ამ სტატიას სათაური დავაწერე თუ არა "სკაიპში" ნაცნობმა გოგონამ მომწერა: როგორაა ჩხუბის საქმე ქართულ კალათბურთშიო?! მისგან კალათბურთის შესახებ პირველად გავიგე...შაბათის შემდეგ ბევრი ლაპარაკობს მსაჯის ცემის ფაქტზე. ეს ამბავი ქართულ კალათბურთს შავი ლაქასავით რომ დაეწვეთა, ამავე გვერდზე წაიკითხავთ, საკუთარ ქმედებას ბესიკ ლეჟავაც გმობს და არც აქ ვაპირებ მის გამართლებას, უბრალოდ მინდა იმ მიზეზებზე ვთქვა, რასაც შეეძლო ინციდენტის გამოწვევა. უფრო სწორად ერთ მთავარ მიზეზზე - მოუმზადებლობაზე.
***
ზაზა ფაჩულიამ ჯეისონ რიჩარდსონს თავი რომ ჩაარტყა, ამერიკელმა ტელეოპერატორებმა და ფოტოგრაფებმა ყველა რაკურსით გადაიღეს.
***
ასეთი დაძაბულობისთვის მოუმზადებლები აღმოჩნდნენ კალათბურთელებიც. სხვათა შორის, შარშან ბესიკ ლეჟავა "ბათუმში" თამაშობდა და შსს-სთან სწორედ მეოთხედფინალში დამარცხდა, თუმცა მაშინ წაგება ზედმეტი ემოციების გადმოფრქვევის გარეშე მიიღო. იცით რატომ? იმიტომ, რომ "ბათუმის" ხელმძღვანელობა კალათბურთელებს ფულს ვერ უხდიდა და შესაბამისად არ სთხოვდა - გინდათ თუ არა, მეოთხედფინალიდან შსს გამოაგდეთო. ბათუმელები ფსიქოლოგიურ წნეხს არ გრძნობდნენ და ამიტომაც ებრძოლნენ ძალოვნებს თანაბრად (არადა გაცილებით სუსტი შემადგენლობა ჰყავდათ).
შარშანდელ ნახევარფინალში კარგი თამაშით ლეჟავამ შსს-ს ყურადღება მიიქცია და მიმდინარე სეზონის წინ ამ გუნდში აღმოჩნდა. ცხადია, შსს-ს ხელმძღვანელობას დაჟინებით არასოდეს მოუთხოვია კალათბურთელებისთვის ამა თუ იმ მეტოქის დამარცხება, მაგრამ თავად კალათბურთელები კარგად გრძნობენ, რომ მათ უკან უამრავი ადამიანია, სამთავრობო ლოჟიდანაც გულიანად ქომაგობენ, რაც მოთამაშეთა პასუხისმგებლობას აორმაგებს, შესაბამისად მატულიბს წნეხი. რასაც ახალგაზრდებმა ვერ გაუძლეს: რეგულარული ეტაპის ბოლოსწინა მატჩში ბექა წივწივაძემ ორმატჩიანი დისკვალიფიკაცია მიიღო, ხოლო ბესიკ ლეჟავას წელიწადნახევარი რომ მოუწევს უქმობა, ამავე გვერდზე წაიკითხავდით. მსაჯობით უკმაყოფილო ყველა შსს-ელი იყო - უბრალოდ ერთმა მოთამაშემ (ლეჟავამ) თავი ვერ შეიკავა, ფსიქოლოგიურ დატვირთვას ვერ გაუძლო...
გამოდის, როცა გუნდს წელმაგარი პატრონი ჰყავს, წნეხს თავს ვერ დააღწევს? ასე არ არის. ავიღოთ "სოხუმის" მაგალითი: შსს-სთან წაგებული პირველი მეოთხედფინალის შემდეგ სოხუმელებმა ფედერაციაში საჩივარი შეიტანეს - არაობიექტური მსაჯობა იყოო. მოეწყო განხილვა და "სოხუმის" მწვრთნელები დარწმუნდნენ, რომ იმ მატჩში შეცდომები ორივე მხარეს იყო და საბოლოო შედეგზე გავლენა არ მოუხდენია. მომდევნო შეხვედრაში ორმა წამყვანმა სოხუმელმა დატოვა მოედანი ნაადრევად, მაგრამ მსაჯების მიმართ სიტყვა არ დასცდენიათ - მათ სჯეროდათ, რომ არბიტრი მეტოქეს არ ემხრობა და თუ შეცდომა მოუვიდა, ის უნებლიე იყო.
როცა კალათბურთელი მსაჯების მიუკერძოებლობაშია დარწმუნებული, წაგების მიზეზის ძიებას საკუთარ თავში დაიწყებს.
***
ესოდენ დაძაბული ჩემპიონატისთვის კალათბურთელების პარალელურად მსაჯებიც მოუმზადებელი აღმოჩნდნენ: ზაზა მაჩალაძე სამსაჯო კომიტეტმა თასის ნახევარფინალში "არმიას" სასარგებლოდ დაშვებული შეცდომის გამო რამდენიმე მატჩით დასაჯა. ალბათ, იოლი აღმოსაჩენია პარალელი ამ ამბავსა და შსს-ს მოთხოვნას შორის - ზაზა მაჩალაძეს ჩვენს მატჩებზე ნუ მოამაგრებთო.
არადა, საერთაშორისო კატეგორიის სულ სამი არბიტრია და ლოგიკურად გადამწყვეტი მატჩები მაჩალაძე-ბერეკაშვილი-კუპატაძის ტრიომ უნდა იმსაჯოს. ორი არბიტრით ალბანეთშიც (მათი ნაკრები B დივიზიონის აუტსაიდერია) აღარ მსაჯობენ, ლუქსემბურგზე ხომ ლაპარაკიც არ არის...
- კალათბურთი მობილური გახდა, ტემპმაც იმატა და ფარული ჯარიმების რაოდენობამაც. ეს კალათბურთის საერთაშორისო ორგანიზაციამაც კარგად შეამჩნია და ორ მსაჯს ერთიც დაამატა. აფრიკაშიც კი მოედანზე სამი არბიტრია, - თქვა "სოხუმისა" და ლატვიის ნაკრების მწვრთნელმა აინარს ბაგაცკისმა.
კარგად მახსოვს, რეგულარული ეტაპის ბოლო ტურში ბაგაცკისს როგორ გაეცინა, როცა დაინახა: "სოხუმის" მატჩის არბიტრი მაკა კუპატაძე ზედიზედ მეორე მატჩის განსასჯელად შეუსვენებლად რომ გავიდა. შარშან და შარშანწინ, როცა სუპერლიგაში კალათბურთელთა ნახევარი უხელფასოდ თამაშობდა ემოციური და დაძაბული მატჩების რაოდენობა ორჯერ ნაკლები იყო. მაშინ, ხშირად გაიგონებდით: კლასით არბიტრები კალათბურთელებს ჯობიანო. ახლა სხვა სიტუაციაა - კლუბებში ფული ჩაიდო, მომრავლდა უცხოელი კალათბურთელები და დღის წეს-რიგში დადგა მათი შესაბამისად მომსახურება. თუ საქართველოში არ მოიძებნება სათანადო რესურსი, მოიძებნოს ფული უცხოელი არბიტრების ჩამოსაყვანად. მით უმეტეს, რომ სეზონის დასაწყისშიც ითქვა, შესაძლოა, უცხოელი მსაჯები დაგვჭირდესო.
გვჭირდება!
