ახალგაზრდა პერსპექტიული სპორტსმენი, 18 წლის მორაგბე ზალიკო რუხაძე რამდენიმე კვირაა, თბილისშია. იგი აფრიკაში იანვრის შუა რიცხვებში დაბრუნდება, როცა არდადეგები დაუმთავრდება. მანამდე კი ამ ინტერვიუს შემოგთავაზებთ.
- როდის დაიწყე რაგბის თამაში?
- 10 წლიდან. უკვე 8 წელიწადია, ვთამაშობ. თამაში თსუ-ში დავიწყე. მერე გაიყო ასაკობრივი ჯგუფები და ჩვენს გუნდს "შევარდენი" დაერქვა. 3 წელიწადი "ჯიქების" სახელით გამოვდიოდი და საქართველოს ასაკობრივ ჩემპიონატში ვთამაშობდი.
- და, როგორც გავიგე, მეგობრის დახმარებით აფრიკაში წახვედი, რაც იგივეა, ქართველი კალათბურთელი რომ NBA-სკენ მიილტვის, აფრიკა ხომ რაგბის ქვეყანაა...
- ამიტომაც
- რა პოზიციაზე თამაშობ?
- ქართულად ამ პოზიციას კვაჭი ჰქვია, ინგლისურად - ჰუკერი, 2 ნომერია.
- ესე იგი, აქ ვერ იკვაჭე და იმიტომაც წახვედი აფრიკაში?
- დიახ, აქ ვერა, აფრიკაში კი ვიკვაჭე.
- იმ აკადემიაში ზოგადსაგანმანათლებლო სწავლება რა დონეზეა?
- იქ მხოლოდ რაგბის ასწავლიან, თეორიულადაც და პრაქტიკულადაც, პროფესიონალ მორაგბეებს ზრდიან.
- როგორ, ზოგად განათლებასაც არ იღებ? 18 წლის ბიჭისთვის რამდენად მისაღებია ეს?- სტადიონიდან წასული ადამიანი პირდაპირ ოფისში ვერ დაჯდება. ამიტომ ჩემი არჩევანია, მთლიანად რაგბის მივუძღვნა თავი, თუნდაც რაგბის მენეჯმენტი რომ შევისწავლო ან სპორტის ექიმი რომ გავხდე.
- ამას როგორ მოახერხებ?
- რომ ჩავედი, ენის პრობლემები მქონდა. ამიტომ წლეულს არ ამიღია სასწავლო პროგრამა. ახლა 19 იანვარს მივდივარ და უკვე ავიღებ.
- ამერიკაში ცხოვრობს ჩვენი ნაკრების მძლეოსანი გოგონა და მას რომ აკადემიური მოსწრება არ ჰქონდეს, კოლეჯში ვინ გააჩერებდა და სპორტს ვინ გააკარებდა?! აფრიკაში როგორ არის ამ მხრივ საქმე?
- ეს სხვა ქვეყნებშიც ასეა, ჩვენთან კი მთავარი პრიორიტეტი რაგბია. ჩვენთან მთავარია, ძლიერი იყო შენს საქმეში, რაგბიში, და თუ დამატებით განათლებასაც მიიღებ, ეს შენი პლუსია, მაგრამ ამაზე ძალიან დიდი მოთხოვნა არ არის.
- რა სახსრებით ცხოვრობ?
- მე მყავდა სპონსორი და პირველი წელიწადი მან დამიფინანსა. ახლა კი 70-პროცენტიანი დაფინანსება ავიღე აკადემიიდან და მარტო საკვები და ყოველდღიური სახარჯო მექნება გადასახდელი. ბინა უფასო მაქვს, ისინი ორჯერ გვაჭმევენ, მე კი დღეში 6-7-ჯერ მაინც უნდა ვჭამო.
- ჩახვედი აფრიკაში და...
- მათთან ერთად დავიწყე მოსამზადებელი ვარჯიში. ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ 4 თვეში მოვიმატე 30 კილო, კვირაში ორჯერ გავდივართ სამედიცინო შემოწმებას.
- ესე იგი, პერსპექტივა დაინახეს შენში...
- ალბათ. მათთვის ყველაზე მომხიბვლელი ის იყო, რომ 17 წლის ბიჭი წავედი მარტო ამხელა გზაზე და ვცდილობდი რაღაცის დამტკიცებას.
სამი ლიგა ვითამაშე - 19, 20 და 21 წლამდე ასაკის ლიგა, ვთამაშობდი ძირითად შემადგენლობაში, 70-80 წუთს და მოვიგე სამივე ლიგა.
- ანუ კიდევ ორი წელიწადი შეგიძლია ასაკობრივებში ითამაშო...- დიახ, ეს ჩემზეა დამოკიდებული. წლეულს ასეთი გეგმა მაქვს, რომ თუ ყველაფერი კარგად წარიმართა, შევეცდები, რამდენიმეჯერ მაინც ვითამაშო უმაღლეს ლიგაში.
- მოგცემენ ამის საშუალებას?
- მომცემენ, მაგრამ არა 80 წუთს. ალბათ, 35-40 წუთს დამითმობენ სათამაშო დროს.
- რამდენი უცხოელი ხართ?
- მარტო მე ვარ უცხოელი.
- შენი მეგობარი?
- ერთი წლის მერე წამოვიდა იქიდან. ძალიან ძნელი იყო მისთვის ასეთ პირობებში ცხოვრება.
- რა პირობებია ასეთი?
- თუნდაც ის, რომ 10 თვე მოწყვეტილი ხარ ოჯახს, აბსოლუტურად ყველაფერს.
- მერე, შენთვის არ არის ეს მძიმე?
- არა, მე თავიდანვე დავისახე მიზნად, რომ მივაღწიო საწადელს და სხვა პრიორიტეტები წამოვწიე წინა პლანზე.
- შენ იქ მოძლიერდები, დავაჟკაცდები და შეიძლება საქართველოს ნაკრებშიც მიგიწვიონ. ჩამოხვალ?
- რა თქმა უნდა! მე ხომ აფრიკის მოქალაქეობას არ ვიღებ. უპრობლემოდ გამომიშვებენ. ასაკობრივ ნაკრებში რომ გამომიძახონ, შეიძლება დაფიქრდნენ, რადგან ასაკობრივებში ტრავმის მიღების საშიშროება დიდია. ეროვნულ ნაკრებში კი უპრობლემოდ გამომიშვებენ.
- მაგრამ შენი მომზადების დონის მიხედვით, ალბათ, ასაკობრივები არც გამოგიძახებენ, უფრო დიდების ნაკრების მწვრთნელები დაინტერესდებიან შენით.
- 2015 წელს უკვე 21 წლის ვიქნები და დიდი სურვილი მაქვს, იმ წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე ვითამაშო ჩვენი ნაკრების შემადგენლობაში.
- ჩვენი და აფრიკული რაგბის დონეს როგორ შეაფასებ?
- ეს არის ცა და დედამიწა. აფრიკის ჩვეულებრივი სკოლის მოსწავლეები ტურისტებად იყვნენ ჩამოსულნი თბილისში და ეთამაშნენ საქართველოს 17-წლამდელთა ნაკრებს. ჩამოსვლიდან მესამე დღეს წააგეს, მაგრამ მეორე შეხვედრაში დიდი ანგარიშით მოუგეს.
აფრიკაში რაგბი სარწმუნოების დონეზეა აყვანილი, ისევე, როგორც ბრაზილიაში ფეხბურთი.
- დავუშვათ, აფრიკამ შემოგთავაზა თავის ნაკრებში თამაში...
- აფრიკა ვერ შემომთავაზებს, მაგრამ იქ არის ქალაქების ნაკრებები და იქ შეიძლება თამაში. 19 წლამდე ნაკრებში მაქვს კიდეც შემოთავაზება, მაგრამ მე რომ იქ დავრჩე მთავარ ნაკრებში, აუცილებლად უნდა მოვიყვანო იქაური ცოლი და მივიღო აფრიკის მოქალაქეობა.
- რასაც ნამდვილად არ გირჩევ. კონტრაქტს არ გიფორმებენ?
- არა, კონტრაქტი რომ გამიფორმონ, ასპროცენტიანი დაფინანსება უნდა მომცენ, რაც იქაურ თეთრკანიანებსაც ნაკლებად აქვთ.
აი, თუ შავკანიანი ხარ, რა დონის მოთამაშეც უნდა იყო, მაინც გიფორმებენ კონტრაქტს და მთლიანად გაფინანსებენ.
რა არის, იცით, კიდევ საინტერესო? ასეთი რამ მითხრეს: ჩვენ ვარსკვლავები გვჭირდება, მაგრამ არა მხოლოდ მოთამაშე ვარსკვლავი, ყველაფრით ვარსკვლავი უნდა იყო, ცნობადი სახე უნდა გახდე, ფიზიკურად, გარეგნულად ვარსკვლავი უნდა იყოო.
იმაზე, რომ რაგბიში ძალიან მაგარი იყო, არ ვსაუბრობთ, ეს თავისთავადო. ანუ, თუ ჩვენს ნაკრებში გინდა თამაში, ეს მოთხოვნები უნდა შეასრულოო.
- კი მაგრამ, 18 წლის ბიჭი როგორ იქნები ცნობადი სახე?
- საქმე ისაა, რომ თუ ორი თანაბარი ძალის მოთამაშეა, მაგრამ ის, თავისი "დამატებითი" ვარსკვლავობით გაყიდის 5 ბილეთს და შენ მხოლოდ ერთს ან ორს, მწვრთნელი უპირატესობას იმას მიანიჭებს.
ჩვენ გვინდა შოუ, რომ მოვიდეს ხალხი, რაც ნიშნავს ახალ ინვესტიციებს, თანხას, მოკლედ რომ ვთქვა, ეს მათი ბიზნესია და არა მხოლოდ სპორტი.
- და შენ წახვედი ამაზე...
- დიახ, წავედი და ვეცდები ყოველმხრივ ვარსკვლავობას.
- ღმერთმა ხელი მოგიმართოს, მაგრამ ამ შოუმ ძალიანაც არ ჩაგითრიოს.
- ვეცდები...
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
