ექვსმა ერმა დაგვიმატა! ჯერ მხოლოდ "უმცროსი ბორჯღალოსნები"

ერთი რაღაც მაინტერესებს და თუ ვინმემ იცის იქნებ დაწეროს, 6 ერში პარალელურად ტარდება U20 და ქალთა ტურნირი. ქალთა გუნდებში მარტო ინგლისს ყავს პროფესიონალები და შოტლანდიას მარტო 1 მოთამაშე დანარჩენი ყველა მოყვარულია მაგრამ მაინც ყავთ ნაკრები. ჩვენ 6 ერში თუ მიგვიღეს გვჭირდება ეს ნაკრებიც რადგან უნდა ჩაერთოს გათამაშებაში რეგლამენტის მიხედვით. დღემდე არსად არ მინახია საქართველოს ქალთა რაგბის ნაკრები (7 ქალა არ ითვლება). ხო არ იცით ვინმემ ამაზე რა ხდება?

თ.დ.კეთილი იყოს შენი მობრძანება.შენი ორივე პოსტი ზუსტია.აშკარაა,რომ ოცნება საქმეს აფუჭებს,მაგრამ იოცნებოს,ცუდი განზრახვით არ ოცნებობს.

სწორიც ქნა რომ ახალი თაობა დაიმატა და არა აწმყო ბორჯღალოსნები, დიდების უპატივცემულობაში ნუ ჩამომართმევთ მაგრამ მათსავე მხრებზე მდგომი ეს პატარები უფრო შორს იხედებიან ნიუტონისა არ იყოს, თამაშის სტილიც უფრო მომწონს მათი და გაბედულობაც.
ეს ყველაფერი არ იქნებოდა ამჟამინდელ და უკვე ვეტერან ბორჯღალოსნებს რომ ის შეუძლებელი არ ეკეთებინათ რამაც ქართული რაგბი აქამდე ამგვარი სიკეთით მოიყვანა

ეჰ! რამდენი ყველია (რუსულად) და თავი კიტრი ჰგონია.

მერამდენედ წავიკითხე ეს წერილი აღარ ვიცი...
ერთის მხრივ საოცარი რამ მოხდა, მაგრამ მეორე მხრივ ორაზროვანი წინადადებაა - გაურკვეველია 1. რომელი ნაკრებები - 19 თუ 20 წლამდელები და 2. მსოფლიო თასის წინ ტურნირია თუ 6 ერის პირველობა? (რა შემადგენლობებს გამოიყვანენ გუნდები იმას რომელსაც მსოფლიოზე უნდა ითამაშონ თუ ...
ჩვენთვის პრინციპში ნებისმიერი ვარიანტი მისაღებია იმიტომ რომ მეტი არჩევანი საერთოდ არ გვაქვს.

ზოგადად მაისურაძის ინტერვიუსთან დაკავშირებით მინდა კომენტარი გავაკეთო:

1. მისი სიტყვებია - "მეტის მიღწევას მეტი ჭირდება და ამ ეტაპზე სხვა მიზანს ვერ დავისახავთ." - აქ ჩემი კითხვაა მეტის მისაღწევად უკეთესი, უფრო გამოცდილი და უკომპლექსო მწვრთნელიც ხომ არაა საჭირო პატივცემულო?
2. მისი სიტყვებია - "365 დღიდან, 200-ზე მეტი დღე შეკრებებზე გავატარეთ" - აქ ჩემი კითხვაა კი მაგრამ ამ 200 დღის განმავლობაში რას აკეთებდით თუ ამბობთ რომ "ჩვენ ფორმის პიკში მეოთხე-მეხუთე მატჩისას ვართ"?
3. მისი სიტყვებია - "კრიტიკული ანალიზი, გადაწყვეტილებების მიღება, სირთულეების ოპერირება - ჩვენ ამ ყველაფერს ვეჩვევით და ძალიან მაგრად ვიზრდებით". აქ ჩემი კითხვაა კი მაგრამ რამდენი თაობა უნდა გამიყენოთ საცდელ ობიექტად რომ თქვენს თავში დარწმუნებული გამოცდილი მწვრთნელი გახდეთ?

საერთოდ მიმაჩნია რომ რაგბის ფედერაცია არასწორად მოქმედებს, უფრო სწორად დინებას მიყვება. კი ბატონო რაგბი ჩვენთან ვითარდება მაგრამ ჩვენი განვითარების სისწრაფე ჩანორჩება წამყვანი სარაგბო ქვეყნების სისწრაფეს რაც იმას ნიშნავს რომ ვერასოდეს დავეწევით თუ სისწრაფეს არ ავუჩქარებთ თანაც რაიმე ექსტრა ორდინალურს არ მოვიფიქრებთ.

ჩვენ ხომ ოცნების ქვეყანაში ვცხოვრობთ და თავს უფლებას მივცემ რომ ვიოცნებო - ხმამაღლა და თქვენთან ერთად:
მე რომ ქართული რაგბის ხელმძღვანელი ვიყო, რას გავაკეთებდი:
1. მოვიყვანდი ყველაზე წარმატებულ ზელანდილ მწვრთნელს რომელსაც ახალგაზრდებთან მუშაობაში ბადალი არ ყავს. 2. შევქმნიდი გუნდს რომლის წევრებიც მოიაზრებიან მომავალი 20 წლამდელთა ნაკრებად და დავუშვებდი რეგულარურ ჩემპიონატში პირველ ლიგაში ან დიდ ათიანში.
3. არცერთი ლეგიონერი აქ იქნებოდა ამ გუნდში, მხოლოდ საქართველოს ჩემპიონათში მოთამაშეები, რითაც Bუნებრივად დავაფიქრებდით მოთამაშეებს, დარჩნენ საქართველოში თუ წავიდნენ ჭ კლასის ესპუარებში სათამაშოდ.

რა შედეგს მოიტანდა ეს ყველაფერი?
1. გუნდი მთელი წლის მანძილზე იქნებოდა უმაღლესი კვალიფიკაცის მწვრთნელის ხელში. ისწავლიდნენ, სწორი პასის მიცემას, აუტის მოწოდებას, შეთამაშებას, ერთმანეთის გაცნობას (თამაშში ერთმანეთის დადებითი და ნაკლოვანი მხარების გაცნობით უკეთეს ურთიერთქმედებას, როგორც დაცვაში ასე შეტევაში და კონტრ შეტევაში.
2. გუნდს ექნებოდა სწორი კვება აუცილებელი საკვები დანამატებით და სავარჟიშო პირობებით.
3. გუნდს ექნებოდა დაახოებით 20-25 თამაში ერთად ჩატარებული (ჩემპიონაში და ამხანაგურ თუ 6 ერის გუნდებთან)
4. ამ გუნდში მზადება გავლილი მოთამაშეები ან საკმაოდ გაძლიერებული დაუბრუნდებოდნენ საკუთარ გუნდებს ან წავიდოდნენ საზღვარგარეთ სოლიდურ კლუბებში.
5. თუ ეს პროცესი 4-5 წელი მაინც გაგრძელდებოდა 5 წლის თავზე შეგვეძლებოდა შეგვეკრიბა გუნდი, რომელსაც შეეძლო დაეკმაYოფილებინა ფრანჩაიზის ან პრო12-ისთვის საკადრისი დონის გუნდი. გუნდი, რომელსაც არ ჭირდება ანაბანას სწავლა, რაც ახლა მილტონ ჰეიგს უწევს უმეტეს შემთხვევაში
6. საუკეთესო ვარიანტი იქნებოდა რომ 18 წლამდელთა ნაკრებიც ერთი დონით ქვემოთ იგივე პრინციპით შექმნილიყო რომ საფუძველი შექმნოდა 20 წლამდელებს.

რეალობაა ის რომ მსგავსი პირობების შექმნა არცერთ ქართულ გუნდს არ შეუძლია, მაგრამ ეს შეიძლება იყოს გამოუვალი მდგომარეობიდან გამოსავალი. და როცა ჩვენი ლომები ბრიტანელების სისხლს ხორცს ნამდვილ გემოს გაუგებენ დიდი 6 ერიც აქეთ შემოგვეხვეწება.

ეს არის მაგალითი თუ როგორი კონკრეტული და რადიკალური ცვლილებები გვჭირდება. ფედერაცია ალბათ უკეტესს მოიფიქრებს, მაგრამ დღესვე უნდა დაიწყოს ასეთ საკითხებზე მსჯელობა.
თამასა უკვე აწეულია, ჩვენ გულშემატკივრებს ჯგუფში დარჩენა აღარ გვაკმაყოფილებს, დიდი გამარჯვებები გვინდა!

მაიც ვერ გავიგე - თუ ჩვენ დაგვაფასეს, რაუმნინეთი რა შუაშია? გარნირია? ე.ი. დაფასება არაფერ შუაშია, ასეც იყო ადრევე გადაწყვეტილი

ამ ტურნირში თუ კარგად ითამაშებენ 6 ერის კარსაც გახსნიან. თან ბიჭები დიდ გამოცდილებასაც შეიძენენ.

სამწუხაროდ 6 ერში კი არ მიგვიღეს, რომელიც კვლავ უჩვენოდ ჩატარდება თებერვალ–მარტში, არამედ 20 წლამდელთა მსოფლიო ჩემპიონატის წინ ახალი ტურნირი შემოიღეს, რომელიც მაისში გაიმართება და ძირითადად 6 ერის ქვეყნების ფორმაში შესასვლელად და სათადარიგო მოთამაშეების გამოსაცდელად ჩატარდება.

საღოლ, შესანიშნავი სიახლეა. სასიამოვნოა, რომ ცვენების გარჯა ფასდება. სამომავლო პერსპექტივაში უმნიშვნელოვანესი ნაბიჯია!წარმატება რაგბის თემს.

პ.ს. სხვა სახეობებისთვისაც კარგი მაგალითი და სტიმული შეიძლება გამოდგეს.

ყოჩაღ ფედერაციას. ყოჩაღ ბიჭებს რომ მიაღწიას მიზანს. მალე დადგება დრო რომ ეროვნულსაც მიიღებენ 6 ერში. ყველას დიდი მადლობა ვინც თუნდაც უმნიშვნელო წვლილი შეიტანა ამ საშვილიშვილო საქმეში.


რაც შეეხება რუმინეთს. ისინიც დიდი სარაგბო ტრადიციების მატარებლები არიან. იყო დრო რუმინეთთან მოგება გვენატრებოდა და ვიზრდებოდით მათთან თამაშით. დავეხმაროთ მათაც არ იქნება ცუდი.