რაული: მწვრთნელი რომ ვიყო, გვარდიოლა ვიქნებოდი!

მადრიდის "რეალის" ლეგენდა რაული კვლავ ესპანური ფეხბურთის საკეთილდღეოდ იღვწის. ახლა ის ესპანეთის ჩემპიონატის წარმომადგენელია ამერიკის შეერთებულ შტატებში.

AS-თან ინტერვიუში რაული საუბრობს ფეხბურთზე, როგორც ბიზნესზე, სამწვრთნელო სტილსა და სათამაშო სქემებზე.

- ახალ თანამდებობაზე თავს როგორ გრძნობთ?
- თითქოს, ვიღაც სულ სხვა ვარ. ახლა მე არც ერთ შეჯიბრებაში არ ვმონაწილეობ. ამერიკაში გახსნა ლა ლიგის ოფისი და უყურო, დღითიდღე როგორ იზრდება ის - ეს სრულიად განსხვავებული ემოციაა.

- ფეხბურთი, როგორც ბიზნესი - თქვენთვის ეს ადვილია?
- ეს ჩემი არჩევანია, არავის დაუძალებია. ვფიქრობ, ეს ნაბიჯი მომავალში ძალიან დამეხმარება. ერთი მხრივ, ბიზნესის პროცესებში ვარ ჩართული, მეორე მხრივ კი, მე ხშირად ვეხმიანები ესპანურ გუნდებს, ვმონაწილეობ ტურნირების ორგანიზებაში, ურთიერთობა მაქვს ამერიკის ფეხბურთის ფედერაციასთან. ვუყურებ თამაშებს. ხანდახან მინდორზე გავდივარ და სამწვრთნელო პროცესის წარმართვაში ვეხმარები.

- არ გიჭირთ ერთად ამდენი რამის კეთება?
- ალბათ, ჯერ მაინც ძიების პროცესში ვარ, რომ გავიგო, აქედან "ჩემი" რა არის. ამისთვის მე კიდევ მაქვს სამი-ოთხი წელი. ამის შემდეგ სურათი უფრო გამოიკვეთება.

- "რეალის" ყოფილი გენერალური დირექტორი ხორხე ვალდანო ამბობს, რომ ფეხბურთში სქემებმა დაამარცხა სილამაზე. ეთანხმებით?
- დიახ, დღეს წარმატებას ძალიან დიდ ყურადღებას უთმობენ. ჯერ უნდა გაიგო, როგორი ფეხბურთელები არიან შენს განკარგულებაში, მერე თავისუფლება უნდა მისცე მაღალი კლასის მოთამაშეებს. ეს იმისთვისაა საჭირო, რომ ისინი საუკეთესო კუთხით გაიხსნან. დღეს წაგების ბევრს ეშინია. ხანდახან ვუყურებ ფეხბურთს და ვფიქრობ: "რას აკეთებ? მინდორზე ხომ მოსაგებად გადიან?!"

- "ატლეტიკო" და "ლესტერი" ელიტაში ხომ ასეთი თამაშებით შევიდნენ?
- არ ღირს მათი მიღწევების გაუფერულება. "ატლეტიკოს" თავისი სათამაშო სტილი აქვს და ამ სტილს შედეგი მოაქვს. მათ მოიგეს ჩემპიონატი, ორჯერ გავიდნენ ჩემპიონთა ლიგის ფინალში, მოიგეს ევროპალიგა.

- გამოდის, ჩავი ცდებოდა, როცა ამბობდა, რომ ტოპ-კლუბი ვერასდროს ითამაშებს ისე, როგორც "ატლეტიკო" თამაშობს...
- ყველა გუნდმა თავისი გზა უნდა მოძებნოს, რომელიც მიზნისაკენ მიდის. ტოპ-კლუბებმა უნდა მოიგონ, მაგრამ როცა მე "რეალში" ვთამაშობდი, ეს საკმარისი არ იყო - ლამაზად უნდა მოგეგო. "ატლეტიკომ" "ბარსელონა" და "ბაიერნი" დაამარცხა. ის ერთ ნაბიჯში იყო ჩემპიონთა ლიგის მოგებასთან. გამოდის, გუნდი სწორ გზაზეა.

- რომლის ფეხბურთი უფრო მოგწონთ - დიეგო სიმეონესი თუ პეპ გვარდიოლასი?
- ჩემს გულშია შემტევი, დომინანტური სტილი, როდესაც გუნდი პირველი წუთიდანვე მიდის შეტევაში. ამასთან, პატივს ვცემ იმ გუნდებსაც, რომლებიც სხვა ფილოსოფიას მისდევენ და აღწევენ შედეგებს. როგორ არ დავაფასო გუნდი, რომელიც თავს დრამატულად იცავს, მერე კი კონტრშეტევაზე გადადის და მეტოქის კარში გოლი გააქვს? დამიჯერეთ, ამას ბევრი ვარჯიში სჭირდება.

- დასკვნა რა შეიძლება იყოს?
- ფეხბურთი, ეს ემოციაა. ნახევარფინალი "რეალს" და "სიტის" შორის იყო გამონაკლისი. მადრიდელები ეპიზოდებში კარგად თამაშობდნენ და "სიტიც" კარგი იყო, მაგრამ მომენტებში თავში გიტრიალებდა: "მათ წაგება არ უნდათ!"

- რაულს თუ აქვს სამწვრთნელო მონაცემები?
- ბევრი მეუბნება, რომ მაქვს. მე გამიჭირდება პასუხის გაცემა. მხოლოდ ერთი ვიცი: როცა მინდორზე ვარ ბიჭებთან ერთად, უდიდეს სიამოვნებას ვიღებ. გამოვა თუ არა რამე, დრო გვანახებს.

- თუ მწვრთნელი გახდებით, როგორი იქნება თქვენი სათამაშო ფილოსოფია?
- საქმე ისაა, როგორი გუნდი იქნება - იბრძოლებს ჩემპიონთა ლიგაში და საკუთარ ჩემპიონატში გამარჯვებისათვის თუ მიზნად მხოლოდ გადარჩენა ექნება. ფეხბურთს სხვადასხვა მხრიდან უნდა შეხედო. იყო მწვრთნელი - პროფესიონალი, ძალიან რთულია. ეს თამაში იმითაც არის შესანიშნავი, რომ დასახულ მიზნამდე სხვადასხვა გზით შეიძლება მისვლა.

მე რომ არჩევანი შემეძლოს, ავირჩევდი გვარდიოლას "ბაიერნს", კლოპის "დორტმუნდს"ან ბოლო დროის "რეალს". ეს სამი გუნდი განსხვავებული იყო, მაგრამ ყველა უტევდა და ეს მე ძალიან მომწონს. მე მჯერა ფეხბურთელების და არა სისტემის.

- ინგლისში გადასვლის შემდეგ გვარდიოლა შეცვლის სტილს?
- რა თქმა უნდა, ეს მისთვის ახალი გამოწვევაა. "ბაიერნთან" ერთად მან ვერ მოიგო ჩემპიონთა ლიგა, მაგრამ გერმანული ფეხბურთის ბევრ ქომაგს მოსწონდა მისი საფეხბურთო გაგება. გერმანიის ნაკრებიც კი ხშირად ამ სტილში თამაშობდა. გვარდიოლა დიდებულად "ხარშავს" ყველა სეზონს, ყოველ თვეს, ყველა მატჩს. მჯერა, "სიტის" ფანები გუნდში მისი მისვლით ძალიან ბედნიერები არიან.



- თქვენ ფიქრობდით, რომ ზიდანი ვერ გახდებოდა მწვრთნელი. რატომ?
- ეს ჩემი პირადი გრძნობა იყო. საქმე ისაა, რომ ის არცთუ ისე კომუნიკაბელური იყო. ფეხბურთელები ხშირად არჩევენ სიღრმისეულად სხვადასხვა სათამაშო ეპიზოდს. ის ამას არასოდეს აკეთებდა. არადა, მას ეს თვისება ჰქონია. ზიდანმა "რეალის" სხვადასხვა გუნდში გაიარა, იმუშავა კარლო ანჩელოტისთან ერთად. ახლა ის "რეალის" მწვრთნელია და ყველა კმაყოფილია. შემიძლია ვთქვა, რომ მასში ყველა მატჩში უფრო და უფრო მეტ სამწვრთნელო თვისებას ვხედავ.

- რატომ არის ასე ძნელი "რეალის" გაწვრთნა?
- ერთი მხრივ, საზოგადოებრივი აზრის დიდი წნეხია; მეორე მხრივ, უნდა მართო გუნდი, რომელიც ვარსკვლავებითაა დაკომპლექტებული. ამ ვარსკვლავებიდან ყველას სჯერა, რომ კონკრეტულ მომენტში სწორედ ის უნდა გავიდეს მინდორზე. ზიდანმა ამას გაუძლო. ჯერ კიდევ ანჩელოტისთან გაიარა ეს.

- რა არის მისი ყველაზე დიდი მიღწევა?
- მან დაარწმუნა ფეხბურთელები, რომ ერთად მუშაობით მოვიდოდა შედეგი. რომ ჩემპიონთა ლიგაზე არავის შეეძლო მათი დამარცხება.

- მას აქვს ის, რაც თქვენ - ფეხბურთელები უდიდეს პატივს სცემთ...
- შეიძლება. ახლა რომ ფეხბურთელი ვიყო, იქნებ ისევ მეთამაშა "რეალში" და ზიდანს ჩემთან ელაპარაკა. ის უფრო და უფრო თავდაჯერებული ხდება, მაქსიმალურად აკონტროლებს სიტუაციას. ისე, ეს სეზონი მისთვის უფრო ძნელი იქნება, ვიდრე წინა. მან ხომ შემადგენლობა უნდა ჩამოაყალიბოს.

- "რეალი" - 11 მწვრთნელი 13 წელიწადში - ეს ბევრია?
- ძალიან. "რეალში" უფრო მეტი მწვრთნელი მყავდა, ვიდრე სეზონი გავატარე. ზოგიერთი მათგანი ორჯერ იყო ჩემი მწვრთნელი. მაგალითად - ფაბიო კაპელო და ხოსე ანტონიო კამაჩო. პირველი ექვსი წლის განმავლობაში იყვნენ ვალდანო, არსენიო, კაპელო, ჰაინკესი, კამაჩო, ჰიდინკი, ტოშაკი. მერე იყო დელ ბოსკე, რომელმაც ყველაზე მეტხანს იმუშავა.

- რა დაკარგა "რეალმა" დელ ბოსკეს წასვლის შემდეგ?
- როცა უკან გაიხედავ, სულ სიამოვნებით იგონებ იმას, რაც ვისენტემ გააკეთა. ოთხი თუ ხუთი წლის განმავლობაში გუნდში ძალიან არასტაბილური მდგომარეობა იყო. ვისენტემ კი სიტუაციის დასტაბილურება შეძლო. მან შეკრა "რეალი". მასთან განშორება კლუბის გადაწყვეტილება იყო და, როგორც ახლა ჩანს, არცთუ მართებული. ნაკრებშიც ყველაფერი გამოუვიდა მას. წარმატებით გააგრძელა არაგონესის დაწყებული საქმე.

- შეეძლო თუ არა დელ ბოსკეს, "რეალის" ფერგიუსონი გამხდარიყო?
- ვფიქრობ, კი. ეს მწვრთნელი მოწოდებულია ერთ გუნდთან დიდი ხნით მუშაობისათვის. განსაკუთრებით, როცა საქმე ეხება "რეალს" ან ესპანეთის ნაკრებს. ხშირად ცვლილებები აუცილებელია. გააჩნია... მაგალითად, ფერგიუსონის წასვლის შემდეგ "მანჩესტერმა" ვერაფერს მიაღწია. მანამდე ყველაფერი მოიგო. ავიღოთ ვენგერი. ბევრი თვლის, რომ მის ასე დიდხანს ყოფნას "არსენალში" აზრი არ აქვს. დღეს ინვესტორების მოთხოვნა გაიზარდა. შეხედეთ "ატლეტიკოს". ეს გუნდი ცხადყოფს, რომ შედეგის მისაღწევად საკმარისია სამი, ოთხი ან ხუთწლიანი ციკლი.



- "რეალს" სჭირდება სპორტული დირექტორი?
- ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი ფიგურა, რომელიც კავშირს ამყარებს მწვრთნელსა და გუნდს შორის. ის ქმნის შემადგენლობას. დღეს "რეალში" არ არის ასეთი თანამდებობა და ამას გუნდისათვის ხელი არ შეუშლია, მოეგო ჩემპიონთა ლიგა. და მაინც, ჩემი აზრით, ჯობია, მწვრთნელი თავისი საქმით იყოს დაკავებული, უნდა იყოს აწყობილი სტრუქტურა და კომუნიკაცია.

- ჩერიშევთან დაკავშირებული შემთხვევა, რის გამოც "რეალი" თასის გათამაშებიდან მოხსნეს, კომუნიკაციის ნაკლებობის გამო მოხდა?
- შეიძლება. რთულია თქმა... მე მხოლოდ იმის მომხრე ვარ, რომ ჩარჩო აწყობილი იყოს. ამაში სპორტული დირექტორი ყოველთვის ეხმარება მწვრთნელს.

- "რეალს" სჭირდება პოლ პოგბა?
- რთული სათქმელია. ის მაღალი კლასის ფეხბურთელია. ვფიქრობ, "სამეფო კლუბში" განიხილავდნენ, რომელ პოზიციაზე შეუძლია მას თამაში.

- თქვენი აზრით, ეს რომელი პოზიციაა?
- გუნდი კარგადაა დაკომპლექტებული. მეორე მხრივ, როტაცია ძალიან მნიშვნელოვანია. ის სწრაფია და შეუძლია, მოუმატოს დაცვით ფუნქციებში. ვფიქრობ, ის არა მხოლოდ "რეალს", არამედ ნებისმიერ გრანდს სურს.

- ზიდანის ერთ-ერთი აღმოჩენა კაზემიროა...
- არ არის გასაკვირი. ზიდანმა მოიგო მსოფლიოს ჩემპიონატი, ევროპის თასები. რატომ?

- იმიტომ, რომ იყო კლოდ მაკელელე...
- მართალია. კიდევ დეშამისა და პეტის გამო.

- "რეალს" სჭირდება ახალი მაკელელე?
- გუნდს სჭირდება ბალანსი და არიან ფეხბურთელები, რომლებიც ამ ბალანსის შესანარჩუნებლად არიან დაბადებულნი. დაკარგა თუ არა "რეალმა" მაკელელეს წასვლით? ყველაფერს თავისი დრო აქვს. გუნდმა დიდ წარმატებას მიაღწია ცენტრში კროოსთან, მოდრიჩთან და ხამესთან ერთად. როცა მეათედ მოიგეს ჩემპიონთა ლიგა, მაშინ ასეთი ფეხბურთელი იყო დი მარია. დავუბრუნდები კაზემიროს - მას ბენიტესიც ათამაშებდა.

ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"