40 წლის მეკარემ დევიდ ჯეიმსმა გასულ მსოფლიოს ჩემპიონატზე ინგლისის ნაკრების გამოსვლას ისტორიაში უარესი უწოდა და რაკიღა ფაბიო კაპელომ უნგრეთთან ამხანაგურ შეხვედრაში აღარ გამოიძახა, სამხრეთ აფრიკული შთაბეჭდილებების გაზიარებაც გადაწყვიტა. ოდესღაც თვით "ლივერპულის", კარის მცველმა, რომელსაც ნაკრებში 53 შეხვედრა აქვს ჩატარებული, ბევრი საინტერესო რამ მოყვა. სხვათა შორის, ჯეიმსი დარწმუნებულია, რომ მერვედფინალში, მსაჯს გერმანელთა კარში ფრენკ ლემპარდის აშკარა გოლი რომ ჩაეთვალა, ინგლისი გერმანიას მოუგებდა. ჯეიმსმა თქვა:
"იმ შეხვედრის შესვენებისას ჩვენს გასახდელში ყველა ყვიროდა, ყველა გაბრაზებული იყო. პირადად მე,
ვერ ვიჯერებ ასეთი აშკარა გოლი რომ არ ჩათვალეს! ის კი არა, ფეხბურთელებს დევიდ ბექჰემი და სათადარიგოთა სკამზე მჯდომების აჰყვნენ: ბურთი ხაზს რამდენიმე მილით გადაცდა, ეს როგორ ვერ დაინახეს... მართლაც ყველაფერში იღბალია საჭირო. ეს მომენტი ზედ შესვენების წინ რომ არ ყოფილიყო უკეთესი იქნებოდა, რადგან გამოვიდა, რომ შესვენებისას ვერავინ ვერაფერზე ფიქრობდა ამ არჩათვლილი გოლის გარდა. შესვენების შემდეგ კი მოედანზე დაბრუნებულებმა "მივაწვეთ, ბიჭებოს" ყვირილით ხმები ჩაიხლიჩეს, უარესი მიიღეს - გადაიწვნენ. სამწუხარდოდ, ზუსტად ისე ვთამაშობდით, როგორც გერმანიას აძლევდა ხელს და დავისაჯეთ კიდეც... თამაში რომ დამთავრდა და მოედნიდან გავდიოდი, ისეთი გაბრაზებული და დაზაფრული ვიყავი, რომ ხმა ვერავის გავეცი. მერე მითხრეს, ტრიბუნიდან ფანები "ბუუს" იძახდნენო.
არც კი გამიგია. თუ სწორედ მახსოვს მსაჯებს ხელი ჩამოვართვი და გასახდელში შევედი, სადაც ბიჭები ჩუმად ისხდნენ. ბუზის გაფრენის ხმაც ისმოდა. მწვრთნელიც არავის ეჩხუბებოდა. ანკი, რატომ უნდა ეჩხუბა? რა უნდა ეთქვა? ერთადერთი რაც კაპელომ გვითხრა ეს იყო: ესეც ასე, გავვარდით... ჩვენ ყველანი ვგრძნობდით, რომ თაღლითურად გაგვძარცვეს".
ამის შემდეგ, ინგლისის ნაკრები ბლუმფონტეინიდან რუსტენბურგის საწვრთნელ ცენტრში ჩარტერული რეისით დაბრუნდა და... ცეცხლს ნავთი დაემატა: ინგლისში გამოქვეყნდა ფოტოსურათები, რომლებზეც ტრაპზე ჩამოსვლისას ეშლი კოული იცინის აარონ ლენონი კი სიგარეტს ეწევა. თუმცა, ჯეიმსი გვარწმუნებს, რომ სიცილისა დაროსტარების გუნებაზე ინგლისელ ფეხბურთელთაგან არავინ იყო.
"სიგარა კი მოწიეს ბიჭებმა, მაგრამ მერწმუნეთ, ზეიმის გუნებაზე არავინ იყო. საერთოდ, ხალხი სიგარას რომ ეწევა, ეს ხომ მოგება-წაგებასთან არაფერ შუაში არ არის. საქმე ის იყო, რომ ჩვენ მეორე დილამდე არ მოვემგზავრებოდით და ღამის განმავლობაში საკუთარი ემოციისთვის რამე უნდა მოგვეხერხებინა. მოკლედ, დავლიეთ... ანდა, რატომაც არ უნდა დაგველია? უკვე გავარდნილები ვიყავით. გათენებამდე ვსვამდით არაყს და ფეხბურთზე ვლაპარაკობდით. ეს ყველაფერი ავი სულების განდევნას ჰგავდა".
შემდეგ, ჯეიმსმა შინ დაბრუნებაზე ილაპარაკა. თავჩაქინდრულ ინგლისელ ფეხბურთელებს თავიანთ ქალაქებში ჯერ კიდევ დახვდათ სახლებსა და მანქანებზე გამოფენილი დროშები.
"როდესაც მსოფლიოს ჩემპიონატზე ხარ, ჩათვალე, რომ საპნის ბუშტში ცხოვრობ - არაფერი გიცავს და ყველა ყველაფერს ხედავს. ხოლო, როდესაც შინ ბრუნდები და წმინდა გიორგის დროშები სახლებზე ჯერ კიდევ გამოკიდებული გხვდება, გრძნობ რა იმედითა და რისი მოლოდინით შემოგყურებდა ხალხი. ამ დროს იმასაც კარგად ხედავ, როგორ გააწბილე ისინი. ჩვენ ვიცოდით რომ მთელი ერი შემოგვყურებდა და მთელი ერი მიიჩნევდა, რომ ჩვენ მას ვუღალატეთ".
ჯეიმსის აზრით, ინგლისის ნაკრების წარუმეტებლობა შედარებით სუსტად მიჩნეული ჩ ჯგუფის მონაწილე გუნდების ტაქტიკამ და საქმისადმი, საერთოდ ფეხბურთისადმი დამოკიდებულებამაც განაპირობა. გოლკიპერი ამბობს:
"პრობლემა ის იყო, რომ გუნდები, რომლებიც ჩვენ გვეთამაშებოდნენ მსოფლიოს ჩემპიონატზე მოსაგებად კი არ იყვნენ ჩამოსულები, არამედ ცდილობდნენ არ წაეგოთ. მათ ჩვენ დეტალურად ვყავდით შესწავლილი და სულ სხვანაირად გვეთამაშებოდნენ. აღარანაირი აზრი აღარ ჰქონდა იმას, თუ რა ვიცოდით ჩვენ მათ შესახებ, რადგან მათი ფეხბურთი იმ დღეებში აბსოლუტურად განსხვავებული გახლდათ. აიღეთ თუ გნებავთ, ალჟირელთა ყველა თამაში მსოფლიოს ჩემპიონატამდე და თუ გნებავთ მათი პირველი შეხვედრა მსოფლიოს ჩემპიონატზე სლოვენების წინააღმდეგ. ამ შეხვედრებში ჩვენ ძალიან ბევრ რამეს ვხედავდით, რაც ინგლისისა და ალჟირის შეხვედრაში სადღაც გაქრა. ერთადერთი, რასაც ჩვენთან ეს გუნდი აკეთებდა თავის დაცვა იყო, მეტი არაფერი. დავანებოთ ინგლისს თავი, ესპანეთი გავიხსენოთ: მსოფლიოს ჩემპიონს ასე ცოტა გოლი არასდროს გაუტანია".
ზემოთ რუსტენბურგის საწვრთნელი ცენტრი ვახსენეთ. აქ ინგლისის ნაკრებს საუცხოო პირობები ჰქონდა შექმნილი. მოედნები და სპორტული ინფრასტრუქტურა ხომ იდეალური იყო და ამისგან დამოუკიდებლად მარტო სასტუმროც ერთ რამედ ღირდა - ნომრები ღამეში 1000 ფუნტიანი ჰქონდა.
"მაგრამ, რად გინდა, ბაზას არ გავშორებივართ. გერმანელები და იაპონელები სასტუმროებში ცხოვრობდნენ და სავარჯიშო მოედანზე რომ მისულიყვნენ ქალაქში გადიოდნენ, ჩვენ კი სამსახურში ვიყავით გამოკეტილი. მე ბოლოს მარტო ბოდიალზე გადავედი. ბაზას წრეებს ვუვლიდი, რამენაირად დრო რომ გამეყვანა, მაგრამ იქ არაფერი იყო სანახავი: ბალახი და ღობე..."
და ბოლოს ინგლისელთა უსაყვერლეს ფეხბურთელისა და იმედგაცრუების უეინ რუნის შესახებ: "მგონი მისი მთავარი პრობლემა ის იყო, რომ ზედმეტად ეშურებოდა წარმატებას. ეს ბიჭი საერთოდ ფეხბურთით არსებობს, ფეხბურთს ჭამს, სვამს და სუნთქავს. ჰოდა, ვფიქრობ, მეტისმეტი მოუვიდა. ყურადღების ზედმეტად დაძაბვაც არ შეიძლება. გერმანიასთან თამაშის წინა დღეებში შეპყრობილი იყო. მხოლოდ ამას ამბობდა: გერმანიას უნდა მოვუგო, გერმანიას უნდა მოვუგო... გარწმუნებთ, ბოლო ვარჯიშებზე შემაძრწუნებლად კარგ ფორმაში ჩანდა. მეკარის თვალით ვუყურებდი და მეშინოდა. როცა მოუნდებოდა მაღალ კუთხეში გაიტანდა, როცა მოუნდებოდა დაბალში. ხან ჩაახვევდა, ხან ჯიქურ დაარტყამდა... მაგრამ აი, გავედით გერმანელებთან სათამაშოდ და ჩვენი შეტევა, სამწუხაროდ უსახური გამოდგა".
