დინამო (ბთ) VS დინამო (თბ) - როცა ბრინჯაოც ფასეულია...

შაბათს, 10 დეკემბერს, თბილისში, მიხეილ მესხის სახელობის სტადიონზე "ბრინჯაოს პლეი ოფის" ფინალური შეხვედრა გაიმართება, რომელშიც ერთმანეთს ბათუმისა და თბილისის "დინამოები" დაუპირისპირდებიამ. თამაში 15:00 საათზე დაიწყება.

მოგეხსენებათ, ეს მატჩი გორში, თენგიზ ბურჯანაძის სახელობის სტადიონზე უნდა ჩატარებულიყო, თუმცა ბოლო დღეების დიდთოვლობამ გეგმები შეცვალა და საბოლოოდ მისი "მიხეილ მესხზე" გამართვა გადაწყდა.

ბათუმისა და თბილისის "დინამოების" დაპირისპირებაში გაირკვევა როგორც გარდამავალი ჩემპიონატის მესამე პრიზიორის, ისე, ევროპალიგის საგზურის მფლობელი გუნდის ვინაობაც. "ბრინჯაოს პლეი ოფი" ერთმატჩიანია და, აქედან გამომდინარე, მოვლენების ისეთ განვითარებასაც ნუ გამოვრიცხავთ, რომ ძირითადი დროის ფრედ დასრულების შემთხვევაში დამატებითი დრო დაინიშნოს, ან კიდევ, პენალტების სერიაც ვიხილოთ...

მოკლედ, შაბათს მეტად საინტერესო მატჩი გველოდება, სადაც ერთმანეთს ძველი მეტოქეები დაუპირისპირდებიან და ერთ-ერთი მათგანიც, ბრინჯაოს მედლებთან ერთად, მომავალ წელს ევროტურნირებზე ასპარეზობის უფლებასაც მოიპოვებს...

საქართველოს ჩემპიონატების 26-წლიან ისტორიაში მხოლოდ ერთადერთხელ მოხდა, როცა თბილისის "დინამომ" ჩემპიონატი პირველ სამეულში ვერ დაასრულა. ჰოდა, სწორედ მაშინ (2012 წელს) მოხდა პირველად, როცა თბილისის "დინამომ" ევროტურნირები გამოტოვა.

ამ შემთხვევაში ათვლის წერტილად 1993 წელს მივიჩნევთ, ანუ, იმ მომენტს, როცა ქართულ გუნდებს ევროტურნირებზე ასპარეზობის უფლება მისცეს, როგორც დამოუკიდებელი ქვეყნის წარმომადგენლებს.

და აი, ჩვენი ყველაზე ტიტულოვანი კლუბი მეორედ დგას იმ საფრთხის წინაშე, რომ კიდევ ერთხელ გამოტოვოს ევროტურნირები! ასე რომ არ მოხდეს, ამისთვის თბილისის "დინამომ" ყველა შემთხვევაში უნდა დაჯაბნოს ბათუმის "დინამო" - გუნდი, რომელიც, ბევრისთვის მოულოდნელად, გარდამავალი ჩემპიონატის განმავლობაში თავისი ჯგუფის ერთ-ერთი ლიდერი იყო.

თუმცა, ისიც უნდა ვაღიაროთ, რომ ბათუმის "დინამომ" აბსოლუტურად დამსახურებულად დაიკავა "წითელ ჯგუფში" II ადგილი (მხოლოდ "სამტრედიას" ჩამორჩა) და ასევე დამსახურებულად არის გასული "ბრინჯაოს პლეი ოფის" ფინალშიც.

სხვათა შორის, ახლახან დასრულებულ გარდამავალ ჩემპიონატში ყველაზე ნაკლები გოლი (5) სწორედ "ბრინჯაოს პლეი ოფის" ფინალისტებმა გაუშვეს, რაც ამ გუნდების უკანახაზელთა საიმედო თამაშზე მეტყველებს.

თუმცა, შაბათის მატჩში მხოლოდ თავდაცვა საკმარისი ვერ იქნება და იმედი გვაქვს ერთიანად გაახალგაზრდავებული თბილისის "დინამოც" და ბათუმის "დინამოც" სასურველი შედეგის მისაღწევად შემტევ ფეხბურთს შესთავაზებენ "მიხეილ მესხზე" შეკრებილ გულშემატკივრებს.

საქართველოს 16-გზის ჩემპიონი, 5-გზის ვერცხლისა და ასევე 5-გზის ბრინჯაოს პრიზიორი თბილისის "დინამო", როგორც უკვე აღვნიშნეთ, მხოლოდ ერთხელ ვერ მოხვდა პირველ სამეულში. აი, ბათუმის "დინამოს" მონაგარი საქართველოს ჩემპიონატში კი ბევრად უფრო მოკრძალებულია: აჭარულმა გუნდმა მხოლოდ ორჯერ შეძლო ვერცხლის მედლების მოპოვება (1998, 2015 წლებში) და ერთხელაც - ბრინჯაოსი (1997 წელს).

რაც შეეხება საქართველოს ჩემპიონატების ისტორიაში ამ გუნდების ურთიერთდაპირისპირებას, თბილისის "დინამოს" უპირატესობა აშკარაა. თუმცა, ისიც უნდა გავიხსენოთ, რომ ამ გუნდების სულ პირველი დაპირისპირება ეროვნული ჩემპიონატის ეგიდით (1990 წელს), ბათუმელთა გამარჯვებით დასრულდა.

ბათუმის "დინამოს" იმ დროისთვის შოთა ჭეიშვილი მოძღვრავდა, რომლის ხელმძღვანელობითაც მოიპოვა კიდეც ამ გუნდმა თავის პირველი და ჯერჯერობით უკანასკნელი ტიტული: 1998 წელს საქართველოს თასის ფინალში თბილისის "დინამო" დაამარცხა.

ასევე ისიც უნდა ვახსენოთ, რომ მხოლოდ ერთხელ მოხდა, როცა ბათუმის "დინამოს" სეზონის ბოლოს, სატურნირო ცხრილში უფრო მაღალი ადგილი ეკავა, ვიდრე თბილისის "დინამოს" - 2014/15 წლების სეზონი აჭარლებმა მეორე ადგილზე დაასრულეს, თბილისელებმა კი - მესამეზე.

აღსანიშნავია, რომ ბათუმელებს მაშინაც შოთა ჭეიშვილი წვრთნიდა, ხოლო მისი ყოფილი შეგირდი და გუნდის დღევანდელი მთავარი მწვრთნელი ლევან ხომერიკი ასისტენტი გახლდათ. ამ საკითხზე შემთხვევით არ ვამახვილებთ ყურადღებას: ამ ბოლო წლებში, თბილისის "დინამოში" ხომ უკვე ჩვეულებრივ ამბად იქცა კონკრეტული სეზონის განმავლობაში მთავარი მწვრთნელის... სამჯერ ჩანაცვლება?!.

თბილისის "დინამო" მშვენიერ ფორმაში ხვდება "ბრინჯაოს პლეი ოფს": ახალი თავკაცის, ვიაჩესლავ გროზნის ხელმძღვანელობით გუნდმა ბოლო ხუთ მატჩში ოთხი მოიგო და ერთი ფრედ ითამაშა, თანაც ამ ხუთ მატჩში გოლი არ გაუშვია!

გამოცდილ უკრაინელ სპეციალისტს, ვიაჩესლავ გროზნის თავის ხანგრძლივი სამწვრთნელო კარიერის განმავლობაში არაერთხელ გაუყვანია გუნდი თასისა თუ პლეი ოფის გათამაშებაში. აი, მისი ახალგაზრდა ოპონენტი ლევან ხომერიკი კი პირველად არის ახლოს იმასთან, რომ მწვრთნელის რანგშიც მიაღწიოს წარმატებას. ჰო, ასეა: თბილისის "დინამოსთვის" მესამე ადგილი (და, შესაბამისად, ევროპალიგის საგზურის მოპოვება) პროგრამა-მინიმუმის შესრულებად უნდა მივიჩნიოთ (ან, კიდევ... წარუმატებლობად), ბათუმის "დინამოსთვის" კი აშკარად წარმატებული შედეგი უნდა იყოს.

ამაში კი, გუნდის თითოეულ ფეხბურთელთან ერთად, ლომის წილი მთავარ მწვრთნელს მიუძღვის. თანაც, არც ის დაგვავიწყდეს, რომ ლევან ხომერიკს საფეხბურთო კარიერის საუკეთესო წლები სწორედ ბათუმის "დინამოსა" და თბილისის "დინამოში" აქვს გატარებული.

ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ ლევან ხომერიკს საქართველოს ჩემპიონატების ისტორიაში ერთ-ერთი საუკეთესო შედეგი აქვს ყველა დროის საუკეთესო ბომბარდირებს შორის: ცნობილი ქართველი სტატისტიკოსის, რევაზ შენგელიას მიერ გამოცემული "ქართული ფეხბურთის ყოველწლიურ წიგნში" დაფიქსირებულია, რომ ლევან ხომერიკმა 197 მატჩში 132 გოლი გაიტანა.

ვერაფერს ვიტყვით, მართლაც მშვენიერი შედეგია და ბარემ ისიც ვთქვათ, რომ 1997/98 წლების სეზონში ლევან ხომერიკი საქართველოს ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირი გახდა. ისე, ტყუილად არ გვიხსენებია ის სეზონი: ჩემპიონატში თბილისის "დინამოს", ფაქტობრივად, არც ჰყოლია ღირსეული კონკურენტი და ისიც კარგად გვახსოვს, თუ როგორ "ეჯიბრებოდნენ" ერთმანეთს ჰეთთრიკებისა თუ დუბლის შესრულებაში გუნდის ლიდერები - დავით მუჯირი და ლევან ხომერიკი.

ჰოდა, არავის გაჰკვირვებია, მუჯირი საქართველოს ჩემპიონატის საუკეთესო ფეხბურთელი რომ გახდა, ხომერიკი კი - საუკეთესო ბომბარდირი! აი, რაც შეეხება იმ სეზონის თასი გათამაშებას, სწორედ მაშინ გატყდა ნავსი და ბათუმის "დინამომ", როგორც იქნა, შეძლო (მეხუთე ცდაზე) მართლაც მარადიული სათასო მეტოქის დამარცხება. იმ საინტერესო ფინალში გამარჯვების მომტანი გოლი დავით ჭიჭვეიშვილმა მეორე დამატებითი ტაიმის ბოლო წუთზე გაიტანა...

1993 წლიდან 1998 წლის ჩათვლით, თასის ფინალში მხოლოდ თბილისისა და ბათუმის "დინამო" გადიოდა; ერთადერთი გამონაკლისი იყო 1994 წლის გათამაშება, როცა "დაანონსებული" ფინალი ვერ შედგა: ბათუმის "დინამომ", საკუთარ მოედანზე პირველი ნახევარფინალური მატჩი 1:0 მოუგო რევაზ ძოძუაშვილის ხელმძღვანელობით მოასპარეზე რუსთავის "მეტალურგს" და თავის მეორე ფინალისთვისაც ემზადებოდა.

თუმცა, 1994 წლის 14 აპრილს, რუსთავში ჩატარებულ საპასუხო მატჩში მასპინძლებმა იმძლავრეს და ძლიერი მეტოქეს დამატებით დროში აჯობეს (2:0); იმ დროისათვის "მეტალურგის" შემადგენლობაში ვარლამ და გიორგი კილასონიებისა და მეკარე სოსო გრიშიკაშვილის გარდა, უკვე წამყვან ფეხბურთელებად მიიჩნეოდნენ 17 წლის ლევან კობიაშვილი და 19 წლის გოგა გახოკიძე, ასევე უნდა აღვნიშნოთ უნივერსალი ფეხბურთელი გელა არჩვაძე, დღესდღეობით მთაწმინდის რაიონის გამგებელი გახლავთ. გოლები კი სტუმართა კარში 19 წლის სანდრო ბურნაძემ და 18 წლის კახა ალადაშვილმა გაიტანეს...

ერთი წლის მერე ეს გუნდები კვლავაც დაუპირისპირდნენ ერთმანეთს თასის ნახევარფინალში და ორრაუნდიანი დაპირისპირება ამჯერად უკვე ვალერიან ჩხარტიშვილის დამოძღვრილმა ბათუმის "დინამომ" მოიგო, მაგრამ, ისევე როგორც 1993 წელს, თასის ფინალი მაინც თბილისის "დინამომ" მოიგო (ერთადერთი გოლი გიორგი დემეტრაძემ გაიტანა).

იგივე გამეორდა 1996 და 1997 წლებში, როცა თბილისის "დინამო" მინიმალური სხვაობით ამარცხებდა ბათუმის "დინამოს" (1:0).

ისე, არაფერი გვითქვამს ამ გუნდების სულ პირველ ფინალზე, 1993 წელს რომ ჩატარდა და, ჩვენი აზრით, ერთ-ერთი ყველაზე სანახაობრივი ფინალი იყო ამ გათამაშების ისტორიაში.

ეს მატჩი გივი ნოდიას დამოძღვრილმა თბილისის "დინამომ" 4:2 მოიგო, რევაზ არველაძემ დუბლი შეასრულა, შოთამ და არჩილმა თითო გოლი გაიტანეს, ბათუმელთაგან კი თავი გამოიჩინეს თეიმურაზ ტუღუშმა და ლევან ხომერიკმა...

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"