"საბურთალოს" ყოფილმა მწვრთნელმა ომათ თეთრაძემ Match Tv-ს ვრცელი ინტერვიუ მისცა. გთავაზობთ ინტერვიუს იმ მონაკვეთებს, სადაც ის ქართულ-რუსულ ურთიერთობებზე, "საბურთალოში" გატარებულ პერიოდზე და ჩვენი ფეხბურთელების რუსეთის პრემიერ ლიგაში შესაძლო თამაშზე საუბრობს.-თქვენი აზრით, გაუმჯობესდა თუ არა საქართველოს ჩემპიონატის დონე ბოლო წლებში?
-ვფიქრობ, გაუმჯობესდა. ახალგაზრდობა ბოლო წლებში ვითარდება. ნახეთ, რამდენი ქართველი ფეხბურთელი თამაშობს ახლა ევროპაში. საქართველოს ნაკრებს თუ გადავხედავთ, 95% ევროპულ ჩემპიონატებში თამაშობს, იქ იმდენი რუსი არ არის. ასე რომ, თამამად შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ქართული ფეხბურთის დონემ აიწია.
დიახ, ახალგაზრდობა ყოველთვის კარგი
-მიუხედავად ამისა, ჯერაც არ შეგიცვლიათ პოზიცია, რომ ქართველმა ფეხბურთელებმა ძალები რუსეთში უნდა მოსინჯონ...
-ამაში დარწმუნებული ვარ. რუსეთის ჩემპიონატი ხომ ძალიან რთული სათამაშოა. საქართველოსაც კარგი მომზადება აქვს, მაგრამ RPL უფრო მაღალ დონეზეა. კარგი სკოლაა.
ავიღოთ თვალსაჩინო მაგალითი - ხვიჩა კვარაცხელია, რომლისთვისაც რუსეთის ლიგაში თამაში მხოლოდ სარგებელის მომტანი იყო. მას შემდეგ ევროპაში ბევრად უფრო გაუადვილდა. კვარაცხელიას ახლა ამ დონეზე თამაში რუსული ფეხბურთის დიდი დამსახურებაა.
- რატომ დატოვეთ ქართული კლუბი?
-არ ვიტყუები. უკვე ვგრძნობდი, რომ " რაღაც"დავკარგე. როგორც ყოველთვის, ახლაც ვიტყვი: გუნდში ერთი ქართველი კარგია, მაგრამ ორი ბევრია (იცინის). აქ კი მთელი გუნდია.
ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატის დროს შესვენება გვქონდა. ბიჭები გავუშვი, შესვენების შემდეგ შევკრიბე ისინი და ვიგრძენი, რომ გუნდში რაღაც ისე არ იყო.
მერე პატრონს მივუბრუნდი და ვუთხარი, რომ ვერ გავუმკლავდი. ანუ იმ დროს უკვე მინდოდა გუნდის დატოვება, თუმცა გვქონდა შანსი ჩემპიონობისთვის გვებრძოლა - პირველ ადგილს სამი ქულით ჩამოვრჩებოდით.
ამიტომ ხელმძღვანელობას რამდენჯერმე შევხვდით. მივხვდი, რომ " რაღაც"დავკარგე და მიზეზი ვერ ვიპოვე. ბოლოს გადავწყვიტე, რომ უნდა წავსულიყავი. მე ვუთხარი მფლობელს: "თუ თასის ან ჩემპიონატის მოგება გინდა, მე უნდა წავიდე". ასე დავტოვე კლუბი. მათსავე სასიკეთოდ, თუმცა მართლა არ უნდოდათ ჩემი გაშვება.
-პირადად თქვენ სად გრძნობთ თავს უფრო კომფორტულად შინაგანი გრძნობებიდან გამომდინარე - რუსეთში თუ საქართველოში?
-ჩემთვის სულ ერთია. რუსეთიც და საქართველოც ჩემი სახლია. დავიბადე და გავიზარდე საქართველოში. ყველაფერი, რაც მაქვს, ჩემმა ქართულმა აღზრდამ მომცა. მაგრამ რუსეთმაც ბევრი მომცა. რუსეთში 21 წლის ასაკში მოვედი. ესეც ჩემია. მე არ განვასხვავებ საქართველოს რუსეთისგან და რუსეთს საქართველოსგან - ჩემთვის ეს ერთი მთლიანობაა.
-საქართველო ბოლო წლებში ძალიან შეიცვალა?
- რა თქმა უნდა, ქვეყანა იცვლება. ყოველწლიურად პროგრესირებს, წინ მიიწევს, მიუხედავად ყველა სირთულისა. ერთ ადგილას არავინ დგას. ყველა ვითარდება. პოლიტიკოსი არ ვარ, პოლიტიკას განზე დავტოვებ. მაგრამ ჩამოსვლისთანავეც კი ყოველთვის შეგიძლიათ იგრძნოთ რა ხდება ქვეყანაში.
-როცა 2023 წელს იქ მუშაობდით, იგრძენით რამდენით მეტი რუსი იყო საქართველოში?
-პრინციპში, საქართველოში ბევრი რუსი იყო. ასევე ბევრი იყო ბელორუსი და უკრაინელი. და ყველა მშვიდად ცხოვრობს. ანუ არ არსებობს ისეთი რამ, რომ ადამიანები ერთმანეთს ეწინააღმდეგებიან.
საკუთარი წესდებით უცხო ქვეყანაში წასვლა არასწორია და ამის უფლებას საქართველოში არავინ მოგცემთ. ოდესღაც ჩემი წესდებით რუსეთში რომ მოვსულიყავი, ვინ მომცემდა რაიმეს უფლებას? - ასეთი რამ ყოველთვის ადამიანის ცნობიერებაზეა დამოკიდებული.
ანუ პოლიტიკა პოლიტიკაა და უბრალო ხალხისთვის ამას მნიშვნელობა არ აქვს. ქართველები ძალიან მეგობრულები, სტუმართმოყვარეები არიან, მაგრამ ამაზე ლაპარაკი არც არის საჭირო. ასე რომ, ახლა რუსები თავს კომფორტულად გრძნობენ საქართველოში. დიახ, ყოველთვის შეიძლება იყოს სადღაც ადამიანების კატეგორია, რომელიც რუსების წინააღმდეგ ყვირის. ასეთი ხალხი ყველა ქვეყანაშია. მაგრამ არა დიდი რაოდენობით. გულთან არ მიიტანოთ.
-ქართველებიდან თუ გქონიათ რაიმე პრეტენზია, რადგან დიდი ხანია რუსეთში ცხოვრობთ და მუშაობთ?
-არანაირი. საქართველოში რუსული ნომრებით მანქანითაც კი დავდივარ. უპრობლემოდ ჩავრბივარ ქვეყანაში და მერე თავისუფლად შემიძლია წამოვიდე. საყვედურები არასოდეს ყოფილა. თუმცა, როცა მანქანას ვატარებ, არავინ იცის, რომ მე ვმართავ. პრობლემები არ არის. შეიძლება მილიონიდან ერთმა თქვას რამე, მაგრამ ეს ადამიანი ავად იქნება".
შეხსენებისთვის, თეთრაძე ახლა რუსეთის მე-2 ლიგის ბინადარი "უფას" მთავარი მწვრთნელია.
