"თუკი ხვიჩას სურს, პსჟ-ში წავიდეს, ასეც უნდა მოიქცეს, მაგრამ..." - სანიოლმა კვარაცხელიაზე ისაუბრა

თავისთავად სწორე მსჯელობაა, მაგრამ როგორც წესი ერთ შეცდომას უშვებენ ხოლმე. მოსახლეობის რაოდენობა კი არ უნდა შეადარო ქვეყნების, არამედ მოცემულ სახეობაში რეგისტრირებული სპორტსმენების რაოდენობა. ჩინეთში მილიარდზე მეტი მოსახლეობაა მაგრამ ყველა სახეობა ერთნაირად არაა პოპულარული. ეს მაჩვენებელი უფრო ზუსტია შედარებითი საშუალო ნიჭის გასაზომად მოცემულ სახეობაში.

გიორგი მეგობარო
იქნებ გადაგემოწმებინათ ხორვატიის და ურუგვაის მოსახლეობის რიცხოვნობა.
ვერ დაგეთანხმებით იმაში რომ, მცირერიცხოვანი ქვეყნები გრანდების ტოლსწორად ვერ გააგორენენ ბურთს.
ამის უამრავი მაგალითი არსებობს, თუნდაც ზემოთ ჩამოთვლილი ქვეყნების წარმატებები რად ღირს.

შვეტე იასონ!

ესპანეთის ტერიტორიაზე 1938 წლის სამოქალაქო ომის შემდეგ,ომი არ ყოფილა და მასთან შედარება სწორი არ მგონია.მას შემდეგ,ესპანეთში სულ შენება მიდის,ჩვენ კი,ბოლო 33 წელიწადში,სამი ომი და საშინელი განადგურება გადავიტანეთ.არც ომების შემდეგ გვქონია სიმშვიდე და ყოველ წელს,გარე თუ შიდა ძალები,ქვეყნის განვითარებაზე საკუთარი გავლებნის დამყარებას,სრულიად მიუღებელი გზებით ცდილობენ.მიუხედავად ამდენი რყევისა,2008 წლის ომის მერე, შედარებით მშვიდობიან პერიოდში,ქვეყანა ასე წამოვიდა წინ,რომ დანგრეული და გაყიდული სტადიონების ნაცვლად ახლების მშენებლობა დაიწყო და იქ გამოზრდილი ახალგაზრდობაა,ევროპის ჩემპიონატზე რომ გავიდა.ქვეყანას ორი რეგიონი აქვს დაკარგული,აფხაზეთი და სამაჩაბლო.როგორი ფეხბურთელები იზრდებოდნენ იქ,ჩემი შეხსენება არ გჭირდება.ქვეყნის მოსახლეობაც,5,5 დან,3,7 მილიონამდეა შემცირებული და მათშიც რა დონეზეა მოდებული ლოთობა თუ ნარკომანია,ყველა ვხედავთ.საქართველოს ნაკრების ყოველი ხმაურიანი წარმატება,სპორტში და შესაბამისად ცხოვრების ჯანსაღ წესზე გადასული მრავალი ახალგაზრდას ნიშნავს.ახლაც,ამ ევროპის ჩემპიონატის შემდეგ,რამდენიმე ათასი ბავშვი კიდევ დაემატება,საფეხბურთო სკოლაში შესულთა რიცხვს და ეს არის ამ ნაკრების მთავარი დამსახურება.პირდაპირ ჩემპიონი არავინ ხდება,არც უფულოდ მზადდება ძლიერი ფეხბურთელი თუ გუნდი.ფეხბურთელის გაზრდას რამდენიმე წელიც სჭირდება და ასე ყველაფერზერ ხაზის გადასმა,სრულიად მიუღებელია.ამ ბიჭებმა,ამ მწვრთნელმა და ფედერაციამ,იმაზე მეტი შეძლეს,ვიდრე დღევანდელ საქართველოს რეალურად შეუძლია.მათ სიამაყის გრძნობა დაუბრუნეს საქართველოს.დავაფასოთ ეს და სამომავლო მუშაობის საწყის წერტილად,დღევანდელი მდგომარეობა ავიღოთ.დამარცხებულ,დაჩაგრულ ქვეყანას,ყველაზე მეტად თუნდაც პატარა,მაგრამ გამარჯვებები სჭირდება,უიმედოობიდან გამოსასვლელად.ამ ნაკრებმა,ეს იმედიც ჩაგვისახა და მომავლის რწმენაც.არავისზე უარესები არა ვართ,როგორც ძალიან ბევრი ძალით გვატენის თავში და თუ დაგვაცლიან,ბევრად უკეთესებიც გავხდებით.ჩვენ თანდათანობით ფეხზე წამოდგომას ვიწყებთ.მოვიპოვებთ ეკონომიურ კეთილდღეობას?ფეხბურთიც გაძლიერდება.რეიტინგში,2010წელს 154 ადგილზე ვიყავით.ახლა 74-ზე ვართ და ამ ჩემპიონატის შემდეგ,ალბათ კიდევ ავიწევთ,მაღლა.ეს არის რეალობა და სწორედ ამ რეალობიდან გამომდინარე უნდა შევაფასოთ ჩვენი ნაკრების ჯერ მოხვედრა და შემდეგ გამოსვლა,ევროპის ჩემპიონატზე.

შეიძლება ორ კვირაში ოთხი თამაში ჩაატარო ერთი შემადგენლობით?!
გყავს გუნდში 26 კაცი და არ იყენებ.
დასვენებული ლობჟანიძე, გოჩოლეიშვილი, შენგელია და ზივზივაძე რატომ არ უნდა გამოიყენო? სიგუას 10 წუთი მაინც მიეცი. არაბიძე და საზონოვი რომ არ მიგყაცს, ეს საერთოდ ცალკე თემაა.

რასაც ყვები რეალს 6-7 ლიგა მაგის დამსახურებით აქვს მოგებული.