როგორ შემოატრიალა ჟოზე მოურინიომ სეზონი

მწვრთნელს, რომელსაც "პორტუსთან" და "ინტერთან" ერთად ჩემპიონთა ლიგა აქვს მოგებული, ხოლო "ჩელსისთან" ერთად პრემიერლიგა შეაზანზარა, წესით, დასამტკიცებელი არაფერი უნდა ჰქონდეს.

თანაც, ჟოზე მოურინიოს "მანჩესტერმა" დასახარჯად არცთუ მცირე თანხა გამოუყო და ფურცელზე მშვენიერი შემადგენლობაც დაახვედრა. თუმცა "განსაკუთრებულს" "ოლდ ტრაფორდზე" იმაზე მეტი პრობლემა დახვდა და იმაზე მეტად გაუჭირდა, ვიდრე ბევრი წარმოიდგენდა.

"წითელი ეშმაკებისთვის" სეზონი ძალიან მძიმედ დაიწყო და ჟოზე მოურინიომაც მოიწყინა. იგი სულ მოღუშული დადიოდა და მხიარულს ვერ ნახავდით. უხასიათოდ საუბრობდა პრესასთან, ჩვეული "მაინდ გეიმსის" თავიც კი არ ჰქონდა ხეირიანად და გამომწვევ განცხადებებს აკეთებდა, მაგრამ გაცილებით მცირე დოზით, ვიდრე სჩვევია ხოლმე.

მაინც დაიმსახურა ტრადიციული ფულადი ჯარიმა და დისკვალიფიკაცია; ისაუბრა იმაზე, თუ როგორი მოწყენილია მანჩესტერში და ენატრება სახლი. ამას დაემატა გარკვეული პრობლემები ოჯახში, კონფლიქტი რამდენიმე ფეხბურთელთან და მონასტერიც აირია.

ჟოზემ მოიწყინა. მოწყენილი ჟოზე კი სახიფათოა, ის ფეხბურთელებთან კიდევ უფრო ირთულებს ხოლმე ურთიერთობას, დისტანციური და ამვდროულად, აგრესიული ხდება, ეჩვენება, რომ ყველა და ყველაფერი მას ებრძვის და ამ დროს, პირველ რიგში, სწორედ თავად ებრძვის საკუთარ თავს. ჩვენ კი ვისაუბროთ იმაზე, თუ როგორ დაიწყო მოურინიოს თავგადასავალი "ოცნებების თეატრზე", რა გზა გამოიარა მან და სადამდე მოვიდა.

1. მოურინიოს დახვდა კარგი შემადგენლობა, მაგრამ არეული გუნდი. სიტუაცია ბოლომდე დალაგებული ახლაც კი არ არის და ჯერ ოპტიმალური შემადგენლობა მწვრთნელს არ უპოვია. ეს ჯერ არ არის ის შემადგენლობა, რომელიც მოურინიოს უნდა და ვიცით, რომ ტრანსფერებისთვის უფროსობა სოლიდურ თანხას გამოჰყოფს.

2. როდესაც არ არის ოპტიმალური შემადგენლობა, არ არის არც სტაბილური ტაქტიკური მონახაზი. მწვრთნელი და კლუბი კვლავ დილემის წინაშეა უეინ რუნისთან დაკავშირებით. როგორც ხდება ხოლმე, მოურინიო საჯაროდ აუჯანყდა რამდენიმე ფეხბურთელს და საერთოდ დაივიწყა მემფის დეპაი, მორგან შნედერლენი და ბასტიან შვაინშტაიგერი. ლუკ შოუსა და კრის სმოლინგს მან ეგოიზმსა და გუნდის ღალატში დასდო ბრალი. ეს ყოველივე გუნდში დაძაბულ ფონს იწვევს.

3. სიტუაციაში, როდესაც ამდენი პრობლემაა, ევროტურნირი გუნდისთვის დამატებითი ტვირთია და ძალების განაწილება ძალიან რთულდება. გარდა ამისა, "წითელი ეშმაკები" შემორჩნენ ორივე თასს. ამან და არსებულმა უდიდესმა ზეწოლამ გუნდს დამატებითი ენერგია წაართვა და ვარსკვლავებს წნეხად დააწვა. მხოლოდ სახელები და ფული წარმატების საწინდარი რომ არ არის და პირიქით, ხშირად ამის გარეშეც შეიძლება გამარჯვება, ეს ყველაზე უკეთ სწორედ ჟოზემ იცის.

4. დაცვა - "მანჩესტერ იუნაიტედი" ბევრს სულაც არ უშვებს და ერთი შეხედვით გასაკვირია, რომ უკანა ხაზს ვეხებით, მაგრამ… ჯერ ერთი, რომ არა დავიდ დე ხეა, აუცილებლად უფრო მეტს გაუშვებდა. მერე მეორე, მცველების გაუთავებელმა როტაციამ, რაც ხან ტრავმებით იყო გამოწვეული, ხან ოპტიმალური შემადგენლობის ძიებით და ხანაც ჟოზეს პირადი შეხედულებებით, მოიტანა ის სერიოზული არადამაჯერებლობა და არასტაბილურობა, რომელიც სეზონის სტარტზე შეინიშნებოდა. ახლა კი მეტ-ნაკლებად სიტუაცია ამ მხრივაც დალაგდა, მაგრამ იდეალური მაინც არ არის. ამიტომაც, ისევე, როგორც სხვა რგოლებში, იგეგმება და იქნება კიდეც წმენდა და ცვლილებები.

5. ხანდახან იყო უიღბლობაც. მაგალითად "ბარნლისთან" მატჩის გახსენებაც შეიძლება, სადაც "იუნაიტედმა" სასწაულებრივად ვერ მოიგო. თავად ჟოზე "არსენალთან" თამაშსაც გვახსენებს და სხვა შეხვედრებზეც გაუკრავს ხოლმე კბილი. იღბალი კი დიდ ადამიანებსაც სჭირდებათ, მით უმეტეს, დიდი საქმეებისთვის. თუ არ გჯერათ, სერ ალექს ფერგიუსონს ჰკითხეთ.

"ჩვენ მოვხსენით რეკორდი კარში დარტყმების მხრივ, ბურთის ფლობის მხრივ და საერთოდ ყოველმხრივ. მსგავსი მატჩი 10-ჯერ რომ ჩაატარო, 9-ს მაინც აუცილებლად მოიგებ. ჩვენ კი ეს შეხვედრა ვერ მოვიგეთ. მახსენდება, როგორ ვდომინირებდით "არსენალთანაც", მეტოქეს დავიდ დე ხეას კარში არ დაურტყამს, მეკარე თამაშში არ ჩართულა. მერე კი, ბოლო წუთზე უცბად გოლს ვუშვებთ და 2 ქულას ვკარგავთ" - ამბობდა მოუ.


კალენდარი
ძალიან გადატვირთული და რთული კალენდრის მერე, "იუნაიტედს" სულზე მოუსწრო შედარებით ადვილმა შეხვედრებმა. გუნდს ახლა მიჯრით 8 მოგება აქვს, აქედან 1 ევროპალიგაზე უკრაინულ "ზორიასთან", ერთი ასოციაციის თასზე ქვედალიგელ "რედინგთან" და 6 პრემიერლიგური გამარჯვება. ამ 6 შეხვედრიდან გუნდი მხოლოდ ერთხელ შეხვდა ისეთ მეტოქეს, რომელიც რეალურად იბრძვის მაღალი მიზნებისთვის და "მანჩესტერის" უშუალო კონკურენტად უნდა მოვიაზროთ. ეს გახლდათ შანსი, კლუბს ასეთი წარმატებული სერია გამოეცხო და მოგებები ერთმანეთზე მიეწყო და მოურინიოც ამას შესანიშნავად ჩაეჭიდა.

ახალგაზრდების აჯანყების ჩახშობა
იმის ფონზე, რომ კლუბს ცუდი შედეგები ჰქონდა, ხოლო, როდესაც მარკუს რაშფორდი, ჯესი ლინგარდი და ანტონი მარსიალი ცუდად არ თამაშობდნენ… გასაკვირი არც გახლავთ, რომ მათ მეტის ამბიციაც გაუჩნდათ. თუმცა მოუს თავისი ხედვა აქვს და ყველაფერი ბოლომდე თავისებურად გააკეთა. მთავარი მეამბოხე ყველაზე ნორჩი რაშფორდი გამოდგა, რომელმაც საჯარო განცხადებებიც გააკეთა. მოუ ამას იშვიათად პატიობს, მაგრამ არც მარკუსი და არც ვინმე სხვა არ მოიძულა, ისინი სხვა ხერხებით დააშოშმინა და თამაშის წყურვილი თუ ხალისიც შეუნარჩუნა. აჯანყება დაცხრა და გუნდში სიტუაცია დამატებით აღარ აირია.

რუნი
"მანჩესტერი" ახლა თაობათა ცვლის, სტილის ცვლის და თითქმის ყველაფრის ცვლის სტადიაზეა. ყველას ესმის, რომ კლუბის ლეგენდა უეინ რუნი იმდენს და ისე თავისუფლად ვეღარ ითამაშებს, რამდენსაც თამაშობდა, მაგრამ საკითხი ფრიად დელიკატურია - "შრეკის" ასე ერთი ხელის მოსმით ჩაჩოჩება არ გამოვა, ის ჯერ მხოლოდ 31 წლისაა. ჟოზესაც არ უნდა "ცუდი ბიჭის" იმიჯი ჰქონდეს. ეს იმიჯი მისთვის შემაშინებელი არ არის, პირიქით, კარგად იყენებს მას, მაგრამ ეს კლუბს მიღმა და არა გუნდს შიგნით.

მოურინიომ აქაც შუალედურ გამოსავალს მიაგნო, რუნი დაარწმუნა იმაში, რომ იგი ისევ ძალიან საჭირო ფიგურაა გუნდისთვის, მაგრამ დაარწმუნა იმაშიც, რომ ყოველთვის ვერ ითამაშებს და ამას გაგებით უნდა მოეკიდოს. თითქოს, მოგვარდა ის ყბადაღებული საკითხიც "შრეკის" პოზიციასთან დაკავშირებით, მოურინიომ მას შეტევაში მეტი თავისუფლება დაუბრუნა.

მატა
ესპანელთან ჟოზეს ძველი ურთიერთობა ყველამ კარგად ვიცით და ისიც ვიცით, რომ ვინმე შესაძლოა, ხუანისგან ზოგადად უფრო მეტს ელოდა, მაგრამ ფაქტია, "მანჩესტერში" გადასვლის მერე, სტატისტიკის მიხედვით, იგი ფაქტობრივად ყველაზე პროდუქტიული ფეხბურთელია გუნდში. ჟოზემაც დაინახა, რომ მატა საჭიროა და მას ძალიან კარგად იყენებს. მათ შორის არსებული გაუგებრობა დავიწყებას მიეცა და წარსულში დარჩა.

ზლატანი
გაისმა მოსაზრებები - თუ "მანჩესტერს" შორსმიმავალი გეგმები აქვს, იბრაჰიმოვიჩზე გაცილებით ახალგაზრდა თავდამსხმელი უნდა იპოვოსო, ინგლისში შვედი ისეთივე მრისხანე და შეუჩერებელი გოლეადორი ვერ იქნებაო, გუნდის შეტევებს ანელებს და მის გარშემო თუ არ ააწყვე მთელი თამაში, არაფერი გამოვაო… ამ და სხვა მოსაზრებებს არსებობის უფლება ჰქონდათ და აქვთ, მაგრამ ფაქტი ზლატანივით ჯიუტია - იბრაჰიმოვიჩი ათამაშდა.

იბრამ დაიწყო გოლების გატანა, საოცარი მომენტების შექმნა, გამოყენება, ასისტენტობა და 35 წლის ასაკში ის ისევ შესაშურ ფორმაშია, საკუთარ თავზე ბევრს მუშაობს და უნდა, რომ რაღაც კიდევ დაგვიმტკიცოს. ასე რომ, ამ ეტაპზე ზლატანი კლუბის ერთ-ერთი ლიდერია.

პოგბა
რა უნდა გაეკეთებინა პოლ პოგბას ისეთი, რომ მასში გადახდილი თანხა გაემართლებინა? ამაყი ფრანგი თავიდანვე განწირული გახლდათ იმისთვის, რომ მას კრიტიკის ქარ-ცეცხლი დაატყდებოდა და თავდაპირველად ეს მასზე აშკარად საგრძნობლად მოქმედებდა. ნელ-ნელა პოლმა, როგორც ტაქტიკური თვალსაზრისით მიიღო მეტი თავისუფლება (და ამ ნაბიჯის გადადგმა და პოგბას წინ წაწევა აშკარად გამართლებული და საჭირო სვლა გახლდათ), ასევე სხვა მხრივ აიშვა. "მამლაყინწა" თავისი საუცხოო პასებითა და შორეული დარტყმებით გვანებივრებს, დაიწყო გატანაც. თანაც, ეს ყველაფერი ჯერ მხოლოდ მცირე ნაწილია იმისა, რაც პოგბას შეუძლია და თუ ის ბოლომდე ათამაშდება...

ჟოზემ ურთიერთობები დაალაგა
მოურინიოს სახეზე ღიმილი დაუბრუნდა და ეს იმას ნიშნავს, რომ ამან შესაძლოა, ბევრის ცრემლი გამოიწვიოს, რადგან მოურინიოს ღიმილი ზოგჯერ სხვებისთვის საშიში რამაა ხოლმე. ის თითქმის ისევ ის ძველი ჟოზეა ჟურნალისტებთან საუბრისას, ოვაციებით ეგებებიან ფანები და, რაც მთავარია… დაბრუნდა სითბო და უშუალობა ფეხბურთელებთან.

ის ყველას ეხუტება, კონფლიქტები მოგვარებულია - წამსვლელებმა იციან, რომ წავლენ, დამრჩენებმა იციან, რომ ყველა ყოველთვის ვერ ითამაშებს. მათ გაიაზრეს, რომ ბოსი ჟოზეა და ყველაფერს ის განკარგავს.

თანაც, ეს კარგად შესძლებია და სცოდნია. რაც მთავარია, ჟოზეს ზურგს უმაგრებს ისეთი კოლორიტული და ქარიზმატული ფიგურების მხარდაჭერა, როგორიც იბრაჰიმოვიჩია და გასახდელში ჯანსაღი, კონტროლირებადი გარემოსთვის, ეს უმნიშვნელოვანესია. აი, ასე შეხმატკბილებულად იწყება "მანჩესტერ იუნაიტედის" ახალი ცხოვრება.

მოწყენილი ჟოზე
2 ოქტომბერი მანჩესტერი-სტოკი 1:1
17 ოქტომებრი ლივერპული-მანჩესტერი 0:0
23 ოქტომბრი ჩელსი-მანჩესტერი 4:0
29 ოქტომბერი მანჩესტერი-ბარნლი 0:0
6 ნოემბერი სუონსი-მანჩესტერი 1:3
19 ნოემბერი მანჩესტერი-არსენალი 1:1
27 ნოემბერი მანჩესტერი-ვესტ ჰემი 1:1
4 დეკემბერი ევერტონი-მანჩესტერი 1:1

გახარებული ჟოზე
8 დეკემბერი ზორია-მანჩესტერი 0:2
11 დეკემბერი მანჩესტერი-ტოტენჰემი 1:0
14 დეკემბერი კრ. პალასი-მანჩესტერი 1:2
17 დეკემბერი ვესტ ბრომვიჩი-მანჩესტერი 0:2
26 დეკემბერი მანჩესტერი-სანდერლენდი 3:1
31 დეკემბერი მანჩესტერი-მიდლსბრო 2:1
2 იანვარი ვესტ ჰემი-მანჩესტერი 0:2
7 იანვარი მანჩესტერი-რედინგი 4:0

ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"