ჯერ კიდევ ბევრისთვის საძულველი და ბევრისთვისაც ტკბილად გასახსენებელი კომუნისტების დროს ამბობდნენ - კადრები წყვეტენ ყველაფერსო და დიდი სჯა-ბაასი არ სჭირდება იმას, რომ ეს მართლაც ასეა...ფეხბურთი იქით იყოს და, რამდენი მმართველი, პრეზიდენტი, მეფე თუ უბრალოდ ბელადი გვინახავს განწირული კადრების გამო.
საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციას ჩვენგან კრიტიკა არასოდეს დაჰკლებია, მაგრამ აქვე უნდა დავწეროთ - თუ ქართულ ფეხბურთში არ გამოჩნდა ბევრი ჯანსაღი კადრი, ისე, ჩვენი ფეხბურთის გასუფთავება და ახალ რელსებზე შედგომის ილუზია დაახლოებით იმას ჰგავს, ცნობილმა აფერისტმა გამოსწორება ხატზე რომ დაიფიცა და მეორე
ქართული ფეხბურთი სწორ გზაზე მაშინ დადგება, როცა ჩვენს ფეხბურთში მოტრიალე ხალხი არა ფედერაციის შიშით, არა მკაცრი კანონის შიშით, არა სისტემის თუ ქულების დაკლების ან ლიგიდან მოკვეთის შიშით, არამედ შინაგანი სისუფთავისა და პატიოსნების გამო გაემიჯნება ყოველივე ცუდს.
ეს ყველაფერი ახალმა თაობამ უნდა იტვირთოს და გააკეთოს. ბოლო დროს ჩვენს ახალგაზრდა მწვრთნელებს თუ ჩინოსნებს გვარიანი კრიტიკა კი ერგოთ, მაგრამ არსებული რეალობა ჩვენ სხვა გზას არ გვიტოვებს - მათი უნდა გვჯეროდეს და ეს მათთვისაც ძალიან დიდი, დიდზე დიდი ტვირთია...
რა თქმა უნდა, "ძველი ხალხი" და "ძველი ფრონტი" მთლიანად დასავიწყებელი არ არის, თუმცა პირდაპირ უნდა დავწერო - რაც ქართულ ფეხბურთს დღეს ზადი მოჰყვება, ბევრი მათი "დამსახურებითაცაა". თქმა რად უნდა, რომ ჩვენ ძალიან გვიყვარს ჩვენი ლეგენდები, მაგრამ მათ გვერდით ბევრ ძველ სარეველასაც ვხედავთ. როგორც ჩანს, ბოსტანს გამარგვლა დაუგვიანდა.
სულო ცოდვილო, ბოლომდე და სუფთად გამმარგვლავი ამ დიდი ბოსტნისა დღესაც არ ჩანს სააშკარაოზე, მაგრამ ის თავისთავად გაიმარგლება, თუ თითოეული ჩვენგანი საკუთარ თავს მაქსიმუმს მოსთხოვს.
ბოლოს და ბოლოს, ჩვენ გვერდზე უნდა გადავდოთ მესიის მოლოდინი და იმის განცდა, რომ ჩამოვა მზეჭაბუკი ციდან, ხელს მოხვევს ჩვენს პრობლემებს და ერთიანად მოისვრის მოუსავლეთში.
მე ქართული ფეხბურთის ქომაგ-დამფასებელთა იმ რიგს მივეკუთვნები, რომელსაც მიაჩნია, რომ ლევან კობიაშვილის ფორმაციის ფეხბურთის ფედერაციას ამ ერთ წელიწადში მეტის გაკეთება შეეძლო, თუმცა ვერ გავიზიარებ იმათ პოზიციასაც, ვინც მხოლოდ კობიაშვილისკენ იშვერს ხელს.
დიახ, ბატონებო, უნდა ვაღიაროთ, რომ ფეხბურთი ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილია და როცა ჩვენ ამ ყოველდღიურობაში ველით მესიას და ის არ მოდის, გული გვწყდება. ასეა ცხოვრებაშიც და ასეა ფეხბურთშიც.
თავის დროზე, ჩვენ გვეგონა, რომ ხელს არ გავანძრევდით და მარტო "ბორჯომი" შეგვინახავდა. გვეგონა, რომ ხელს არ გავანძრევდით, ინფრასტრუქტურას მოვშლიდით და ჩვენი ზღაპრული კურორტები ისე შეგვინახავდნენ.
ჩვენ გვეგონა, რომ პოლიტიკასა თუ სპორტში ქარიზმატული, თუნდაც ჯანსაღი იდეების მატარებელ ლიდერს ხელის ერთი აქნევით შეეძლო ყველა პრობლემის გადაჭრა. პრინციპში, რატომ "გვეგონა"? დღესაც ასე გვგონია და ამაშია მთავარი უბედურება.
ამასობაში კი, გვავიწყდება ერთი და მთავარი: ჩვენ რას ვაკეთებთ იმისთვის, რომ ჩვენი ქვეყანა და, მასთან ერთად, ჩვენი ფეხბურთი ხვალ უკეთესი იყოს, ვიდრე დღეს არის? ჩვენ როდის უნდა გავანძრიოთ ხელი, რომ მხოლოდ სხვის იმედზე არ ვიყოთ, სხვის მიერ გაკეთებული საქმეები არ აღვნუსხოთ და შევაფასოთ?
ქართულ ფეხბურთში დღეს სწორედ ასეთი კაცების დეფიციტია - წესიერი და საქმის კარგად მკეთებელი კაცების დეფიციტი. იმ კაცების, ვინც ათას მამაძაღლობას მოაშორებს ქართულ ფეხბურთს, წლების განმავლობაში რომ ღრღნის მის ორგანიზმს.
ცუდი და მანკიერი კი იმდენია, რომ ჩამოთვლა გაგვიჭირდება. ცუდია, როცა ძირითადად ცუდზე გიწევს წერა, არადა, რა გინდა, რომ ქნა - შენ რომ დამალო, ჭირი თავს მაინც არ დამალავს და დარჩები სირაქლემას პოზაში. თავზე ნაცრის წაყრას კი ჯერ არც ერთ დროში არავისთვის არ ურგია და ძალიან მეეჭვება, რომ მომავალში არგოს.
საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის მიერ დაშვებულ შეცდომებზე კაი გვარიანი წერილები დაიწერება, მაგრამ არის მომენტები, როცა ადამიანურად მართლა შევდივარ მათ მდგომარეობაში. წესიერი კაცების დეფიციტია-მეთქი, რომ დავწერე, ალბათ, ისინიც დამეთანხმებიან.
დღე არ გავა, ფედერაციის მაღალჩინოსნები უმაღლესი თუ პირველი ლიგის მატჩებს არ დაესწრონ. ხანდახან იმისიც მიკვირს, სფფ-ის პარლამენტარი პრეზიდენტი სამუშაო თათბირებს როგორ და როდის ატარებს?
ირონიის გარეშე ვწერ - ამ ხალხს ეს ალბათ არ უნდა, მაგრამ აშკარად პოლიციელის ფუნქციის შეთავსება უწევთ ქართულ ფეხბურთში. უმაღლეს და პირველ ლიგებში ისინი დადიან ყველგან. დადიან, ამჩნევენ, სჯიან და იმისიც გვჯერა, რომ სამართალი შერჩევითი არ არის. ჩვენს უმაღლეს ლიგასა და ქვედა ეშელონებში "მაიმუნობა" და "გაიმასქნება" კვლავ მოსულა, მოსულა "გამატარე-გაგატარებ" და გაცვლა-გამოცვლა, მაგრამ არა იმ მასშტაბებით, ადრე რომ იყო.
სამაგიეროდ, ჯერაც სრული განუკითხაობა სუფევს რეგიონულ ლიგებში. ამას წინათ, ერთ თამაშს დავესწარი. მოედანი ისეთი იყო, თავმოყვარე ძროხა რომ არ იბალახებს. არადა, ეს ხდება ქალაქში, სადაც ფეხბურთის ერთი გუნდი ჰყავთ. ეს გუნდი წლების წინათ, არცთუ შორეულ წარსულში, საქართველოს ჩემპიონატის უმაღლეს ლიგაში თამაშობდა...
კალამი რომ არ გაგვექცეს, ისევ პირველთქმულს მივუბრუნდეთ. მართლა ვერ გამიგია, რამდენად უნდა გაიჭრას კობიაშვილი - პარლამენტში იყოს და კანონები შექმნას საქართველოსთვის, თუ ქართულ ფეხბურთში იღვაწოს და საეჭვო ხალხს სდიოს?
გუნდური მმართველობა გვაქვსო, ხშირად გაიგონებთ საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის დღევანდელი ხელმძღვანელობისგან და ეს ძალიან კარგია, მაგრამ საქართველოში ვცხოვრობთ, ჩვენში ყველა პირველკაცის სიტყვას განსაკუთრებული ფასი აქვს და მე მართლა მეშინია: მოასწრებს კი კობიაშვილი ამდენ ფრონტზე თანაბარი წარმატებით ბრძოლას?
კიდევ ერთხელ უნდა დავწერო: ეს არ არის ჩასაფრებული კაცის პოზიცია. ეს რეალობიდან გამომდინარე დაწერილი სტრიქონებია. ჩვენ უკვე გვაქვს მოცემულობა და როგორმე ისე უნდა ვქნათ, რომ ქართული ფეხბურთის მმართველებს საქმე გავუადვილოთ.
ისე მაინც ვქნათ, რომ საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციას პოლიციის ფუნქციები მაინც მოვაშოროთ. რა ან ვინ სჭირდება ამას? პასუხი ერთია: წესიერი კაცები! ბოლოს და ბოლოს, უნდა მივხვდეთ, რომ ძველი ხინჯი ერთხელ და სამუდამოდ მოვიშოროთ...
* უნდა მოვიშოროთ ის მწვრთნელები, რომლებიც გასახდელში ფეხბურთელებს ფულს ართმევდნენ, მსაჯებისთვის გვჭირდებაო...
* უნდა მოვიშოროთ ის ხელმძღვანელები და მწვრთნელები, რომლებიც კალენდრის გამოქვეყნებისთანავე დასხდებიან და თვლიან, ვის რა გაუცვალონ...
* უნდა მოვიშოროთ ის ხალხი, ვინც ნაცნობობით, ფულით აკომპლექტებს გუნდს. ის მწვრთნელები, ფეხბურთელებს წილში რომ უსხედან...
...ფაქტების გარეშე ვერ დაწერ, თორემ ქართულ ფეხბურთში ყველამ ყველაფერი იცის. ახალი თაობის გასაკეთებელი საქმე ქართულ ფეხბურთში მართლა ძალიან ბევრია. ეს თაობა განწირულია დიდზე დიდი ბრძოლისთვის. წესიერი კაცები კი იყვნენ და არიან ქართულ ფეხბურთში. მათ მაგივრად მათ მიერ გაკეთებული საქმეები ლაპარაკობენ.
თუნდაც, საქართველოს თასის გუშინდელი ფინალი ავიღოთ. "ტორპედოს" კახა ჩხეტიანი ჰყავს მწვრთნელად, "მერანს" - გიორგი მიქაძე. "მერანი" ცოტა ხნის წინ უსიამოვნო ისტორიაში კი გაეხვია, მაგრამ მე ვიცნობ მიქაძეს და ბოლომდე გამოვრიცხავ, რომ ის რამეში იყოს დამნაშავე. ვინც ჩხეტიანს იცნობს, დამეთანხმება - სუფთაზე სუფთა კაცია.
ამას წინათ, "გაგრის" ყოფილი მთავარი და ამჟამად მეორე მწვრთნელი, ანატოლი პისკოვეცის თანაშემწე გაგა კირკიტაძე გავიცანი. დიდხანს ვისაუბრეთ ქართულ ფეხბურთზე და პირდაპირ უნდა ვთქვა - ამ ახალგაზრდა კაცით აღტაცებული დავრჩი.
აქეთ ბათუმის "დინამოა" თავისი ახალგაზრდა, ძალიან კარგი შეფობით და ასეთივე მწვრთნელით, ქართულ ფეხბურთზე ჯანსაღად მოფიქრალი კაცებით...
ჩვენში წესიერი კაცები ნაღდად არიან, მაგრამ ისინი ცოტანი არ არიან. უბრალოდ, მათ ასპარეზი და ნდობა სჭირდებათ.
ენდეთ მათ. ენდეთ და... ასე აღარ "გამრავლდება სარეველაი"...
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
