთ თუ არა არჩევანს და ჩვენი რჩეული სათავეში მოვა, აიქნევს ჯადოსნურ ჯოხს და ყველაფერს იდეალურად გააკეთებს.
დიდი ბოდიში, ბატონებო, მაგრამ ჩვენ რას ვაკეთებთ იმისთვის, რომ უკეთესი ქვეყანა და, გნებავთ, უკეთესი ფეხბურთი გვქონდეს?!
არ აქვს მნიშვნელობა, პრეზიდენტი ლევან კობიაშვილი იქნება, რევაზ არველაძე თუ სხვა - თუ ქართული ფეხბურთის სათავეებთან ან ჩვენი უმეტესი კლუბების მესვეურებად ის ხალხი დარჩა, დღეს რომაა, ქართულ ფეხბურთს არაფერი ეშველება.
წლების განმავლობაში ეს ხალხი საქმის კი არა, ფულის კეთებას მიეჩვია და თუ ჩვენი ფეხბურთი არ გავწმინდეთ, მას არც არაფერი ეშველება.
გაკეთებული საქმეები კი ჯერ არ ჩანს. რაც ვნახე, ქონების გადასახადის შემცირებაა, რასაც ასე ელტვოდნენ ქართულ ფეხბურთში დასაქმებული ბიზნესმენები. ეს პროექტი სპორტის მინისტრმა ტარიელ ხეჩიკაშვილმა გაიტანა და ორივე ხელით ალალი აპლოდისმენტები მას ამ უდიდესი საქმისთვის თავის დადგმის გამო!
...მაგრამ ისევ იმ თემას მივუბრუნდეთ, ორი აბზაცის ზემოთ რომ გავწყვიტეთ. წლების განმავლობაში ჩვენ მივეჩვიეთ პიროვნების გაფეტიშებას და ეს ზნე ყველა სფეროში მოგვდგამს.
მერწმუნეთ, გერმანიაში ბევრმა არ იცის, ვინ უდგას სათავეში იქაურ ფეხბურთს. არც სხვა წამყვან ევროპულ სახელმწიფოში. ჩვენთან კი სხვაგვარადაა - ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტს ყოველდღე ვხედავთ ტელეეკრანზე...
სულაც არ მაქვს იმის ილუზია, რომ ავირჩევთ ახალ პრეზიდენტს და ყველაფერი წამსვე გამოსწორდება.
და მაინც, სად არის სიმართლე?
ალბათ, სადღაც შუაში. ფაქტია - ასე ვეღარ გაგრძელდება. ქართული ფეხბურთი ან უნდა იყოს მისთვის საკადრის ადგილზე და ან საერთოდ აღარ უნდა იყოს.
მხოლოდ წარსული დამსახურებით ყოყოჩობა დიდი ვერაფერი ვაჟკაცობაა, მაგრამ ჩვენს ქომაგს არც ისეთი დაუშავებია რამე, ფარერებისა და ლიხტენშტაინის ჩვენზე წინ ყოფნას რომ შეეგუოს...
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
