"თარგამაძე დონეცკის "შახტართან" მოსალაპარაკებლად იყო ჩამოსული და კლუბის გენერალურ დირექტორთან, პალკინთან ერთად დამირეკა.
"დავით, თუ ვინმე გაისვრის, ისევ შინ წახვალ? შენი იმედი როგორ მქონდეს?" - ვუთხარი მე მას.
"თარგამაძემ მომიგო, რომ მას მშობლები არ უშვებდნენ მარიუპოლში. თუ ის ზრდასრული ადამიანია, მაშინ თავად უნდა გადაწყვიტოს, სად ითამაშებს. რა აზრი აქვს კონტრაქტის გაგრძელებას, თუ მისი იმედი ყოველ წამს
"ლელომ" სულ ცოტა ხნის წინ შემოგთავაზათ ინტერვიუ თბილისში მყოფ დავით თარგამაძესთან. მას რამდენიმე ვარიანტი აქვს, მათ შორის, ბულგარული "ლუდოგორეცისა", თუმცა საბოლოო არჩევანი ჯერ არ გაუკეთებია (იხილეთ ინტერვიუ).
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
მთლად ყველაფერში ვერ დავადანაშაულებ, მაგრამ საინტერესოა რამდენმა უცხოელმა ფეხბურთელმა დატოვა მარიუპოლი უსაფრთხოებიდან გამომდინარე? (თუ ჰყავდათ უცხოელი ფეხბურთელი).
მეორე მომენტი ის არის, რომ თუ მართლაც არ არის უსაფრთხო იქ ყოფნა და მართლაც ისეთი სიტუაციაა, რომ იქ არ დაიდგომება, მაშინ ფეხბურთელმა რა ქნას, ფეხბურთი ითამაშოს, თუ ავტომატით ირბინოს? ამ შემთხვევაში, მას რომ ეთქვა მე აქ მშვიდად ვერ ვარ და მივდივარო ეს საქციელი ეპატიებოდა, ფეხბურთი ითამაშო სხვა ქვეყანაში ავტომატის კაკანის და დაბობმბვის ქვეშ ეს ძალიან რთულია, მაგრამ თუ ასეა საქმე "მშობლები არ მიშვებენ" რა პონტია? ეს რა ვაჟკაცობაა? პირდაპირ ვიტყოდი, მე ფეხბურთი უნდა ვითამაშო და ეს აქ შეუძლებელიაო და არც არავინ დაძრახავდა, მაგრამ....... ბიჭს ეტყობა მართლაც შეეშინდა და ვერ თქვა, რომ მეშინია და მივდივარო, ამიტომაც მშობლები მოიმიზეზა. მოკლედ, სამწუხაროდ დიდ უდისციპლინობასთან გვაქვს საქმე....