არადა, საჩემპიონო შემადგენლობას 3 კარგი უცხოელი რომ დამატებოდა, თავისუფლად შეიძლებოდა კონკურენტუნარიანი გუნდის ჩამოყალიბება.
უკვე მესამე სეზონია, ქართული გუნდები ოქროს მოგების შემდეგ ევროჩელენჯზე თამაშზე უარს რომ ამბობენ. ეს კი კალათბურთის განვითარებაზე დადებითად ნამდვილად არ იმოქმედებს.
პირდაპირ შეიძლება ითქვას - ევროჩელენჯზე არგასვლა ძალიან უკან გვწევს. ჩვენი დარი საშუალო ქვეყნები გამოცდილებას იღებენ,
სიტუაცია დასაფიქრებელი კი არა, საგანგაშოა. ბოლოს და ბოლოს უნდა მივხვდეთ, რომ მხოლოდ კლუბების ხელმძღვანელთა სურვილზე არ უნდა იყოს მინდობილი ევროსარბიელზე ქართული გუნდების გასვლა - ეს ხომ ისეთივე მნიშვნელოვანი ქვაკუთხედია კალათბურთის განვითარების საქმეში, როგორიც ბავშვთა კალათბურთი.
როცა განვითარების პროექტი დგება, აუცილებლად უნდა იყოს გათვალისწინებული მინიმუმ ერთი კლუბის ევროჩელენჯზე გასვლა. ეს ხომ პირველ რიგში იმ ნაკრებს სჭირდება, რომლის თამაშებზეც წელგამართულნი დავსხდებით და ამაყად დავუკრავთ ტაშს.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"