მამამისი სასმელებს ყიდდა პლაჟებზე და საკონცერტო დარბაზების მისადგომებთან. დედა სახლში იჯდა. თავად ფირმინოს კი ქოქოსის გაყიდვა უწევდა, რათა უსახსრობის გამო ოჯახი ბოლომდე არ დაშლილიყო.
მშობლები რობერტო ფირმინოს ფეხბურთელობის წინააღმდეგნი იყვნენ. მათ უნდოდათ, ბიჭს ესწავლა, ფული ეშოვა და მიეტოვებინათ პატარა ქალაქი მასეიო, სადაც დარდი უფრო მეტი იყო, ვიდრე სიხარული.
არადა, ბიჭს ფეხბურთზე აბოდებდა. ყოფილა შემთხვევები, მშობლებს ის მათემატიკის სამეცადინოდ
საბოლოო ჯამში ფირმინომ ვერანაირი განათლება ვერ მიიღო. სამაგიეროდ, მხსნელს კი შეხვდა.
ფირმინო ფეხბურთს მოკრძალებული კლუბის, "რეგატას ბრაზილის" საფეხბურთო სკოლაში სწავლობდა. გუნდი თანდათან ეფლობოდა ჭაობში. ფეხბურთელები და მწვრთნელები თვეების განმავლობაში ვერ იღებდნენ ხელფასს. ამ დროს ფირმინოს ცხოვრებაში გამოჩნდა პროფესიით სტომატოლოგი, მარსელუშ პორტალა.
"როდესაც მისი თამაში ვნახე, გავოცდი. უდიდესი ტალანტი იყო. არადა, ყურადღებას საერთოდ არავინ აქცევდა. როცა მე ვთქვი, რომ მოვა დრო და ეს ბიჭი ითამაშებს ბრაზილიის ნაკრებში, ბევრმა დამცინა და სულელი მიწოდა. დღეს ეს ხალხი სულსხვანაირად ლაპარაკობს. ნანობენ, ამხელა ნიჭი თავის დროზე როგორ ვერ შევნიშნეთო." - იხსენებს პორტალა.
პირველი, რაც სტომატოლოგმა ფირმინოს ურჩია იყო ის, რომ სასწრაფოდ დაეტოვებინა კლუბი, რომელიც მის დონეს ვერანაირად ვერ აკმაყოფილებდა. პორტალა ფირმინოების ოჯახში მივიდა და მათ შვილი შეაქო.
"მან იმ დროს ირწმუნა ჩემი, როცა საერთოდ არავის სჯეროდა. მისი რჩევები ძალიან დამეხმარა. რომ არა ეს ძალიან კარგი ადამიანი, მე საერთოდ არ ვიცი, ვინ ვიქნებოდი დღეს და რას გავაკეთებდი." - ამბობს ფირმინო.
მალე სტომატოლოგი გახდა ფირმინოს სულიერი მოძღვარი, აგენტი, თუ რაც გინდათ, ის დაარქვით. ბევრისმნახველმა კაცმა საქმეში ძველი კავშირები ჩართო და ფირმინოს "სან პაულუში" სინჯები გაუჩარხა, მაგრამ რობერტომ კლუბის ხელმძღვანელობაზე ვერ მოახდინა ჯეროვანი შთაბეჭდილება.
2008 წელს იყო წარმატებული სინჯები "ფიგეირენსეში". თავის ყოფილ კლუბში ფირმონოს საყრდენ ნახევარმცველად იყენებდნენ, ამჯერად კი შეტევაში გაამწესეს და მან ნამდვილი შოუ მოაწყო.
"მან პირველივე ვარჯიშზე ორი გოლი შეაგდო და გუნდში ეგრევე ავიყვანეთ. ის ძალიან ჭკვიანი და ტექნიკური იყო. ეგაა, საფეხბურთო განათლება აკლდა. თვითნაბადი ტალანტი სწორედ ამას ჰქვია. მე მაშინვე მივხვდი, რომ საქმე მქონდა ნამდვილ გენიასთან." - იგონებს გუნდის მაშინდელი დამრიგებელი, ემერსონ მარია.
ახალ გუნდში რობერტოს ადაპტაცია გაუჭირდა. პირველი რამდენიმე თვის განმავლობაში ის არავის ელაპარაკებოდა და პარტნიორებმა მუნჯიც კი შეარქვეს.
"ის ძალიან ჩაიკეტა საკუთარ თავში. ამის მიზეზი იყო ის, რომ ამდენი ხნის განმავლობაში მას სახლი არასოდეს დაუტოვებია. დედამისი ყოველ საღამოს ტიროდა. ის იმდენად ჩაკეტილი იყო, რომ ბევრმა მისი სახელიც კი არ ვიცოდით. საერთოდ, მე ფეხბურთელის სახელებს მშვენივრად ვიმახსოვრებ, მაგრამ მას მთელი ერთი კვირის განმავლობაში ალბერტოს ვეძახდი. არადა, ის ჩვეულებრივად რეაგირებდა ჩემს დაძახებაზე." - იხსენებს ემერსონ მარია.
გაცნობა მართლაც რომ სახალისო გამოვიდა. ფიზმომზადების მწვრთნელმა მთავარს მორიდებულად შეაპარა, რომ მის ახალ ფეხბურთელს ალბერტო კი არა, რობერტო ერქვა. მწვრთნელმა ფეხბურთელს დაუძახა.
ალბერტო, მოდი აქ. ფირმინო მშვიდად მოვიდა. მაშ, შენ ალბერტო არ გქვია? არა, ჩემი სახელია რობერტო. ფირმინომ ეს ისე მორცხვად ჩაიჩურჩულა, რომ მწვრთნელმა ძლივს გაიგო. მე ერთი კვირაა, არასწორად გეძახი და შენ დუმხარ. ასეთი მორიდებაც არ ვარგა, უთხრა მწვრთნელმა შეგირდს. ორივემ გაიცინა.
ფირმინოს პროგრესი თვალში საცემი გახდა. სულ რაღაც ერთი წლის განმავლობაში ის ასაკობრივი გუნდის რიგითი წევრიდან დიდი გუნდის ლიდერი გახდა და ათნომრიანი მაისურაც ჩაიცვა.
"ის იმაზე მეტს მუშაობდა, ვიდრე საჭირო იყო. საკლუბო ბაზის გარდა მას ვერსად ნახავდით." - იგონებს "ფიგეირენსეს" მაშინდელი მწვრთნელი.
2010 წელს ფირმინო კლუბს ბრაზილიის ჩემპიონატის უმაღლეს ლიგაში დაბრუნებაში დაეხმარა და მაშინვე ევროპის მოსაჯადოვებლად წავიდა. "ჰოფენჰაიმმა" მასში 4 მილონი ევრო გადაიხადა, მერე კი 41 მილიონად გაყიდა "ლივერპულში".
"გერმანიამ ძალიან ბევრი რამ მომცა. მე ჩემს სათამაშო სტილს ნახევრად გერმანულად და ნახევრად ბრაზილიურად მივიჩნევ." - ამბობს ფირმინო.
მარსელუშ პორტელა კი უკვე აღარ მუშაობს სტომატოლოგად. ახლა ის 25 წლის ფეხბურთელის უახლოესი მრჩეველია...
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"