ათიოდე დღის წინათ პარიზში ძალოსანთა მსოფლიოს ჩემპიონატზე ქართველმა ათლეტებმა შარშან ანტალიის მსგავს შეჯიბრებაში მოპოვებული სალიცენზიო ქულები განიმტკიცეს და ლონდონის 2012 წლის ოლიმპიური თამაშების 3 საგზური დაიბევეს. ამ წარმატებაში ლომის წილი გია მაჭავარიანმა დაიდო.ხარაგაულში დაბადებულ-გაზრდილმა ჭაბუკმა ყმაწვილობისას სპორტის მრავალ სახეობაში სცადა ბედი, მაგრამ დიდხანს ვერც ფეხბურთს დაუდო გული, ვერც კრივსა და ჭიდაობას. ჯანი გერჩის, იქნებ შტანგა მოგესინჯაო, - ურჩია ბიძამ.
ასე აღმოჩნდნენ ვაკის ძალოსნობის დარბაზში საქართველოს დამსახურებულ მწვრთნელ ავთანდილ გახოკიძესთან. მაშინ უკვე 15 წლის იყო.
- რომ გითხრათ, შტანგა ერთი
მეტი გულისყურით ვეკიდებოდი მწვრთნელის შენიშვნებს და რჩევებს. 2004 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე საქართველოს ნაკრებს სალიცენზიო ქულები მივეცი. განსაკუთრებით იმან გამახარა, რომ ათენში გიორგი ასანიძე ოლიმპიური ჩემპიონი გახდა.
მას შემდეგ შვიდი წელიწადი გავიდა და გია მაჭავარიანი სხვადასხვა რანგის შეჯიბრებებში მეტ-ნაკლები წარმატებით გამოდიოდა, ერთხელ 20-წლიანთა ევროპის პირველობაზე ორჭიდში მე-4 ადგილი დაიკავა, 2007 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატზე მეშვიდე იყო. ვერა და ვერ მიუახლოვდა კვარცხლბეკს. და აი, წლეულს გაზაფხულზე ერთბაშად სამი ვერცხლის მედალი მოიპოვა.
- აპრილში ყაზანს გავემგზავრე ევროპის ჩემპიონატზე. ამ შეჯიბრებისთვის კარგად ვიყავი მომზადებული. ხუთი ცდა გამოვიყენე. ჯერ 180 და 183 კილო ავიტაცე.
- ვიცი, რომ 185 კილოც დაძლიე, მაგრამ მსაჯებმა არ ჩაგითვალეს. რა მიზეზით?
- ფეხის წვერი აწიეო, მაგრამ, ეს, უბრალოდ, საბაბი იყო - რუსმა აკაევმა, რომელსაც ტურნირის ფავორიტად მიიჩნევდნენ, ატაცში 185 კილოთი დაიწყო, მაგრამ ისე გაუჭირდა, რომ ალბათ, მასპინძლებმა იფიქრეს, შესაძლოა, მეტი წონა ვერ დაძლიოსო. მაშინ ამ მოძრაობაში ოქრო მე დამრჩებოდა, რადგან პირადი წონით მეტოქეზე მსუბუქი ვიყავი. ჩრდილოელ მეზობელთა გასახარად, აკაევს მეტი წაშველება აღარ დასჭირვებია.
მან საბოლოოდ 195 კილო აიტაცა და დამსახურებულად გაიმარჯვა. ვერცხლის მცირე მედალი მე მხვდა. აკვრაში მწვრთნელებთან ერთად რისკს მოვერიდეთ: რადგან რუსი ძალოსანი პირველი მოძრაობის შემდეგ დიდი უპირატესობით მიგებდა, ორჭიდში გამოდევნებას აზრი არ ჰქონდა. მთავარი იყო, მე-2 ადგილი შეგვენარჩუნებინა. ამიტომ 217 კილოს დავჯერდი, არადა, ვარჯიშებზე 220 კილო არაერთხელ ამიკრავს.
მთავარი ის იყო, რომ პოლონელ ბონკს გავუსწარი და, როგორც აკვრაში, ისე ორჭიდში ვერცხლის მედლები მოვიპოვე. ეს იყო ჩემი პირველი მნიშვნელოვანი გამარჯვება დიდ სარბიელზე, რამაც ძალიან გამახარა და სტიმულიც გამიორკეცა.
- კვარცხლბეკზე ასასვლელად პარიზში უფრო დაძაბული პაექრობები გქონდა.
- დიახ, ასეა. თუმცა, საფრანგეთის დედაქალაქში მეტის მიღწევა შემეძლო. წლეულს ჩაქვში საქართველოს ლიგის პირველობაზე ორჭიდში 406 კილო მოვაგროვე. კარგად ვგრძნობდი თავს. ეს ატაცშიც გამოჩნდა, როცა მესამე მისვლისას 187 კილოთი და პირადი მიღწევა გავაუმჯობესე, თან პირველად მსოფლიოს ჩემპიონატის მცირე ბრინჯაოს მედალი მოვიპოვე - მხოლოდ რუს მეტოქეებს - აკაევსა და კლოკოვს ჩამოვრჩი. აი, აკვრაში კი უფრო ფრთხილი პოლიტიკა ავირჩიეთ. გუნდის ინტერესებიდან გამომდინარე, აუცილებელი იყო საწყისი წონის დაძლევა, რომ სალიცენზიო ქულები განგვემტკიცებინა.
ამიტომ პირველი ცდისთვის 212 კილო შევუკვეთეთ. მერე წონა საგრძნობლად გავზარდეთ და მესამე ცდაზე 222-კილოიანი შტანგა დავიმორჩილე. ორჭიდში ფაქტობრივად, მესამე ადგილზე ვიყავი, რადგან პოლონელმა ბონკმა შეჯიბრება 221 კილოთი დაასრულა და ბრინჯაოსთვის მეტოქეობას ვერ მიწევდა. ერთადერთი უკრაინელ ტარახტის ჰქონდა ორი ცდა დარჩენილი, რომელსაც ატაცში 6 კილოთი ვაჯობე, თან პირადი წონითაც მასზე მსუბუქი ვიყავი. უკრაინელმა გარისკა და 229 კილო შეუკვეთა, რომელიც მანამდე არასდროს დაეძლია. ერთი ცდა გაუცუდდა, მეორე კი შედეგიანი გამოდგა და ორჭიდში ერთი კილოთი გამისწრო. ცხადია, ბრინჯაოც მას ერგო. გული დამწყდა.
- არა უშავს, ლონდონში მოგეცემა რევანშის აღების შანსი.
- ტრაბახად ნუ ჩამითვლით და, მარტო ტარახტი კი არა, წლევანდელი ჩემპიონი აკაევი და ვიცე-ჩემპიონი კლოკოვიც მყავს მიზანში. დარჩენილ შვიდ თვეში იმდენი უნდა მოვახერხო, რომ ბრიტანეთის დედაქალაქში მათთვის გადასწრება შევძლო.
- მაშ, ოლიმპიურ ჩემპიონობას უმიზნებ?
- ევროპისა და მსოფლიოს ჩემპიონატებზე მოპოვებულმა წარმატებებმა საკუთარი ძალების რწმენა შემმატა და საჩემპიონო ამბიციებიც გამიჩინა. მით უმეტეს, რომ მწვრთნელები და ჩვენი ფედერაციის მესვეურები წუთითაც არ გვაკლებენ ყურადღებას. სპორტის სამინისტოს და ეროვნული ოლიმპიური კომიტეტის თანადგომასაც ყოველ ნაბიჯზე ვგრძნობთ. აი, ახლაც ნაკრების წევრები ბატონი ვანო გრიქუროვის ხელმძღვანელობით 5 დეკემბრიდან პოლონეთში გავემგზავრებით სამკვირიან საწვრთნელ შეკრებაზე, ჩეხანოვოში ვივარჯიშებთ. მეორე მსგავსი შეკრება იქვე ნაახალწლევს - 5 იანვრიდან გვექნება. ყველაფერს გავაკეთებ საიმისოდ, რომ ოცნება რეალობად ვაქციო.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
