რედაქციისაგან"ლელოს" 16 ნოემბრის ნომერში გამოქვეყნდა დავით თავართქილაძის წერილი სათაურით "დინამო" თბილისი" და თბილისის "დინამო" კომპრომისს უმიზნებენ".
იმავე დღეს ცნობილი გახდა, რომ კლუბის ახლანდელ ხელმძღვანელობა უკმაყოფილო დარჩა ჟურნალისტის სუბიექტური პოზიციით.
რედაქცია წყვეტს ხსენებულ თემაზე პუბლიკაციებს და იმედოვნებს, რომ საერთო საქმის სასიკეთოდ ქართული სპორტის ორ უძველეს ბრენდს - "დინამოსა" და "ლელოს" შორის ურთიერთობას ზემოხსენებული დასანანი გაუგებრობით ჩრდილი არ მიადგება.
აუცილებელი განმარტება
დავით თავართქილაძე:
"დინამოს" ყოფილ დამფუძნებლებს კლუბის დაბრუნებაზე პრეტენზიები გაუჩნდათ - ამ თემასთან დაკავშირებით ჩემმა სტატიებმა კლუბის ხელმძღვანელობის განაწყენება გამოწვია.
ჟურნალისტის
ყოველივე აქედან გამომდინარე, შესაძლოა, რომ ჟურნალისტის ნამუშევარი არ გამოდგეს ყოვლისმომცველი და გააჩინოს კითხვები.
სწორედ ამიტომ, არასდროს მქონია იმის პრეტენზია, რომ ჩემი მოსაზრება აქსიომაა და მის გარშემო კამათი არ შეიძლება, ჟურნალისტიკა ამიტომაც არის საინტერესო და რთული ხელობა.
ადრეც მითქვამს და ახლაც ვიტყვი, რომ ამ კონკრეტულ და სხვა თემებზეც სიამოვნებით ვისაუბრებდი "დინამოს" პრეზიდენტთან თუ კლუბის სხვა რომელიმე ხელმძღვანელთან.
იმის თქმასაც არ მოვერიდები, რომ იყო დრო, როცა საქართველოში ძალიან ჭირდა ქალაქიდან ქალაქში მიმოსვლა, მაგრამ ჟურნალისტები მაინც გულით ემსახურებოდნენ საქართველოს ეროვნულ ჩემპიონატს, "დინამოს" და სხვა ქართული გუნდების ავან-ჩავანს შეძლებისდაგვარად აშუქებდნენ, ოღონდაც მაშინ არავის არ აინტერესებდა, რის ფასად გვიჯდებოიდა ეს ყველაფერი. ბეჭდვითი მედიაში არც ახლაა საქმე დალხინებულად.
შეცდომები "დინამოსაც" მოსვლია და ჟურნალისტებსაც მოგვდის, ამისგან დაზღვეული არავინაა, ამოსავალი წერტილი კი ჩემთვის და ალბათ ყველა ქართული კლუბისთვის ერთმანეთში პარტნიორული დამოკიდებულებაა.
შევიტყვე, რომ "დინამოს" ხელმძღვანელობისთვის განსაკუთრებით მიუღებელი გამოდგა ჩემი წინა სტატია "დინამოზე", რომელიც 16 ნოემბერს "ლელოში" გამოქვეყნდა (იხილეთ ვრცლად), მაგრამ ისიც უნდა ავღნიშნო, რომ ჩემი მიზანი და სურვილი სულაც არ ყოფილა "დინამოს" ხელმძღვანელობის განაწყენება.
ადამიანურად შევწუხდი, რომ კონკრეტული პიროვნებების განაწყენება გამოვიწვიე. ამ საქმეში მე არც მომრიგებელი მოსამართლე ვარ, არც პროკურორი და არც ვინმეს ადვოკატი. ამ დავაში მტყუან-მართალის დადგენა ჟურნალისტიკის სფეროს სცილდება და ალბათ სასამართლოს პრეროგატივაა, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ამ დავაზე ჟურნალისტმა არ უნდა წეროს.
"ლელოს" და "დინამოს" ურთიერთობა ათწლეულებს ითვლის და ეს პარტნიორობა რომელიმე კონკრეტულ ჯგუფს კი არა, ქართულ ფეხბურთს ემსახურებოდა. იმედია, მომავალშიც ასე იქნება.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
ასევე იხილეთ:
ვინ შეჭამა თბილისის "დინამო"? [სკანდალური დოკუმენტები]
კვირის 1000 წვრილმანი: დაუბრუნდება თბილისის "დინამო" დამფუძნებლებს?
რაც შეეხება ჟურნალისტის სუბიექტურობას, მართალია რომ ყველა მოსაზრება თავისებურად სუბიექტურია, მაგრამ მე დინამოს ირგვლივ დაწერილ ბოლო სტატიებში სუბიექტურობაზე მეტად მიკერძოებულობა დავინახე...