ხელის ჭუჭყი თუ პრემია? ჩანს, ქართულ ძიუდოში ამ პრობლემამ ფესვი ღრმად გაიდგა [დასასრული]

ფოტოზე: მინდია ბოდაველი
გაგრძელება. დასაწყისი წინა ნომერში

- ხელის ჭუჭყი თუ პრემია? ჩანს, ქართულ ძიუდოში ამ პრობლემამ ფესვი ღრმად გაიდგა

ამ პრობლემებზე, უპირველესად, სამწვრთნელო შტაბმა უნდა გაამახვილოს ყურადღება. დიდი ალბათობით, ნაკრების ახლანდელი ხელმძღვანელობა შეიცვლება (თუმცა ამაზე გადაჭრით ვერაფერს ვამტკიცებთ) და ვისურვებდი, ფედერაციამ უცხოელი მწვრთნელი მოიყვანოს, რომელიც შეცვლის ამ მენტალიტეტს, მოთოკავს გაზულუქებულ სპორტსმენებს (ვიმეორებთ - ეს არ ეხება ყველას, რადგან ზოგი არც ერეოდა ამ პრეტენზიებში), ჩაუნერგავს მათ, რომ უნდა იჭიდაონ შედეგისთვის და არა ფულისთვის.

თუმცა დავუბრუნდეთ ისევ ახალგაზრდულ პრემიებსა და მინდია

ბოდაველის სიტყვებს, რომელმაც გამოთქვა ვარაუდი, რომ ახალგაზრდებს პრემია სჭირდებათ, მაგრამ რაღაცნაირად უნდა დარეგულირდეს ეს ვითარება.

- პრემიებსა და ფულზე ფიქრის ცუდი გავლენა ქართველ ძიუდოისტებზე

სიმართლე გითხრათ, მაშინ მისი სიტყვები განუხორციელებელი მეჩვენა, თუმცა აღმოჩნდა, რომ იაპონელებს ჰქონიათ მსგავსი მიდგომა, ოღონდ ეროვნულის დონეზეც კი - თურმე სპორტსმენს საპრემიო თანხის 10 პროცენტის გამოყენება შეუძლია, დანარჩენი კი კარიერის დასრულებამდე ენახება და მხოლოდ სპორტიდან წასვლის შემდეგ შეუძლია მისი გამოყენება.

ეს მიდგომა იქნებ ძალიან კარგიცაა (სხვა თუ არაფერი, სპორტსმენებს კარიერის დასრულების შემდეგ გარკვეული პერიოდით თავის რჩენა გარანტირებული აქვთ), თუმცა დალაგებული იაპონიისგან განსხვავებით, ქართულ რეალობაში ინფლაცია გასათვალისწინებელია.

ამასთან, ახალგაზრდებსა და ჭაბუკებში პრემიებიც გადაჭარბებული გვგონია. ახლანდელი თანხები საქართველოს მთავრობის 2014 წლის 6 იანვრის N39 დადგენილებითაა განსაზღვრული. ამ დოკუმენტით, ახალგაზრდებში მსოფლიოს ჩემპიონი 34 000 ლარს იღებს, რასაც გუნდურში კიდევ 68 ათასი ემატება (ოღონდ ეს თანხა გუნდის ყველა წევრზე ნაწილდება). მეორე პრიზიორის შემთხვევაში ეს ნიხრები ასეთია: 25 500 და 51 000 ლარი, მესამეზე - 17 000 და 34 000 ლარი.

ახალგაზრდებში ევროპის ჩემპიონატზე ეს ნიხრები ასეთია: ოქროს მედალზე - 25 500 და 51 000 ლარი, ვერცხლზე - 17 000 და 34 000 ლარი, ბრინჯაოზე - 8 500 და 17 000 ლარი.

საკმაოდ მსუყე პრემიებია ჭაბუკებშიც. ამ ასაკში მსოფლიოს ჩემპიონი პირადში ჯილდოდ 17 000 ლარს იღებს, ხოლო გუნდური წარმატება 34 ათასადაა შეფასებული. მომდევნო ადგილების შემთხვევაში პრემიები ასეთია: 10 200-20 400 ლარი და 6 800-13 600 ლარი. ამ ასაკში ევროპის ჩემპიონატზე პირად პირველობაში მოპოვებული მედლები ასე ფასდება: 8 500, 5 100 და 3 400 ლარი, გუნდურში კი - 17 000, 10 200 და 6 800 ლარი.

პრემია რომ საჭიროა, ამას წყალი არ გაუვა და არც ვკამათობთ, მაგრამ 18 წლის მოზარდისთვის 34 000 ლარი, ან 15-17 წლის ბავშვისთვის 17 000 ბევრი ხომ არაა?

ამქვეყნად ყველაფერი შედარებითია და შევხედოთ, როგორია ანაზღაურება უმრავლეს სამუშაოზე, რამდენს იღებენ წლიდან წლამდე პედაგოგები, პროფესორები, პენსიონერები... უფროსებისგან განსხვავებით, ამ ასაკში მოზარდებს არ აწევთ ოჯახის ტვირთი და მოთხოვნილება ბევრად ნაკლებია. სამაგიეროდ, ახლა ნაირ-ნაირ მანქანებზე ფიქრობენ. ამას სოციალური ქსელები, იქ ფოტოების გაზიარება, გოგონები და მთელი აჟიოტაჟი ემატება, შედეგად კი ვარჯიში ავიწყდებათ.

თუმცა ყველაფერს თავი დავანებოთ და 18-20 წლის ბიჭი რომ 34 ათას ლარს ჩაიგდებს ხელში (რასაც, შეიძლება, გუნდურში ან პირად პირველობაში მოპოვებული პრემიებიც დაემატოს), ის ვარჯიშზე ნაკლებად იფიქრებს და არ მოიკლავს თავს. ამასთან, მათ ყოველთვიური ფული ექნებათ - ხელფასი, რომელიც წარმატების კვალდაკვალ სულაც არ იქნება მცირე და მინიმალურ მოთხოვნილებებს ნამდვილად დაიკმაყოფილებენ.

ასევე გაბერილი გვგონია მწვრთნელთა პრემიებიც - სპორტსმენთა პრემიების 50 პროცენტი. სხვის ჯიბეში ფულის დათვლას სულაც არ ვაპირებთ, მაგრამ ამხელა პრემიის მიმღები ხალხი, მინიმუმ, იმ საზოგადოებასთან კონტაქტზე უარს არ უნდა ამბობდეს, რომელთა გადასახადიდანაც იღებენ ამ თანხებს (ასევე - ხელფასებსაც, რომელიც ნამდვილად არაა ცოტა).

თუმცა ამ მხრივ საჭიდაო სახეობებში ასაკობრივი ნაკრებების დამრიგებლებთან პრობლემა თითქმის არაა, რასაც ვერ ვიტყვით ეროვნული გუნდების მთავარ მწვრთნელებზე - ოლიმპიადის წინ მათთან დაკავშირება ათმაგად გაძნელდა და, პრაქტიკულად, შეუძლებელი გახდა.

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"