სა­ა­მი­სოდ, ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ! - რა­ტომ ცხოვ­რობს გვი­ლია ბატე-ს ბა­ზა­ზე

პო­პუ­ლა­რულ­მა ბე­ლა­რუ­სულ­მა ვებ­გ­ვერ­დ­მა "ტრი­ბუ­ნამ" ის 9 ახალ­წ­ვე­უ­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი და­ა­ა­სა­ხე­ლა, რო­მე­ლიც ამ ქვეყ­ნის პრე­მი­ერ­ლი­გის გუნ­დებ­ში წლე­ულს გა­და­ვი­და და უმალ გუნ­დის ლი­დე­რი გახ­და. ერთ-ერ­თი მათ­გა­ნი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ნაკ­რე­ბი­სა და ბა­ტე-ს საყ­რ­დე­ნი ნა­ხე­ვარ­მ­ც­ვე­ლი ვა­კო გვი­ლიაა0, რო­მელ­მაც ბო­რი­სო­ვოს გუნ­დ­ში 11 შეხ­ვედ­რა ჩა­ა­ტა­რა, 5 გო­ლი გა­ი­ტა­ნა და 3 სა­გო­ლე გა­და­ცე­მა გა­ა­კე­თა...

"ზამ­თარ­ში ამ ნა­ხე­ვარ­მ­ც­ველს პორ­ტუ­გა­ლი­ა­ში გა­დას­ვ­ლა შე­ეძ­ლო. ტრან­ს­ფე­რი ბო­ლო მო­მენ­ტ­ში ჩა­ი­შა­ლა და უკ­რა­ი­ნუ­ლი პას­პორ­ტის მქო­ნე ქარ­თ­ველ­მა "მინ­ს­კ­ში" გა­დას­ვ­ლა გა­დაწყ­ვი­ტა.

ყვე­ლა თა­მა­შამ­დე და მის შემ­დე­გაც გვი­ლია ლო­ცუ­ლობს. ჯერ­ჯე­რო­ბით, ამა­ზე ზე­ცი­ე­რი კარ­გად რე­ა­გი­რებს, გვი­ლია კი მო­ე­დან­ზე საქ­მე­ებს აკე­თებს. ის მო­ე­დან­ზე უდი­დეს სა­მუ­შა­ოს ას­რუ­ლებს. 90 წუ­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში ას­წ­რებს 55 გა­და­ცე­მას (რო­მელ­თა 79 პრო­ცენ­ტიც ზუს­ტია) და ხუთ დრიბ­ლინგს (მათ­გან სამს - წარ­მა­ტე­ბუ­ლად).

მი­სი მი­ნუ­სი ის არის, რომ კარ­ში იშ­ვი­ა­თად არ­ტყამს - მატ­ჩის დროს სა­შუ­ა­ლოდ 1.5-ჯერ. სა­მა­გი­ე­როდ, "სტან­დარ­ტებს" შე­სა­ნიშ­ნა­ვად ას­რუ­ლებს".

ახ­ლა­ხან, "ტრი­ბუ­ნამ" ვა­კო გვი­ლი­ას ინ­ტერ­ვიუ ჩა­მო­არ­თ­ვა, სა­ი­და­ნაც გა­სა­გე­ბი ხდე­ბა, რო­გორ გა­და­იქ­ცა უც­ნო­ბი ფეხ­ბურ­თე­ლი სულ რა­ღაც ერ­თი წე­ლი­წად­ში სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის ნაკ­რე­ბის­თ­ვის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან ფი­გუ­რად.

ინ­ტერ­ვიუ ძა­ლი­ან ვრცე­ლი იყო და ამი­ტომ, მხო­ლოდ მის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან ფრაგ­მენ­ტებს გთა­ვა­ზობთ...

"ბა­ტე-ს ყვე­ლა­ზე მარ­თა­ლი ლე­გი­ო­ნე­რი" - ასეა და­სა­თა­უ­რე­ბუ­ლი წე­რი­ლი, რომ­ლის ავ­ტო­რიც წერს:

"ვა­კო გვი­ლია ბო­რი­სო­ვის ბა­ტე-ს ბა­ზა­ზე, დუ­დინ­კა­ში ცხოვ­რობს, ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად მწვრთნელ­თან ემ­ზა­დე­ბა და ტოპ 5-ის რო­მე­ლი­მე ლი­გა­ში თა­მაშ­ზე ოც­ნე­ბობს. ახ­ლა­ხან ცნო­ბი­ლი გახ­და, რომ 22 წლის პერ­ს­პექ­ტი­უ­ლი ნა­ხე­ვარ­მ­ც­ვე­ლით ბუნ­დეს­ლი­გის გუნ­დი და­ინ­ტე­რეს­და".

ჟურ­ნა­ლის­ტი და­ინ­ტე­რეს­და, რა­ტომ ზე­ი­მობ­და ვა­კო გვი­ლია ბე­ლა­რუ­სის ჩემ­პი­ო­ნო­ბას სა­ქარ­თ­ვე­ლოს დრო­შით?

"პერ­ფორ­მან­სი დრო­შით წი­ნას­წარ მო­ვამ­ზა­დე. ევ­რო­პა­ლი­გის ფი­ნა­ლის და­ჯილ­დო­ე­ბის შემ­დეგ ასე გა­ა­კე­თა ჯა­ბა კან­კა­ვამ. ის ჩემ­თ­ვის დი­დი მა­გა­ლი­თია - რო­გორც ადა­მი­ა­ნი და რო­გორც ფეხ­ბურ­თე­ლი...

იცით, მიყ­ვარს სა­კუ­თა­რი ხალ­ხი და ქვე­ყა­ნა, მე­ა­მა­ყე­ბა მი­სი ტრა­დი­ცი­ე­ბი. ამი­ტომ, სა­დაც შე­საძ­ლე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს შე­სა­ხებ ყველ­გან აღ­ტა­ცე­ბით ვი­ლა­პა­რა­კებ. თა­ვი პატ­რი­ო­ტად მი­მაჩ­ნია და რად­გან სა­ქარ­თ­ვე­ლო მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი სა­ხელ­მ­წი­ფო არ არის, მინ­და, ყვე­ლამ გა­იც­ნოს", - ამ­ბობს გვი­ლია.

ბა­ტე-ს ქარ­თ­ვე­ლი ლე­გი­ო­ნე­რი იხ­სე­ნებს, რა გა­ნი­ცა­და, რო­ცა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ნაკ­რე­ბი­დან და­უ­კავ­შირ­დ­ნენ:

"არა­ნორ­მა­ლუ­რად ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი. თუმ­ცა, ერ­თია მიწ­ვე­ვა, ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­ში თა­მა­ში კი - სრუ­ლი­ად სხვა გან­ც­დაა. ვცდი­ლობ­დი, რომ გან­წყო­ბა შე­მექ­მ­ნა არა მხო­ლოდ შეკ­რე­ბა­ზე მი­სას­ვ­ლე­ლად და ძლი­ე­რი ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბის გვერ­დით სა­ვარ­ჯი­შოდ, არა­მედ, შე­ვე­ცა­დე, და­მემ­ტ­კი­ცე­ბი­ნა მწვრთნელ­თა შტა­ბის­თ­ვის, რომ ქვეყ­ნის მთა­ვარ გუნ­დ­ში თა­მა­შის ღირ­სი ვი­ყა­ვი და მას სარ­გებ­ლო­ბას მო­ვუ­ტან­დი.

სა­ბო­ლო­ოდ, ყვე­ლა­ფე­რი სა­უ­კე­თე­სოდ გა­მო­ვი­და - ბი­ჭე­ბი ძა­ლი­ან კარ­გად დამ­ხ­ვ­დ­ნენ და ადაპ­ტა­ცი­ის გავ­ლა არ დამ­ჭირ­ვე­ბია. მქონ­და გან­ც­და, რომ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ნაკ­რებ­ში ვთა­მა­შობ­დი.

ირ­ლან­დია-უელ­ს­თან შეხ­ვედ­რებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა დი­დი სი­ა­მოვ­ნე­ბა იყო. მო­ე­დან­ზე ნაკ­რე­ბის ფორ­მით რომ გა­ვე­დი, ჩე­მი ცხოვ­რე­ბის ოც­ნე­ბა ავის­რუ­ლე და მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ლა­ზე ბედ­ნი­ე­რი კა­ცი ვი­ყა­ვი. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ჰიმ­ნის შეს­რუ­ლე­ბი­სას თვა­ლებ­ზე ცრემ­ლე­ბი მო­მად­გა და მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა თვალ­წინ და­მიტ­რი­ალ­და.

ჩემ­თ­ვის უდი­დე­სი პა­ტი­ვია, ქვე­ყა­ნას სა­ერ­თა­შო­რი­სო დო­ნე­ზე რომ წარ­მო­ვად­გენ. ბუ­ნებ­რი­ვია, ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­ში დე­ბი­უ­ტი ბევ­რ­მა ადა­მი­ან­მა მო­მი­ლო­ცა. ვცდი­ლობ­დი, ინ­ტერ­ნე­ტის­გან თა­ვი შორს და­მე­ჭი­რა და სი­ახ­ლე­ებს არ გავ­ც­ნო­ბო­დი. ვვარ­ჯი­შობ­დი და უელ­ს­თან სა­მატ­ჩო გან­წყო­ბას ვიქ­მ­ნი­დი. სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში მხო­ლოდ მატ­ჩის შემ­დეგ შე­ვე­დი და ვნა­ხე, რომ ას­ზე მე­ტი წე­რი­ლი იყო მო­სუ­ლი".

გვი­ლი­ას ჰკითხეს, რო­გორ მო­იქ­ცე­ო­და ზი­ნე­დინ ზი­და­ნის ად­გილ­ზე, რო­მელ­მაც 2006 წლის მსოფ­ლიოს ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ფი­ნალ­ში მარ­კო მა­ტე­რა­ცის მკერ­დ­ში თა­ვუ­რი ჩას­ცხო:

"შე­საძ­ლოა, მეც ასე მოვ­ქ­ცე­უ­ლი­ყა­ვი. ყვე­ლა­ფე­რი ოჯა­ხი­დან იწყე­ბა. ჩემ­თ­ვის მშობ­ლე­ბი წმინ­და ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან. მათ ჩემ­თ­ვის ყვე­ლა­ფე­რი გა­ა­კე­თეს, გუ­ლი და სუ­ლი მომ­ცეს.

სა­ერ­თოდ, თა­ვის ოჯახს ყვე­ლა ქარ­თ­ვე­ლი აფა­სებს. სექ­ტემ­ბერ­ში ჩე­მი მშობ­ლე­ბი მეწ­ვივ­ნენ და "ბო­რი­სო­ვო არე­ნა­ზე" მი­ვიწ­ვიე, სა­დაც ჩვენ ვთა­მა­შობ­დით. ამ დღეს მა­მა­ჩე­მის და­ბა­დე­ბის დღე იყო. ძა­ლი­ან მინ­დო­და, სწო­რედ იმ მატ­ჩ­ში გა­მე­ტა­ნა გო­ლი.

სა­გან­გე­ბოდ, ფორ­მის შიგ­ნით მა­ი­სუ­რა ჩა­ვიც­ვი ქარ­თუ­ლი წარ­წე­რით - "მა­მა, გი­ლო­ცავ"! მად­ლო­ბა ღმერთს, გა­ვი­ტა­ნე და ჩა­ნა­ფიქ­რი ავის­რუ­ლე. მშობ­ლე­ბი ჩემს გა­მო უზო­მოდ ბედ­ნი­ე­რე­ბი იყ­ვ­ნენ".

ახ­ლა კი თე­მა­ზე, რო­მე­ლიც ყვე­ლა დამ­წყებ­მა მო­თა­მა­შემ უნ­და წა­ი­კითხოს. გვი­ლია ჰყვე­ბა, რა­ტომ გა­დაწყ­ვი­ტა ბა­ტე-ს ბა­ზა­ზე ცხოვ­რე­ბა:

"აქ თავს შე­სა­ნიშ­ნა­ვად ვგრძნობ. იმა­ვეს ვა­კე­თებ­დი ყვე­ლა კლუბ­ში, სა­დაც კი მი­თა­მა­შია და ვფიქ­რობ, ეს სწო­რი გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბაა. რო­ცა ბა­ზა­ზე ცხოვ­რობ, შენს პრო­ფე­სი­ულ გან­ვი­თა­რე­ბას უფ­რო მე­ტი დროს უთ­მობ. ნე­ბის­მი­ერ დროს შე­მიძ­ლია ტრე­ნა­ჟო­რე­ბის დარ­ბაზ­ში ან აუზ­ზე შეს­ვ­ლა. შე­მიძ­ლია ბურ­თი ავი­ღო და ვი­ვარ­ჯი­შო ჯა­რი­მე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა­ზე ან უბ­რა­ლოდ ტექ­ნი­კა­ზე წა­ვი­მუ­შა­ო.

ჩემს ზო­გი­ერთ თა­ნა­გუნ­დელს უკ­ვირს - არ გე­ში­ნია, ბა­ზა­ზე მარ­ტო დარ­ჩე­ნი­ლი ჭკუ­ი­დან რომ გა­დახ­ვი­დეო? მაგ­რამ ამა­ზე უბ­რა­ლოდ მე­ღი­მე­ბა. ისიც პლუ­სია, რომ რე­ჟიმს ყო­ველ­დღი­უ­რად ვი­ცავ და უკ­ვე 9-10 სა­ათ­ზე ვი­ძი­ნებ. გარ­თო­ბა თუ მინ­და, უპ­რობ­ლე­მოდ შე­მიძ­ლია მინ­ს­კ­ში ან ბო­რი­სო­ვო­ში ჩას­ვ­ლა. მაგ­რამ ამას იშ­ვი­ა­თად ვა­კე­თებ, მხო­ლოდ ფეხ­ბურ­თ­ზე ვარ კონ­ცენ­ტ­რი­რე­ბუ­ლი.

ჩემ­თ­ვის ერთ-ერ­თი პა­ტივ­სა­ცე­მი ფეხ­ბურ­თე­ლი ჰენ­რიხ მხი­თა­რი­ა­ნიც სულ ბა­ზა­ზე ცხოვ­რობ­და და ფიქ­რობ­და, უკე­თე­სად რო­გორ ეთა­მა­შა. სპორ­ტ­ში მიზ­ნის მი­საღ­წე­ვად რა­ღაც აუცი­ლებ­ლად უნ­და დათ­მო. დი­ახ, ბა­ზა­ზე მარ­ტო ვცხოვ­რობ, მაგ­რამ სუ­ლაც არ ვარ მოწყე­ნი­ლი".

აღ­მოჩ­ნ­და, რომ გვი­ლი­ას პი­რა­დი მწვრთნე­ლი ჰყო­ლია:

"ის ზა­პო­რო­ჟი­ე­ში გა­ვი­ცა­ნი. მა­შინ ძა­ლი­ან სუს­ტი ვი­ყა­ვი და ღო­ნი­ერ მე­ტო­ქეს­თან ორ­თაბ­რ­ძო­ლებ­ში შან­სი არ მქონ­და. მაგ­რამ არა­ვის არა­ფერს ვუთ­მობ­დი და ჩე­მი ეს ჟი­ნი რომ და­ი­ნა­ხა, თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზა.

და­ვიწყეთ მუ­შა­ო­ბა და არა მხო­ლოდ ფი­ზი­კუ­რად, არა­მედ, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რა­დაც საგ­რ­ძ­ნობ­ლად გა­ვი­ზარ­დე. მირ­ჩევს, მატ­ჩის­თ­ვის ფი­ზი­კუ­რად და ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად სწო­რად რო­გორ მო­ვემ­ზა­დო და თა­მა­შის შემ­დეგ ძა­ლე­ბი რო­გორ აღ­ვიდ­გი­ნო. რაც ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რია, ეს კა­ცი პრი­ო­რი­ტე­ტე­ბის სწო­რად შერ­ჩე­ვა­სა და მიზ­ნის მიღ­წე­ვის გზას მას­წავ­ლის.

ცხა­დია, მი­ზა­ნიც და­ვი­სა­ხე - 5 წამ­ყ­ვა­ნი სა­ფეხ­ბურ­თო ქვეყ­ნის რო­მე­ლი­მე ლი­გა­ში მოხ­ვედ­რა და იქ თა­ვის გა­მო­ჩე­ნა მსურს. სა­ა­მი­სოდ, ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ, მე­რე კი ისე იყოს, რა­საც ღმერ­თი ინე­ბებს. მი­მაჩ­ნია, რომ ამ ოც­ნე­ბის ახ­დე­ნა შე­მიძ­ლია".

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"