შემოჩვეული ჭირი, მთავარი პრობლემა და... შანსი ჰუფნაგელს

საქართველოს ნაკრები 6 (უელსთან შინ) და 9 ოქტომბერს (სერბეთთან სტუმრად) მსოფლიოს 2018 წლის ჩემპიონატის შესარჩევი ციკლის ბოლო ორ შეხვედრას გამართავს. ეროვნული გუნდი ამ მატჩებისთვის მზადებას 2 ოქტომბერს დაიწყებს. საამისოდ, ვლადიმირ ვაისმა 27 ფეხბურთელი დაასახელა...

- ვლადიმირ ვაისმა უელსსა და სერბეთთან მატჩებისთვის 27-კაციანი სია გამოაცხადა

სანაკრებო სიისთვის თვალის ერთი გადავლებაც კი საკმარისია იმისთვის, რომ აღიარო - აქ ძალიან ცოტაა კითხვის ნიშნები. პრაქტიკულად ყველა ფეხბურთელი, რომელიც, ასე თუ ისე, ამ ეტაპზე იმსახურებს სანაკრებო სიაში ყოფნას, იქ არის.

შეიძლებოდა, ვლადიმირ ვაისისთვის შეგვეხსენებინა ბაჩანა

არაბულისა (უნგრეთის უმაღლესი ლიგის გუნდში ენდობიან და გოლებიც გააქვს) და მათე ვაწაძის (დანიაში გოლების გატანა დაიწყო) არსებობა, მაგრამ მწვრთნელია და გემოვნება - ასეც შეიძლება ცნობილი გამოთქმის პერიფრაზირება.

რა თქმა უნდა, სულაც არ გვაქვს იმის პრეტენზია, რომ ნაკრების თავკაცი ჩვენს აზრს ითვალისწინებს და ისე ადგენს სანაკრებო სიას. უბრალოდ, სასიხარულოა, თუ სლოვაკმა სპეციალისტმა იცის, რა იწერება ქართულ მედიაში...

სანაკრებო სიაში სამი ისეთი ფეხბურთელია, რომელთა ნაკრებში ყოფნის საჭიროებაზე ვწერდით: ოთარ კიტეიშვილი, დავით სხირტლაძე და ლუკას ჰუფნაგელი. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ჰუფნაგელის თემაა...

დედით ქართველმა და მამით გერმანელმა ლუკას ჰუფნაგელმა უნდა დაამტკიცოს, რომ მას შეუძლია, საქართველოს ეროვნული ნაკრების სრულფასოვანი წევრი იყოს.

თავის დროზე ამ ფეხბურთელის გამოჩენას საქართველოს ასაკობრივი ნაკრების შემადგენლობაში დიდი სჯა-ბაასი მოჰყვა. ბევრმა სწორად ვერ შეაფასა ახალგაზრდა ნახევარმცველის თამაში, რომელიც ზედმეტ ზიზილ-პიპილებს მოკლებული იყო და საიმედოობას ეფუძნებოდა.

გავიდა წლები და სადღეისოდ ასეთი სურათი გვაქვს: ჰუფნაგელი თამაშობს მეორე ბუნდესლიგის "ნიურნბერგში", კონტრაქტით კი ბუნდესლიგური "ფრაიბურგის" საკუთრებაა. მას აქამდე საქართველოს ნაკრებში თამაშის შანსი მხოლოდ ერთხელ, ესტონეთთან გასვლით ამხანაგურ შეხვედრაში მიეცა, რომელიც დიდი ანგარიშით წავაგეთ. ლუკასი მაშინ ჩაერთო იმ თამაშში, როცა ყველაფერი გარკვეული იყო...

ამ დროისთვის, ჰუფნაგელის შემთხვევა განსაკუთრებულია ჩვენს სანაკრებო ფეხბურთში. ცოდვა გამხელილი ჯობია: მის გარჯას გამორჩეული ინტერესითა და იმედით ვუყურებთ. როგორც იტყვიან, ჰა ბურთი და ჰა მოედანი - ახლა ჯერი ლუკასზეა!

ზოგადად, დღეს საქართველოს ნაკრებს არ აქვს იმხელა ფუფუნება, რომ უარი თქვას მეორე ბუნდესლიგაში მოასპარეზე ფეხბურთელზე. ვაისი ჰუფნაგელს არ იცნობს და იქნებ მათი პირველი შეხვედრა საქართველოს ნაკრების მომავლისთვის უკეთესიც იყოს. უელსსა და სერბეთთან მატჩებით ხომ უკეთეს ხვალინდელ დღეს უნდა განვუმტკიცოთ საფუძველი.

საქართველოს ნაკრებს აღარ ჰყავს იმდენი ტრავმირებული ფეხბურთელი, რამდენიც ბოლო ორი სანაკრებო მატჩის წინ, მაგრამ ჭირი, რასაც ჩვენს ეროვნულ გუნდში ტრავმების ეპიდემია ჰქვია, მაინც არ გვეშვება. აგერ, თავდასხმაში ორი ძალიან მნიშვნელოვანი ფეხბურთელი დაგვაკლდება - ლევან მჭედლიძე და ნიკა კაჭარავა.

მჭედლიძე კარგა ხანია, ტრავმირებულია. მისი ამასწინანდელი ბარსელონური ვიზიტი გვაძლევს იმედს, რომ მალე გამოჯანმრთელდება. ამ დროისთვის კი ის სათამაშოდ მზად არ არის.

კაჭარავას ვირუსი ჰქონდა, რომელმაც ის მნიშვნელოვნად შეაფერხა. მან გუნდთან ერთად ვარჯიში კი დაიწყო, მაგრამ, როგორც ჩანს, ჯერ ვერ არის ოპტიმალურ ფორმაში.

ეროვნულ გუნდს უბრუნდება "სილკებორგის" შემტევი დავით სხირტლაძე. ის კარგ ფორმაშია, დანიურ კლუბში გოლები გააქვს და, წესით, საქართველოს ნაკრებსაც უნდა გამოადგეს.

გვაიმედებს ერთი მნიშვნელოვანი გარემოება: საქართველოს ნაკრების ნახევარდაცვაში ბევრია ისეთი ფეხბურთელი, რომელსაც კარგად შეუძლია შეტევითი ფუნქციების შესრულება და აქედან გამომდინარე, ვფიქრობთ, თავდასხმაში არსებული დანაკლისის კომპენსირება მეტ-ნაკლებად შესაძლებელია.

დღეს საქართველოს ნაკრებს მეკარის პოზიციაზე ნამდვილად არ უჭირს, მაგრამ მარტო გვარ-სახელში არ არის საქმე. კონკრეტულ მომენტში ამ კუთხით სახარბიელო მდგომარეობა ნამდვილად არ გვაქვს, რადგან ნუკრი რევიშვილის გარდა, სათამაშო პრაქტიკა სიაში მყოფ არც ერთ გოლკიპერს არ აქვს.

გიორგი ლორია სათადარიგოა მახაჭყალის "ანჟიში". რიგი მიზეზების გამო გიორგი მაკარიძეს "მორეირენშეში" აღარ ენდობიან... ისღა დაგვრჩენია, დავიტოვოთ იმედი, რომ ეს გარემოება ჩვენი გუნდის თამაშზე ცუდად არ იმოქმედებს.

არადა, მართლაც ცუდად მიეწყო ყველაფერი, თორემ ამ რგოლში პრობლემა არ უნდა გვქონდეს. ლორიას ზაფხულში ტრავმამ შეუშალა ხელი, თორემ ის დროულად იპოვიდა სასურველ კლუბს და ახლა მისი სტატუსი უფრო მყარი იქნებოდა, ვიდრე დღეს "ანჟიშია".

მაკარიძეს შესანიშნავი სეზონი ჰქონდა "მორეირენშეში" და ბოლო ორმა სანაკრებო შეხვედრამაც ნათლად დაადასტურა, რომ ის ამ დონეზე მოთხოვნებს აკმაყოფილებს. ეგაა, მაკარიძემ ამ ზაფხულს არ იჩქარა კლუბის დატოვება. ის უკეთეს შეთავაზებას ელის. ამ ფაქტმა კი "მორეირენშეს" ხელმძღვანელობა გაანაწყენა...

მართალია, საქართველოს ნაკრებისთვის მიმდინარე შესარჩევი ციკლი უკვე კარგა ხანია, ჩავარდა და ჩვენ აღარ გვაქვს მსოფლიოს ჩემპიონატზე გასვლის შანსი, მაგრამ მომავალზე ფიქრი აქედანვე გვმართებს და ამაში ხელს არაფერი გვიშლის. მით უმეტეს, ჩვენ ვხვდებით ზემოტივირებულ მოწინააღმდეგეებს, რომლებიც ამ შეხვედრებში ბოლომდე დაიხარჯებიან.

აქედან გამომდინარე, რეალურად გამოჩნდება, რა რესურსი გვაქვს სადღეისოდ და ისიც, თუ რომელ საფეხბურთო კომპონენტებზე გვმართებს მუშაობა სამომავლოდ.

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"